Wnioskodawca, zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, świadczy usługi instalacji elektrycznych na statkach dla Generalnego Wykonawcy oraz innych Podwykonawców. Usługi te klasyfikowane są według PKWiU 30.11.92.0 "Usługi związane z wyposażeniem statków, platform i konstrukcji pływających" oraz PKWiU 33.20 "Usługi instalowania maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia". Ponieważ usługi te nie figurują w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiania faktur z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia. W związku z tym powinien opodatkować te usługi na zasadach ogólnych, stosując odpowiednią stawkę podatku VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2018 r. (data wpływu 28 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zastosowania tzw. odwrotnego obciążenia dla usług związanych z wykonywaniem instalacji elektrycznych na statkach (braku obowiązku wykazania tych usług na fakturze z zastosowaniem wyżej wymienionego mechanizmu) – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 28 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zastosowania tzw. odwrotnego obciążenia dla usług związanych z wykonywaniem instalacji elektrycznych na statkach (braku obowiązku wykazania tych usług na fakturze z zastosowaniem wyżej wymienionego mechanizmu).
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca, jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której ustawa nadaje podmiotowość prawną, polski rezydent podatkowy prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej (Sp. z o.o. Spółka komandytowa), jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, ze zm. - dalej jako u.p.t.u. lub ustawa o VAT (podatek od towarów i usług)), u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9. Wnioskodawca wykonuje usługi związane z wykonywaniem instalacji elektrycznych na statkach na rzecz Generalnego Wykonawcy i/lub innych Podwykonawców. Wszystkie usługi świadczone przez Wnioskodawcę wykonywane są w charakterze podwykonawcy. Przy świadczeniu usług Wnioskodawca nigdy nie występuje jako inwestor, ani generalny wykonawca. Podmioty, na rzecz których są świadczone usługi także są czynnymi podatnikami VAT (podmioty, o których mowa w art. 15 u.p.t.u. i u których sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9). Generalny Wykonawca, na rzecz którego Wnioskodawca świadczy usługi, wykonuje na rzecz Inwestora usługi, które zostały przez niego sklasyfikowane zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676 ze zm.) jako 43.21.10.2 „Roboty związane z wykonywaniem pozostałych instalacji elektrycznych”. Podwykonawca, na rzecz którego Wnioskodawca świadczy usługi, wykonuje na rzecz Generalnego Wykonawcy usługi, które zostały przez niego sklasyfikowane zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług jako 43.21.10.2 „Roboty związane z wykonywaniem pozostałych instalacji elektrycznych”.
Usługi Wnioskodawcy polegają na wykonywaniu prac elektrycznych polegających na wymianie, układaniu, upinaniu i podłączaniu kabli do urządzeń elektrycznych z materiałów własnych lub powierzonych, montażu urządzeń elektrycznych (silniki, rozdzielnice elektryczne, oprawy oświetleniowe, osprzęt nagłaśniający, systemu radiokomunikacji i nawigacji) oraz prób tych urządzeń i systemów w działaniu na statkach nowobudowanych, remontowanych, jak i w trakcie eksploatacji. Wnioskodawca, w celu upewnienia się co do poprawności klasyfikacji wykonywanych usług, wystąpił z wnioskiem do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi o nadanie symbolu według klasyfikacji PKWiU dla ww. usługi. Zgodnie z otrzymaną odpowiedzią wymienione usługi mieszczą się w grupowaniach:
Natomiast w oparciu o § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zgodnie z którym do celów podatkowych stosuje się do dnia 31 grudnia 2018 r. Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz.U. Nr 2017, poz. 1293 ze zm.), ww. usługi mieszczą się w grupowaniach:
Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Generalnego Wykonawcy i innych Podwykonawców nie są wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług.
W związku z powyższym opisem postawiono następujące pytanie.
Czy wobec opisu stanu faktycznego Wnioskodawca, jako podwykonawca usługi niewymienionej w załączniku nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług, jest zobowiązany do sprzedaży (wystawiania faktur) na rzecz Generalnego Wykonawcy i innych Podwykonawców z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia?
Zdaniem Wnioskodawcy, będąc podwykonawcą, czy to Generalnego Wykonawcy, czy innych podwykonawców oraz świadcząc na ich rzecz usługi niewymienione w załączniku nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest zobowiązany do zastosowania w sprzedaży (wystawianiu faktur) swoich usług mechanizmu odwrotnego obciążenia i jednocześnie powinien naliczać podatek od towarów i usług według podstawowej stawki VAT 23% wartości sprzedaży netto.
Zgodnie z art. 5a u.p.t.u., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.
Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez towary - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy o VAT. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 u.p.t.u. wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy o VAT).
Stosownie do art. 17 ust. 1h u.p.t.u., w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.
Ww. załącznik nr 14 do ustawy o VAT, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2- 48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.
Zatem powyższy przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym - zgodnie z art. 17 ust. 1h u.p.t.u. - mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca. Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwróconego obciążenia.
W świetle powyższego nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.
Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora, podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.
Wskazać w tym miejscu należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „podwykonawca”, w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej: podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy. Z kolei przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest - w stosunku do swojego podwykonawcy - głównym wykonawcą swojego zakresu prac (i w konsekwencji rozliczy „podzlecone” usługi budowlane na zasadzie odwróconego obciążenia). Podsumowując przywołane wyżej regulacje należy stwierdzić, że mechanizm odwróconego obciążenia ma zastosowanie przy rozliczaniu podatku z tytułu świadczenia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi w tym załączniku symbolami PKWiU, przez podwykonawcę. Podwykonawcą będzie każdy podmiot będący usługodawcą, który nie jest generalnym wykonawcą w ramach danej inwestycji budowlanej, przyjmującym zlecenie wykonania tej inwestycji bezpośrednio od inwestora.
Fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o VAT. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych pisemnych umów, a w przypadku ich braku - świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.
Zatem, rozliczanie podatku na zasadzie mechanizmu odwróconego obciążenia ma zastosowanie jeśli spełnione są następujące warunki.
Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku, ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dane świadczenie jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę. Dla zastosowania odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie obu ww. przesłanek łącznie. Stosownie do art. 41 ust. 1 u.p.t.u., stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jak stanowi art. 146a pkt 1 u.p.t.u., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Natomiast zasady dotyczące wystawiania faktur zostały zawarte w rozdziale 1 Działu XI ustawy o VAT.
I tak, w myśl art. 106a pkt 1 tej ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.
Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
Artykuł 106e ust. 1 ustawy stanowi, że faktura powinna zawierać:
(`(...)`).
Stosownie do art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, faktura nie zawiera, w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca - danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.
Przenosząc powyższe uregulowania na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem od towarów i usług. Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9. Wnioskodawca wykonuje usługi na rzecz Generalnego Wykonawcy i/lub innych Podwykonawców, którzy także są zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Podwykonawcy i Generalny Wykonawca wykonują usługi, które zostały przez nich sklasyfikowane zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług jako 43.21.10.2 „Roboty związane z wykonywaniem pozostałych instalacji elektrycznych”. Wnioskodawca wykonuje na rzecz generalnego wykonawcy i/lub innych podwykonawców usługi, których klasyfikacja statystyczna zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) to 30.11.92.0 „Usługi związane z wyposażaniem statków, platform i konstrukcji pływających” lub/i 33.20 „Usługi instalowania maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia”. Usługi Wnioskodawcy polegają na wykonaniu instalacji elektrycznych na statkach. Praca jaką wykonują pracownicy Wnioskodawcy jest związana tylko z instalacjami elektrycznymi. Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę, na rzecz Generalnego Wykonawcy i/lub innych Podwykonawców nie są wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług.
Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wykonywane przez Wnioskodawcę usługi, sklasyfikowane przez Zainteresowanego według symbolu PKWiU: 30.11.92.0 „Usługi związane z wyposażaniem statków, platform i konstrukcji pływających”, 33.20 „Usługi instalowania maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia”, nie zostały wymienione przez ustawodawcę w załączniku nr 14 do ustawy jako te, do których ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia. Tym samym, w okolicznościach niniejszej sprawy, nie są spełnione przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT. W konsekwencji, do przedmiotowych usług nie znajdzie zastosowania mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego realizowane są te świadczenia.
Reasumując, dla wykonywanych przez Wnioskodawcę usług polegających na wykonaniu instalacji elektrycznych na statkach nie ma zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, ponieważ ww. usługi nie zostały wymienione w załączniku nr 14 do ustawy. Zatem Wnioskodawca wystawiając fakturę dokumentującą transakcję realizowaną na rzecz Generalnego Wykonawcy i/lub Podwykonawców, której przedmiotem jest ww. świadczenie zobowiązany jest opodatkować przedmiotową czynność na zasadach ogólnych.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy.
Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.
Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.
Tut. organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.
W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r, poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Brzmienie tego przepisu przesądza, że zawarta w nim definicja „świadczenia usług” ma charakter komplementarny wobec definicji „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników, w ramach ich działalności gospodarczej.
Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.
W myśl art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.
Przepisy z zakresu podatku od towarów i usług odwołują się w niektórych przypadkach do grupowań PKWiU. Przy czym prawidłowa identyfikacja towarów i usług w ramach klasyfikacji statystycznych stanowi niezbędny warunek do określenia wysokości opodatkowania lub podmiotu zobowiązanego do rozliczenia VAT w odniesieniu do towarów i usług, dla których przepisy z zakresu VAT powołują klasyfikację statystyczną.
Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
Załącznik nr 14 do ustawy określa wykaz usług, o których mowa w wyżej cyt. art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.
Według art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.
Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.
Powołane regulacje ustawy wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego wykonana została ściśle określona usługa.
Mechanizm „odwrotnego obciążenia” podatkiem od towarów i usług stanowi odstępstwo od generalnej zasady wyrażonej w art. 193 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – dalej zwanej „Dyrektywą” – (zgodnie z którym osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług) i przenosi obowiązek rozliczenia VAT należnego ze sprzedającego na nabywcę. Podstawą dla zastosowania tego szczególnego środka jest art. 199-199a Dyrektywy. W art. 199 ust. 1 oraz art. 199a ust. 1 Dyrektywy zawarty został zamknięty katalog transakcji, w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik podatku od towarów i usług – odbiorca towarów i usług będących przedmiotem tych transakcji, wśród których wymieniono dostawę zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku VI [ art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy]. Do decyzji państw członkowskich Unii Europejskiej pozostawiono zarówno ewentualne zaimplementowanie tego mechanizmu na grunt krajowych regulacji, jak również kwestię, które spośród enumeratywnie wskazanych w dyrektywie towarów i usług zostaną nim objęte.
Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Na podstawie art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:
W myśl art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy, faktura nie zawiera w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.
Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca (zarejestrowany czynny podatnik VAT) wykonuje prace elektryczne polegające na wymianie, układaniu, upinaniu i podłączaniu kabli do urządzeń elektrycznych z materiałów własnych lub powierzonych, montażu urządzeń elektrycznych (silniki, rozdzielnice elektryczne, oprawy oświetleniowe, osprzęt nagłaśniający, systemu radiokomunikacji i nawigacji) oraz prób tych urządzeń i systemów w działaniu na statkach nowobudowanych, remontowanych jak i w trakcie eksploatacji. Wymienione usługi mieszczą się w grupowaniach (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług z 2008 r.):
Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz generalnego wykonawcy i innych podwykonawców nie są wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług.
Wszystkie usługi świadczone przez Wnioskodawcę wykonywane są w charakterze podwykonawcy. Przy świadczeniu usług Wnioskodawca nigdy nie występuje jako inwestor, ani generalny wykonawca. Podmioty, na rzecz których są świadczone usługi także są czynnymi podatnikami VAT (podmioty, o których mowa w art. 15 u.p.t.u. i u których sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9).
Wnioskodawca powziął wątpliwość w kwestii zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w odniesieniu do realizowanych na rzecz Generalnego Wykonawcy i innych Podwykonawców usług, polegających na wykonaniu instalacji elektrycznych na statkach (braku obowiązku wykazania tych usług na fakturze z zastosowaniem mechanizmu tzw. odwrotnego obciążenia).
Rozstrzygając niniejszą sprawę w zakresie żądania wyrażonego przez Wnioskodawcę w postawionym pytaniu, sprowadzającym się do zakresu zastosowania tzw. odwróconego VAT w przypadku wykonywania powyższych usług przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że o charakterze takich czynności decyduje całokształt okoliczności faktycznych jakie towarzyszą realizacji tych czynności.
W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę, sklasyfikowane – jak podano we wniosku – według PKWiU 30.11.92.0 „Usługi związane z wyposażeniem statków, platform i konstrukcji pływających” i PKWiU 33.20 „Usługi instalowania maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia” nie mieszczą się w katalogu usług wskazanych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT i nie podlegają opodatkowaniu według zasad wskazanych w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wystawiania faktur na rzecz Generalnego Wykonawcy i innych Podwykonawców z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia. Faktura wystawiona przez Wnioskodawcę w tej sytuacji winna dokumentować czynność opodatkowaną według zasad ogólnych (z zastosowaniem właściwej stawki podatku).
Na tle niniejszej sprawy zaznaczyć należy, że „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (internetowe wydanie Słownika języka polskiego, http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca; 2503008). Wskazać należy również, że przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest – w stosunku do swojego podwykonawcy – głównym wykonawcą swojego zakresu prac.
Tym samym, pomimo że Wnioskodawca działa w charakterze podmiotu wykonującego określone czynności na rzecz Generalnego wykonawcy i/lub innych Podwykonawców, to jednakże w niniejszej sprawie występuje skutek w postaci braku zastosowania tzw. mechanizmu odwróconego VAT ze względu na brak tożsamości zakresu prac. Wnioskodawca świadczy na rzecz swoich kontrahentów (Generalny wykonawca, Podwykonawcy) usługi niemieszczące się w załączniku nr 14 do ustawy, natomiast wskazani kontrahenci Wnioskodawcy – jak podano w opisie sprawy – wykonują usługi budowlane mieszczące się w tym załączniku.
W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.
Wskazuje się, że w niniejszej interpretacji nie została rozstrzygnięta kwestia zastosowania właściwej stawki podatku dla opisanych we wniosku usług, albowiem Wnioskodawca nie postawił w tym zakresie pytania.
Zaznacza się, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie praw i obowiązków Wnioskodawcy i nie wywołuje żadnych skutków prawnopodatkowych dla Generalnego Wykonawcy i/lub innych Podwykonawców wykonujących opisane we wniosku usługi budowlane.
W świetle powyższego zaznacza się, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny. Oznacza to, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.
Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili