Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług fryzjerskich i korzysta ze zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Planuje ubiegać się o dofinansowanie do prowadzonej działalności z funduszy Unii Europejskiej w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich. W związku z tym zadał pytanie, czy w przypadku braku rejestracji jako czynny podatnik VAT przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych, które będą dofinansowane z tego programu. Organ podatkowy uznał, że Wnioskodawca, niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych dofinansowanych w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2018 r. (data wpływu 25 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 25 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od dnia 15 kwietnia 2000 r. polegającą na świadczeniu usług fryzjerskich. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług od dnia zarejestrowania działalności do dziś. Wnioskodawca zamierza skorzystać z dofinansowania do prowadzonej działalności ze środków pochodzących z Unii Europejskiej. W tym celu podpisał umowę o przyznanie pomocy w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 – poddziałanie „Wsparcie na wdrożenie operacji w ramach Strategii Rozwoju Lokalnego kierowanego przez społeczność”. W ramach uzyskanej pomocy Wnioskodawca (Beneficjentka) będzie starał się o wsparcie polegające na dofinansowaniu rozbudowy wewnętrznej instalacji wodociągowej oraz budowy mikroinstalacji fotowoltaicznej w budynku usługowym, w którym prowadzi działalność, a także na zakup urządzeń, sprzętu a także wyposażenia meblowego lokalu. Kwota dofinansowania jaką otrzyma po wypełnieniu warunków umowy Wnioskodawca to 104.545,00 zł. Zakupy towarów i usług objętych projektem dokumentowane będą w znacznej mierze (o ile nie w całości) fakturami VAT (podatek od towarów i usług). W przypadku pozostania przy zwolnieniu podmiotowym z podatku od towarów i usług, VAT naliczony od zakupów związanych z umową stanie się dla Wnioskodawcy (Beneficjentki) wydatkiem kwalifikowanym, podlegającym dofinansowaniu. Opisany stan i zapytanie były przedmiotem wydanej w dniu 13 września 2018 r. interpretacji indywidualnej nr …. Obecnie Wnioskodawca zamierza dodatkowo rozszerzyć działalność o PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 96.04.Z. Działalność usługowa związana z poprawą kondycji fizycznej. W związku z podniesieniem limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, uprawniającego go do zwolnienia podmiotowego do 200.000,00 zł, Wnioskodawca nie przewiduje, że dokona przekroczenia tego limitu w ciągu kolejnych lat. Nie zamierza on także dobrowolnie rezygnować ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy w przypadku braku rejestracji, jako podatnika VAT czynny zgodnie z art. 96, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych dofinansowanych wsparciem z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich?
Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z brakiem obowiązku rejestracji Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego a także chęcią pozostania przy zwolnieniu podmiotowym, do momentu przekroczenia limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, nie ma on prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych, o których mowa wyżej.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. Stosownie do treści tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
I tak, na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Powyższe oznacza, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze, jednak transakcja nie podlega opodatkowaniu.
Przepis art. 88 ust. 4 ustawy stanowi, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
W myśl art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.
Jak stanowi art. 96 ust. 3 ustawy podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.
Zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.
Jak stanowi art. 96 ust. 5 pkt 4 ustawy, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni – do aktualizacji tego zgłoszenia (…).
Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.
Na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.
Przepis art. 113 ust. 5 ustawy stanowi, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą (…), polegającą na świadczeniu usług fryzjerskich. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku VAT od dnia zarejestrowania działalności do dnia dzisiejszego. Wnioskodawca zamierza skorzystać z dofinansowania do prowadzonej działalności ze środków pochodzących z Unii Europejskiej. W tym celu podpisał umowę o przyznanie pomocy w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 – poddziałanie „Wsparcie na wdrożenie operacji w ramach Strategii Rozwoju Lokalnego kierowanego przez społeczność”. W ramach uzyskanej pomocy Wnioskodawca (Beneficjent) będzie starał się o wsparcie, polegające na dofinansowaniu rozbudowy wewnętrznej instalacji wodociągowej oraz budowy mikroinstalacji fotowoltaicznej w budynku usługowym, w którym prowadzi działalność, a także na zakup urządzeń, sprzętu a także wyposażenia meblowego lokalu. Zakupy towarów i usług objętych projektem dokumentowane będą w znacznej mierze (o ile nie w całości) fakturami VAT. W przypadku pozostania przy zwolnieniu podmiotowym z podatku od towarów i usług, VAT naliczony od zakupów związanych z umową stanie się dla Wnioskodawcy (Beneficjenta) wydatkiem kwalifikowanym, podlegającym dofinansowaniu. Obecnie Wnioskodawca zamierza dodatkowo rozszerzyć działalność o PKD 96.04.Z. Działalność usługowa związana z poprawą kondycji fizycznej. W związku z podniesieniem limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, uprawniającego go do zwolnienia podmiotowego do 200.000,00 zł, Wnioskodawca nie przewiduje, że dokona przekroczenia tego limitu w ciągu kolejnych lat. Nie zamierza on także dobrowolnie rezygnować ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.
Na tle przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w przypadku braku rejestracji jako podatnika VAT czynnego, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych, dofinansowanych wsparciem z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich.
Jak wskazano na wstępie, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Zrealizowanie tego prawa możliwe jest wyłącznie przez podatników zarejestrowanych jako „podatnicy VAT czynni”.
Mając na względzie wskazane wyżej przepisy, w tym art. 86 ust. 1 ustawy, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie zostaną spełnione podstawowe warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu. Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, a zatem efekty realizacji projektu służą wykonywaniu sprzedaży zwolnionej od podatku. W konsekwencji nabyte przez Wnioskodawcę – podatnika korzystającego ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy – towary i usługi nie są wykorzystywane do sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT. Wnioskodawca nie ma więc prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu.
Podsumowując, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca, niebędący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, nie ma prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych, dofinansowanych wsparciem z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za prawidłowe.
Jednocześnie informuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii kwalifikowalności podatku od towarów i usług, gdyż organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, bowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-025 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili