Gmina jest właścicielem nieruchomości, na której znajduje się budynek byłej kotłowni osiedlowej, oddanym w 2009 r. w wieloletnie użyczenie Rzymskokatolickiej Parafii. Parafia przeprowadziła adaptację, rozbudowę, przebudowę oraz nadbudowę budynku, ponosząc koszty przekraczające 30% wartości początkowej obiektu. Gmina planuje sprzedaż tej nieruchomości Parafii. Organ podatkowy stwierdził, że: 1. Sprzedaż części nieruchomości zabudowanej budynkiem byłej kotłowni (działki nr 13716/2, 13715/5, 13712/2 i 13711/2) podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ budynek przeszedł ulepszenie, a wydatki na to ulepszenie wyniosły co najmniej 30% wartości początkowej budynku. Niemniej jednak, z uwagi na brak prawa Gminy do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości oraz brak wydatków na ulepszenie budynku, możliwe będzie zastosowanie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. 2. Sprzedaż niezabudowanej działki nr 13715/7, objętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jako teren zabudowy usług sakralnych, będzie podlegała opodatkowaniu podstawową stawką VAT w wysokości 23%, ponieważ działka ta nie była wykorzystywana wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku VAT. Organ uznał stanowisko Gminy za nieprawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2018 r. (data wpływu 19 września 2018 r.), uzupełnionym w dniu 26 października 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem kotłowni (działki 13716/2, 13715/5, 13712/2 i 13711/2) oraz działki nr 13715/7 – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 19 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 26 października 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. zwolnienia od podatku czynności sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem kotłowni (działki 13716/2, 13715/5, 13712/2 i 13711/2) oraz działki nr 13715/7.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Gmina jest właścicielem nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako działki ewid. nr 13706/2, 13707/2, 13711/2, 13712/2, 13715/5, 13715/7, 13716/2 o łącznej powierzchni 0,1420 ha zabudowanej budynkiem byłej kotłowni osiedlowej na os. W. w N., nabytej aktem notarialnym Rep. A nr … z dnia …. Parterowy murowany budynek kotłowni o pow. użytkowej 160,43 m2, trwale związany z gruntem powstał w latach 80-tych XX wieku. Przedmiotowa nieruchomość w dniu 19 marca 2009 r. została oddana w wieloletnie użyczenie Rzymskokatolickiej Parafii „…”, na bazie której biorący do używania uruchomił … S. „…” ponosząc koszty adaptacji, rozbudowy, przebudowy i nadbudowy budynku oraz towarzyszącej infrastruktury. Aktualnie s. działa w parterowym niepodpiwniczonym budynku z użytkowym poddaszem o pow. użytkowej 331,98 m2. Budynek usytuowany jest na częściach działek ewid. nr 13716/2, 13715/5, 13712/2 i 13711/2. Obszar, na którym znajdują się działki ewid. nr 13715/7 i 13716/2 objęty jest aktualnie obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego …(…), oznaczonym jako UK teren zabudowy usług sakralnych wraz z obiektami towarzyszącymi. Pozostały obszar, na którym znajdują się działki ewid. nr 13706/2, 13707/2, 13711/2, 13712/2 i 13715/5 nie został objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Dla działek wchodzących w skład sprzedawanej nieruchomości nie była wydawana decyzja o warunkach zabudowy. Gmina w ostatnich 5 latach nie dokonywała w budynku byłej kotłowni osiedlowej żadnych ulepszeń i nie ponosiła wydatków z tego tytułu, w stosunku do których miała prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Gmina ma zamiar sprzedać ww. nieruchomość na rzecz Rzymskokatolickiej Parafii Św. … w … (aktualna nazwa wprowadzona dekretem Arcybiskupa Metropolity … w 2014 r.).
W uzupełnieniu wniosku z dnia 26 października 2018 r. (data wpływu) Gmina wskazała, że nie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości. Nabycie nie nastąpiło na podstawie faktury z wykazanym podatkiem VAT (podatek od towarów i usług). Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie budynku (w całym okresie posiadania) w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Poniesione przez Parafię Rzymskokatolicką koszty adaptacji, rozbudowy, przebudowy i nadbudowy budynku oraz towarzyszącej infrastruktury stanowiły ulepszenia w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Wydatki stanowiły ponad 30% wartości początkowej ulepszanego budynku. Czas przebudowy miał miejsce między dniem 15 czerwca 2010 r. a 15 października 2013 r. Budynek otrzymał pozwolenie na użytkowanie w dniu 17 grudnia 2013 r. Budynek po ulepszeniu nie był przedmiotem najmu lub dzierżawy. Cały czas od dnia 19 marca 2009 r. stanowi jeden ze składników przedmiotu użyczenia na rzecz Rzymskokatolickiej Parafii pw. … w …. Nie miało miejsce rozliczenie wydatków stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej budynku poniesionych przez Parafię z Gminą.
Działki ewid. nr 13706/2, 13707/2 i 13715/7 (niezabudowane budynkiem byłej kotłowni) były wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
Czy sprzedaż nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako działki ewid. nr 13706/2, 13707/2, 13711/2, 13712/2, 13715/5, 13715/7, 13716/2 o łącznej powierzchni 0,1420 ha zabudowanej budynkiem byłej kotłowni osiedlowej na os. W. w N. będzie podlegała zwolnieniu od podatku VAT?
Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT dostawa tj. sprzedaż nieruchomości (budynku wraz z gruntem) będzie zwolniona z podatku VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zwolnienia od podatku czynności sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem kotłowni (działki 13716/2, 13715/5, 13712/2 i 13711/2 oraz działki nr 13715/7 jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – art. 2 pkt 22 ustawy.
W myśl art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie zatem z ww. przepisami nieruchomości spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Należy podkreślić, że co do zasady dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika wprost z powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W myśl art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).
Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.
Z art. 712 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że jeżeli umowa nie określa sposobu używania rzeczy, biorący może rzeczy używać w sposób odpowiadający jej właściwościom i przeznaczeniu.
Stosownie do § 2 ww. przepisu – bez zgody użyczającego biorący nie może oddać rzeczy użyczonej osobie trzeciej do używania.
Zgodnie z art. 713 Kodeksu cywilnego – biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej. Jeżeli poczynił inne wydatki lub nakłady na rzecz, stosuje się odpowiednio przepisy o prowadzeniu cudzych spraw bez zlecenia.
Zgodnie z art. 46 § 1 k.c. – nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
Stosownie do treści art. 47 § 1 k.c. – część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Z treści § 2 cyt. przepisu wynika natomiast, że częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. W myśl § 3 powołanej normy przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.
Jak stanowi art. 48 k.c. – z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.
W myśl art. 29a ust. 8 ustawy – w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.
Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, pod pojęciem tereny budowlane – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.
Powyższe uregulowanie oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945), reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.
Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy – przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.
Natomiast art. 4 ust. 1 i ust. 2 cyt. ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
Ustawodawca, w art. 2 pkt 14 ustawy, definiuje pojęcie „pierwszego zasiedlenia”, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:
Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.
Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził: „Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.”
Ponadto należy wskazać, że w kwestii pierwszego zasiedlenia w kontekście interpretacji pojęcia „ulepszenia” wypowiedział się TSUE w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16, w którym wskazał „(…) artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia.”
Należy jednakże zaznaczyć, że z orzeczenia TSUE w sprawie C-308/16 wynika, że »(`(...)`) kryterium „pierwszego zasiedlenia” budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. (`(...)`) kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.«
Natomiast w opinii Rzecznika Generalnego do ww. sprawy C-308/16 wskazano, że »(`(...)`) pojęcie „pierwszego zasiedlenia” ma własne znaczenie, niezależne od uprzedniego istnienia czynności podlegającej opodatkowaniu. Użytkowanie budynku (niezależnie od tego, czy jest on nowy, czy też przebudowany (`(...)`) przez jego właściciela nieprzerwanie przez co najmniej dwa lata jest zrównane z pierwszą dostawą i jego późniejsza sprzedaż jest zwolniona z VAT.«
W przypadku niezgodności prawa krajowego z prawem UE, to podatnik może zastosować obowiązujące normy prawa krajowego albo bezpośrednio zastosować przepisy Dyrektywy z uwzględnieniem wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia przedstawionego w wyroku C 308/16, zaś organy podatkowe są obowiązane respektować rozstrzygnięcie TSUE zawarte w wyroku C-308/16. Tym samym ocena planowanej dostawy pod kątem zwolnienia z VAT powinna być dokonana przy uwzględnieniu przyjętej przez podatnika definicji pierwszego zasiedlenia.
Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:
Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Gmina zamierza sprzedać na rzecz Parafii nieruchomość oznaczoną w ewidencji gruntów jako działki ewid. Nr 13706/2, 13707/2, 13711/2, 13712/2, 13715/5, 13715/7, 13716/2 o łącznej powierzchni 0,1420 ha zabudowanej budynkiem byłej kotłowni osiedlowej. Przedmiotowa nieruchomość w 2009 r. została oddana w wieloletnie użyczenie Parafii Rzymskokatolickiej, która uruchomiła … S., ponosząc wpierw koszty adaptacji, rozbudowy, przebudowy i nadbudowy budynku oraz towarzyszącej infrastruktury. Aktualnie s. działa w parterowym niepodpiwniczonym budynku z użytkowym poddaszem o pow. użytkowej 331,98 m2. Budynek usytuowany jest na częściach działek ewid. nr 13716/2, 13715/5, 13712/2 i 13711/2. Obszar, na którym znajdują się działki ewid. nr 13715/7 i 13716/2 objęty jest aktualnie obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, oznaczonym jako „UK teren zabudowy usług sakralnych wraz z obiektami towarzyszącymi”. Gmina w ostatnich 5 latach nie dokonywała w budynku byłej kotłowni osiedlowej żadnych ulepszeń i nie ponosiła wydatków z tego tytułu, w stosunku do których miała prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości. Nabycie nie nastąpiło na podstawie faktury z wykazanym podatkiem VAT. Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie budynku (w całym okresie posiadania) w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Poniesione przez Parafię Rzymskokatolicką koszty adaptacji, rozbudowy, przebudowy i nadbudowy budynku oraz towarzyszącej infrastruktury stanowiły ulepszenia w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Wydatki stanowiły ponad 30% wartości początkowej ulepszanego budynku. Czas przebudowy miał miejsce między dniem 15 czerwca 2010 r. a 15 października 2013 r. Budynek po ulepszeniu nie był przedmiotem najmu lub dzierżawy. Cały czas od dnia 19 marca 2009 r. stanowi jeden ze składników przedmiotu użyczenia na rzecz Rzymskokatolickiej Parafii. Ponadto Gmina wskazała, że nie nastąpiło rozliczenie wydatków stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej budynku poniesionych przez Parafię z Gminą.
Analiza przedstawionych okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że sprzedaż części nieruchomości zabudowanej budynkiem byłej kotłowni (działki nr 13716/2, 13715/5, 13712/2 i 13711/2) będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów wymienioną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Niniejsza dostawa nie spełnia przesłanek wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT do zastosowania zwolnienia od podatku, bowiem budynek ten podlegał ulepszeniu, a wydatki związane z tym ulepszeniem stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej budynku. Jednakże z uwagi na fakt, iż Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości oraz nie ponosiła wydatków na ulepszenie budynku (w całym okresie posiadania) w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym (wydatki takie ponosiła Parafia Rzymskokatolicka jako podmiot „biorący do używania”) możliwe będzie zastosowanie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości zabudowanej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.
Należy zauważyć, że stosownie do treści przywołanego art. 29a ust. 8 ustawy do dostawy gruntu stosuje się analogiczne zasady opodatkowania jak przy dostawie budynków trwale z nim związanych. Zatem do opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntu (działek nr 13716/2, 13715/5, 13712/2 i 13711/2) zastosowanie znajdzie odpowiednio zwolnienie od podatku na podstawie tej samej normy prawnej, jak do budynku będącego przedmiotem zbycia.
Z kolei w przypadku działki niezabudowanej oznaczonej w opisie zdarzenia przyszłego jako działka ewid. nr 13715/7 objętej aktualnie obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i oznaczonej jako „UK teren zabudowy usług sakralnych wraz z obiektami towarzyszącymi” nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku dla dostawy tej działki gruntu. Nie mogą bowiem korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, te części nieruchomości, które stanowią tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.
Wobec tego należy przeanalizować, w przypadku sprzedaży niniejszej działki, możliwość zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:
Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Jak wskazała Gmina, ww. działka gruntu była wykorzystywana do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem działka nie była wykorzystywana przez Gminę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Tym samym zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dla dostawy działki nr 13715/7 nie ma w niniejszej sprawie zastosowania.
Mając na uwadze opis sprawy oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, iż w przypadku dostawy działki nr 13715/7 zastosowanie znajdzie podstawowa stawka VAT w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1, w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.
W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za nieprawidłowe.
Końcowo wskazać należy, że w zakresie sprzedaży przez Gminę niezabudowanych działek gruntów oznaczonych jako nr ewid. 13706/2 oraz 13707/2 zostało wydane osobne rozstrzygnięcie.
Jednocześnie podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili