Interpretacja dotyczy opodatkowania dotacji otrzymanej przez stowarzyszenie na realizację projektu montażu instalacji fotowoltaicznych na budynkach mieszkalnych członków stowarzyszenia oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego. Organ podatkowy stwierdził, że dotacja przyznana stowarzyszeniu na realizację projektu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ stanowi zapłatę za usługi montażu instalacji fotowoltaicznych świadczone na rzecz członków stowarzyszenia. Organ uznał, że działania stowarzyszenia w tym zakresie mają charakter działalności gospodarczej, co oznacza, że stowarzyszenie jest podatnikiem VAT. Ponadto organ potwierdził, że stowarzyszenie ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu realizacji projektu, pod warunkiem zarejestrowania się jako czynny podatnik VAT. W związku z tym stanowisko wnioskodawcy zostało uznane za nieprawidłowe w zakresie braku opodatkowania dotacji oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2018 r. (data wpływu 4 września 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania otrzymanej dotacji oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 4 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanej dotacji oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Gmina jako lider ubiegała się o dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 projektu dotyczącego montażu paneli fotowoltaicznych. Projekt został wybrany do realizacji i otrzymał maksymalne możliwe dofinansowanie na poziomie 85% kosztów kwalifikowanych. Projekt był składany w partnerstwie Gminy D – lider projektu, Gminy U, S, P i K oraz Stowarzyszenie (Wnioskodawca) zrzeszające mieszkańców Gminy D. W ramach projektu Gminy będą montowały instalacje fotowoltaiczne na budynkach użyteczności publicznej, a Stowarzyszenie na budynkach mieszkalnych swoich członków. Gminy pozostaną właścicielami projektowanej infrastruktury oraz będą odpowiedzialne za jej utrzymanie w okresie trwałości projektu. Dla Gmin kosztami kwalifikowanymi są wydatki netto związane z dostawą i montażem instalacji fotowoltaicznych. Podatek VAT (podatek od towarów i usług) dla Gmin jest w projekcie wydatkiem niekwalifikowanym.
Zakres realizacji projektu w ramach Stowarzyszenia przewiduje montaż instalacji fotowoltaicznych na budynkach mieszkalnych członków Stowarzyszenia. Ponad 160 mieszkańców Gminy wyraziło zainteresowanie udziałem w projekcie i współfinansowaniem wykonania instalacji fotowoltaicznych na nieruchomościach będących ich własnością. Projekt polega na dostawie, montażu, uruchomieniu i konfiguracji instalacji fotowoltaicznej na budynkach mieszkalnych, na gruncie lub budynkach niemieszkalnych będących własnością mieszkańców, z przeznaczeniem na potrzeby gospodarstwa domowego. W projekcie kosztami kwalifikowanymi w zakresie Stowarzyszenia są wydatki brutto związane z dostawą i montażem instalacji fotowoltaicznych. Podatek VAT dla Stowarzyszenia jest w projekcie wydatkiem kwalifikowanym. Usługę wykonania instalacji fotowoltaicznych na obiektach będących własnością mieszkańców będzie realizowało Stowarzyszenie. W tym celu Stowarzyszenie podpisze z każdym mieszkańcem umowę na jego udział w realizacji projektu, w szczególności na dostawę urządzeń i montaż instalacji fotowoltaicznej na nieruchomości będącej jego własnością. Mieszkaniec zobowiązuje się w umowie do użyczenia części jego nieruchomości, współfinansowania wykonania instalacji fotowoltaicznych i pokrywania bieżących kosztów eksploatacji instalacji. Stowarzyszenie podpisze umowę z dostawcami i wykonawcami robót instalacyjnych realizujących inwestycję, a zakup będzie udokumentowany fakturą VAT wystawioną na Stowarzyszenie. W ramach realizowanego projektu Stowarzyszenie otrzyma dotację ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Dofinansowanie ze środków EFRR całkowitych wydatków kwalifikowanych projektu stanowi nie więcej niż 85% kwoty tych wydatków. Wsparcie finansowe udzielane beneficjentowi ostatecznemu ma formę pomocy de minimis. Mieszkaniec zobowiązuje się do wykonywania na własny koszt niezbędnych (wymaganych do prawidłowego funkcjonowania) napraw, przeglądów i prac konserwatorskich instalacji fotowoltaicznej zgodnie z instrukcją użytkowania instalacji przekazaną przez jej wykonawcę, wykraczających ponad czynności wykonywane przez wykonawcę w okresie trwałości projektu. Instalacje fotowoltaiczne, zamontowane na poszczególnych obiektach, do zakończenia okresu trwałości projektu, będą własnością Stowarzyszenia. Na podstawie odpowiednich protokołów instalacje fotowoltaiczne, po ich zamontowaniu przekazane zostaną w bezpłatne użytkowanie poszczególnym członkom Stowarzyszenia. W ślad za tym udzielona zostanie pomoc de minimis poszczególnym członkom Stowarzyszenia. Po zakończeniu trwałości projektu, a więc po 5 latach od zakończenia rzeczowego i finansowego projektu instalacje zostaną nieodpłatnie przekazane poszczególnym członkom Stowarzyszenia, którzy to będą ponosili koszty związane z ich utrzymaniem i bieżącą eksploatacją.
Stowarzyszenie jest organizacją zarejestrowaną w Krajowym Rejestrze Sądowym `(...)` Organizacja utworzona została po rozmowach przedstawicieli różnych sektorów w celu integracji tych środowisk i wspólnego działania na rzecz rozwoju lokalnego Gminy.
Stowarzyszenie działa na podstawie Ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach oraz postanowień statutu. Siedzibą Stowarzyszenia jest … Stowarzyszenie posiada osobowość prawną, powołane jest na czas nieokreślony. Stowarzyszenie jest stowarzyszeniem nieprowadzącym działalności gospodarczej w myśl przepisów o podatku od towarów i usług - art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.).
Stowarzyszenie jako osoba prawna jest zarejestrowana w Urzędzie Skarbowym i posiada NIP i nie jest zarejestrowana jako podatnik czynny podatku od towarów i usług.
Stowarzyszenie nie wykonuje żadnych czynności opodatkowanych podatkiem VAT, w związku z tym nie może w żaden sposób odliczyć i odzyskać podatku VAT. Nie składa deklaracji VAT.
Celem stowarzyszenia jest działanie na rzecz rozwoju lokalnego Gminy, a w szczególności:
Stosownie do treści § 8 statutu Stowarzyszenie realizuje swoje cele w szczególności poprzez:
Wartość całkowita projektu: … zł, w tym kwalifikowane: … zł, dofinansowanie EFRR: … zł, w tym:
Stowarzyszenie - wydatki ogółem: … zł, w tym kwalifikowane: … zł dofinansowanie EFRR: … zł.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymana przez Stowarzyszenie dotacja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stowarzyszenie nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.
Uzasadniając powyższe Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postaci energii (art. 2 pkt 6 ustawy). Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:
W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi (art. 7 ust. 2a ustawy).
Stosownie do treści art. 15 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).
Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1 ustawy (art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy).
Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawcy, dotacje, subwencje i inne dopłaty stanowią podstawę opodatkowania, jeżeli w sposób bezpośredni wpływają na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Skoro Stowarzyszenie wykonuje działalność wyłącznie nieodpłatnie, nie można go uznać za podatnika, w związku z czym podatek nie wystąpi i otrzymana przez niego dotacja nie będzie podlegała opodatkowaniu.
W myśl art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 (nie ma zastosowania w niniejszym stanie faktycznym). Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik VAT oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
W związku z tym, że Stowarzyszenie nie prowadzi działalności gospodarczej i nie ma statusu podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy, nie przysługuje mu zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
W myśl art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.
Zauważyć należy, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.
Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.
Przy czym należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność, tj. dostawa towaru bądź usługa, a nie zapłata. Wyjątkiem jest uiszczenie zaliczki na poczet przyszłej dostawy towarów czy świadczenia usług.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ww. ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.
A zatem dana czynność podlega opodatkowaniu, jeżeli spełnione są przesłanki o charakterze przedmiotowo-podmiotowym. Opodatkowaniu podlegają przede wszystkim odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Jeżeli podmiot dokonuje ww. czynności, przesłanka o charakterze przedmiotowym jest spełniona.
Jak wynika z treści art. 29a. ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
W myśl art. 29a ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia – koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.
W przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika (art. 29a ust. 5 ustawy).
W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:
Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.
Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.
Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności (art. 113 ust. 4 ustawy).
Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (art. 113 ust. 5 ustawy).
Stosownie do art. 113 ust. 9 cyt. ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.
Jak stanowi art. 113 ust. 10 ustawy jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.
W myśl art. 113 ust. 13 ww. ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:
Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z innym podmiotami przystąpił do projektu, zakres którego w odniesieniu do Wnioskodawcy przewiduje montaż instalacji fotowoltaicznych na budynkach mieszkalnych. Ponad 160 mieszkańców Gminy wyraziło zainteresowanie udziałem w projekcie i współfinansowaniem wykonania instalacji fotowoltaicznych na nieruchomościach będących ich własnością. Projekt polega na dostawie, montażu, uruchomieniu i konfiguracji instalacji fotowoltaicznej na budynkach mieszkalnych, na gruncie lub budynkach niemieszkalnych będących własnością mieszkańców, z przeznaczeniem na potrzeby gospodarstwa domowego. Wnioskodawca podpisze z każdym mieszkańcem umowę na jego udział w realizacji projektu, w szczególności na dostawę urządzeń i montaż instalacji fotowoltaicznej na nieruchomości będącej jego własnością. Mieszkaniec zobowiązuje się w umowie do użyczenia części jego nieruchomości, współfinansowania wykonania instalacji fotowoltaicznych i pokrywania bieżących kosztów eksploatacji instalacji. Wnioskodawca podpisze także umowę z dostawcami i wykonawcami robót instalacyjnych realizujących inwestycję, a zakupy będą udokumentowane fakturami wystawionymi na Wnioskodawcę. W ramach realizowanego projektu Wnioskodawca otrzyma dotację ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Wartość całkowita projektu wynosi … zł, w tym kwalifikowane: … zł, dofinansowanie EFRR: … zł, w tym: Wnioskodawca - wydatki ogółem: … zł, w tym kwalifikowane: … zł dofinansowanie EFRR: … zł. Instalacje fotowoltaiczne zamontowane na poszczególnych obiektach, do zakończenia okresu trwałości projektu, będą własnością Wnioskodawcy. Na podstawie odpowiednich protokołów instalacje fotowoltaiczne, po ich zamontowaniu przekazane zostaną w bezpłatne użytkowanie. Po zakończeniu trwałości projektu zostaną nieodpłatnie przekazane poszczególnym członkom Stowarzyszenia. Wnioskodawca działa na podstawie ustawy Prawo o stowarzyszeniach oraz postanowień statutu, posiada osobowość prawną, powołane jest na czas nieokreślony. Wnioskodawca jest podmiotem nieprowadzącym działalności gospodarczej w myśl przepisów o podatku od towarów i usług - art. 15 ustawy. Wnioskodawca jako osoba prawna jest zarejestrowany w Urzędzie Skarbowym i posiada NIP i nie jest zarejestrowany jako podatnik czynny podatku od towarów i usług. Nie wykonuje żadnych czynności opodatkowanych podatkiem VAT, w związku z tym nie może w żaden sposób odliczyć i odzyskać podatku VAT. Nie składa deklaracji VAT.
Należy zauważyć, że na mocy art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2017 r., poz. 210 z późn. zm.), stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych.
Stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności (art. 2 ust. 2 ww. ustawy).
Na podstawie art. 34 ustawy Prawo o stowarzyszeniach, stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą, według ogólnych zasad określonych w odrębnych przepisach. Dochód z działalności gospodarczej stowarzyszenia służy realizacji celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między jego członków.
Mając na uwadze powołane przepisy należy wskazać, że w przypadku, gdy stowarzyszenie wykonuje wyłącznie działalność nieodpłatną, mającą na celu realizację celów statutowych to takie czynności co do zasady nie stanowią przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jednakże odpłatne czynności wypełniają przedmiot opodatkowania. W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są bowiem podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast z przytoczonej w ww. ustawie (art. 15 ust. 2 ustawy) definicji działalności gospodarczej wynika, że za taką należy uznać wszelką działalność usługodawców.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy otrzymana w ramach projektu dotacja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W kontekście okoliczności przedstawionych we wniosku należy stwierdzić na wstępie, że realizowana inwestycja podjęta została z zamiarem dokonania czynności na rzecz podmiotów trzecich dotyczących instalacji fotowoltaicznych. Okoliczności te wskazują na komercyjny charakter podjętej inwestycji. Działania Wnioskodawcy wypełniają definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Pojęcie podatnika podatku od towarów i usług jest zobiektywizowaną kategorią normatywną. Jego treść i zakres nie są determinowane, ani celem, ani też rezultatem prowadzonej działalności gospodarczej. Podjęte czynności świadczą bezspornie o prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Zatem świadczenia, co do których Wnioskodawca zobowiązał się w ramach podpisanych z mieszkańcami umów cywilnoprawnych stanowią odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy bowiem zauważyć, że we wskazanej sytuacji istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonaniem wpłaty a zindywidualizowanym świadczeniem Wnioskodawcy na rzecz konkretnego mieszkańca (uczestnika projektu). Należy również wskazać, że stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, Wnioskodawca zawierając umowy na montaż przedmiotowych instalacji, będzie wchodzić w rolę świadczącego usługę. Tym samym, wpłaty dokonywane przez mieszkańców na poczet wykonania przez Wnioskodawcę przedmiotowej inwestycji będą stanowić wynagrodzenie za realizowane czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Odnosząc się do zagadnienia będącego przedmiotem zapytania (pytanie nr 1) należy zauważyć, że dla określenia, czy dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są, czy też nie są opodatkowane, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.
Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.
Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.
Przepis art. 29a ust. 1 ustawy jest odpowiednikiem art. 73 ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.
Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.
Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia „subwencja bezpośrednio związana z ceną”.
W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).
W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencję, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.
W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.
Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.
Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.
Jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.
Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie będziemy mieli do czynienia z sytuacją, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie.
Jak wyżej wskazano, w świetle art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Uwzględniając powyższe, przekazane dla Wnioskodawcy środki finansowe na realizację ww. projektu należy uznać za otrzymane od osoby trzeciej środki (dotacje, subwencje, lub dopłaty o podobnym charakterze) i mające bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę ww. usług. Bowiem jak wynika z wniosku, źródłem finansowania projektu będzie otrzymane dofinansowanie oraz wpłata każdego mieszkańca z tytułu udziału w projekcie (jak wskazano we wniosku mieszkaniec zobowiązuje się w umowie m.in. do współfinansowania wykonania instalacji fotowoltaicznych).
Ponadto wskazać należy, że projekt, na który przyznano Wnioskodawcy dofinansowanie, będzie polegał na realizacji montażu paneli fotowoltaicznych. Zawierając umowę o dofinansowanie Wnioskodawca wiedział zatem, jakie konkretnie instalacje zostaną z niego sfinansowane. Dofinansowanie przyznane zatem zostało w celu sfinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług.
Należy zauważyć, że okoliczności sprawy nie wskazują, że otrzymane przez Wnioskodawcę w ramach projektu środki finansowe zostaną przeznaczone na ogólną działalność Wnioskodawcy. Jak wynika z opisu sprawy środki te będą wykorzystane na określone działanie związane z realizacją projektu, tj. dostawą i montażem określonych instalacji – we wniosku wskazano „W ramach realizowanego projektu Wnioskodawca otrzyma dotację”.
Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie wystąpią skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie, bowiem jak wynika z analizy sprawy dofinansowanie (dotacja) będzie wykorzystane na określone działanie, tj. dostawę i montaż kolektorów słonecznych na podstawie umów cywilnoprawnych z mieszkańcami. Zatem przekazane dla Wnioskodawcy środki finansowe w ramach RPO na lata 2014-2020 na realizację ww. projektu w formie dofinansowania (dotacji) mają bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę usług.
Tym samym, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie otrzymane dofinansowanie (dotacja) na realizację projektu dotyczącego montażu paneli fotowoltaicznych będzie stanowić zapłatę otrzymaną od osoby trzeciej, a zatem stanowiącą podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie (dotacja) będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.
Tym samym oceniając stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 należało uznać je za nieprawidłowe.
Odnosząc się natomiast do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Ponadto w świetle art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.
Z treści powyższego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Przedstawiona wyżej zasada, wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.
Należy wskazać, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, wskazanych w art. 88 ustawy.
Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. ww. ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Ponadto zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.
Podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne (art. 96 ust. 3 ww. ustawy).
Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi. Zrealizowanie prawa do odliczenia możliwe jest wyłącznie przez podatników zarejestrowanych jako „podatnicy VAT czynni” poprzez złożenie deklaracji VAT-7.
Zaznaczenia wymaga również, że zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego”, po uprzednim złożeniu naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenia rejestracyjnego.
W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia będą spełnione, gdyż realizowane działania opisane we wniosku, będą mieściły się w zakresie przewidzianym art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, i będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto należy zauważyć, że w okolicznościach niniejszej sprawy wielkość otrzymanego dofinansowania (… zł), które jak wykazano podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wskazuje, że nie będą spełnione przesłanki uprawniające do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w powołanym wyżej art. 113 ust. 1 ustawy.
W związku z powyższym, mając na uwadze powołane przepisy, jak również przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, uznać należy, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją ww. projektu, oczywiście przy spełnieniu warunku rejestracji dla podatku od towarów i usług.
Zaznaczenia przy tym wymaga, że odliczenie podatku jest prawem podatnika nie zaś obowiązkiem.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 2, należało uznać za nieprawidłowe.
Należy podkreślić, że interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie zadanych pytań, tj. m.in. prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu realizacji przedmiotowej inwestycji a nie sposobu i zakresu realizacji tego prawa.
Jednocześnie wskazać należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili