INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2018 r. (data wpływu 2 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przyznawanych bonusów pieniężnych za rabat, ich dokumentowania oraz prawa do obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu wypłaty bonusów – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 2 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przyznawanych bonusów pieniężnych za rabat, ich dokumentowania oraz prawa do obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu wypłaty bonusów.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Spółka z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i rezydentem podatkowym w Polsce, a w konsekwencji podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca zostanie jednocześnie zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) czynny.
Wnioskodawca prowadzić będzie dystrybucję samochodów ciężarowych, w tym demonstracyjnych na polskim rynku tylko poprzez autoryzowanych dealerów (dalej: Dealerzy), zarówno powiązanych (dalej: Dealer powiązany) jak i niepowiązanych (dalej: Dealer niepowiązany). Podstawowym celem Wnioskodawcy będzie generowanie jak najlepszych wyników sprzedaży marek X. i Y na polskim rynku, przy czym jego realizacja w określonych przypadkach wymaga od Wnioskodawcy korzystania z odpowiednich systemów motywacyjnych skierowanych do Dealerów, zwłaszcza Dealerów niepowiązanych.
Jednym z możliwych programów motywacyjnych jest przyznawanie Dealerom bonusów pieniężnych (szczegóły dotyczące programu bonusowego zostały opisane poniżej), które mają na celu zachęcanie Dealerów, zwłaszcza Dealerów niepowiązanych do dalszych i zwiększonych zakupów samochodów oferowanych przez Wnioskodawcę, tj. intensyfikację przede wszystkim bieżących i przyszłych zakupów obu marek. W przypadku Dealerów powiązanych nie ulega wątpliwości, iż ich działania wpływają jednoznacznie na zwiększenie ich własnych przychodów, a w konsekwencji przychodów Spółki, od której kupują samochody. Jednocześnie w przypadku Dealerów niepowiązanych, działających niezależnie od Wnioskodawcy, ich aktywność (lub jej brak) w zakresie sprzedaży samochodów marek X. i Y. wpływać będzie istotnie na poziom przychodów Spółki.
Sprzedaż samochodów do Dealerów niepowiązanych jest jednym ze sposobów dotarcia do finalnego klienta, przy czym należy podkreślić, że Wnioskodawca nie będzie prowadzić sprzedaży bezpośredniej do tych podmiotów. Wyjątek stanowi sprzedaż na rzecz Dealerów niepowiązanych samochodów demonstracyjnych. W tej sytuacji Spółka wystawiać będzie fakturę bezpośrednio na Dealera niepowiązanego. W pozostałych przypadkach Wnioskodawca otrzymując zamówienie od Dealera niepowiązanego, wystawi fakturę na L. Sp. z o.o. (dalej: L.). Właścicielem samochodu stanie się zatem L.. Następnie L. sprzeda samochód – na podstawie odrębnych umów – Dealerom niepowiązanym, w rezultacie czego nastąpi przeniesienie własności samochodu na Dealera niepowiązanego, co umożliwia mu sprzedaż samochodu do klienta końcowego.
Dealerzy niepowiązani nabywają samochody na własny użytek (samochody administracyjne wykorzystywane do prowadzenia działalności) lub też w celu dalszej odsprzedaży.
W związku z tym, iż cechą charakterystyczną rynku pojazdów samochodowych w Polsce jest wysoka konkurencja ze strony podmiotów krajowych, jak i międzynarodowych, Dealerzy niepowiązani mogą oferować swoim klientom pojazdy różnych dystrybutorów (importerów, dealerów). Jednym z planowanych przez Wnioskodawcę działań mającym na celu podniesienie konkurencyjności oferty Spółki jest stworzenie systemu zachęt dla Dealerów, w szczególności Dealerów niepowiązanych.
Celem programu ma być motywowanie Dealerów niepowiązanych do zwiększania zakupów samochodów marki X. i Y. w stosunku do produktów oferowanych przez konkurencję. Wnioskodawca zamierza zaoferować Dealerom niepowiązanym możliwość uzyskania bonusu pieniężnego, wypłacanego bezpośrednio tym podmiotom, tj. z pominięciem L. Warunki bonusu (jego wysokość, okres rozliczeniowy itp.) zawarte zostaną każdorazowo w instrukcji / porozumieniu / umowie (dalej: Umowa), które Wnioskodawca podpisze bezpośrednio z Dealerem niepowiązanym. Warunki te różnią się między sobą w zależności od rodzaju samochodu.
Wypłata bonusu pieniężnego uzależniona będzie od osiągnięcia określonej liczby sprzedaży pojazdów przez Dealera niepowiązanego do ostatecznego klienta (pod uwagę brana będzie liczba sprzedanych samochodów wszystkich typów (w tym również demonstracyjnych kupionych bezpośrednio od Spółki).
Liczba sprzedanych pojazdów, będąca podstawą naliczenia i wypłaty bonusu weryfikowana będzie w pierwszej kolejności przez Dział Sprzedaży a następnie Dział Controllingu Wnioskodawcy na podstawie numerów VIN samochodów sprzedanych przez Dealerów niepowiązanych.
Ponieważ pomiędzy Wnioskodawcą a Dealerem niepowiązanym nie będzie dochodzić bezpośrednio do transakcji sprzedaży samochodu (z wyjątkiem samochodów demonstracyjnych), to brak jest faktury VAT pomiędzy Spółką a Dealerem niepowiązanym i tym samym bonus pieniężny – dotyczący sprzedaży innej niż samochody demonstracyjne – dokumentowany będzie za pomocą noty księgowej (bonus pieniężny w części dotyczącej samochodów demonstracyjnych dokumentowany będzie fakturą korygującą wystawioną przez Spółkę). Wnioskodawca zakłada, iż w części dokumentowanej notą, podstawą wypłaty bonusu pieniężnego będzie co do zasady nota uznaniowa wystawiona przez Wnioskodawcę (Spółka nie wyklucza jednak wystawienia przez Dealerów not obciążeniowych). Dokument noty księgowej (obciążeniowej / uznaniowej) będzie zgodny z wymaganiami dowodu księgowego.
Wnioskodawca będzie gromadzić dokumentację związaną z kalkulacją i wypłatą bonusów, w tym zestawienia sprzedanych samochodów oraz wystawione / otrzymane w ramach rozliczeń noty księgowe.
Wnioskodawca podkreśla, iż przyznanie Dealerom niepowiązanym bonusu pieniężnego będzie miało na celu motywowanie tych podmiotów do dalszych zakupów pojazdów marek X. i Y, tj. intensyfikację bieżących i przyszłych zakupów obu marek. Niemniej jednak wszelkie aktywności sprzedażowe podejmowane przez Dealerów niepowiązanych wykonywane są przez nich na własną rzecz i we własnym imieniu. Podmioty te kierują się wyłącznie chęcią zwiększenia swoich własnych przychodów. Pośrednio wpływa to również na zwiększanie przychodów Wnioskodawcy, natomiast Wnioskodawca nie ma możliwości oczekiwania czy egzekwowania określonych działań od Dealerów niepowiązanych. Bonus przyznawany jest w przypadku spełnienia obiektywnych przesłanek, a czy wymagało to podejmowania pewnych działań po stronie Dealerów niepowiązanych, czy też nie, nie ma dla Wnioskodawcy znaczenia, jak również nie ma wpływu na przyznanie bonusu.
Spółka informuje, że planowane jest dokonanie podziału Z. Sp. z o.o. (dalej: „Spółka Dzielona”), której jedynym udziałowcem jest A., przez wydzielenie zgodnie z art. 529 § 1 pkt 4 Kodeksu spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1577, t.j.; dalej: KSH (Krajowa Administracja Skarbowa)), w wyniku którego na Spółkę z o.o. zostanie przeniesiona część majątku Spółki Dzielonej. Spółka Dzielona posiada interpretację indywidualną z dnia 9 marca 2016 r. sygn. IPPP1/4512-95/16-2/MP, w której Minister Finansów potwierdził stanowisko Spółki Dzielonej w podobnym stanie faktycznym.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
- Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wskazane w opisie zdarzenia przyszłego bonusy pieniężne (wypłacane przez Spółkę bezpośrednio na rzecz Dealerów niepowiązanych z pominięciem L.) stanowią w istocie rabat w rozumieniu art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT i uprawniają Spółkę do obniżenia (o wartość wypłaconego Dealerom niepowiązanym bonusu pieniężnego) odpowiednio podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu sprzedaży samochodów marki X. i Y. na rzecz L.?
- Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym kwotę bonusu pieniężnego należy uznać za kwotę brutto i tym samym dokonać wyliczenia podatku należnego metodą „w stu”?
- Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dokumentem właściwym dla udokumentowania wypłacanych na rzecz Dealerów niepowiązanych bonusów pieniężnych będzie wystawiana przez Wnioskodawcę na te spółki nota uznaniowa, która stanowić będzie jednocześnie podstawę do obniżenia obrotu i podatku należnego?
- Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku wypłaty bonusów pieniężnych, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka będzie uprawniona do obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym dokonano wypłaty przedmiotowego bonusu na rzecz Dealera niepowiązanego?
Zdaniem Wnioskodawcy:
Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1:
Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane w opisie zdarzenia przyszłego bonusy pieniężne, wypłacane przez Spółkę bezpośrednio na rzecz Dealerów niepowiązanych z pominięciem L., stanowią w istocie rabat w rozumieniu art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT i uprawniają Wnioskodawcę do obniżenia (o wartość wypłaconego Dealerom niepowiązanym bonusu) odpowiednio podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu sprzedaży samochodów marki X. i Y do L.
Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2:
Zdaniem Wnioskodawcy, kwotę bonusu pieniężnego wypłacanego na rzecz Dealerów niepowiązanych należy uznać za kwotę brutto i tym samym dokonać wyliczenia podatku należnego metodą „w stu”.
Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 3:
Zdaniem Wnioskodawcy, dokumentem właściwym dla udokumentowania wypłacanych na rzecz Dealerów niepowiązanych bonusów pieniężnych będzie nota księgowa (uznaniowa) wystawiona przez Wnioskodawcę na Dealera niepowiązanego, która stanowić będzie jednocześnie podstawę do obniżenia obrotu i podatku należnego.
Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 4:
Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wypłaty bonusów pieniężnych, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka będzie uprawniona do obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym dokonano wypłaty przedmiotowego bonusu na rzecz Dealera niepowiązanego.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1
Kluczowe znaczenie dla ustalenia traktowania podatkowego VAT bonusów pieniężnych wypłacanych przez Wnioskodawcę na Dealerów niepowiązanych ma art. 29a ustawy o VAT. Zgodnie z ustępem 1 tego artykułu, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Jednocześnie ustawodawca wskazał, iż podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot stanowiących obniżkę ceny w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, jak również kwot udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży (art. 29a ust. 7 pkt 1 i 2 ustawy o VAT).
Natomiast, zgodnie z art. 29a ust. 10 pkt 1 wspomnianej ustawy, podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu o kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen.
Z powyższego wynika, iż w przypadku gdy po dokonaniu sprzedaży udzielono opustu lub obniżono cenę towaru, to tego typu obniżka powinna znaleźć odzwierciedlenie w wysokości podstawy opodatkowania (poprzez jej zmniejszenie), a w konsekwencji prowadzić powinna do obniżenia podatku należnego.
Wnioskodawca wypłacając bonus pieniężny Dealerom niepowiązanym, z pominięciem pośredniczącego podmiotu w postaci L., udziela de facto rabatu pośredniego. W konsekwencji ostateczna cena sprzedaży przez Spółkę samochodów marki X. i Y. zostaje obniżona o wartość bonusu, co powinno zdaniem Wnioskodawcy powodować zmniejszenie zarówno podstawy opodatkowania, jak i podatku należnego od sprzedaży ww. pojazdów.
Odmowa prawa do obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego spowodowałoby nieuzasadnione obciążenie Wnioskodawcy poprzez nałożenie na niego konieczności zapłaty podatku należnego wyliczonego od podstawy opodatkowania przewyższającej kwotę faktycznie otrzymanej zapłaty. W konsekwencji naruszona zostałaby podstawowa zasada konstrukcyjna podatku od towarów i usług, tj. zasada neutralności VAT (do czego szczegółowo Spółka odnosi się w dalszej części wniosku).
Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) wielokrotnie poruszał w swoich orzeczeniach kwestię neutralności i proporcjonalności podatku VAT, kładąc przy tym nacisk na konieczność nałożenia ekonomicznego ciężaru podatku na ostatecznego nabywcę towaru bądź usługi (konsumenta).
Zdaniem Wnioskodawcy, dla rozstrzygnięcia kwestii będącej przedmiotem niniejszego zapytania kluczowe znaczenie mają dwa orzeczenia TSUE: C-317/94 (Elida Gibbs) oraz C-427/98 (Komisja Europejska przeciwko Republice Federalnej Niemiec).
W orzeczeniu C-317/94 TSUE wskazał na brak zgodności z unijną dyrektywą VAT przypadków gdy podstawa opodatkowania zastosowana do skalkulowania podatku należnego u producenta (podatnika) przewyższałaby kwotę zapłaconą przez ostatecznego konsumenta. W takim przypadku organy podatkowe otrzymałyby bowiem od producenta podatek należny w wysokości wyższej niż zapłacona faktycznie producentowi przez odbiorcę końcowego.
W powyższym wyroku TSUE uznał za dopuszczalne zmniejszenie przez podatnika podstawy opodatkowania w sytuacji udzielenia rabatów potransakcyjnych podmiotowi, który nie dokonał nigdy bezpośredniego nabycia od tego podatnika.
Stanowisko to zostało potwierdzone przez TSUE także w wyroku o sygnaturze C-427/98, uznając za zgodne z przepisami wspólnotowymi zmniejszenie podstawy opodatkowania i podatku należnego w przypadku udzielania pośredniego rabatu.
Stanowisko organów podatkowych
Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez organy podatkowe, wypłata przez podmiot stojący na początku łańcucha dostaw bonusu pieniężnego na rzecz końcowego odbiorcy (nie bezpośredniego kontrahenta podatnika) stanowi w istocie rabat pośredni, którego wypłata powinna skutkować obniżeniem podstawy opodatkowania oraz podatku należnego.
Spółka wskazuje przykładowo na interpretację indywidualną posiadaną przez Spółkę Dzieloną z dnia 9 marca 2016 r. sygn. IPPP1/4512-95/16-2/MP, w której Minister Finansów potwierdził stanowisko Spółki Dzielonej w podobnym stanie faktycznym, że biorąc pod uwagę wskazane powyżej przepisy krajowe i unijne, jak również stanowisko TSUE, polskich organów podatkowych oraz sądów administracyjnych, bonus pieniężny wypłacony przez Spółkę bezpośrednio na rzecz Dealerów niepowiązanych z pominięciem L. stanowi w istocie rzeczy formę rabatu w rozumieniu art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, a tym samym uprawnia Wnioskodawcę do obniżenia (o wartość bonusu wypłaconego Dealerom niepowiązanym) podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu sprzedaży samochodów
Podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 17 kwietnia 2014 r. (IPPP2/443-87/14-4/DG) wskazał natomiast, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku podatnika, „(`(...)`) mamy do czynienia z pomniejszeniem, czyli odstępstwem od ustalonej ceny towarów przez Wnioskodawcę, który co prawda nie sprzedaje bezpośrednio towarów na rzecz Sprzedawców, ale na podstawie odpowiednich umów udziela im rabatów w formie wypłaty bonusu, co powoduje w istocie zwrot części ceny towarów W przypadku kiedy Sprzedawca, z którym Wnioskodawca uzgodnił udzielenie rabatu pośredniego, otrzyma zwrot części ceny zakupionego towaru wówczas dla Wnioskodawcy i dla Sprzedawcy nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny towaru. Takie obniżenie ceny nie dotyczy hurtowni, które zapłaciły Wnioskodawcy i otrzymały od klienta cenę należną w pełnej wysokości. Podmiotem uprawnionym do obniżenia kwoty podatku należnego staje się Wnioskodawca, który dokonał sprzedaży ostatecznie po obniżonej cenie, tj. udzielił rabatu.”
Zbliżone stanowisko przyjął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 5 grudnia 2013 r. (ITPP1/443-879/13/MS), w której podniesiono, że „(`(...)`) mamy do czynienia z pomniejszeniem, czy odstępstwem od ustalonej przez Spółkę ceny towarów, która co prawda nie sprzedaje bezpośrednio towarów sieci handlowej, ale na podstawie odpowiedniej umowy udziela jej rabatów czy też bonifikat w formie pieniężnej („bonus obrotowy”), co powoduje w istocie zwrot części ceny towarów. W przypadku kiedy sieć handlowa otrzyma bezpośrednio od Spółki zwrot części ceny zakupionego towaru, wówczas dla sprzedającego (Spółki) i dla sieci handlowej nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny towaru. Takie obniżenie ceny nie dotyczy pośredników, którzy zapłacili Spółce i otrzymali od sieci handlowej cenę należną w pełnej wysokości. Podmiotem uprawnionym do obniżenia kwoty podatku należnego staje się Spółka, która dokonała sprzedaży ostatecznie po obniżonej cenie, tj. udzieliła rabatu zakupowego, a zatem u Spółki nastąpi obniżenie wartości obrotu i kwoty podatku należnego. W związku z tym rzeczywiście to Spółka posiada prawo do korekty obrotu i należnego od niego podatku.”
Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przepisy krajowe i unijne, jak również stanowisko TSUE, polskich organów podatkowych oraz sądów administracyjnych, bonus pieniężny wypłacony przez Spółkę bezpośrednio na rzecz Dealerów niepowiązanych z pominięciem L. stanowi w istocie rzeczy formę rabatu w rozumieniu art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, a tym samym uprawnia Wnioskodawcę do obniżenia (o wartość bonusu wypłaconego Dealerom niepowiązanym) podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu sprzedaży samochodów marki X. i Y. na rzecz L.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 2
Zgodnie z art. 29a ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, przy czym podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu o kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen.
Kwota bonu pieniężnego wypłacana Dealerom niepowiązanym obniża efektywnie kwotę należną Wnioskodawcy, a zatem obniżka ta powinna znaleźć odzwierciedlenie zarówno w wysokości podstawy opodatkowania, jak i kwocie podatku należnego. Skoro bowiem obniżeniu ulega kwota łącznej należności za sprzedane samochody, która jest kwotą brutto, zatem i kwota bonusa powinna być uznana za kwotę brutto, którą należy proporcjonalnie (tzw. metodą „w stu”) podzielić na kwotę podstawy opodatkowania i kwotę VAT należnego.
Przykładowo, bonus pieniężny o wartości 100 zł powinien skutkować obniżeniem podstawy opodatkowania o 81,30 zł oraz kwoty podatku należnego o 18,70 zł (zakładając zastosowanie 23% stawki VAT, ponieważ taka jest właściwa dla sprzedaży samochodów dokonywanej przez Wnioskodawcę).
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 3
W opisie zdarzenia przyszłego wskazano, że bonus udzielany jest podmiotowi niebędącemu bezpośrednim kontrahentem podatnika, tj. nabywcy znajdującemu się na końcu łańcucha dostaw (lub w dalszej jego części). Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy dotyczące wystawiania faktur korygujących nie znajdą tu zastosowania – Wnioskodawca nie ma bowiem możliwości wystawienia faktury korygującej w sytuacji gdy pomiędzy nim a kontrahentem otrzymującym bonus nigdy nie doszło do wystawienia faktury pierwotnej. Nie ma również podstaw do wystawienia faktury korygującej na Dealera, ponieważ cena tej transakcji nie uległa zmianie.
Zdaniem Wnioskodawcy, skoro brak jest możliwości zastosowania w danym przypadku faktury korygującej, a przepisy ustawy o VAT nie precyzują jednoznacznie, jaki dokument powinien znaleźć zastosowanie, nie istnieją żadne przeciwwskazania, aby dokumentem takim była nota księgowa, (uznaniowa) wystawiona przez Wnioskodawcę. Spółka stoi na stanowisku, że nota ta powinna zawierać elementy niezbędne dla zakwalifikowania jej jako dokumentu księgowego w myśl ustawy o rachunkowości, tj. m.in. dane identyfikujące Wnioskodawcę i właściwego Dealera niepowiązanego, określenie towaru, wartość wypłacanego bonusu itd.
Stanowisko takie zostało zaaprobowane przez Organ we wspomnianej wcześnie interpretacji wydanej na rzecz Spółki Dzielonej.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 4
Zdaniem Wnioskodawcy, obniżenie podstawy opodatkowania oraz podatku należnego powinno nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym dokonano wypłaty bonusu pieniężnego.
W sytuacji udzielania rabatów bezpośrednich, dokumentowanych fakturą korygującą, zastosowanie znajdą przepisy art. 29a ust. 13-16 ustawy o VAT. W konsekwencji podatnik jest uprawniony do dokonania obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał on potwierdzenie odbioru przez kontrahenta faktury korygującej.
Jednakże w przypadku Wnioskodawcy, nie dojdzie do wystawienia faktury korygującej, a rolę dokumentu potwierdzającego wypłatę bonusu pełnić będzie nota księgowa.
Tym samym, brak jest przesłanek stosowania art. 29a ustawy o VAT w celu ustalenia momentu ujęcia bonusu pośredniego. Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym przez niego zdarzeniu przyszłym, zmniejszenie podstawy opodatkowania oraz podatku należnego nastąpić powinno w okresie, w którym doszło faktycznie do wypłaty bonusu.
Stanowisko to znajduje potwierdzenie we wspomnianej wcześniej interpretacji Spółki Dzielonej oraz interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy podatkowe.
Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 17 kwietnia 2014 r. (sygn. IPPP2/443-87/14-4/DG) uznał, że „(`(...)`) na podstawie posiadanych dokumentów (tj. noty księgowej – przyp. Spółki) Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym faktycznie zostaną przekazane Sprzedawcom kwoty udzielonych rabatów pieniężnych. Wnioskodawca ma prawo dokonać obniżenia obrotu (wartości sprzedaży) w wyżej przedstawiony sposób zarówno w okresie do końca 2013 r. jak i od 1 stycznia 2014 r.”.
Analogicznie uznano w interpretacjach indywidualnych wydanych przez:
-
Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 25 września 2013 r. (IPPP3/443-616/13-2/KB);
-
Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 24 lipca 2013 r. (IPPP1/443-407/13-2/AP);
-
Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 lipca 2013 r. (IPPP2/443-472/13-2/KOM).
Podsumowanie
Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy będzie on uprawniony do obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego o wartość wypłaconego bonusu na rzecz Dealera niepowiązanego w rozliczeniu za okres, w którym dokonano faktycznej wypłaty bonusu.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.