Parafia złożyła wniosek o przyznanie pomocy na remont więźby dachowej w kościele parafialnym w ramach PROW 2014-2020. Jako że Parafia nie jest podatnikiem VAT, a zakupione towary i usługi nie będą wykorzystywane do działalności opodatkowanej, nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego na fakturach związanych z realizacją projektu. Organ podatkowy uznał stanowisko Parafii za prawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2018 r. (data wpływu 14 września 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu „Remont więźby dachowej nad nawą główną i prezbiterium w Kościele Parafialnym (`(...)`)” – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 14 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu „Remont więźby dachowej nad nawą główną iprezbiterium w Kościele Parafialnym (`(...)`)”.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Parafia działa i funkcjonuje w oparciu o zasady Kodeksu Prawa Kanonicznego i ustawy z dania 17 maja 1989 roku o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej (Dz. U. nr 29, poz. 154, z późn. zm.). Parafia nie prowadzi działalności gospodarczej, nalicza i odprowadza zryczałtowany podatek dochodowy zgodnie z obowiązującymi przepisami i nie figuruje w ewidencji płatników podatku od towarów i usług.
W roku 2016 Parafia złożyła wniosek o przyznanie pomocy na operację w ramach poddziałania 19.2 „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” z wyłączeniem projektów grantowych oraz operacji podejmowanych w zakresie podejmowania działalności gospodarczej objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, w ramach projektu „Remont więźby dachowej nad nawą główną i prezbiterium w Kościele Parafialnym (`(...)`)”, w którym to wykazała podatek VAT (podatek od towarów i usług) naliczony jako koszty kwalifikowane ze względu na brak możliwości odliczenia tegoż podatku. Projekt znalazł się na liście rankingowej projektów zakwalifikowanych do dofinansowania. Na dofinansowanie projektu została zawarta z Urzędem Marszałkowskim Województwa umowa o przyznanie pomocy.
W ramach projektu zakupione zostały materiały i roboty budowlane związane z realizowaną operacją. Wybór wykonawcy nastąpił zgodnie z zasadą konkurencyjności. Zapytanie ofertowe realizowane zgodnie z dokumentem: Zasady konkurencyjności wydatków w ramach PROW 2014-2020.
Parafia nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Zakupione towary i roboty budowlane związane z realizacją projektu „Remont więźby dachowej nad nawą główną i prezbiterium w Kościele Parafialnym (`(...)`)” nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
Beneficjent w ciągu najbliższego czasu planuje złożyć wniosek o płatność refundacyjną na wydatki poniesione i związane z realizacją projektu.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy Parafia posiada uprawnienia do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w fakturach dokumentujących nabywane towary i roboty budowlane związane z realizacją projektu „Remont więźby dachowej nad nawą główną i prezbiterium w Kościele Parafialnym (`(...)`)”?
Zdaniem Wnioskodawcy:
W związku z istniejącą sytuacją prawną Parafia – beneficjent poddziałania 19.2 – projektu pn. „Remont więźby dachowej nad nawą główną i prezbiterium w Kościele Parafialnym (`(...)`)” w ramach PROW 2014-2020, który nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, nieposiadający możliwości odliczenia tego podatku, niefigurujący w ewidencji podatników podatku od towarów i usług w przypadku realizacji ww. projektu oraz bieżącej działalności Parafii – zapłacony podatek VAT nie może być odzyskany w żaden sposób. W wyniku realizacji projektu osiągnięte wskaźniki produktu i rezultatu nie będą wykorzystywane do działalności komercyjnej.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Zauważyć zatem należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. W każdym przypadku należy więc dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Z opisu sprawy wynika, że Parafia w 2016 r. Parafia złożyła wniosek o przyznanie pomocy na operację w ramach poddziałania 19.2 „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” z wyłączeniem projektów grantowych oraz operacji podejmowanych w zakresie podejmowania działalności gospodarczej objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, w ramach projektu „Remont więźby dachowej nad nawą główną i prezbiterium w Kościele Parafialnym (`(...)`)”. Projekt znalazł się na liście rankingowej projektów zakwalifikowanych do dofinansowania. Na dofinansowanie projektu została zawarta z Urzędem Marszałkowskim Województwa umowa o przyznanie pomocy.
W ramach projektu zakupione zostały materiały i roboty budowlane związane z realizowaną operacją.
Parafia nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Zakupione towary i roboty budowlane związane z realizacją projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy Parafii przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabywane towary i roboty budowlane związane z realizacją projektu „Remont więźby dachowej nad nawą główną i prezbiterium w Kościele Parafialnym (`(...)`)”.
Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT, w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.
W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie zostaną spełnione, gdyż – jak wskazał Wnioskodawca – Parafia nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a zakupione towary i roboty budowlane związane z realizacją projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
Podsumowując, w odpowiedzi na zadane pytanie należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w fakturach dokumentujących nabywane towary i roboty budowlane związane z realizacją projektu „Remont więźby dachowej nad nawą główną i prezbiterium w Kościele Parafialnym (`(...)`)”.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Jednocześnie należy podkreślić, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestie te rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili