0114-KDIP1-3.4012.552.2018.1.KP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2018 r. (data wpływu 25 września 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT (podatek od towarów i usług) z tytułu sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Rodzice zamierzają przekazać Wnioskodawczyni w ramach umowy darowizny 21 (dwadzieścia jeden) wyodrębnionych geodezyjnie działek gruntu o łącznej powierzchni ok. 28.450 m2. Nieruchomości te objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe. Po uzyskaniu prawa własności, Wnioskodawczyni planuje wystawić przedmiotowe działki budowlane na sprzedaż. Do zbycia działek może dojść w ramach jednej transakcji sprzedaży (np. na rzecz developera) lub w ramach wielu transakcji sprzedaży (na rzecz nabywców pojedynczych działek) na przestrzeni kilku lub nawet kilkunastu lat. Wnioskodawczyni nie wyklucza też, że niektóre działki zatrzyma na dłużej.

Wnioskodawczyni nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i nie zamierza takiej działalności rozpoczynać po otrzymaniu działek budowlanych, a szczególnie - w związku z otrzymanymi działkami. Przekazanie działek przez rodziców do majątku prywatnego Wnioskodawczyni nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Otrzymane nieruchomości nie będą przez Wnioskodawczynię, przed sprzedażą, wykorzystywane w działalności gospodarczej (w tym - wynajmowane), nie będą także dzielone na mniejsze, uzbrajane lub uatrakcyjniane w inny sposób.

Poszczególne działki budowlane Wnioskodawczyni zamierza sprzedać w takim stanie fizycznym i prawnym, w jakim otrzyma je od rodziców. Działania, które Wnioskodawczyni podejmie jako osoba fizyczna oferująca na sprzedaż posiadany majątek prywatny, nie wykroczą poza zwyczajowo przyjęte w takiej sytuacji formy ogłoszeń w prasie i Internecie - w szczególności Wnioskodawczyni nie planuje działań o charakterze marketingowym. W podobny sposób będzie działał pośrednik w obrocie nieruchomościami, wykonujący na rzecz Wnioskodawczyni czynności związane ze znalezieniem nabywców oferowanych nieruchomości oraz czynności związane z przygotowaniem i zawarciem umowy/umów sprzedaży.

Pieniądze otrzymane ze sprzedaży działek Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe (w tym spłatę kredytu mieszkaniowego) oraz wykształcenie i cele mieszkaniowe dwóch córek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości gruntowych, otrzymanych od rodziców w ramach umowy darowizny, w przedstawionych wyżej okolicznościach, będzie - w świetle obowiązujących przepisów - podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Sprzedaż nieruchomości gruntowych, otrzymanych od rodziców w ramach umowy darowizny, nie będzie - w ocenie Wnioskodawczyni - rodziła skutków w podatku od towarów i usług. Czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności (sprzedażą posiadanego majątku prywatnego) nie mogą być uznane za działalność gospodarczą na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nieruchomości gruntowe spełniają definicję towarów, a ich sprzedaż jest traktowana jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Aby jednak uznać, że dany podmiot wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu, konieczna jest konstatacja, że wykonując te czynności działa w charakterze podatnika, a więc w charakterze podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analiza przytoczonych przepisów skłania do wniosku, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko wówczas, gdy podmiot jej dokonujący posiada status podatnika, a ponadto działa w charakterze podatnika w odniesieniu do tej konkretnej dostawy.

W ocenie Wnioskodawczyni, osoba fizyczna nabywająca od rodziców do swojego majątku osobistego nieruchomości gruntowe, w ramach (jednostronnie zobowiązującej) umowy darowizny:

1. niewykazująca charakterystycznej dla podatników aktywności w celu nabycia tych nieruchomości (przysporzenie jej majątku osobistego wynika wyłącznie z inicjatywy rodziców),
2. niedokonująca żadnych zmian w stanie fizycznym i prawnym otrzymanych nieruchomości,
3. zbywająca otrzymane nieruchomości bez podejmowania działań o charakterze marketingowym,
4. zamierzająca wykorzystać środki otrzymane ze sprzedaży nieruchomości na spłatę kredytu mieszkaniowego, własne cele mieszkaniowe, wykształcenie i cele mieszkaniowe dzieci

- powinna być wykluczona z grona podatników, ponieważ sprzedaży nieruchomości dokona w ramach wykonywania prawa własności w odniesieniu do majątku osobistego, bez sięgania po środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców (a więc podmioty prowadzące działalność gospodarczą na gruncie ustawy).

Podobne stanowisko w zbliżonym stanie faktycznym zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interpretacja indywidualna z dnia 20 lutego 2015 r., sygn. IPPP2/443-1176/14-4/KOM), zgadzając się z podatnikiem, że sprzedaż towaru z majątku osobistego (otrzymanego w ramach umowy darowizny od żony) nie ma charakteru handlowego, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, że czynność ta oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Także sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Trybunał wyjaśnił natomiast, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak np.: uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, a także uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Nawiązując do przedstawionych wyżej wyjaśnień Trybunału i przesłanek, które mogłyby wskazywać na ewentualny zawodowy profil działań, Wnioskodawczyni chciałaby podkreślić, że w przedstawionym przez Wnioskodawczynię zdarzeniu przyszłym, żadna z wymienionych przesłanek nie zachodzi. Działki Wnioskodawczyni nabędzie nieodpłatnie w ramach umowy darowizny od rodziców, tym samym bez prowadzenia działań poprzedzających nabycie (jak choćby wyszukiwania ofert sprzedaży działek, negocjacjowania warunków transakcji) oraz bez angażowania środków finansowych lub innych składników majątku Wnioskodawczyni, a więc bez podejmowania działań i angażowania środków charakterystycznych dla nabyć dokonywanych w ramach działalności gospodarczej. Choć Wnioskodawczyni planuje (w nieodległej perspektywie czasowej od nabycia) zbycie otrzymanych działek, to Wnioskodawczyni uważa, że ich nabycie w przedstawionych okolicznościach, jako nabycie do majątku prywatnego, nie będzie miało związku z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a ich sprzedaż odbędzie się w ramach wykonywania prawa własności, bez konsekwencji w podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przy czym towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że w związku z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Ponadto w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności, jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodowa (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Ponadto Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wynika z przywołanych przepisów dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni otrzyma od rodziców w ramach umowy darowizny 21 wyodrębnionych geodezyjnie działek gruntu o łącznej powierzchni ok. 28.450 m2. Nieruchomości te objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe. Po uzyskaniu prawa własności, Wnioskodawczyni planuje wystawić przedmiotowe działki budowlane na sprzedaż. Do zbycia działek może dojść w ramach jednej transakcji sprzedaży (np. na rzecz developera) lub w ramach wielu transakcji sprzedaży (na rzecz nabywców pojedynczych działek) na przestrzeni kilku lub nawet kilkunastu lat. Wnioskodawczyni nie wyklucza też, że niektóre działki zatrzyma na dłużej. Wnioskodawczyni nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i nie zamierza takiej działalności rozpoczynać po otrzymaniu działek budowlanych, a szczególnie - w związku z otrzymanymi działkami. Otrzymane nieruchomości nie będą przez Wnioskodawczynię, przed sprzedażą, wykorzystywane w działalności gospodarczej (w tym - wynajmowane), nie będą także dzielone na mniejsze, uzbrajane lub uatrakcyjniane w inny sposób. Poszczególne działki budowlane Wnioskodawczyni zamierza sprzedać w takim stanie fizycznym i prawnym, w jakim otrzyma je od rodziców. Działania, które Wnioskodawczyni podejmie jako osoba fizyczna oferująca na sprzedaż posiadany majątek prywatny, nie wykroczą poza zwyczajowo przyjęte w takiej sytuacji formy ogłoszeń w prasie i Internecie - w szczególności Wnioskodawczyni nie planuje działań o charakterze marketingowym. W podobny sposób będzie działał pośrednik w obrocie nieruchomościami, wykonujący na rzecz Wnioskodawczyni czynności związane ze znalezieniem nabywców oferowanych nieruchomości oraz czynności związane z przygotowaniem i zawarciem umowy/umów sprzedaży.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii uznania Jej za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą przedmiotowych działek.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Wnioskodawczynię za podatnika tego podatku.

Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawczyni będzie działała w charakterze handlowca, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie podjęła bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek). Wnioskodawczyni nabędzie przedmiotowe działki w drodze darowizny od rodziców. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i nie zamierza takiej działalności rozpoczynać po otrzymaniu działek budowlanych, a szczególnie - w związku z otrzymanymi działkami. Ponadto z wniosku wynika, że otrzymane nieruchomości nie będą przez Wnioskodawczynię, przed sprzedażą, wykorzystywane w działalności gospodarczej (w tym - wynajmowane), nie będą także dzielone na mniejsze, uzbrajane lub uatrakcyjniane w inny sposób. Działania, które Wnioskodawczyni podejmie, nie wykroczą poza zwyczajowo przyjęte w takiej sytuacji formy ogłoszeń w prasie i Internecie - w szczególności Wnioskodawczyni nie planuje działań o charakterze marketingowym. W podobny sposób będzie działał pośrednik w obrocie nieruchomościami, wykonujący na rzecz Wnioskodawczyni czynności związane ze znalezieniem nabywców oferowanych nieruchomości oraz czynności związane z przygotowaniem i zawarciem umowy/umów sprzedaży. Zatem z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nie będzie angażowała środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie będzie wykazywała aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku działek porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT.

Tym samym Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży przedmiotowych działek, nie będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT, a będzie jedynie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. W konsekwencji sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 0/0, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.