0114-KDIP1-2.4012.678.2018.2.RM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2018 r. (data wpływu 18 października 2018 r.), uzupełnionym w dniu 2 listopada 2018 r. (data wpływu 5 listopada 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 23 października 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 29 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją operacji pn. „…”- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…”.

Wniosek uzupełniony został w dniu 2 listopada 2018 r. (data wpływu 5 listopada 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 23 października 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny, uzupełniony pismem z dnia 31 października 2018 r.:

Parafia ubiega się o dofinansowanie z krajowych środków publicznych i środków pochodzących z EFPROW w ramach PROW 2014-2020 na realizację operacji „…”. Operacja wiązała się z drukiem publikacji książki. Parafia skupia swoją działalność na popieraniu wspólnego dobra, nie kierując się osiągnięciem zysku.

Czynności podejmowane w ramach realizacji projektu nie były czynnościami odpłatnymi.

Parafia nie jest płatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług), nie figuruje w ewidencji płatników VAT, w związku z czym podatek VAT jest kosztem kwalifikowanym w ramach realizacji projektu.

W uzupełnieniu wniosku, w odpowiedzi na pytanie Organu dotyczące wskazania czy towary i usługi nabywane w ramach projektu pn. „…” będą wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca wskazał, że książka wydana pt. „…” została rozdana za darmo w ilości 2500 sztuk. Parafia nie otrzymała za dystrybucję książki ani grosza. Taki był warunek w umowie zawartej z Urzędem Marszałkowskim. Skoro książki rozdano za darmo, to nie będą to czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że Parafia zapłaciła podatek od towarów i usług za druk książki „…”.

Interpretacji indywidulanej żąda Urząd Marszałkowski do rozliczenia dotacji wraz z podatkiem VAT.

Parafia płaci zawsze podatek od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy istnieją przesłanki umożliwiające Parafii odzyskanie podatku VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Parafia nie jest płatnikiem podatku VAT, nie figuruje w ewidencji podatników podatku VAT i realizując powyższą operację nie może odzyskać w żaden sposób uiszczonego podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca ubiega się o dofinansowanie z krajowych środków publicznych i środków pochodzących z EFPROW w ramach PROW 2014-2020 na realizację operacji „…”. W ramach projektu, wydrukowano książkę, którą rozdano bezpłatnie. Parafia zapłaciła podatek od towarów i usług za druk przedmiotowej książki. Parafia nie jest płatnikiem podatku VAT, nie figuruje w ewidencji płatników VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odzyskania podatku od towarów i usług w związku z wydatkami poniesionymi na realizację zadania pn. „…”.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że z uwagi na niespełnienie przesłanek, o których mowa w art. 86 ust. 1 oraz w art. 88 ust. 4 ustawy warunkujących prawo do odliczenia podatku naliczonego, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją zadania pn. „…”.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, a towary i usługi nabyte w ramach realizowanego zadania nie były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Tym samym, Wnioskodawca nie ma prawa do otrzymania zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie ma więc możliwości odzyskania podatku VAT na zasadach określonych przepisami ustawy o podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadania pn. „…”.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ podnosi, że nie jest uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników. Przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.