0114-KDIP1-2.4012.602.2018.2.IG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2018 r. (data wpływu 21 września 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania nabycia wierzytelności za świadczenie usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania nabycia wierzytelności za świadczenie usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

N. B.V. ("Wnioskodawca" lub "Nabywca") jest spółką założoną w Holandii zgodnie z przepisami prawa holenderskiego. Nabywca jest holenderskim rezydentem podatkowym, nie posiada w Polsce zakładu w rozumieniu właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, ani nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Nabywca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Holandii, w tym dla celów wewnątrzwspólnotowych (jest tzw. podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług)-UE).

A. S.A. prowadzi działalność m.in. w zakresie produkcji szklanych pojemników, a M. Sp. z o.o. prowadzi działalność m.in. w zakresie dystrybucji metalowych pojemników na napoje (każda z nich nazywana dalej "Spółką" oraz obydwie nazywane dalej "Spółkami"). Spółki należą do międzynarodowej grupy G("Grupa"). Spółki nie są powiązane kapitałowo ani personalnie z Nabywcą i nie będą miały żadnego wpływu na decyzje biznesowe podejmowane przez Nabywcę w toku jego działalności. Nabywca będzie zarządzany przez zewnętrzny podmiot niepowiązany ze Spółkami.

Celem uzyskania finansowania potrzebnego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółki zamierzają wziąć udział w programie ("Program") zakładającym sprzedaż do Nabywcy wierzytelności ("Wierzytelności") przysługujących Spółkom od ich kontrahentów ("Dłużnicy"). W Programie będą uczestniczyły również podmioty zagraniczne będące członkami Grupy. Wierzytelności są zobowiązaniami handlowymi powstałymi w związku z dokonywanymi przez Spółki dostawami lub świadczonymi usługami i stanowiącymi roszczenia Spółek w stosunku do Dłużników przede wszystkim o zapłatę wynagrodzenia za wykonane usługi lub dokonaną dostawę towarów oraz ewentualnie innych należności ubocznych wynikających z zawartych umów. Wierzytelności nie będą obejmować polskiego podatku od towarów i usług (VAT) - przedmiotem sprzedaży będzie wyłącznie wartość netto Wierzytelności. Miejsce spełnienia świadczenia pieniężnego z tytułu Wierzytelności należnych Spółkom przed ich zbyciem na rzecz SPV będzie znajdowało się w Polsce. Wynika to z ustaleń umownych Spółek z Dłużnikami (m.in. z faktu, iż świadczenia należne z tytułu tych Wierzytelności powinny być spełniane przez Dłużników poprzez zapłatę na polskie rachunki bankowe Spółek).

W ramach Programu dojdzie do odpłatnego przelewu Wierzytelności przez Spółki bezpośrednio do Nabywcy na podstawie umowy sprzedaży ("Umowa Sprzedaży Wierzytelności") sporządzonej pod prawem polskim. Przelew Wierzytelności będzie miał miejsce w dacie przystąpienia do Programu ("Data przystąpienia") oraz w konkretnych datach przypadających podczas trwania Programu.

Wierzytelności, które Nabywca zakupi na podstawie Umowy Sprzedaży Wierzytelności, będą dzieliły się na Wierzytelności spełniające określone kryteria ("Wierzytelności Uznane") oraz te, które nie spełniają określonych kryteriów ("Wierzytelności Nieuznane").

Wszystkie Wierzytelności Uznane objęte Programem będą spełniać między innymi następujące kryteria:

• będą nieprzeterminowane;

• powstaną w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółki;

• będą podlegać prawu polskiemu lub prawu innego kraju o ile Nabywca wyrazi na to zgodę;

• będą stanowić prawne, ważne, wiążące i egzekwowalne zobowiązanie Dłużników, a w momencie ich sprzedaży nie będą podlegać żadnym postępowaniom sądowym, nie będą związane z zastrzeżeniem własności rzeczy sprzedanej, nie będą Wierzytelnościami, które uległy potrąceniu, będą niesporne, nie będą przedmiotem roszczenia wzajemnego ani żadnego innego roszczenia;

• wszystkie obowiązki wynikające z umów dotyczących Wierzytelności zawarte pomiędzy Spółkami, a ich Dłużnikami będą należycie wykonane zarówno przez Spółki jak i Dłużników;

• Dłużnicy zobowiązani z tytułu Wierzytelności:

  • będą osobami prawnymi zarejestrowanymi w państwie członkowskim OECD;
  • nie będą (a) podmiotami, z którymi wymiana handlowa jest zabroniona pod rygorem sankcji ekonomicznych bądź finansowych nakładanych pośrednio lub bezpośrednio przez Unię Europejską, rządy któregokolwiek z państw członkowskich UE, Organizację Narodów Zjednoczonych, Stany Zjednoczone lub inne podmioty działające w ramach wyżej wymienionych instytucji; (b) podmiotami niewypłacalnymi lub w stosunku do których ogłoszono upadłość; (c) podmiotami powiązanymi z podmiotami z Grupy;

• będą mogły zostać przeniesione wraz z umowami towarzyszącymi bez potrzeby informowania Dłużników lub uzyskania ich zgody;

• nie będą w całości albo w części przekazane, sprzedane lub zbyte w jakikolwiek inny sposób;

• będą, bezpośrednio przed ich sprzedażą, przysługiwać wyłącznie Spółkom i nie będą obciążone prawami osób trzecich;

• nie będą w stosunku do nich naliczane inne odsetki niż odsetki za opóźnienie, nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła, nie będą w stosunku do nich należne jakiekolwiek inne opłaty;

• nie będą podlegać przepisom w zakresie ochrony konsumentów lub zamówień publicznych.

Wierzytelności Uznane będą sprzedawane po cenie równej wartości nominalnej takich Wierzytelności pomniejszonej o dyskonto. Dyskonto więc będzie pełniło funkcję wynagrodzenia dla Nabywcy, i z niego Nabywca będzie pokrywał swoje koszty. Zapłata ceny za Wierzytelności Uznane nastąpi w dwóch częściach tj.: (i) pierwsza część zostanie uiszczona w związku z zawarciem umowy sprzedaży Wierzytelności Uznanych ze środków przekazanych przez Nabywcę lub środków pozyskanych ze spłat Wierzytelności, które zostały wcześniej sprzedane Nabywcy („Pozyskane Spłaty”), podczas gdy (ii) zapłata pozostałej części zostanie odroczona i będzie uiszczana miesięcznie na zasadach określonych w Umowie Sprzedaży Wierzytelności wyłącznie z Pozyskanych Spłat (terminy płatności drugiej części należności uzależnione będą od otrzymywania przez Nabywcę spłat Wierzytelności). Zapłata ceny za Wierzytelności Nieuznane będzie realizowana wyłącznie z Pozyskanych Spłat, a zatem zapłata ta będzie odroczona.

Wierzytelności Nieuznane (które będą obejmować także wierzytelności przeterminowane) będą stanowiły nieznaczący procent wszystkich Wierzytelności sprzedawanych na rzecz Nabywcy. Niezależnie od faktu, że cena sprzedaży Wierzytelności będzie regulowana z Pozyskanych Spłat, przelew Wierzytelności Nieuznanych nie spowoduje zmiany charakteru transakcji dokonywanych w ramach Programu. Sprzedaż Wierzytelności Nieuznanych ma na celu zwiększenie efektywności procesu z perspektywy administracyjnej i księgowej - ułatwienie polega na tym, że wszystkie Wierzytelności przysługujące Spółkom, które objęte są Programem będą przedmiotem transakcji a Spółki nie będą zmuszone do dokonywania selekcji Wierzytelności Nieuznanych.

Program przewiduje ogólny limit wartości Wierzytelności, które mogą zostać sprzedane Nabywcy. W miarę spłat nabytych Wierzytelności, limit ten będzie odnawiany, a w ramach kwoty uwolnionego limitu, Nabywca będzie nabywał kolejne Wierzytelności.

Program przewiduje, obok transakcji zbycia Wierzytelności przez Spółki na rzecz Nabywcy, przeprowadzenie także innych operacji niezbędnych do skutecznego i efektywnego funkcjonowania Programu. W ramach Programu będą miały miejsce m.in. następujące procesy:

1. zawarcie umowy przelewu Wierzytelności (w drodze sprzedaży) pomiędzy Spółkami i Nabywcą ("Przelew Wierzytelności");
2. zapewnienie finansowania Spółek przez Nabywcę poprzez emisję przez Nabywcę dłużnych papierów wartościowych lub zaciągnięcie pożyczki;
3. zobowiązanie do serwisowania Wierzytelności, w ramach którego Spółki będą występować w charakterze tzw. administratora Wierzytelności ("Serwiser"). Spółki będą mogły otrzymywać dodatkowe wynagrodzenie za pełnienie obowiązków Serwisera; administrowanie Wierzytelnościami będzie obejmowało przyjmowanie wpłat od Dłużników i przekazywanie ich Nabywcy, wystawianie dłużnikom monitów w razie przekroczenia terminu płatności oraz inne czynności prowadzące do uzyskania spłaty Wierzytelności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że będzie świadczyć na rzecz Spółek usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w ramach której, w szczególności, następować będzie nabycie Wierzytelności przez Nabywcę?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W opisanej transakcji, Nabywca będzie świadczyć na rzecz Spółek usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w ramach której, w szczególności, następować będzie nabycie Wierzytelności przez Nabywcę.

Zdaniem Wnioskodawcy, przelewy Wierzytelności przez Spółki do Nabywcy w ramach Programu stanowić będą usługę świadczoną przez Nabywcę na rzecz Spółek.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tj. z dnia 26 maja 2017 r. (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.) („uptu”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 uptu, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 uptu, w tym również m.in. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Zgodnie z jednolitym stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ("TSUE") i polskich sądów administracyjnych, co do zasady, warunkami koniecznymi do uznania transakcji za usługę dla celów podatku od towarów i usług są:

1. działanie w charakterze podatnika w ramach danej transakcji, czyli konieczność uznania danej czynności za wykonaną w ramach działalności gospodarczej,
2. odpłatność, czyli istnienie bezpośredniego związku między świadczeniem a płatnością,
3. istnienie beneficjenta danej usługi, czyli podmiotu odnoszącego korzyść w wyniku jej wyświadczenia, oraz
4. istnienie stosunku prawnego będącego podstawą realizacji danej usługi,
5. istnienie konsumenta danej usługi, czyli podmiotu odnoszącego korzyści w wyniku jej wyświadczenia.

W ocenie Wnioskodawcy, opisany powyżej Program, w ramach którego Spółki będą przenosić na rzecz Nabywcy Wierzytelności, a Nabywca będzie te Wierzytelności nabywać w zamian za wynagrodzenie, prowadzi do wniosku, iż będą spełnione wszystkie wyżej wymienione elementy konieczne do uznania transakcji przelewu Wierzytelności za wykonane w ramach usługi świadczonej przez Nabywcę na rzecz Spółek.

Należy wskazać, że podmiotem świadczącym usługę w ramach Programu będzie Nabywca - to ten podmiot będzie działał w charakterze podatnika polskiego podatku od towarów i usług. Celem Programu jest zapewnienie Spółkom finansowania przez Nabywcę. Taki cel będzie realizowany w ramach planowanego projektu obejmującego nie tylko nabycie przez Nabywcę Wierzytelności od Spółek, ale także emisję papierów wartościowych przez Nabywcę bądź zaciągnięcie przez Nabywcę pożyczek celem pozyskania środków na sfinansowanie zakupu Wierzytelności, a następnie obsługa zaciągniętego finansowania środkami pochodzącymi ze spłaty Wierzytelności przez Dłużników. Podmiotem odpowiedzialnym za dostarczenie środków finansowych będzie więc Nabywca zaś beneficjentem usługi wykonywanej w ramach Programu będą Spółki.

Odpłatnością (wynagrodzeniem Nabywcy) za usługę finansowania w ramach Programu będzie kwota dyskonta rozumianego jako różnica między łączną kwotą Wierzytelności oraz ceną ich sprzedaży. Usługa Nabywcy na rzecz Spółek zostanie wykonana w związku z zawartą transakcją, a jej podstawą będzie umowa szczegółowo regulująca Program, w tym wzajemne obowiązki jej stron (tj. przede wszystkim Spółek i Nabywcy).

Na marginesie, Wnioskodawca zwraca uwagę na aspekty prawne transakcji przeprowadzanej w ramach Programu:

• Trzonem Programu będzie transakcja Przelewu Wierzytelności (cesja). Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana w art. 509-517 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew) chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W myśl § 2 cytowanego artykułu wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa (`(...)`). Przeniesienie wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy wierzytelności następuje - stosownie do art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego - na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, jest skutkiem rozporządzenia tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa do wierzytelności. - Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na mocy której osoba ta nabywa wierzytelność od wierzyciela. W wyniku przelewu wierzytelności, prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością poprzez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw. W zamian za nabywaną wierzytelność cesjonariusz (nabywca) zobowiązuje się do spełnienia określonego świadczenia na rzecz cedenta. Spełnienie świadczenia, wynikającego z umowy przelewu nastąpi, gdy cedent przeniesie wierzytelność na cesjonariusza, a on zapłaci mu cenę za cedowaną wierzytelność (w sytuacji, kiedy cesja miała, tak jak w opisanym zdarzeniu przyszłym, charakter odpłatny). Program, w którym Wnioskodawca będzie uczestniczył, nie polega jednak jedynie na cesji Wierzytelności, ale składa się z wielu czynności obejmujących nie tylko samo nabycie Wierzytelności, lecz także organizację sfinansowania transakcji Przelewu Wierzytelności.

W ramach Programu będzie miał miejsce proces, podczas którego z aktywów Spółek zostają wydzielone Wierzytelności przeniesione na Nabywcę, który sfinansuje nabycie Wierzytelności przez emisję dłużnych papierów wartościowych lub poprzez zaciągnięcie pożyczek bądź kredytów. Najważniejszym celem Programu będzie więc pozyskanie kapitału na prowadzenie dalszej działalności oraz jej rozwój. Nabycie Wierzytelności przez Nabywcę będzie stanowiło element świadczonej przez niego szerszej usługi pośrednictwa finansowego. Nabywca, w celu realizacji zawartych ze Spółkami umów, będzie zobowiązany do wykonania szeregu ściśle ze sobą powiązanych czynności, które złożą się na świadczoną przez Nabywcę jedną kompleksową usługę mającą za cel zapewnienie Spółkom finansowania.

Na gruncie przepisów podatkowych, mając na uwadze przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w okolicznościach niniejszej sprawy uznać należy zatem, iż Nabywca wyświadczy na rzecz Spółek usługę, polegającą na zapewnieniu im środków finansowych jeszcze przed terminem wymagalności Wierzytelności. Za powyższą usługę Nabywca uzyska wynagrodzenie w kwocie dyskonta. Zatem Nabywca wykona czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 uptu.

Bez znaczenia dla powyższej konkluzji pozostaje fakt, że w ramach transakcji może dojść do przeniesienia wierzytelności przeterminowanych (Wierzytelności Nieuznanych). Jak bowiem zostało wskazane w opisie stanu faktycznego ewentualne uwzględnienie w ramach pakietu Wierzytelności, wierzytelności przeterminowanych będzie miało na celu jedynie uniknięcie dodatkowych komplikacji administracyjno - księgowych w ramach procesu.

Stanowisko Wnioskodawcy przemawiające za uznaniem, że w ramach Programu Nabywca świadczy usługę na rzecz Spółek potwierdza orzecznictwo sądowe oraz interpretacje podatkowe. Tytułem przykładu należy wskazać następujące interpretacje wydane przez organy podatkowe:

1. Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2016 r., znak IPPP1/4512-608/16-3/MPe,
2. Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 marca 2017 r., znak 3063-ILPP1-3.4512.52.2017.1.KB;
3. Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 maja 2017 r., znak 0114KDIP1-2.4012.93.2017.1.IG).

Podsumowując powyższe, zdaniem Wnioskodawcy w opisanej transakcji Nabywca, będzie świadczyć na rzecz Spółek usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w ramach której, w szczególności, następować będzie nabycie Wierzytelności przez Nabywcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Ponadto wyjaśnić należy, że wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana w przepisach art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), zwanej dalej k.c.

Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. – wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Jak stanowi art. 510 § 1 k.c. umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na podstawie której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność.

W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością poprzez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw. W zamian za nabywaną wierzytelność cesjonariusz (nabywca) zobowiązuje się do spełnienia określonego świadczenia na rzecz cedenta. Spełnienie świadczenia, wynikającego z umowy przelewu nastąpi, gdy cedent przeniesie wierzytelność na cesjonariusza, a on zapłaci mu cenę za cedowaną wierzytelność (w sytuacji, kiedy cesja miała charakter odpłatny).

Wnioskodawca (Nabywca) jest spółką założoną w Holandii zgodnie z przepisami prawa holenderskiego. Nabywca jest holenderskim rezydentem podatkowym, nie posiada w Polsce zakładu w rozumieniu właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, ani nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Nabywca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Holandii, w tym dla celów wewnątrzwspólnotowych. Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będzie nabywał Wierzytelności od spółki A. prowadzącej działalność m.in. w zakresie produkcji szklanych pojemników oraz od spółki M. Sp. z o.o. prowadzącej działalność m.in. w zakresie dystrybucji metalowych pojemników na napoje. Spółki nie są powiązane kapitałowo ani personalnie z Nabywcą i nie będą miały żadnego wpływu na decyzje biznesowe podejmowane przez Nabywcę w toku jego działalności.

Jak wskazał Wnioskodawca Spółki celem uzyskania finansowania potrzebnego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierzają wziąć udział w Programie zakładającym sprzedaż do Nabywcy Wierzytelności przysługujących Spółkom od ich kontrahentów. Wierzytelności są zobowiązaniami handlowymi powstałymi w związku z dokonywanymi przez Spółki dostawami lub świadczonymi usługami i stanowiącymi roszczenia Spółek w stosunku do Dłużników przede wszystkim o zapłatę wynagrodzenia za wykonane usługi lub dokonaną dostawę towarów oraz ewentualnie innych należności ubocznych wynikających z zawartych umów.

Wierzytelności nie będą obejmować polskiego podatku od towarów i usług - przedmiotem sprzedaży będzie wyłącznie wartość netto Wierzytelności. Miejsce spełnienia świadczenia pieniężnego z tytułu Wierzytelności należnych Spółkom przed ich zbyciem będzie znajdowało się w Polsce. W ramach Programu dojdzie do odpłatnego przelewu Wierzytelności przez Spółki bezpośrednio do Nabywcy na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej pod prawem polskim. Przelew Wierzytelności będzie miał miejsce w dacie przystąpienia do Programu oraz w konkretnych datach przypadających podczas trwania Programu.

Wierzytelności, które Nabywca zakupi na podstawie Umowy Sprzedaży Wierzytelności, będą dzieliły się na Wierzytelności spełniające określone kryteria - Wierzytelności Uznane oraz te, które nie spełniają określonych kryteriów - Wierzytelności Nieuznane.

Wierzytelności Uznane będą sprzedawane po cenie równej wartości nominalnej takich

Wierzytelności pomniejszonej o dyskonto. Dyskonto będzie pełniło funkcję wynagrodzenia dla Nabywcy, i z niego Nabywca będzie pokrywał swoje koszty. Zapłata ceny za Wierzytelności Uznane nastąpi w dwóch częściach. Pierwsza część zostanie uiszczona w związku z zawarciem umowy sprzedaży Wierzytelności Uznanych ze środków przekazanych przez Nabywcę lub środków pozyskanych ze spłat Wierzytelności, które zostały wcześniej sprzedane Nabywcy, natomiast zapłata pozostałej części zostanie odroczona i będzie uiszczana miesięcznie na zasadach określonych w Umowie Sprzedaży Wierzytelności wyłącznie z Pozyskanych Spłat (terminy płatności drugiej części należności uzależnione będą od otrzymywania przez Nabywcę spłat Wierzytelności).

Zapłata ceny za Wierzytelności Nieuznane będzie realizowana wyłącznie z Pozyskanych Spłat, a zatem zapłata ta będzie odroczona. Wierzytelności Nieuznane, które będą obejmować także wierzytelności przeterminowane będą stanowiły nieznaczący procent wszystkich Wierzytelności sprzedawanych na rzecz Nabywcy. Niezależnie od faktu, że cena sprzedaży Wierzytelności będzie regulowana z Pozyskanych Spłat, przelew Wierzytelności Nieuznanych nie spowoduje zmiany charakteru transakcji dokonywanych w ramach Programu. Sprzedaż Wierzytelności Nieuznanych ma na celu zwiększenie efektywności procesu z perspektywy administracyjnej i księgowej. Ułatwienie polega na tym, że wszystkie Wierzytelności przysługujące Spółkom, które objęte są Programem będą przedmiotem transakcji a Spółki nie będą zmuszone do dokonywania selekcji Wierzytelności Nieuznanych.

Program przewiduje, obok transakcji zbycia Wierzytelności przez Spółki na rzecz Nabywcy, przeprowadzenie także innych operacji niezbędnych do skutecznego i efektywnego funkcjonowania Programu. W ramach Programu będą miały miejsce m.in. następujące procesy:

1. zawarcie umowy przelewu Wierzytelności w drodze sprzedaży pomiędzy Spółkami i Nabywcą,
2. zapewnienie finansowania Spółek przez Nabywcę poprzez emisję przez Nabywcę dłużnych papierów wartościowych lub zaciągnięcie pożyczki;
3. zobowiązanie do serwisowania Wierzytelności, w ramach którego Spółki będą występować w charakterze tzw. administratora Wierzytelności. Spółki będą mogły otrzymywać dodatkowe wynagrodzenie za pełnienie obowiązków Serwisera. Administrowanie Wierzytelnościami będzie obejmowało przyjmowanie wpłat od Dłużników i przekazywanie ich Nabywcy, wystawianie dłużnikom monitów w razie przekroczenia terminu płatności oraz inne czynności prowadzące do uzyskania spłaty Wierzytelności.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy będzie świadczyć na rzecz Spółek usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że, co do zasady, zakup wierzytelności stanowi usługę polegającą na przeniesieniu wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku osoby trzeciej na mocy umowy zawartej między zbywcą wierzytelności (cedentem), a jej nabywcą (cesjonariuszem). W takim przypadku nabywca wierzytelności świadczy na rzecz jej zbywcy usługę, której celem jest uwolnienie sprzedawcy od ciężaru egzekwowania wierzytelności. W analizowanym przypadku Wnioskodawca nabywa Wierzytelności (Uznane oraz Nieuznane) od Spółek w ramach udziału w Programie. W opisie sprawy wskazano, że Spółki zamierzają wziąć udział w Programie zakładającym sprzedaż do Nabywcy (Wnioskodawcy) przysługujących im od ich kontrahentów Wierzytelności celem uzyskania finansowania potrzebnego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Jak wskazał Wnioskodawca w ramach Programu dojdzie do odpłatnego przelewu Wierzytelności przez Spółki bezpośrednio do Nabywcy (Wnioskodawcy) na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej pod prawem polskim.

Zatem mając na uwadze wskazane przez Wnioskodawcę informacje należy stwierdzić, że skoro w analizowanym przypadku na podstawie umowy sprzedaży dochodzi do odpłatnego przelewu Wierzytelności przez Spółki bezpośrednio do Wnioskodawcy nabycie przez Wnioskodawcę Wierzytelności od Spółek wypełnia znamiona określone w art. 8 ust. 1 ustawy. W przedstawionych we wniosku okolicznościach czynność nabycia, w ramach Programu, Wierzytelności przez Wnioskodawcę od Spółek stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy przez Wnioskodawcę na rzecz Spółek, tj. stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania nabycia wierzytelności za świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług należy uznać za prawidłowe.

Wskazać należy, że niniejsza interpretacja rozstrzyga tylko i wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług w kwestii uznania nabycia wierzytelności za świadczenie usług. Natomiast w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.