0114-KDIP1-1.4012.702.2018.1.AO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2018 r. (data wpływu 8 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego VAT (podatek od towarów i usług) wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z zagospodarowaniem terenu przy jeziorze – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z zagospodarowaniem terenu przy jeziorze.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od dnia 1 stycznia 2017 r. Gmina dokonuje wspólnego rozliczania podatku od towarów i usług wraz z podległymi jej jednostkami organizacyjnymi w związku z centralizacją rozliczeń VAT.

W ramach swojej działalności Gmina wykonuje szereg czynności, do wykonywania których zobowiązana jest na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, dalej: „ustawa o samorządzie gminnym”).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania własne, służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty, które nie wchodzą w zakres czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W 2018 r. Gmina w ramach wykonywania zadań własnych wykonała zagospodarowanie terenu przy jeziorze. Obecnie teren ten pełni funkcje rekreacyjne i służy mieszkańcom gminy. Ponieważ teren wymagał uporządkowania i zagospodarowania, gmina zaplanowała realizację tego zadania z dofinansowaniem środków dotacji z Województwa (…) na podst. art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Dz.U. z 2016 r. poz. 349 i 1888 i Dz.U. z 2017 poz. 5 i 60). W ramach wskazanego programu Gmina zrealizowała zadanie pn. „Zagospodarowanie terenu przy jeziorze”. Zakres robót obejmował: budowę wiaty drewnianej, wykonanie ścieżki z kostki brukowej, montaż ławek, koszy na śmieci, wykonanie paleniska z kręgu betonowego, wykonanie przebieralni, powiększenie plaży, wykonane oświetlenia i monitoringu. W składanym wniosku o dofinansowanie tego zadania podatek od towarów i usług będzie zaliczony do kosztów kwalifikowanych.

Realizowane zadanie jest zadaniem własnym gminy, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9, 15, 17, 18, i 19 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2017 r. poz. 1875 z późn. zm.), gdyż dotyczy obszaru działania gminy w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń. Teren przy jeziorze będzie ogólnodostępny, gdzie będą się odbywać spotkania mieszkańców o charakterze sportowym i rekreacyjnym, w związku z czym Gmina nie będzie pobierała opłat z tytułu korzystania z terenu oraz nie będzie prowadziła działalności opodatkowanej VAT na tym terenie. Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług były wystawiane na Wnioskodawcę, tj. Gminę oraz zawierały podatek naliczony. Zagospodarowany teren przy jeziorze nadal będzie stanowił własność Gminy. Korzystanie z tego terenu będzie nieodpłatne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina ma prawną możliwość do odliczenia podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z zagospodarowaniem terenu przy jeziorze?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z zapisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy, nie ma prawnej możliwości do odliczenia podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z zagospodarowaniem terenu przy jeziorze w (…). Jak wynika z powyższego prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj. nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT, oraz nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, pod pojęciem działalności gospodarczej, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższe oznacza, że w przypadku, gdy organ władzy publicznej realizuje zadania, nałożone na podstawie odrębnych przepisów prawa, do realizacji których został powołany, a realizacja tych zadań nie odbywa się na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, organ władzy publicznej (urząd obsługujący te organy) nie występuje jako podatnik VAT. W konsekwencji, pierwsza z przesłanek wskazanych w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie zostanie spełniona.

Kolejna przesłanka prawa do odliczenia, określona w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, wskazuje, że ww. prawo przysługuje pod warunkiem, że nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W przedmiotowej sytuacji inwestycje prowadzone przez Gminę nie będą związane m.in. z otrzymywaniem wynagrodzenia. Tym samym, jedna z ww. przesłanek nie zostaje spełniona. W konsekwencji, prowadzi to do wniosku, że przedmiotowa inwestycja Gminy, tj: „Zagospodarowanie terenu przy jeziorze w (…)”, nie będzie związana z wykonywaniem przez Gminę czynności opodatkowanych VAT. W świetle powyższego, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż w przypadku realizacji przez Gminę wskazanej w stanie faktycznym inwestycji w ramach wykonywania zadań własnych Gminy nie znajdzie zastosowania art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, bowiem nie zostanie spełniona określona ustawowo przesłanka warunkująca możliwość odliczenia podatku naliczonego.

W zaistniałej sytuacji nie istnieje ścisły związek nabywanych towarów i usług ze sprzedażą opodatkowaną, ponieważ gmina nie uzyskuje obecnie oraz nie planuje uzyskiwać w przyszłości przychodów opodatkowanych podatkiem VAT z tytułu posiadania i zarządzania terenem przy jeziorze, w związku z tym nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu realizacji tego zadania.

Gmina nie ma prawnej możliwości do odliczenia podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z zagospodarowaniem terenu przy jeziorze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na mocy art. 87 ust. 1 ww. ustawy w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Przedstawiona zasada wyklucza prawo do dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przy czym, na mocy art. 15 ust. 6 cyt. ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994 z późn. zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. W świetle art. 6 ust. 1 tej ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). W tym tylko zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że w pozostałym zakresie np. w zakresie zadań własnych nałożonych na gminę na podstawie odrębnych przepisów, jednostki samorządu terytorialnego nie występują jako podatnicy podatku VAT.

Należy podkreślić, że ustawodawca umożliwił podatnikowi odliczenie podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 tej ustawy.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach swojej działalności Gmina wykonuje szereg czynności, do wykonywania których zobowiązana jest na podstawie ustawy o samorządzie gminnym. Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania własne, służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty, które nie wchodzą w zakres czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W 2018 r. Gmina w ramach wykonywania zadań własnych wykonała zagospodarowanie terenu przy jeziorze. Teren wymagał uporządkowania i zagospodarowania. Gmina zaplanowała realizację tego zadania z dofinansowaniem środków dotacji z Województwa na podst. art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. W ramach wskazanego programu Gmina zrealizowała zadanie pn. „Zagospodarowanie terenu przy jeziorze”. Zakres robót obejmował: budowa wiaty drewnianej, wykonanie ścieżki z kostki brukowej, montaż ławek, koszy na śmieci, wykonanie paleniska z kręgu betonowego, wykonanie przebieralni, powiększenie plaży, wykonane oświetlenia i monitoringu. Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług były wystawiane na Wnioskodawcę, tj. Gminę oraz zawierały podatek naliczony. Realizowane zadanie jest zadaniem własnym gminy, gdyż dotyczy obszaru działania gminy w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń. Obecnie teren ten pełni funkcje rekreacyjne i służy mieszkańcom gminy. Teren przy jeziorze będzie ogólnodostępny, będą się odbywać spotkania mieszkańców o charakterze sportowym i rekreacyjnym, w związku z czym Gmina nie będzie pobierała opłat z tytułu korzystania z terenu oraz nie będzie prowadziła działalności opodatkowanej VAT na tym terenie. Zagospodarowany teren przy jeziorze nadal będzie stanowił własność Gminy. Korzystanie z tego terenu będzie nieodpłatne.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odliczenia podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z zagospodarowaniem terenu przy jeziorze.

Rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego nie zostanie spełniony, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – Gmina nie będzie pobierała opłat z tytułu korzystania z terenu przy jeziorze w (…) oraz nie będzie prowadziła działalności opodatkowanej podatkiem VAT na tym terenie. Z wniosku wynika, że teren przy jeziorze będzie ogólnodostępny, obecnie pełni on funkcje rekreacyjne i służy mieszkańcom Gminy. Gmina w ramach wykonywania zadań własnych wykonała zagospodarowanie terenu przy jeziorze. Zatem zadanie to będzie wykonywane przez Wnioskodawcę jako organ władzy publicznej w zakresie realizowania zadań nałożonych odrębnymi przepisami.

W konsekwencji, skoro przedmiotowa inwestycja nie będzie związana z wykonywaniem przez Gminę czynności opodatkowanych podatkiem VAT Wnioskodawcy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT naliczonego w związku z poniesionymi wydatkami dotyczącymi zadania pn. „Zagospodarowanie terenu przy jeziorze w (…)”. Tym samym, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do zwrotu tego podatku w trybie art. 87 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy stwierdzające o braku możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z zagospodarowaniem terenu przy jeziorze w (…) należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie Organ informuje, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii kwalifikowalności podatku od towarów i usług, gdyż organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, ponieważ kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.