0113-KDIPT1-3.4012.693.2018.1.JM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2018 r. (data wpływu 12 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek gruntu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Małżonkowie zobowiązali się sprzedać na rzecz … następujące nieruchomości:

1. działkę o numerze ewidencyjnym sto trzydzieści jeden/siedem (Nr 131/7) dwa hektary jeden tysiąc trzysta metrów kwadratowych – (2 ha 1.300 m2), położoną w miejscowości …, dla której Sąd Rejonowy prowadzi Księgę wieczystą Nr …,
2. działkę o numerze ewidencyjnym sto trzydzieści jeden/pięć (Nr 131/5), o obszarze dwa hektary dziewięć tysięcy dziewięćset metrów kwadratowych położonej w miejscowości …, objętej księgą wieczystą Nr … prowadzoną przez Rejonowy,
3. działki o numerze ewidencyjnym 130 o obszarze trzy hektary cztery tysiąclecie czterysta metrów (03 ha 4.400 m2) podzieloną zgodnie ze wstępnym projektem, którego działki, tj. działka o projektowanym numerze ewidencyjnym Nr 130/1 i o przybliżonym obszarze jeden hektar siedem tysięcy sześćset metrów kwadratowych (01 ha 7600 m2) oraz działka o projektowanym numerze ewidencyjnym Nr 130/2 i o przybliżonym obszarze jeden hektar sześć tysięcy osiemset metrów kwadratowych (01 ha 6800 m2) położone w miejscowości …, objętą księgą wieczystą Nr … prowadzoną przez Rejonowy.

Powyższe nieruchomości Małżonkowie zamierzają sprzedać za cenę 2140.000,00 z uwzględnieniem, że transakcja nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług VAT (podatek od towarów i usług), a w razie odmiennej interpretacji to cena zostanie o ten podatek powiększona.

Nieruchomość była wykorzystywana przez właścicieli na cele rolnicze tj. uprawy zbóż. Małżonkowie zamierzają dokonać sprzedaży przedmiotowych. Małżonkowie nie prowadzą działalności polegającej na obrocie nieruchomościami, sprzedają swoją ziemię która od lat 80tych ubiegłego wieku stanowi ich własność i prowadzili na niej gospodarstwo rolne. Obecnie stan zdrowia nie pozwala im na prowadzenie działalności rolniczej w dotychczasowym zakresie i zamierzają sprzedać część posiadanych nieruchomości, zgodnie z przedwstępną umową sprzedaży z dnia 19.03.2018 na rzecz wskazanego w umowie przedwstępnej kupującego – spółki prawa handlowego. Kupujący jest zainteresowany zakupem przedmiotowych nieruchomości w celu realizacji inwestycji polegającej na budowie hal magazynowych.

Działki były uprawiane osobiście przez małżonków, od lat 80tych do chwili podpisania umowy przedwstępnej sprzedaży nieruchomości dnia 19 kwietnia 2018 r. Działki były uprawiane osobiście przez małżonków, od lat 80tych do chwili podpisania umowy przedwstępnej sprzedaży nieruchomości dnia 19 kwietnia 2018r. Grunty Wnioskodawca oferował do sprzedaży za pośrednictwem agencji nieruchomości. Agent nieruchomości oferował nieruchomość Wnioskodawcy w Internecie.

Wnioskodawca planuje sprzedaż działki o powierzchni 1,35 ha ziemi rolnej w 2018 r. Wnioskodawca nie planuje dalszej sprzedaży ziemi.

Wnioskodawca nie jestem zarejestrowany jako podatnik VAT. Wnioskodawca nigdy nie występował jako podatnik czynny VAT. Wnioskodawca nigdy nie występował o zmianę zagospodarowania terenu, uzbrojenie terenu, Wnioskodawca nie występował o warunki zabudowy.

Wnioskodawca wskazuje przeznaczenie gruntów wynikające z miejscowego planu zagospodarowania terenu:

1. działka ew. Nr 130/1, położona w obrębie …, przeznaczona jest:

   • w części pod KD(GP) – tereny dróg publicznych;
   • w części pod 4KD(Z) – tereny dróg publicznych;
   • w części pod 3P/U – tereny obiektów produkcyjnych składów i magazynów/tereny zabudowy usługowej;
   • strefa ów ochrony archeologicznej;

2. działka ew. Nr 130/2, położona w obrębie …, przeznaczona jest:

   • w części pod 3,4KD(Z) – tereny dróg publicznych;
   • w części pod 3 KDW(15) – tereny dróg wewnętrznych;
   • w części pod 5P – tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów;
   • strefa ów ochrony archeologicznej;
   • w części stanowiska archeologiczne znajdujące się w gminnej ewidencji zabytków;

3. działka ew. Nr 131/5, położona w obrębie …, przeznaczona jest:

   • w części pod KD(GP) – tereny dróg publicznych;
   • w części pod 3KDW(15) – tereny dróg wewnętrznych;
   • w części pod 3P/U – tereny obiektów produkcyjnych składów i magazynów/tereny zabudowy usługowej;
   • w części pod 13ZN – tereny zieleni naturalnej;
   • strefa ów ochrony archeologicznej;

4. działka ew. Nr 131/7, położona w obrębie …, przeznaczona jest:

   • w części pod 3KD(Z) – tereny dróg publicznych;
   • w części pod 5P – tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów,
   • w części pod 3KDW(15) – tereny dróg wewnętrznych;
   • w części stanowiska archeologiczne znajdujące się w gminnej ewidencji zabytków;
   • strefa ów ochrony archeologicznej.

Wnioskodawca dokonał następujących sprzedaży nieruchomości:

Dnia 12 stycznia 2015 r. Wnioskodawca wraz z żoną zbył działkę 7700 m 2 zabudowaną domem i budynkami gospodarczymi KW nr …

Dnia 28 sierpnia 2015r. Wnioskodawca wraz z żoną zbył działkę rolną o powierzchni 9930 m2 nr Kw … .

Dnia 9 października 2014 r. Wnioskodawca nabył wraz z żoną 13 ha i 0698 m2 celem powiększenia prowadzonego przez nich gospodarstwa rolnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przez podatnika nieruchomości opisanych w stanie faktycznym zgodnie z załączoną do wniosku umową przedwstępną sprzedaży nieruchomości jest zwolniona z podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca dokonując sprzedaży przedmiotowych nieruchomości opisanych w umowie przedwstępnej z dnia 19 kwietnia będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanych działek, a ich dostawę, cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – według art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy są odzwierciedleniem art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), który stanowi, że „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 cyt. Dyrektywy, państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ww. art. 9 ust. 1, w szczególności (…) dostawy działek budowlanych. Przez działkę budowlaną rozumie się każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną, uznaną za budowlaną przez państwa członkowskie.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że osoba fizyczna nieprowadząca regularnej, czy zorganizowanej działalności gospodarczej, dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji, nie występuje w charakterze podatnika od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. działek gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy wskazać, że w dniu 15 września 2011 r. został wydany wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10), z treści którego wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Udzielając odpowiedzi na postawione w tym temacie pytania prejudycjalne, Trybunał wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym.

Podkreślić należy, że przywołane orzeczenie TSUE wyznaczyło kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 3 marca 2015 r. (sygn. I FSK 1859/13), z dnia 23 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK 143/13), z dnia 17 grudnia 2013 r. (sygn. akt I FSK 114/13), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 10 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Po 379/13), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że zbycie działek gruntu, o których mowa we wniosku, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawca nie wystąpi w charakterze podatnika, a czynność sprzedaży nie będzie stanowić działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Skoro przed sprzedażą działek gruntu wykorzystywanych w działalności rolniczej Wnioskodawca nie podejmował zorganizowanych czynności mających na celu przygotowania działek gruntu do sprzedaży, to wyklucza to handlowy cel transakcji. W konsekwencji, sprzedając działki gruntu, o których mowa we wniosku, Wnioskodawca będzie korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym. Taka czynność sprzedaży będzie oznaczała działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Analiza przywołanych orzeczeń pozwala bowiem na stwierdzenie, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak np. uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną), a ponieważ w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia ze zbiorem tych zorganizowanych działań, zbycie działek nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując należy stwierdzić – mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe, w tym wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10) – że sprzedaż przedmiotowych działek gruntu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.

Z powyższych przepisów wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Wobec powyższego załączone do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy, a oceny stanowiska dokonano wyłącznie na podstawie opisu zdarzenia zawartego we wniosku.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Nadto należy wskazać, iż zgodnie z art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych – zgodnie z art. 14f § 2 ww. ustawy – opłatę pobiera się od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca w dniu 11 września 2018 r. dokonał wpłaty w wysokości 80 zł od wniosku ORD-IN z dnia 11 września 2018 r., tj. w zakresie 2 zdarzeń przyszłych. Należy jednak zauważyć, iż przedmiotowy wniosek dotyczy 1 zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, kwota 40 zł jako nienależna, podlega zwrotowi na adres wskazany w części B.3. wniosku ORD-IN, zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.