Planowane przez spółkę S przekazanie składników majątkowych na rzecz spółki A nie będzie traktowane jako przekazanie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z interpretacją organu podatkowego. W związku z tym, czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Organ podatkowy zauważył, że przekazywane składniki majątku nie będą w pełni służyć kontynuacji działalności w zakresie, w jakim prowadziła ją spółka S. Zmieni się jedynie forma własności części składników majątkowych wykorzystywanych przez spółkę S. W związku z tym, nie zostanie spełniony warunek dotyczący kontynuacji działalności zbywcy przy wykorzystaniu całego otrzymanego majątku, co jest niezbędne do uznania transakcji za zbycie przedsiębiorstwa.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2018 r. (data wpływu 29 sierpnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 31 października 2018 r. (data wpływu 2 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przekazania majątku za transakcję zbycia przedsiębiorstwa, która na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przekazania majątku za transakcję zbycia przedsiębiorstwa, która na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 31 października 2018 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
S „`(...)`” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: „Spółka”, „S”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Komplementariuszem Spółki jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Z kolei komandytariuszami Spółki są dwie osoby fizyczne oraz „A” spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: „A”). A jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.
Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na udostępnianiu praw majątkowych będących własnością Spółki innym podmiotom.
Majątek Spółki stanowią prawa majątkowe, na które składają się:
(dalej łącznie: „Znaki Towarowe”);
(dalej łącznie: „Szaty Graficzne”);
(dalej łącznie: „Domeny Internetowe”).
Wymienione powyżej prawa majątkowe, stanowią przedmiot umów licencyjnych zawartych przez Spółkę z A i innym podmiotem powiązanym.
Zasadniczo majątek ten (tj. Znaki Towarowe, Szaty Graficzne, Domeny Internetowe) S nabyła na podstawie umowy kupna. Natomiast niewielka część Znaków Towarowych będących przedmiotem umów licencyjnych została wytworzona przez S w toku jej działalności.
Spółka w ramach prowadzonej działalności podejmuje w szczególności działania mające na celu właściwą ochronę, administrację i zarządzanie ww. prawami.
W tym zakresie wykonywane są w szczególności następujące czynności:
Czynności te wykonywane są zarówno poprzez pracownika Spółki - osoba ta zatrudniona jest w niepełnym wymiarze czasu pracy - jak również przez inne podmioty działające na zlecenie Spółki, np. podmioty specjalizujące się w świadczeniu usług reklamowych/marketingowych.
Dodatkowo Spółka zawarła szereg umów służących jej działalności gospodarczej w tym m.in. umowę obsługi w zakresie ksiąg rachunkowych oraz umowę z A na najem powierzchni niezbędnej do prowadzenia działalności.
W przyszłości planowane jest rozwiązanie S na podstawie jednomyślnej uchwały wspólników, bez przeprowadzania procedury likwidacji, zgodnie z przepisami art. 103 § 1 w zw. z art. 58 § 1 pkt 2 i art. 67 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych1 („KSH (Krajowa Administracja Skarbowa)”) (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1577 ze zm.).
Umowa S przewiduje, że dopuszczalne jest podjęcie przez jej wspólników jednomyślnej uchwały o rozwiązaniu Spółki bez przeprowadzenia likwidacji, gdzie uchwała taka będzie określała sposób podziału majątku Spółki. W wyniku rozwiązania majątek S, po spłaceniu wszystkich zobowiązań, zostałby podzielony pomiędzy wspólników.
W związku z planowanym rozwiązaniem Spółki, komplementariusz S oraz komandytariusze będący osobami fizycznymi mieliby otrzymać środki pieniężne. Z kolei A otrzymałby pozostały majątek Spółki stanowiący zespół składników w postaci wskazanych wyżej praw majątkowych (tj. Znaki Towarowe, Szaty Graficzne, Domeny Internetowe). W konsekwencji na A przeszłyby prawa i obowiązki wynikające z umowy dotyczącej świadczenia usług reklamowych/marketingowych, umowy dotyczącej zarządzania Domenami Internetowymi. Przeniesiony zostałby również rachunek bankowy Spółki, dokumentacja związana z prowadzeniem działalności gospodarczej przez S oraz środki pieniężne.
W wyniku rozwiązania S, pracownik S zostałby zatrudniony w A a jego zakres obowiązków byłby analogiczny jak zakres obowiązków wykonywanych w ramach umowy o pracę zawartej z S. W konsekwencji więc w wyniku rozwiązania S nastąpi „transfer” do A majątku S stanowiącego zespół składników, w oparciu o które aktualnie S prowadzi swoją działalność gospodarczą.
Po otrzymaniu majątku od S, A będzie go wykorzystywać do wykonywania czynności opodatkowanych VAT - w szczególności A będzie z niego korzystać przy sprzedaży oferowanych przez siebie towarów (m.in. oznaczając Znakami Towarowymi swoje towary), jak również będzie kontynuował udzielanie licencji na wykorzystanie określonych praw majątkowych podmiotowi powiązanemu, który aktualnie (tj. przed rozwiązaniem Spółki) jest stroną takiej umowy z S.
W uzupełnieniu Wnioskodawca udzielił odpowiedzi na pytania:
Należy wskazać czy przekazywane składniki, stanowiące przedmiot zapytania, na dzień przekazania będą obejmowały:
oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
Odpowiedź Spółki: Majątek, który miałby otrzymać A w wyniku planowanego rozwiązania S bez przeprowadzania procedury likwidacji, na dzień przekazania będzie obejmował oznaczenie indywidualizującego przedsiębiorstwo (nazwa przedsiębiorstwa). Oznacza to, iż A będzie uprawniony do używania nazwy handlowej S. Planuje, się iż nazwa ta będzie wykorzystywana jako oznaczenie wewnętrznej jednostki organizacyjnej w ramach A utworzonej w wyniku nabyciu przedsiębiorstwa Spółki (oznaczenie funkcjonujące po transakcji to A sp. z o.o. sp.k jednostka organizacyjna S). A planuje posługiwać się to nazwą handlową (S) w relacjach z dotychczasowymi kontrahentami Spółki (w szczególności właściciele domen internetowych), a także dla celów wewnętrznych w celu wyodrębnienia z działalności gospodarczej A pionu zajmującego się budowaniem wartości marki i ochroną praw własności intelektualnej.
Odpowiedź Spółki: Spółka nie jest właścicielem jak również nie posiada nieruchomości lecz jest jednie stroną umowy z A na najem powierzchni niezbędnej do prowadzenia działalności gospodarczej. W konsekwencji, w związku z planowanym przeniesieniem majątku na A na skutek rozwiązania S bez przeprowadzania procedury likwidacji, umowa najmu nie będzie mogła być dłużej kontynuowana. Dodatkowo, z uwagi na fakt, iż Spółka nie posiada ruchomości, majątek, który miałby otrzymać A nie będzie obejmował ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz innych praw rzeczowych do ruchomości.
Odpowiedź Spółki: Spółka jest stroną umowy z A na najem powierzchni niezbędnej do prowadzenia działalności gospodarczej. W związku z planowanym przeniesieniem majątku na A na skutek rozwiązania S bez przeprowadzania procedury likwidacji, umowa najmu nie będzie mogła być dłużej kontynuowana.
Odpowiedź Spółki: Majątek, który miałby otrzymać A w wyniku planowanego rozwiązania S bez przeprowadzania procedury likwidacji, na dzień przekazania będzie obejmował:
Wierzytelności z tytułu prowadzenia rachunku bankowego Spółki, to jest wierzytelność pieniężną o zwrot środków pieniężnych Spółki zdeponowanych na rachunku bankowym oraz inne prawa i wierzytelności, a także zobowiązania wynikające z umowy o prowadzenie rachunku bankowego.
Wierzytelności pieniężne z tytułu zawartych umów licencyjnych o wartości równej opłatom licencyjnym, którymi została obciążony A i inny podmiot powiązany, jeśli wierzytelności te nie zostaną uregulowane na dzień wydania przedsiębiorstwa Spółki.
Spółka nie posiada praw z papierów wartościowych.
Odpowiedź Spółki: Spółka nie posiada koncesji, licencji oraz zezwoleń, a zatem nie będą one wchodziły w skład majątku, który miałby otrzymać A w wyniku planowanego rozwiązania S bez przeprowadzania procedury likwidacji.
Odpowiedź Spółki: Jak zostało wskazane we wniosku, w skład majątku, który zostanie przekazany A wejdą Prawa ochronne do Znaków Towarowych:
znak słowny `(...)` (prawo ochronne o numerze `(...)`);
znak graficzny `(...)` (prawo ochronne o numerze `(...)`);
znak graficzny `(...)` (prawo ochronne o numerze `(...)`);
znak graficzny .. (prawo ochronne o numerze `(...)`);
znak graficzny `(...)` (prawo ochronne o numerze `(...)`);
znak graficzny `(...)` (prawo ochronne o numerze `(...)`);
znak graficzny `(...)` (prawo ochronne o numerze `(...)`);
znak graficzny `(...)` (prawo ochronne o numerze `(...)`);
znak graficzny `(...)` (prawo ochronne o numerze `(...)`);
znak graficzny `(...)` (prawo ochronne o numerze `(...)`);
znak graficzny `(...)` (prawo ochronne o numerze `(...)`);
znak graficzny `(...)` (prawo ochronne o numerze `(...)`);
znak graficzny `(...)` (prawo ochronne o numerze `(...)`);
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
Odpowiedź Spółki: Zgodnie z Wnioskiem w skład majątku, który zostanie przekazany A wchodzić będą prawa autorskie do logotypów oraz Szat Graficznych stron internetowych:
a także prawa do Domen Internetowych:
`(...)`;
`(...)`;
`(...)`;
…;
…;
`(...)`;
`(...)`.
tajemnice przedsiębiorstwa;
Odpowiedź Spółki: Majątek, który miałby otrzymać A w wyniku planowanego rozwiązania S bez przeprowadzania procedury likwidacji, na dzień przekazania będzie obejmował tajemnicę przedsiębiorstwa w postaci wiedzy na temat prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na ochronie i udostępnianiu praw majątkowych, a także działalności w obszarze budowania wartości marek, którymi dysponuje Spółka oraz strategii promocji tych marek.
Odpowiedź Spółki: Majątek, który miałby otrzymać A w wyniku planowanego rozwiązania S bez przeprowadzania procedury likwidacji, na dzień przekazania będzie obejmował księgi oraz dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Dodatkowo, poza wymienionymi powyżej składnikami na A przeszłyby, w ramach planowanego rozwiązania S, również prawa i obowiązki wynikające z:
umowy dotyczącej świadczenia usług reklamowych/marketingowych,
umowy dotyczącej zarządzania Domenami Internetowymi,
umowy dotyczącej prowadzenia rachunku bankowego,
umowy licencyjnej na korzystanie z określonych praw majątkowych przez podmiot powiązany, który aktualnie (tj. przed rozwiązaniem Spółki) jest stroną takiej umowy z S.
Odpowiedź Spółki: Zgodnie z informacjami przedstawionymi we Wniosku majątek, który miałby zostać podzielony pomiędzy wspólników w związku z planowanym rozwiązaniem Spółki stanowić będzie wszystko to, co będzie istnieć na moment rozwiązania S po uprzednim spłaceniu zobowiązań. Zgodnie z odpowiedzią na pytanie nr 1, na majątek ten będzie składać się: zespół składników materialnych i niematerialnych w postaci wskazanych praw majątkowych (tj. Znaki Towarowe, Szaty Graficzne, Domeny Internetowe), środki pieniężne, a także prawa i obowiązki ze wskazanych wyżej umów, a także wierzytelności wynikające z zawartych umów handlowych (umowy licencyjne), jeśli na dzień rozwiązania Spółki wierzytelności te nie zostaną uregulowana przez dłużników.
Odpowiedź Spółki: Jak zostało wskazane we Wniosku, komplementariusz S oraz komandytariusze będący osobami fizycznymi w związku z planowanym rozwiązaniem S bez przeprowadzania procedury likwidacji mieliby otrzymać środki pieniężne (w proporcji do posiadanego udziału w zysku Spółki), natomiast A miałby otrzymać cały pozostały majątek Spółki istniejący na dzień rozwiązania (tj. Zespół składników materialnych i niematerialnych opisany w odpowiedzi na pytanie i). A zatem, jedynie część środków pieniężnych istniejących na dzień rozwiązania S będzie podlegać podziałowi między pozostałych wspólników Spółki (ich podział na pozostałych wspólników nastąpi w formie złożenie polecenia przelewu z rachunku bankowego Spółki na rachunek bankowy pozostałych wspólników), natomiast pozostałe składniki majątku S oraz część środków pieniężnych wraz z prawami do rachunku bankowego na którym będą one zdeponowane zostanie przekazana wyłącznie na rzecz A.
Odpowiedź Spółki: Jedynym elementem majątku, który miałby podlegać podziałowi, w związku z planowanym rozwiązaniem S, pomiędzy wszystkich wspólników Spółki (tj. komplementariusza S, komandytariuszy będących osobami fizycznymi oraz A) będą środki pieniężne. Natomiast pozostałe składniki majątku istniejące na moment rozwiązania S (tj. zespół składników materialnych i niematerialnych opisany w odpowiedzi na pytanie i) zostaną przekazane wyłącznie A. Zdaniem Spółki, A w oparciu o otrzymane składniki majątku będzie mógł kontynuować działalność w zakresie podobnym, w jakim była ona prowadzona przez S. Majątek, który otrzyma A będzie bowiem przez A wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, tzn. przejęte przez A prawa majątkowe (tj. Znaki Towarowe, Szaty Graficzne, Domeny Internetowe) objęte dotychczas umową licencyjną między S a A, mimo iż umowa ta wygaśnie, będą nadal wykorzystywane przez A w toku jej własnej działalności gospodarczej. Ponadto, część z uzyskanych przez A, w następstwie rozwiązania S, praw majątkowych byłaby nadal przedmiotem umowy licencyjnej z innym podmiotem powiązanym, który aktualnie (tj. Przed rozwiązaniem Spółki) jest stroną takiej umowy z S. Dodatkowo, Spółka podkreśla, iż przekazanie majątku na rzecz A nastąpi w związku z rozwiązaniem S i odbywającym się w ramach tego rozwiązania podziałem majątku S między wspólników.
Dodatkowe uzupełnienie wniosku: W nawiązaniu do zdarzenia przyszłego przedstawionego we Wniosku, Spółka pragnie wyjaśnić, iż pracownik, który obecnie (tj. przed rozwiązaniem Spółki) jest zatrudniony w S jest równocześnie zatrudniony w A. W konsekwencji, w związku z planowanym rozwiązaniem Spółki i przeniesieniem majątku na rzecz A, zwiększy się zakres obowiązków tego pracownika, które będzie wykonywał w ramach umowy o pracę z A o obowiązki, jakie pełnił w S do momentu rozwiązania tej Spółki, a nie tak jak wskazano wcześniej zostanie on zatrudniony w A.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy majątek, który miałby otrzymać A w wyniku rozwiązania S bez przeprowadzania likwidacji będzie stanowić przedsiębiorstwo, którego przeniesienie nie spowoduje po stronie S obowiązku naliczenia VAT z uwagi na zastosowanie wyłączenia z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?
Zdaniem Wnioskodawcy,
Zdaniem Spółki majątek, który miałby otrzymać A w wyniku rozwiązania S bez przeprowadzania likwidacji będzie stanowić przedsiębiorstwo, którego przeniesienie nie spowoduje po stronie S obowiązku naliczenia VAT z uwagi na zastosowanie wyłączenia z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy
W myśl przepisów KSH osobowe spółki prawa handlowego, do których zalicza się spółka komandytowa, nie posiadają osobowości prawnej.
Unormowania z zakresie likwidacji spółki osobowej zawarte zostały w Rozdziale 5 KSH, dotyczącym spółki jawnej. Jednakże, w przypadku innych rodzajów spółek osobowych prawa handlowego, ustawodawca wskazał, że w sprawach nieuregulowanych wprost odpowiednie stosowanie mają przepisy dotyczące spółki jawnej (art. 103 § 1 KSH). W efekcie, przepisy dotyczące rozwiązania i likwidacji spółki jawnej mają zastosowanie także do pozostałych rodzajów spółek osobowych prawa handlowego - za wyjątkiem spółki komandytowo-akcyjnej, w odniesieniu do której zastosowanie mają przepisy regulujące rozwiązanie i likwidację spółki akcyjnej.
Zgodnie z art. 67 § 1 KSH, w przypadkach określonych w art. 58 KSH należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki. W tym miejscu Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż wskazany art. 67 § 1 KSH dopuszcza zatem dwa sposoby osiągnięcia tego samego celu jakim jest zakończenie bytu prawnego spółki osobowej, tj. przeprowadzenie postępowania likwidacyjnego albo dokonanie stosownych ustaleń w powyższym zakresie pomiędzy wspólnikami spółki.
Stosownie do art. 58 KSH rozwiązanie spółki powodują m.in.:
przyczyny przewidziane w umowie spółki,
jednomyślna uchwała wszystkich wspólników,
wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika.
W konsekwencji, w razie wystąpienia jednej z przesłanek rozwiązania spółki, wspólnicy spółki przeprowadzają postępowanie likwidacyjne lub w inny sposób kończą prowadzoną działalność.
W razie podjęcia decyzji o rozwiązaniu S wspólnicy S, z uwagi na możliwość skrócenia czasu postępowania oraz brak konieczności prowadzenia likwidacji, dokonaliby przedmiotowego rozwiązania na podstawie swojej jednomyślnej uchwały. Określiliby w niej także podział majątku S pomiędzy poszczególnych wspólników w następstwie powyższego rozwiązania.
Zdaniem Wnioskodawcy okoliczność, iż rozwiązanie Spółki miałoby być dokonane bez przeprowadzania procedury likwidacyjnej nie ma wpływu na konsekwencje podatkowe w przedmiotowym zakresie. Nie ma bowiem podstaw, aby różnicować sytuację prawną podatnika z uwagi na wybór sposobu zakończenia działalności spółki niebędącej osobą prawną, gdyż dostępne na gruncie KSH metody prowadzą do takiego samego pod względem prawnym rezultatu, jakim jest zakończenie bytu prawnego spółki w następstwie jej wykreślenia z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.
Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Przepisy Ustawy o VAT nie definiują jednak pojęcia „przedsiębiorstwa”. Ze względu na powyższe oraz uwzględniając definicję zawartą w innych ustawach, w doktrynie prawa podatkowego akceptuje się, iż, dla celów podatku VAT, pojęcie przedsiębiorstwa powinno być rozumiane zgodnie z jego definicją zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. Z 2018 r., poz. 1025 ze zm.) („KC”) (Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (która nie ma jednak zastosowania do zdarzenia przyszłego przedstawionego w niniejszym wniosku) funkcjonuje definicja przedsiębiorstwa odsyłająca do rozumienia tego pojęcia według KC). Przykładowo stanowisko takie przedstawione zostało m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi dnia 24 marca 2016 r. (znak IPTPP2/4512-657/15-3/KK) w której organ podatkowy stwierdził, że: „Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny”.
Zgodnie z art. 551 KC przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.
Obejmuje ono w szczególności:
oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Dodatkowo, jak stanów art. 552 KC czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.
Należy podkreślić, iż wymieniony powyżej katalog składników tworzących przedsiębiorstwo jest katalogiem otwartym. Wynika to z faktu, iż ustawodawca posłużył się zwrotem „w szczególności”, który jednoznacznie wskazuje na przykładowy charakter tego wyliczenia. Dlatego też, zdaniem Spółki, za właściwe należy uznać stwierdzenie, iż z jednej strony w skład przedsiębiorstwa mogą wchodzić także inne niż wymienione składniki, a z drugiej, iż brak któregokolwiek ze wskazanych elementów nie pozbawia zespołu składników majątkowych charakteru przedsiębiorstwa.
W ocenie Spółki, otrzymany przez A w wyniku rozwiązania Spółki zespół składników materialnych i niematerialnych będzie spełniać tak sformułowaną definicję przedsiębiorstwa. W szczególności, w związku z rozwiązaniem S zostanie dokonany „transfer” do A kluczowych składników wchodzących w skład normatywnej definicji i determinujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa S, obejmujących w szczególności:
Ponadto, Spółka pragnie podkreślić, iż niezależnie od tego czy wszystkie wymienione powyżej elementy będą wchodzić w skład przedsiębiorstwa, dla uznania zespołu składników za przedsiębiorstwo na gruncie ustawy o VAT kluczowe jest to, by zespół ten stanowił całość zarówno pod względem organizacyjnym, jak i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne składające się na przedsiębiorstwo powinny pozostawać we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było je uznać za zespół, a nie zbiór osobnych elementów. Co istotne, pomiędzy składnikami, które składają się na przedsiębiorstwo muszą zostać zachowane powiązania funkcjonalne tak, aby możliwe było kontynuowanie działalności w oparciu o przekazywane składniki.
W ocenie Spółki, nie ulega wątpliwości, iż zespół składników, który ma zostać przekazany A w związku z rozwiązaniem S spełniać będzie opisane powyżej warunki, a w konsekwencji powinien zostać uznany za przedsiębiorstwo na potrzeby podatku VAT.
Odnosząc się do analizowanych przesłanek uznania zespołu składników niematerialnych i materialnych za przedsiębiorstwo należy stwierdzić, że majątek, który miałby zostać przekazany A bez wątpienia będzie stanowić zespół składników materialnych i niematerialnych. Składniki w oparciu o które prowadzona jest obecnie działalność S, tj. Znaki Towarowe, Szaty Graficzne, Domeny Internetowe, środki pieniężne, prawa i obowiązki z umów licencyjnych, reklamowych i marketingowych, umowy zarządzania Domenami Internetowymi, czy z umowy dotyczącej rachunku bankowego zostaną w całości przeniesione na A. Ponadto w wyniku rozwiązania S, zatrudniony dotychczas w niepełnym wymiarze czasu pracy pracownik S zostanie pracownikiem A (w A będzie on wykonywać te same obowiązki co aktualnie wykonywane w S).
Zdaniem Wnioskodawcy, pomiędzy wskazanymi składnikami istnieje wyraźny związek funkcjonalny i organizacyjny, stanowią one bowiem cały majątek, w oparciu o który S dotychczas prowadziła działalność gospodarczą. Dlatego też, należy stwierdzić, że majątek przekazany A w wyniku rozwiązania S należy uznać za zorganizowany zespół składników przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, a nie za sumę poszczególnych składników, przy pomocy której prowadzona jest działalność S. Nie ulega zatem wątpliwości, że po przejęciu opisywanego majątku przez A każdy podmiot byłby w stanie, w oparciu o ten majątek, kontynuować działalność gospodarczą prowadzoną do tej pory przez S.
Dodatkowo, Wnioskodawca pragnie podkreślić, że brak przeniesienia na A niektórych składników S pozostanie bez wpływu na możliwość uznania przedmiotowego zespołu składników za przedsiębiorstwo. W szczególności, możliwości tej nie przekreśla brak przeniesienia umowy najmu, ponieważ to A obecnie wynajmuje S część powierzchni biurowej. Również brak przeniesienia umowy dotyczącej obsługi w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych (A ma już zawartą taką umowę) nie jest kluczowym czynnikiem warunkującym uznanie przenoszonego zespołu składników za przedsiębiorstwo. Fakt wyłączenia tych umów z majątku przenoszonego na A nie wpłynie w żaden sposób na istnienie związku funkcjonalnego pomiędzy pozostałymi przenoszonymi składnikami i nie będzie stał na przeszkodzie kontynuacji działalności przez A. Ponadto w ocenie Wnioskodawcy, również okoliczność, że majątek przeniesiony na A nie obejmie żadnych zobowiązań pozostaje bez wpływu na kwalifikację tego zespołu składników jako przedsiębiorstwa. Definicja przedsiębiorstwa zawarta w KC nie obejmuje bowiem zobowiązań, zatem ich przeniesienie nie jest warunkiem niezbędnym by uznać przenoszony zespół składników majątkowych za przedsiębiorstwo.
Okoliczności przedstawionego zdarzenia przyszłego wskazują, ze opisany majątek, który miałby zostać przekazany A w następstwie rozwiązania S, stanowi funkcjonalnie powiązany ze sobą zespół składników, zdolny do niezależnego funkcjonowania, a A w oparciu o te składniki będzie miał możliwość kontynuowania działalności gospodarczej prowadzonej przez S. W ocenie Wnioskodawcy bez wpływu na kwalifikację majątku jaki miałby otrzymać A jako przedsiębiorstwa pozostaje okoliczność, iż w następstwie uzyskania przedmiotowego majątku wygaśnie część umów licencyjnych zawartych przez S (tj. umowa, która była zawarta z A). Przejęte przez A prawa majątkowe objęte dotychczas taką umową będą jednak wykorzystywane przez A w jej działalności gospodarczej (m.in. Znakami Towarowymi będą oznaczane towary sprzedawane przez A; tak jak to aktualnie ma miejsce w związku z licencjonowaniem przedmiotowych znaków od S). Część z uzyskanych przez A, w następstwie rozwiązania S, praw majątkowych byłaby nadal przedmiotem umowy licencyjnej z innym podmiotem, który aktualnie (tj. przed rozwiązaniem Spółki) jest stroną takiej umowy z S.
Jak wskazuje się w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (przykładowo wyrok z dnia 27 listopada 2003 r., sygn. C-497/01, Zita Modes), zbycie przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części dotyczy tych transakcji, w których kupujący posiada zamiar prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o to przedsiębiorstwo bądź jego zorganizowaną część, a nie jedynie jego niezwłoczną likwidację bądź odsprzedaż. Jak już bowiem Wnioskodawca wskazał powyżej, A nie zamierza likwidować, czy też sprzedawać uzyskanego w następstwie rozwiązania S zespołu składników majątkowych, lecz będą one wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.
Spółka pragnie podkreślić, iż zaprezentowane przez nią argumenty znajdują potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, m.in. w:
interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 lipca 2018 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.264.2018.2.JP), w której organ stwierdził, że: „Nie wszystkie elementy tworzące przedsiębiorstwo są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawiać ze sobą we wzajemnych relacjach, aby zachowane zostały funkcjonalne związki między poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej. (`(...)`) W świetle powyższych unormowań należy wskazać, że fakt wyłączenia z transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa niektórych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa nie wyklucza uznania, że mamy do czynienia ze sprzedażą całego przedsiębiorstwa, która to czynność pozostaje poza zakresem VAT. Istotne jest jednak, aby przedmiotem dostawy były bezwzględnie te elementy, które umożliwiają kontynuowanie działalności gospodarczej”;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 marca 2016 r. (sygn. IPPP3/4512-58/16-3/WH), w której organ uznał, że: „(`(...)`) jak wynika z powołanego art. 551 Kodeksu cywilnego, strony - poza wyłączeniami wynikającymi z przepisów szczególnych - mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym że swoboda w wyłączeniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa określoną w art. 551 Kodeksu cywilnego. Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo. Natomiast wyłączenie z aportu niektórych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa nie wyklucza uznania, iż mamy do czynienia z aportem całego przedsiębiorstwa, która to czynność pozostaje poza zakresem VAT. Istotne jest jednak, aby przedmiotem aportu były bezwzględnie te elementy, które umożliwiają kontynuowanie działalności gospodarczej”.
W tym miejscu Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż w jego opinii zespół składników materialnych i niematerialnych otrzymanych przez A w następstwie rozwiązania S nie będzie stanowił dostawy zorganizowanej części przedsiębiorstwa („ZCP”) wyodrębnionej w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez S. Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 27e ustawy o VAT - przez ZCP należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
Zgodnie ze stanowiskiem jakie zaprezentowane zostało m.in. przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 czerwca 2015 r. (sygn. I FSK 572/14): „Z powołanych wyżej przepisów (art. 2 pkt 27c ustawy o VAT) należy wywieść, że zorganizowana część przedsiębiorstwa:
powinna składać się z zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten powinien być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki zorganizowanej części przedsiębiorstwa przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół składników składających się na zorganizowaną część przedsiębiorstwa mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące określone zadania gospodarcze.”
W myśl wskazanej wyżej definicji, ZCP powinno się charakteryzować wyodrębnieniem organizacyjnym. Zgodnie z dominującą praktyką organów podatkowych, o wyodrębnieniu organizacyjnym zorganizowanej części ze struktur przedsiębiorstwa powinny świadczyć przykładowo odpowiednie zapisy statutu lub umowy spółki, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu korporacyjnego o podobnym charakterze. Wyodrębnienie organizacyjne spełnione byłoby również wówczas, gdyby zorganizowana część przedsiębiorstwa miała swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, oddział, wydział itp. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach podatkowych, w tym w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 13 kwietnia 2016 r. (znak ITPP2/4512-115/16/AJ), czy interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 stycznia 2014 r. (znak IPPP2/443-1158/13-2/DG), w której to organ stwierdził, że: „Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.”
Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż mający podlegać przeniesieniu na A zespół składników majątkowych i oparta o nie aktualna działalność S nie były wyodrębnione w żaden z powyższych sposobów (tj. organizacyjnie, czy też finansowo) w przedsiębiorstwie S. W wyniku rozwiązania S bez przeprowadzania likwidacji na A przejdą składniki majątku S funkcjonujące aktualnie w ramach Spółki, w oparciu o które prowadzi ona swoją działalność gospodarczą. Ponadto w związku z rozwiązaniem S na A nie zostaną przeniesione zobowiązania S - zostaną one spłacone przed rozwiązaniem S.
Podsumowując, zdaniem Spółki majątek, który miałby otrzymać A w wyniku rozwiązania S bez przeprowadzenia likwidacji, będzie stanowić przedsiębiorstwo, którego przeniesienie nie spowoduje po stronic S obowiązku naliczenia VAT z uwagi na zastosowanie wyłączenia z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.
W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że podtrzymuje własne stanowisko co do oceny prawnej zdarzenia przyszłego sformułowane we wniosku.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).
W myśl art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U.2017.0.1577 ze zm.), rozwiązanie spółki powoduje jednomyślna uchwała wszystkich wspólników.
Zgodnie z art. 67 § 1 ww. ustawy, w przypadkach określonych w art. 58, należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.
Stosownie do art. 103 § 1ww. ustawy, w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.
I tak, w świetle art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w cyt. przepisie sformułowanie „transakcje zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.
Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.
Warto nadmienić, że przepis art. 6 ust. 1 ustawy, stanowi implementację art. 19 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), zwanej dalej k.c.
Zgodnie z art. 551 k.c., przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:
Zatem składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.
Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w ww. przepisie określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.
W myśl art. 552 k.c., czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.
Wobec powyższego, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym.
O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.
Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.
Wnioskodawca wniósł o potwierdzenie, czy przekazanie majątku objętego zakresem wniosku jest zbyciem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym, czy powyższa czynność jest wyłączona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
W tym miejscu należy zaznaczyć, że zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy, ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa lub jego zorganizowana część przechodzi na własność nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. Wynika to również z treści przepisu art. 91 ust. 9 ustawy, który stanowi, że – w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Aksjomat racjonalności ustawodawcy oraz kategoryczność sformułowania tego przepisu nakazuje przyjąć, że z transakcją zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ustawy mamy do czynienia tylko wówczas, gdy nabywca kontynuuje działalność gospodarczą przy użyciu nabytego przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa).
Zatem należy wskazać, że – co do zasady – zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa decyduje pełen zakres zbywanego majątku, praw i zobowiązań, wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo.
W konsekwencji podatnik, który nabył przedsiębiorstwo i nadal je prowadzi wstąpić powinien w miejsce podatnika, który dokonał jego zbycia. Istotę rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie stanowi po pierwsze uznanie zespołu składników majątkowych oraz niemajątkowych stanowiących przedmiot transakcji, którą planuje zawrzeć Wnioskodawca, za przedsiębiorstwo, po drugie zaś by przedmiotowy zespół składników był wykorzystywany do prowadzenia przez nabywcę działalności w zakresie, w jakim prowadzona ona była dotychczas.
W opisanej sytuacji nabywcą składników majątku jest A. Jak wskazano we wniosku - A w oparciu o otrzymane składniki majątku będzie mógł kontynuować działalność w zakresie podobnym, w jakim była ona prowadzona przez S. Przejęte przez A prawa majątkowe (tj. Znaki Towarowe, Szaty Graficzne, Domeny Internetowe) objęte dotychczas umową licencyjną między S a A, mimo iż umowa ta wygaśnie, będą nadal wykorzystywane przez A w toku jej własnej działalności gospodarczej. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca - część z uzyskanych przez A praw majątkowych byłaby nadal przedmiotem umowy licencyjnej z innym podmiotem powiązanym, który aktualnie jest stroną takiej umowy z S. Należy zatem stwierdzić, że A wykorzystując ww. prawa majątkowe na własną rzecz, nie będzie kontynuować działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę w zakresie w jakim prowadził ją S a jedynie – jak wskazano we wniosku – w podobnym zakresie. Powyższe prowadzi do wniosku, że otrzymany przez A majątek nie będzie stanowił przedsiębiorstwa, ponieważ nie będzie wykorzystywany w całości przez nabywcę do wykonywania działalności w takim zakresie w jakim wykorzystywany był przez zbywcę, tj. S. Nabyte składniki materialne i niematerialne nie będą w całości wykorzystywane przez A do działalności polegającej na udostępnianiu praw majątkowych innym podmiotom, gdyż – jak wskazano we wniosku – prawa majątkowe objęte umową licencyjną między S a A będą wykorzystywane przez A w toku jej własnej działalności gospodarczej. W konsekwencji zmieniona zostanie tylko forma własności części wykorzystywanych przez Wnioskodawcę składników majątkowych.
Zatem, skoro w opisanej sytuacji przeniesione składniki majątku na rzecz A nie będą w całości służyły kontynuowaniu działalności w takim zakresie w jakim prowadzi ją S, to nie zostanie spełniony warunek dotyczący kontynuacji działalności zbywcy przy wykorzystaniu całego otrzymanego majątku.
W świetle przywołanych przepisów prawa i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że planowane przekazanie składników majątkowych nie będzie przekazaniem przedsiębiorstwa. Nie dojdzie więc do zastosowania wyłączenia spod zakresu opodatkowania VAT przewidzianego w art. 6 pkt 1 ustawy.
Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę we wniosku wyroku sądu administracyjnego tut. Organ wyjaśnia, że wskazany wyrok został potraktowany jako element argumentacji Wnioskodawcy, jest to jednak rozstrzygnięcie odnoszące się do indywidualnej sprawy i co do zasady, wiąże ono stronę postępowania w konkretnych, indywidualnych sprawach, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem wskazany we wniosku wyrok sądu nie ma wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.
Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.
Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili