0113-KDIPT1-1.4012.738.2018.2.MH

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2018 r. (data wpływu 21 września 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 października 2018 r. (data wpływu 30 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) naliczonego od wydatków związanych z realizacją zadnia pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją zadnia pn. „…”.

Wniosek uzupełniono w dniu 30 października 2018 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Gmina (dalej Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej podatek VAT). Od dnia 1 stycznia 2017 roku rozpoczęła wspólne rozliczanie podatku VAT z jednostkami i zakładami budżetowymi.

W 2018 roku Gmina zamierza zrealizować zadanie pn. „…” (dalej: Zadanie).

Źródłem finansowania Zadania będzie dotacja celowa otrzymana z budżetu państwa w ramach Resortowego programu rozwoju instytucji opieki nad dziećmi w wieku do lat 3 realizowanego w roku 2018 oraz środki własne Gminy.

Wydatki jakie Gmina poniesie w związku z realizacją Zadania zostaną udokumentowane przez dostawców/wykonawców wystawianymi na Gminę fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku VAT naliczonego.

Celem inwestycji jest utworzenie 71 nowych miejsc opieki żłobkowej, poprzez przebudowę i rozbudowę istniejącego Przedszkola Publicznego.

Przedmiotowa inwestycja znajduje się na dwóch działkach: w obrębie …. W chwili obecnej na działce znajduje się budynek przedszkola, który częściowo będzie przebudowany. Działka obecnie nie jest zabudowana. Na jej terenie planuje się rozbudowę budynku przedszkola. Powierzchnia zabudowy nowo projektowanej części budynku wynosi 536,17 m2.

Prace budowlane będą obejmowały:

• rozbudowę istniejącego budynku przedszkola o trzy pomieszczenia - oddziały żłobkowe wraz z niezbędnymi pomieszczeniami towarzyszącymi;

• przebudowę istniejących pomieszczeń zaplecza kuchenno-gastronomicznego oraz pomieszczeń stanowiących część wspólną nowo wybudowanych pomieszczeń żłobka i pomieszczeń istniejącego przedszkola.

Ponadto projektuje się utwardzenie terenu (dojazdy i dojścia do budynku). W ramach inwestycji planuje się przeniesienie istniejącego placu zabaw dla potrzeb istniejącego przedszkola w południową część działki

Każdy z trzech oddziałów żłobka (2x25 dzieci i 1x21 dzieci) będzie posiadał własną salę zabaw zapewniającą leżakowanie z bardzo dobrym naturalnym oświetleniem. Oprócz tego będzie dysponował szatnią i pomieszczeniem sanitarnym. Aby zapewnić bardzo dobrą jakość w zakresie opieki nad dziećmi do lat 3, planuje się zorganizować salę zajęć ruchowych oraz gabinet logopedyczny. W budynku będzie znajdować się również strefa administracyjna, aneks kuchenny, w którym posiłki będą rozdzielane i ewentualnie podgrzewane, magazyny, pralnia, wózkarnia. Posiłki dla żłobka będą przygotowywane w kuchni Przedszkola Publicznego , znajdującego się w bezpośrednim sąsiedztwie. Dzieci będą spożywać posiłki w swoich salach.

Przebudowa i rozbudowa budynku przedszkola wraz ze zmianą sposobu użytkowania części budynku na pomieszczenia żłobka pozwoli Gminie, oprócz realizacji wychowania przedszkolnego, wypełnić kolejne ważne zadanie, a mianowicie objąć opieką dzieci do lat 3.

Po zakończeniu Zadania powstanie żłobek jako nowa jednostka budżetowa. Z rodzicami lub opiekunami prawnymi dzieci będą zawierane umowy na pobyt dzieci w żłobku na określony czas. Opłaty pobierane od rodziców - za pobyt oraz wyżywienie dzieci w żłobku – będą stanowić jedynie zwrot części kosztów poniesionych w związku z realizowanymi zadaniami. W szczególności, opłata za wyżywienie dzieci będzie wyłącznie zwrotem kosztów poniesionych na zakup żywności. Wysokość opłat będzie regulowana uchwałą Rady Miejskiej.

Poza ww. opłatami od rodziców za pobyt i wyżywienie dzieci, Gmina nie będzie pobierać jakichkolwiek innych opłat związanych z funkcjonowaniem żłobka. W szczególności, pomieszczenia żłobka nie będą udostępniane na działalność komercyjną, np. odpłatny wynajem.

Gmina pragnie podkreślić, iż realizacja przedmiotowego Zadania należy do zadań własnych Gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 6, 6a i 16 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r poz. 994), obejmujących sprawy pomocy społecznej, wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej oraz polityki prorodzinnej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż nabywane towary i usługi związane z realizacją zadania pn. „…” Wnioskodawca będzie wykorzystywał do czynności, które w jego opinii nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca na pytanie nr 2 Organu zawartego w wezwaniu: „Czy efekty powstałe w wyniku realizacji ww. zadania wykorzystywane będą przez Wnioskodawcę do celów prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.)?” – wskazał - efekty powstałe w wyniku realizacji ww. zadania nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do celów prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.).

W odpowiedzi pytanie nr 3: „Czy efekty powstałe w wyniku realizacji ww. zadania wykorzystywane będą przez Wnioskodawcę do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług?” Wnioskodawca wskazał: „Efekty powstałe w wyniku realizacji ww. zadania będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.”

Na pytanie nr 4 tut. Organu zawartego w wezwaniu: „W sytuacji, gdy towary i usługi nabywane do realizacji przedmiotowego zadania będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, czy istnieje możliwość przyporządkowania wydatków w całości do celów wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług?” Wnioskodawca wskazał, iż: „W związku z odpowiedzią na pytania 2 i 3, odpowiedź na pytanie 4 staje się bezprzedmiotowa.”

Również na pytanie nr 5 tut. Organu zawartego w wezwaniu: „W sytuacji gdy nabywane towary i usługi do realizacji ww. zadania będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych i zwolnionych, czy będzie istniała możliwość przyporządkowania całości lub części kwot podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów czynności?” Wnioskodawca wskazał, iż: „W związku z odpowiedzią na pytania 2 i 3, odpowiedź na pytanie 5 staje się bezprzedmiotowa.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją Zadania?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją Zadania.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje co do zasady prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie natomiast do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi m. in. suma kwot podatku określonych na fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści powyższych regulacji wynika, ze prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Dla oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia w każdym przypadku istotne jest wiec ustalenie, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono podatek VAT:

• zostały nabyte przez podatnika tego podatku oraz

• pozostają w bezspornym związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle powyższych regulacji należy uznać, iż gminy działają w charakterze podatników VAT wyłącznie w zakresie czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Natomiast w sytuacji, gdy prowadzą one działania wynikające z zadań nałożonych na nie odrębnym przepisami prawa, nie są one uważane za podatników w rozumieniu ustawy o VAT.

W konsekwencji, w ocenie Gminy, w przypadku gdy w zakresie realizacji danej czynności Gmina nie działa w charakterze podatnika VAT, czynność taka nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1990 r o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. nr 34, poz. 198 z późn. zm.), zakładanie i utrzymanie żłobków należy do zadań własnych gminy.

Ponadto, działalność żłobków reguluje ustawa z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieki do lat 3 (Dz. U. z 2018 r. poz. 603 z późn. zm.). Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy - żłobki i kluby dziecięce mogą tworzyć i prowadzić gminy. W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy - gminy tworzą żłobki i kluby dziecięce w formie gminnych jednostek budżetowych. W żłobku zapewnia się wyżywienie przebywającym w nim dzieciom (art. 22 ww. ustawy). W myśl art. 23 ww. ustawy - rodzice są zobowiązani do ponoszenia opłat za pobyt oraz wyżywienie dzieci w żłobku lub klubie dziecięcym. Stosownie do art. 58 ust. 1 ww. ustawy - wysokość opłaty oraz opłaty, o których mowa w art. 12 ust. 3, za pobyt dziecka w żłobku lub klubie dziecięcym utworzonym przez gminę oraz maksymalna wysokość opłaty za wyżywienie ustala rada gminy w drodze uchwały.

Zatem, w ocenie Gminy, w zakresie czynności związanych z prowadzeniem żłobka, Gmina nie działa w charakterze podatnika VAT. Towary i usługi nabywane do realizacji Zadania będą służyły bowiem do wykonywania zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, czyli czynności, o których mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Pobierane przez Gminę opłaty, w jej ocenie, korzystają z wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie ww. art. 15 ust. 6 ustawy o VAT (co potwierdza m. in. np. wyrok NSA z dnia 14 grudnia 2017 r., sygn. I FSK 2196/15 oraz wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 5 czerwca 2018 r. sygn. I SA/Go 148/18).

Nabywane towary i usługi związane z realizacją Zadania Gmina będzie wykorzystywała do czynności - które w jej opinii - nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT oraz będą wykorzystywane do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, zdaniem Gminy, w analizowanym przypadku nie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w przytoczonym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, warunkujące możliwość skorzystania przez Gminę z prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją Zadania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). W szczególności zadania własne obejmują sprawy pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych, wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej i polityki prorodzinnej (art. 7 ust. 1 pkt 6, 6a i 16 ustawy).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie zostanie spełniony, bowiem jak wynika z okoliczności sprawy - nabywane towary i usługi związane z realizacją zadania nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Zatem w rozpatrywanej sprawie nie zostanie spełniony podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług – brak związku dokonanych zakupów ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu realizacji przedmiotowego projektu. Tym samym, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało z tego tytułu, prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją zadnia pn. „…”, ponieważ mienie powstałe w wyniku realizacji projektu nie będzie służyć do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.