Wnioskodawca prowadzi sprzedaż wyrobów sanitarnych, instalacyjnych, grzewczych oraz płytek ceramicznych. Od 1 stycznia 2017 r. w Spółce formalnie wyodrębniono dział (Dział A) odpowiedzialny za sprzedaż asortymentu grzewczego, który charakteryzuje się odrębnością organizacyjną, finansową i funkcjonalną. Spółka planuje sprzedaż Działu A, obejmującą m.in. należności, zobowiązania, zapasy, majątek trwały, pracowników oraz markę. Wnioskodawca pyta, czy sprzedaż Działu A będzie traktowana jako sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa, co skutkowałoby brakiem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Organ uznał, że w tej sprawie zostaną spełnione przesłanki do kwalifikacji Działu A jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w związku z czym sprzedaż tego działu nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2018 r. (data wpływu 4 września 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 listopada 2018 r. (data wpływu 14 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy sprzedaż składników majątku w ramach odpłatnego przeniesienia Działu A nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako zbycie zorganizowanej część przedsiębiorstwa na podstawie art. 6 ustawy – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 4 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy sprzedaż składników majątku w ramach odpłatnego przeniesienia Działu A nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako zbycie zorganizowanej część przedsiębiorstwa na podstawie art. 6 ustawy. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 listopada 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą wyrobów sanitarnych, instalacyjnych, grzewczych oraz płytek ceramicznych.
Począwszy od 1 stycznia 2017 r. w ramach Spółki doszło do formalnego wyodrębnienia działu (dalej zwanego Działem A) odpowiedzialnego za sprzedaż asortymentu grzewczego (np. grzejniki, kotły, rury itp.). W ramach Działu A działają cztery oddziały własne (własność Spółki) oraz dwa oddziały prowadzone przez Partnerów (wszystkie ww. oddziały położone są na terenie RP). Oddziały te zajmują się sprzedażą asortymentu grzewczego.
W księgach Spółki wyodrębnione są konta dotyczące Działu A. Faktury sprzedażowe tego działu wyodrębnione są unikatową serią dokumentu. Spółka jest w stanie przyporządkować koszty i przychody związane z Działem A. Z uwagi na potrzeby Spółki dla działu tego (jak i w ramach Działu A dla jego oddziałów) tworzony jest rachunek zysków i strat.
Spółka zatrudnia pracowników, którzy pracują wyłącznie na wynik Działu A. Odrębnie ewidencjonowane są i przechowywane zapasy związane z działaniem Działu A.
W przypadku, gdy klient obsługiwany przez Dział A składa zamówienie na zakup wyrobów sanitarnych, instalacyjnych lub płytek, Dział A dokonuje sprzedaży tego asortymentu korzystając z zapasów znajdujących się na innych magazynach Wnioskodawcy. Wystawia przy tym fakturę z unikatową serią Działu A (przychód Działu A), co oznacza równie przypisanie kosztu sprzedanego towaru do Działu A.
Przed ww. wyodrębnieniem formalnym Dział A funkcjonował na podobnych zasadach. Nie posiadał przy tym odrębności księgowej (dedykowane konta), wyodrębnienia formalnego i fizycznego magazynów. Wyodrębnienie formalne potwierdzono uchwałą zarządu Spółki.
Obecnie Spółka planuje sprzedaż ww. Działu A. Przedmiotem transakcji będą następujące składniki:
W piśmie z dnia 7 listopada 2018 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca wskazał, co następuje:
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy sprzedaż składników majątku wymienionych w opisanym wyżej zdarzeniu przyszłym w ramach odpłatnego przeniesienia Działu A powinna być traktowana jako sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji transakcja ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 ustawy o VAT (podatek od towarów i usług)?
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej zwaną też ZCP) należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
Dla uznania zespołu składników za ZCP na gruncie ustawy o VAT muszą więc być spełnione łącznie niżej wymienione okoliczności:
Wydzielenie organizacyjne jest utożsamiane z sytuacją, w której w ramach struktury Spółki funkcjonuje wydzielony zespół składników materialnych i niematerialnych. Wydzielenie to natomiast ma charakter zarówno formalny jak i faktyczny.
W przypadku Spółki wydzielenie formalne zostało dokonane na podstawie stosownej uchwały zarządu Spółki. Przejawem wydzielenia faktycznego jest natomiast:
Wydzielenie funkcjonalne.
Sprowadza się do zbadania, czy przenoszone składniki majątku w oderwaniu od spółki są w stanie funkcjonować jako samodzielny podmiot gospodarczy kontynuując zadania, którym służyły w strukturze spółki. Składniki te poczynając od momentu przeniesienia powinny mieć zdolność niezależnego prowadzenia działalności.
W ocenie Wnioskodawcy Dział A spełnia ten warunek. Posiada bowiem wyodrębnione miejsca prowadzenia sprzedaży i ich magazynowania. Ma kadrę osób, która na co dzień zajmuje się realizacją zadań Działu A. Posiada siatkę dostawców i odbiorców. Przedmiotem planowanej sprzedaży będą też zapasy asortymentu grzewczego, składniki majątku trwałego (środki trwałe, wyposażenie), należności i zobowiązania Działu A, logo używane do prowadzenia oddziałów Działu A.
Podsumowując, zarówno obecnie jak i po planowanej sprzedaży Dział A będzie zdolny prowadzić samodzielnie działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży asortymentu grzewczego.
Wydzielenie finansowe.
Wydzielenie to realizuje się poprzez taką ewidencję zdarzeń gospodarczych, która pozwala przypisać do danego działu przychody i koszty oraz należności i zobowiązania.
Jak była o tym mowa w opisie zdarzenia przyszłego, w strukturze Spółki dokonano wyodrębnienia kont księgowych, co pozwala przypisać do Działu A jego przychody, koszty, zobowiązania i należności. Dodatkowo sam sposób numerowania faktur wystawionych w ramach Działu A (unikatowa seria) pozwala jednoznacznie wyodrębnić jego przychody.
Potwierdzeniem owego wyodrębnienia jest możliwość (z której w praktyce Spółka korzysta) sporządzania dla Działu A rachunku zysków i strat, który obejmuje jedynie przychody i koszty tego działu.
Reasumując – z uwagi na spełnienie warunków określonych w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT – planowaną sprzedaż składników majątku opisanych w zdarzeniu przyszłym na gruncie ustawy o VAT należy uznać za sprzedaż ZCP. W konsekwencji, transakcja ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 ustawy o VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy, zgodnie z którym, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W świetle art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Ww. przepis wskazuje na wyłączenie określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Czynności te mieszczą się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług, a zatem należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.
Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w cyt. przepisie sformułowanie „transakcje zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.
Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.
Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb interpretacji przepisu art. 6 pkt 1 ustawy należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem – przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:
Ponadto art. 552 Kodeksu cywilnego stanowi, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.
Natomiast pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa – zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy – rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.
Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).
Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.
Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.
Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.
W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.
Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.
Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.
Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).
Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.
Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).
Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.
Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:
Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza od opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy natomiast zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.
O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.
Zakres powyższego wyłączenia z zakresu opodatkowania zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita-Modes stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.
Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy. W tym zakresie Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Trybunał rozpatrujący sprawę uznał, że przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu wspólnotowych regulacji VAT wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej.
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą wyrobów sanitarnych, instalacyjnych, grzewczych oraz płytek ceramicznych. Począwszy od 1 stycznia 2017 r. w ramach Spółki doszło do formalnego wyodrębnienia działu (Dział A) odpowiedzialnego za sprzedaż asortymentu grzewczego (np. grzejniki, kotły, rury itp.). W ramach Działu A działają cztery oddziały własne (własność Spółki) oraz dwa oddziały prowadzone przez Partnerów (wszystkie ww. oddziały położone są na terenie RP). Oddziały te zajmują się sprzedażą asortymentu grzewczego. W księgach Spółki wyodrębnione są konta dotyczące Działu A. Faktury sprzedażowe tego działu wyodrębnione są unikatową serią dokumentu. Spółka jest w stanie przyporządkować koszty i przychody związane z Działem A. Z uwagi na potrzeby Spółki dla działu tego (jak i w ramach Działu A dla jego oddziałów) tworzony jest rachunek zysków i strat. Spółka zatrudnia pracowników, którzy pracują wyłącznie na wynik Działu A. Odrębnie ewidencjonowane są i przechowywane zapasy związane z działaniem Działu A. W przypadku, gdy klient obsługiwany przez Dział A składa zamówienie na zakup wyrobów sanitarnych, instalacyjnych lub płytek, Dział A dokonuje sprzedaży tego asortymentu korzystając z zapasów znajdujących się na innych magazynach Wnioskodawcy. Wystawia przy tym fakturę z unikatową serią Działu A (przychód Działu A), co oznacza równie przypisanie kosztu sprzedanego towaru do Działu A. Przed ww. wyodrębnieniem formalnym Dział A funkcjonował na podobnych zasadach. Nie posiadał przy tym odrębności księgowej (dedykowane konta), wyodrębnienia formalnego i fizycznego magazynów. Wyodrębnienie formalne potwierdzono uchwałą zarządu Spółki. Obecnie Spółka planuje sprzedaż ww. Działu A. Przedmiotem transakcji będą następujące składniki: należności wynikające z faktur sprzedaży Działu A; zobowiązania związane z zakupami Działu A; zapasy Działu A (asortyment grzewczy); majątek trwały (środki trwałe, wyposażenie) związane z funkcjonowaniem Działu A; pracownicy wykonujący zadania związane z prowadzeniem Działu A (handel, zamówienie, logistyka); marka Działu A, na którą składa się m.in. logo stosowane do identyfikacji salonów sprzedażowych (marka ta nie jest tożsama z marką Spółki, w ramach której funkcjonuje obecnie kilka odrębnych marek). Przedmiotem planowanej sprzedaży będą następujące środki trwałe związane z funkcjonowaniem Działu A: pojazdy osobowe i ciężarowe, wózki widłowe, waga paletowa, regały magazynowe, platforma magazynowa, zestawy komputerowe stacjonarne, laptopy, tablety, niszczarka, urządzenia GPS do śledzenia ruchu pojazdów, prostownik, szafa, baner reklamowy, drukarka fiskalna, kasy fiskalne, namiot halowy i namiot, pad, akumulator, ogrodzenia, systemy monitoringu, oznakowanie salonów, kontener. W ramach przedmiotowej transakcji nie dojdzie do przeniesienia własności nieruchomości, gdyż Dział A funkcjonuje w oparciu o nieruchomości wynajmowane. Dojdzie natomiast do przeniesienia umów najmu na nabywcę, tak by w dotychczasowych lokalizacjach mógł on kontynuować prowadzoną działalność. Nabywca będzie mógł prowadzić działalność gospodarczą w oparciu tylko o składniki majątku składające się na Dział A i mające być przedmiotem transakcji. Nabywca będzie kontynuował działalność gospodarczą prowadzoną obecnie przez Dział A w tym samym zakresie.
Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii stwierdzenia, czy opisane we wniosku składniki majątku składające się na Dział A będą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa i w konsekwencji sprzedaż Działu A nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 ustawy.
Jak już wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).
Konfrontując zaprezentowany opis sprawy z powołanymi regulacjami prawnymi, zdaniem organu, wskazany zespół składników materialnych i niematerialnych składających się na Dział A i będący przedmiotem umowy sprzedaży, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy wskazują bowiem, że opisany zespół składników materialnych i niematerialnych cechuje się wyodrębnieniem organizacyjnym, finansowym oraz funkcjonalnym.
O wydzieleniu organizacyjnym i funkcjonalnym ww. składników w przedmiotowej sprawie świadczy to, że jak wskazał Wnioskodawca, począwszy od 1 stycznia 2017 r. w ramach Spółki doszło do formalnego wyodrębnienia Działu A odpowiedzialnego za sprzedaż asortymentu grzewczego (np. grzejniki, kotły, rury itp.). Wyodrębnienie formalne Działu A potwierdzono uchwałą zarządu Spółki. Jak wskazał Zainteresowany, odrębnie ewidencjonowane są i przechowywane zapasy związane z działaniem Działu A. Przed ww. wyodrębnieniem formalnym Dział A funkcjonował na podobnych zasadach, nie posiadał jednak przy tym odrębności księgowej (dedykowane konta), wyodrębnienia formalnego i fizycznego magazynów.
Składniki majątku, które składają się na Dział A i które będą przedmiotem transakcji to: należności wynikające z faktur sprzedaży Działu A; zobowiązania związane z zakupami Działu A; zapasy Działu A (asortyment grzewczy); majątek trwały (środki trwałe, wyposażenie) związane z funkcjonowaniem Działu A; pracownicy wykonujący zadania związane z prowadzeniem Działu A (handel, zamówienie, logistyka); marka Działu A, na którą składa się m.in. logo stosowane do identyfikacji salonów sprzedażowych (marka ta nie jest tożsama z marką Spółki, w ramach której funkcjonuje obecnie kilka odrębnych marek). W ramach przedmiotowej transakcji dojdzie również do przeniesienia umów najmu na nabywcę, tak by w dotychczasowych lokalizacjach mógł on kontynuować prowadzoną działalność. Co ważne w analizowanej sprawie – jak oświadczył Wnioskodawca – Nabywca będzie mógł prowadzić działalność gospodarczą w oparciu tylko o składniki majątku składające się na dział A i mające być przedmiotem transakcji. Wnioskodawca wskazał również, że Nabywca będzie kontynuował działalność gospodarczą prowadzoną obecnie przez Dział A w tym samym zakresie.
Tym samym mając na uwadze powyższe informacje w kontekście ww. przepisów prawa stwierdzić należy, że Dział A będący przedmiotem niniejszej transakcji cechuje się wyodrębnieniem zarówno organizacyjnym jak i funkcjonalnym.
Natomiast odnosząc się do wyodrębnienia finansowego wskazać należy, że z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w księgach Spółki wyodrębnione są konta dotyczące Działu A. Faktury sprzedażowe tego działu wyodrębnione są unikatową serią dokumentu. Spółka jest w stanie przyporządkować koszty i przychody związane z Działem A. Z uwagi na potrzeby Spółki dla działu tego (jak i w ramach Działu A dla jego oddziałów) tworzony jest rachunek zysków i strat. Spółka zatrudnia pracowników, którzy pracują wyłącznie na wynik Działu A. Mając zatem na uwadze powyższe informacje stwierdzić należy, że będący przedmiotem sprzedaży Dział A jest również wyodrębniony na płaszczyźnie finansowej.
Analiza zaprezentowanego opisu sprawy w kontekście przywołanych regulacji prawnych prowadzi do wniosku, że w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione wskazane wcześniej przesłanki do uznania składników majątkowych składających się na Działu A za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy.
W związku z powyższym transakcja sprzedaży Działu A w myśl art. 6 pkt 1 ustawy nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.
Podsumowując, w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione wszystkie wskazane powyżej przesłanki do uznania składników materialnych i niematerialnych składających się na Dział A Spółki za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. W konsekwencji, opisana we wniosku sprzedaż składników majątku stanowiących wewnętrzną jednostkę organizacyjną Spółki – Dział A, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.
Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili