0112-KDIL2-2.4012.385.2018.2.AKR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 sierpnia 2018 r. (data wpływu 21 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 października 2018 r. (data wpływu 6 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania obrotu przy użyciu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania obrotu przy użyciu kasy rejestrującej. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 6 listopada 2018 r. o oświadczenie Wnioskodawcy zgodne z aktualnie obowiązującym art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza otworzyć działalności gospodarczą w zakresie: usługi stomatologiczne (jako dentysta), usługi kosmetyczne (jako lekarz może świadczyć usługi z zakresu medycyny estetycznej i kosmetyki).

Wnioskodawca będzie wykonywać usługi w miejscu wezwania oraz w 2 różnych gabinetach pod dwoma różnymi adresami. Jest zobowiązany do zakupu kasy fiskalnej. Wnioskodawca kupi 1 mobilną kasę fiskalną i zarejestruje ją pod stałym adresem w jednym z dwóch gabinetów. Kasa ta będzie mobilna, więc Wnioskodawca będzie mógł ją przenosić z jednego gabinetu do drugiego oraz będzie mógł ją zabierać do domu klienta, jeżeli zajdzie możliwość świadczenia usług w miejscu wezwania. Wnioskodawca nie musi kupować 3 różnych kas. Wnioskodawca zamierza zatrudnić pracownika (może 2 pracowników). Pracownik (ewentualnie 2 pracowników) będzie do obsługi recepcji i do reklamy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może kupić tylko 1 mobilną kasę fiskalną i przenosić ją z gabinetu do gabinetu oraz do miejsca wezwania?

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność gospodarcza będzie prowadzona w 2 różnych miejscach pod stałym adresem. Jeżeli Wnioskodawca będzie miał pacjentów, to przyjmie ich w jednym z dwóch gabinetów. Jeżeli będą z okolic … i zadzwonią na telefon gabinetu w …, to Wnioskodawca weźmie kasę ze sobą i przyjmie ich na …. Jeżeli pacjent zadzwoni na telefon drugiego gabinetu w …, to weźmie kasę fiskalną ze sobą i przyjmie ich w …. Jeżeli Wnioskodawca będzie miał zgłoszenie związane z przyjazdem do domu pacjenta (klienta) to weźmie tę samą kasę ze sobą i pojedzie na miejsce wezwania.

Wnioskodawca nie musi kupować 3 różnych kas do jednego gabinetu, do drugiego gabinetu i do jego własnego domu, skąd będzie dojeżdżać do miejsca wezwania.

W danych kasy (tj. również w paragonach fiskalnych) będzie widniał jeden adres stały. Ten adres stały to będzie adres jednego z dwóch gabinetów. Ten adres będzie również zgłoszony jako główna siedziba działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Wystarczy tylko 1 mobilna kasa, bo we wszystkich tych miejscach tylko Wnioskodawca będzie osobą świadczącą usługi, czyli tylko Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia paragonów fiskalnych. Kasę fiskalną będzie miał zawsze przy sobie tam gdzie będą świadczone usługi. Pracownicy Wnioskodawcy (jeżeli w ogóle zostaną zatrudnieni) nie będą mogli wystawiać paragonów fiskalnych. Wnioskodawca przewiduje, że 1 pracownik będzie się zajmował recepcją (odbieraniem telefonów, umawianiem pacjentów i sprzątaniem w gabinecie), a drugi pracownik zajmowałby się reklamą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zgodnie z art. 111 ust. 6a ustawy, kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363), zwanego dalej rozporządzeniem.

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, podatnicy, prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Jak wynika z § 8 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, paragon fiskalny zawiera co najmniej imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawodawca dopuszcza możliwość ewidencjonowania sprzedaży prowadzonej przez podatnika w dwóch lub większej ilości miejsc przy użyciu tylko jednej kasy rejestrującej pod warunkiem, że podatnik będzie na niej ewidencjonował każdą sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, a na drukowanym przez kasę paragonie fiskalnym umieszczony będzie adres wszystkich punktów, w których świadczy usługę lub jeden adres, tj. adres siedziby lub jego miejsca zamieszkania.

Przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży (§ 1 ust. 12 rozporządzenia).

Na podstawie § 13 ust. 1 rozporządzenia, rozpoczęcie prowadzenia ewidencji przez podatnika poprzedzone jest:

1. złożeniem zawiadomienia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, że będzie przez niego prowadzona ewidencja przy zastosowaniu kasy, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia – w celu odliczenia lub zwrotu kwoty wydatkowanej na zakup kasy; zawiadomienie zawiera informację o liczbie kas i miejscu (adresie) ich używania;
2. dokonaniem fiskalizacji kasy.

Wzór zawiadomienia o rozpoczęciu ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących określony został w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących.

Zgodnie z tym wzorem, podatnik dokonujący zawiadomienia o zamiarze rozpoczęcia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących zobowiązany jest m.in. do wskazania dokładnego miejsca gdzie kasa taka będzie się znajdować (tj. dokładny adres oraz nazwę placówki). W przypadku, natomiast, gdy podatnik dokonujący zawiadomienia, zamierza rozpocząć ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej przenośnej zamiast miejsca gdzie kasa będzie się znajdować, podaje adres swojej siedziby lub adres zamieszkania.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza otworzyć działalności gospodarczą w zakresie: usługi stomatologiczne (jako dentysta), usługi kosmetyczne (jako lekarz może świadczyć usługi z zakresu medycyny estetycznej i kosmetyki).

Wnioskodawca będzie wykonywać usługi w miejscu wezwania oraz w 2 różnych gabinetach pod dwoma różnymi adresami. Wnioskodawca jest zobowiązany do zakupu kasy fiskalnej. Kupi 1 mobilną kasę fiskalną i zarejestruje ją pod stałym adresem w jednym z dwóch gabinetów. Kasa ta będzie mobilna, więc Wnioskodawca będzie mógł ją przenosić z jednego gabinetu do drugiego oraz będzie mógł ją zabierać do domu klienta, jeżeli zajdzie możliwość świadczenia usług w miejscu wezwania. Wnioskodawca zamierza zatrudnić pracownika (może 2 pracowników), który będzie zajmował się obsługą recepcji i reklamą.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania jednej kasy rejestrującej dla sprzedaży prowadzonej w dwóch różnych gabinetach oraz w miejscu wezwania.

Odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że skoro transakcje sprzedaży w poszczególnych miejscach prowadzenia działalności (gabinetach) oraz w miejscu wezwania nie będą dokonywane w tym samym czasie, ponieważ tylko Wnioskodawca będzie świadczył przedmiotowe usługi, a zatrudnieni pracownicy będą zajmować się obsługą recepcji i reklamą, to Zainteresowany będzie w stanie zapewnić każdemu klientowi prawo do otrzymania dowodu nabycia usługi z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez niego czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawiania dowodu potwierdzającego jej wykonanie. Zatem Wnioskodawca będzie mógł używać jednej tzw. „przenośnej” kasy rejestrującej dla potrzeb ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego z tytułu świadczonych usług w dwóch gabinetach i miejscu wezwania.

Mając zatem na uwadze obowiązujące przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że w przedstawionych we wniosku okolicznościach Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu trzech kas rejestrujących, tj. po jednej dla każdego z gabinetów i w miejscu wezwania przez klienta. Wnioskodawca może dokonywać ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu jednej, przenośnej kasy rejestrującej.

Zatem stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna przynosi skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swa aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.