0112-KDIL2-1.4012.481.2018.2.SS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2018 r. (data wpływu 11 września 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 listopada 2018 r. (data wpływu 6 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy z tytułu sprzedaży działek wraz z udziałami w działkach drogowych, Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy z tytułu sprzedaży działek, wraz z udziałami w działkach drogowych, Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT. Wniosek uzupełniono w dniu 6 listopada 2018 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 22 marca 2001 r. umową darowizny Wnioskodawca nabył m.in. działkę gruntu nr 327 o pow. 1,22 ha, położoną we wsi A, gmina B.

Na nieruchomości, do momentu jej podziału, Zainteresowany nie dokonał żadnych inwestycji. Następnie działka ta, decyzją nr 61/2017 wydaną z up. Wójta Gminy, dnia 3 lipca 2017 r. została podzielona na osiem działek, w tym dwie drogowe. Po podziale na działkach drogowych przeprowadzono linie energetyczne.

W chwili dokonania darowizny, darowana działka stanowiła nieruchomość rolną.

Obecnie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego działki powstałe w wyniku podziału przeznaczone są pod teren zabudowy mieszkaniowej, zaś działki drogowe (327/5 i 327/12) pod teren komunikacji wewnętrznej niepublicznej.

W chwili obecnej Wnioskodawca zamierza sprzedać sześć działek wraz z udziałami w dwóch działkach drogowych, różnym nabywcom.

Ponadto, Wnioskodawca jest osobą prowadząca działalność rolniczą – rolnikiem indywidualnym i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pobrane pożytki/plon z opisanych działek sprzedawane były za cenę obejmującą podatek VAT w wysokości 5%. Natomiast grunty nie zostały zewidencjonowane jako środek trwały w ramach prowadzonej działalności.

Z wydzielonych działek docelowo Wnioskodawca chciałby sprzedać działki, a uzyskane z transakcji pieniądze przeznaczyć na cele mieszkaniowe swoje i swojej rodziny.

Do czasu sprzedaży Wnioskodawca nie będzie uzbrajał działek, pozostawiając to w gestii ewentualnych nabywców, nie mając odpowiedniej wiedzy na temat sprzedaży nieruchomości, gdyż Wnioskodawca nie zajmuje się tym zawodowo, ani w sposób częstotliwy.

Do dnia dzisiejszego (wskazanego jako zdarzenie przyszłe) Wnioskodawca nie dokonywał jakichkolwiek czynności prawnych, mających charakter odpłatny, a związanych z nieruchomościami.

Wniosek uzupełniono w dniu 6 listopada 2018 r. o następujące informacje:

1. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z prowadzeniem działalności rolniczej/rolnik indywidualny.
2. Podziału działki nr 327/4 oraz podłączenia do sieci energetycznej dokonano na wniosek Wnioskodawcy po konsultacji z pośrednikiem w obrocie nieruchomościami, z którym zawarł umowę dnia 19 lutego 2016 r. w celu szybszej sprzedaży nieruchomości dla pozyskania środków pieniężnych, które Zainteresowany chce przeznaczyć na cele mieszkaniowe swoje i swojej rodziny.
3. Działka nr 327 od momentu otrzymania tytułem darowizny była wykorzystywana w całości jako teren upraw rolniczych, użytkowanych na cele prowadzonej działalności rolniczej. Ponadto, dnia 2 lipca 2007 r. został dokonany podział działki nr 327 z decyzji nr X w celu wydzielenia nieruchomości o nr 327/3, którą Wnioskodawca przekazał tytułem darowizny bratu. Po dacie 2 lipca 2007 r. działka nr 327/4 w dalszym ciągu była i jest wykorzystywana jako teren upraw rolniczych.
4. Wnioskodawca poniósł koszt podłączenia przedmiotowych działek do sieci energetycznej. Wnioskodawca do momentu sprzedaży nieruchomości nie zamierza dokonywać żadnych nakładów, ani innych czynności w celu przygotowania przedmiotowych działek do sprzedaży.
5. Wnioskodawca nie ogłaszał sprzedaży działek w środkach masowego przekazu, a jedynie korzysta z usług pośrednika w obrocie nieruchomościami od dnia 19 lutego 2016 r. i nie podejmował, i nie będzie podejmować innych działań marketingowych w celu ogłoszenia sprzedaży działek, będących przedmiotem zapytania.
6. Na moment sprzedaży działki będą stanowiły nieruchomości niezabudowane.
7. Przedmiotowa nieruchomość od momentu otrzymania w drodze darowizny do dnia 31 stycznia 2012 r., była wykorzystywana na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług, a po ww. dacie była wykorzystywana w działalności gospodarczej z tytułu działalności rolniczej.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca z tytułu sprzedawanej działki wraz z udziałem w działce drogowej jest podatnikiem podatku od towarów i usług według ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zdarzenie przyszłe polegające na sprzedaży działek wraz z udziałami w działkach drogowych nie będzie podlegać ustawie o podatku od towarów i usług, gdyż nabycie nieruchomości nastąpiło tytułem nieodpłatnym, Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z nabywaniem i zbywaniem nieruchomości i nie jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej. Ponadto nie ma charakteru ciągłego i powtarzającego się, a jedynie sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału jednej działki, a Wnioskodawca nie zajmuje się tym zawodowo, ani w sposób częstotliwy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Zgodnie z art. 2 pkt 15, 19, 20 i 21 ustawy:

• przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.
• przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych;
• przez produkty rolne rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim;
• przez usługi rolnicze rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

Tutejszy organ nadmienia, że definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2017 r., poz. 2168, z późn. zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył umową darowizny m.in. działkę gruntu nr 327.

Na nieruchomości, do momentu jej podziału, Zainteresowany nie dokonał żadnych inwestycji. Następnie działka ta została podzielona na osiem działek, w tym dwie drogowe. Po podziale na działkach drogowych przeprowadzono linie energetyczne. W chwili dokonania darowizny, darowana działka stanowiła nieruchomość rolną. Obecnie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego działki powstałe w wyniku podziału przeznaczone są pod teren zabudowy mieszkaniowej, zaś działki drogowe (327/5 i 327/12) pod teren komunikacji wewnętrznej niepublicznej. W chwili obecnej Wnioskodawca zamierza sprzedać sześć działek wraz z udziałami w dwóch działkach drogowych, różnym nabywcom. Ponadto, Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z prowadzeniem działalności rolniczej – rolnikiem indywidualnym i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pobrane pożytki/plon z opisanych działek sprzedawane były za cenę obejmującą podatek VAT w wysokości 5%. Natomiast grunty nie zostały zewidencjonowane jako środek trwały w ramach prowadzonej działalności. Z wydzielonych działek docelowo Wnioskodawca chciałby sprzedać działki, a uzyskane z transakcji pieniądze przeznaczyć na cele mieszkaniowe swoje i swojej rodziny. Do czasu sprzedaży Wnioskodawca nie będzie uzbrajał działek, pozostawiając to w gestii ewentualnych nabywców, nie mając odpowiedniej wiedzy na temat sprzedaży nieruchomości, gdyż Wnioskodawca nie zajmuje się tym zawodowo, ani w sposób częstotliwy. Do dnia dzisiejszego Wnioskodawca nie dokonywał jakichkolwiek czynności prawnych, mających charakter odpłatny, a związanych z nieruchomościami. Podziału działki nr 327/4 oraz podłączenia do sieci energetycznej dokonano na wniosek Wnioskodawcy po konsultacji z pośrednikiem w obrocie nieruchomościami, z którym zawarł umowę dnia 19 lutego 2016 r. w celu szybszej sprzedaży nieruchomości dla pozyskania środków pieniężnych, które zainteresowany chce przeznaczyć na cele mieszkaniowe swoje i swojej rodziny. Działka nr 327 od momentu otrzymania tytułem darowizny była wykorzystywana w całości jako teren upraw rolniczych, użytkowanych na cele prowadzonej działalności rolniczej. Ponadto, dnia 2 lipca 2007 r. został dokonany podział działki nr 327 w celu wydzielenia nieruchomości o nr 327/3, którą Wnioskodawca przekazał tytułem darowizny bratu. Po dacie 2 lipca 2007 r. działka nr 327/4 w dalszym ciągu była i jest wykorzystywana jako teren upraw rolniczych. Wnioskodawca poniósł koszt podłączenia przedmiotowych działek do sieci energetycznej. Wnioskodawca do momentu sprzedaży nieruchomości nie zamierza dokonywać żadnych nakładów, ani innych czynności w celu przygotowania przedmiotowych działek do sprzedaży. Wnioskodawca nie ogłaszał sprzedaży działek w środkach masowego przekazu, a jedynie korzysta z usług pośrednika w obrocie nieruchomościami od dnia 19 lutego 2016 r. i nie podejmował, i nie będzie podejmować innych działań marketingowych w celu ogłoszenia sprzedaży działek, będących przedmiotem zapytania. Na moment sprzedaży działki będą stanowiły nieruchomości niezabudowane. Przedmiotowa nieruchomość od momentu otrzymania w drodze darowizny do dnia 31 stycznia 2012 r. była wykorzystywana na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług, a po ww. dacie była wykorzystywana w działalności gospodarczej z tytułu działalności rolniczej.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy z tytułu sprzedaży działek wraz z udziałami w działkach drogowych, Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT.

Wskazane wyżej orzeczenie Trybunału odnosiło się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT. Natomiast w przypadku, gdy sprzedaży działek należących do gospodarstwa rolnego dokonuje rolnik będący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

Użytkowanie rolniczo gruntu, który został następnie podzielony na osiem działek – wskazuje na ścisły związek z prowadzoną działalnością rolniczą Zainteresowanego, który działalność tę prowadzi jako czynny podatnik VAT.

W takiej sytuacji należy uznać, że przedmiotem planowanych dostaw będzie grunt stanowiący składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą – w rozumieniu ustawy – jest działalność rolnicza.

Wnioskodawca nie wykazał, by przedmiotowy grunt w jakikolwiek sposób był związany z zaspokojeniem jego prywatnych, osobistych potrzeb. Ponadto, podjął działania mające przygotować działki do sprzedaży, przede wszystkim na wniosek Zainteresowanego dokonano podziału działki nr 327 oraz podłączono sieć energetyczną do wydzielonych działek. O aktywności Wnioskodawcy świadczy także fakt, że korzysta z usług pośrednika w obrocie nieruchomościami w celu sprzedaży działek.

Zatem wykonanie ww. czynności wskazuje na podjęcie przez Zainteresowanego świadomych działań mających na celu sprzedaż działek, które nie mogą zostać uznane za incydentalne i sporadyczne. Z całokształtu opisanego zespołu konkretnych czynności wynika, że sprzedaż przedmiotowych działek nastąpi w warunkach wskazujących na działania w ramach działalności gospodarczej. Wskazać należy, zdaniem tut. Organu, że podejmowane przez Wnioskodawcę działania nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), dotyczącego kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości, czy jej części w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Powyższe potwierdzone zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., w sprawie C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, w którym stwierdzono, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Aby uznać daną nieruchomość za część majątku osobistego, muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych. W przedmiotowej sprawie nie istniały takie dowody.

Dostawa działek wraz z udziałami w działkach drogowych, w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, będzie dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług. Ww. nieruchomość była bowiem wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji rolniczej. W tej konkretnej sytuacji nie można zatem uznać, że dostawa ta będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania jego majątkiem osobistym.

Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawca, sprzedając opisane we wniosku działki, nie będzie dokonywał zbycia majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym, sprzedaż przez Zainteresowanego przedmiotowych działek, jako że będzie stanowić zdefiniowaną w art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że z tytułu sprzedaży działek, wraz z udziałem w działkach drogowych, Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Tutejszy organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy z tytułu sprzedaży działek wraz z udziałami w działkach drogowych, Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT. Natomiast, wniosek w części dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych został załatwiony postanowieniem w dniu 9 listopada 2018 r., nr 0111-KDIB2-2.4014.177.2018.4.BFP.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna przynosi skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.