Spółka korzysta z leasingu samochodu osobowego, który od 2015 roku jest udostępniany pracownikowi nieodpłatnie do celów służbowych i prywatnych. Koszty eksploatacji, takie jak paliwo, opłaty za przejazdy autostradami oraz płatne parkingi, są pokrywane przez Spółkę. Wartość prywatnego użycia samochodu jest doliczana do przychodu pracownika. Zgodnie z interpretacją, Spółka nie ma obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej nieodpłatnego udostępnienia samochodu ani pokrywania kosztów eksploatacji, ponieważ przysługuje jej prawo do odliczenia 50% podatku VAT naliczonego od tych wydatków. Czynność ta zatem nie podlega opodatkowaniu VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2018 r. (data wpływu 22 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 października 2018 r. (data wpływu 6 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej nieodpłatnego udostępnienia samochodu służbowego pracownikowi do celów prywatnych – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 22 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej nieodpłatnego udostępnienia samochodu służbowego pracownikowi do celów prywatnych.
Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 października 2018 r. (data wpływu 6 listopada 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 23 października 2018 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.563.2018.2.JM.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Spółka (dalej „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polskim rezydentem objętym nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce oraz czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT (podatek od towarów i usług)). Głównym przedmiotem działalności Spółki jest poszukiwanie podmiotów zainteresowanych wynajmem kontenerów przewozowych i skrzynek do transportu i przemieszczania towarów w łańcuchu dostaw, w tym wykorzystywanych w sklepach i sieciach handlowych.
Spółka wykorzystuje na podstawie leasingu jeden samochód osobowy. Samochód ten począwszy od 2015 r. udostępniony został do użytkowania pracownikowi (dalej „pracownik”) będącemu kierownikiem do spraw kluczowych klientów. Samochód jest więc wykorzystywany przez Pracownika od 2015 r. do chwili obecnej, a więc w latach 2015-2018 włącznie. Udostępnienie samochodu służbowego jest dla pracownika nieodpłatne.
Pracownik wykorzystujący samochód jest zatrudniony na umowę o pracę w rozumieniu Kodeksu pracy. Do głównych obowiązków pracownika należy, m.in.: opracowanie, wdrażanie i kontrolowanie działań marketingowych, reprezentacja interesów firmy poprzez podtrzymywanie i rozwijanie pozytywnych kontaktów handlowych z kontrahentami i klientami firmy, przeprowadzanie rozmów handlowych, prowadzenie negocjacji i finalizacja kontraktów, oraz uczestniczenie w wyjazdach biznesowych, targach, imprezach promocyjnych, pozyskiwanie nowych klientów, nadzorowanie kampanii promującej sprzedaż oraz aktywna współpraca z partnerami. Istota powierzonych obowiązków powoduje, że wymaga się od pracownika dużej mobilności i dyspozycyjności. Charakter obowiązków służbowych powoduje również, że często wykonuje je poza siedzibą Spółki, udając się celem ich wykonania bezpośrednio z miejsca zamieszkania (lub powracając prosto do miejsca zamieszkania).
W rezultacie, do wypełniania wyżej wymienionych zadań niezbędne jest użytkowanie samochodu, który zapewniony jest pracownikowi przez Spółkę. Samochód służbowy służy pracownikowi w szczególności do realizacji celów służbowych, niemniej jednak Spółka umożliwia również pracownikowi korzystanie z przydzielonego mu samochodu dla celów prywatnych. Użytek ten jednak nie wpływa na realizację obowiązków służbowych.
Samochód służbowy będący przedmiotem niniejszego wniosku to samochód osobowy, który nie został zgłoszony do właściwego naczelnika urzędu skarbowego jako wykorzystywany wyłącznie w celach działalności gospodarczej, w związku z tym Spółce przysługuje odliczenie 50% kwoty podatku VAT naliczonego od wydatków z nim związanych.
Pracownik użytkujący samochód zobowiązany jest do tankowania paliwa korzystając z karty firmowej. Koszty eksploatacji takie jak przejazdy autostradami, postoje na płatnych parkingach również finansowe są przez Spółkę.
Ze względu na niemożność wyodrębnienia rzeczywistej wartości kosztów ponoszonych przez Spółkę, odnoszących się do użytku prywatnego pracownika, miesięczna wartość przychodu pracownika z tego tytułu (pokrywanie kosztów eksploatacji samochodu dla celów prywatnych takich jak przejazdy autostradami, postoje na płatnych parkingach) ustalana jest w oparciu o proporcję na postawie ewidencji przebiegu pojazdu.
Na potrzeby ustalania dodatkowej wartości przychodu z tytułu korzystania z samochodu służbowego dla celów prywatnych, pracownik prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu (tzw. kilometrówkę) z podziałem wykorzystywania pojazdu na „jazdy służbowe” i „prywatne”. Na podstawie tej ewidencji, tj. faktycznie przejechanych kilometrów, zostaje wyliczony procentowy udział (proporcja) jazd prywatnych w ogóle. Ten wyliczony procent zostaje zastosowany do kalkulacji dodatkowego świadczenia. Wartość dodatkowego świadczenia ma odzwierciedlać wartość ww. kosztów eksploatacji pojazdów pokrywanych przez Spółkę, w części odnoszącej się do użytku prywatnego pracownika. Do podstawy obliczenia wartości dodatkowego świadczenia brana jest pod uwagę wartość zakupionego przez Spółkę paliwa wraz z kosztami przejazdów autostradami i płatnych parkingów.
Tak więc, do przychodu pracownika, począwszy od momentu udostępnienia samochodu osobowego, doliczana jest kwota 400 zł ryczałtu (zgodnie z art. 12 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz wartość dodatkowego świadczenia z tytułu finansowania przez Spółkę paliwa oraz pozostałych wydatków związanych z użytkowaniem na cele prywatne pojazdu (kosztów eksploatacji samochodu takich jak przejazdy autostradami i postoje na płatnych parkingach), obliczona zgodnie z wyżej wskazaną metodologią.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 30 października 2018 r. :
Czy Spółka będzie miała obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, czynności nieodpłatnego udostępnienia samochodu służbowego pracownikowi do używania do celów prywatnych, polegającego m. in. na pokrywaniu przez Spółkę kosztów paliwa i innych wydatków eksploatacyjnych?
Zdaniem Spółki, w związku z nieodpłatnym udostępnianiem przez nią samochodu służbowego pracownikowi do używania dla celów prywatnych, polegającym m.in. na pokrywaniu przez Spółkę kosztów paliwa i innych wydatków eksploatacyjnych, po stronie Spółki nie będzie powstawał obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, tym samym nie ma ona obowiązku ewidencjonować czynności nieodpłatnego udostępnienia samochodu służbowego pracownikowi do używania dla celów prywatnych za pomocą kasy rejestrującej, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2. Natomiast w pozostałym zakresie wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.
Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.
W myśl art. 111 ust. 1a ustawy o VAT – do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.
Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.
Ponadto, w myśl art. 111 ust. 1 ustawy o VAT ewidencjonowaniu przy użyciu kasy rejestrującej podlega sprzedaż.
Pojęcie sprzedaży zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, zgodnie z którym pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Mając na uwadze powyższą definicję, za pomocą kasy rejestrującej powinna być ewidencjonowana dostawa (w tym również czynności zrównane z dostawą towarów), świadczenie usług oraz eksport towarów.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Natomiast, przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.
W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.
Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.
Regulacje w zakresie opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług zawiera natomiast art. 8 ust. 2 ustawy, który stanowi, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:
Stosownie do art. 8 ust. 5 ustawy, przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:
Na podstawie art. 8 ust. 6 ustawy, w przypadku o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 5, za nabycie towarów uznaje się również przyjęcie ich do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.
Zatem powyższe przepisy tj. art. 8 ust. 5 i ust. 6 wyłączają konieczność opodatkowania podatkiem VAT wykorzystania przez podatnika pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza objętych 50% ograniczeniem w odliczeniu podatku naliczonego.
Należy wskazać, że kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.
Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:
Według art. 2 pkt 34 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów prawo o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.
Stosownie do treści art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:
Zatem zgodnie z ww. regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”. Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.
Jak wynika z opisu sprawy głównym przedmiotem działalności Spółki jest poszukiwanie podmiotów zainteresowanych wynajmem kontenerów przewozowych i skrzynek do transportu i przemieszczania towarów w łańcuchu dostaw, w tym wykorzystywanych w sklepach i sieciach handlowych. Spółka wykorzystuje na podstawie leasingu jeden samochód osobowy. Samochód ten począwszy od 2015 r. udostępniony został do użytkowania pracownikowi. Samochód służbowy będący przedmiotem niniejszego wniosku to samochód osobowy, który nie został zgłoszony do właściwego naczelnika urzędu skarbowego jako wykorzystywany wyłącznie w celach działalności gospodarczej, w związku z tym Spółce przysługuje odliczenie 50% kwoty podatku VAT naliczonego od wydatków z nim związanych. Pracownik użytkujący samochód zobowiązany jest do tankowania paliwa korzystając z karty firmowej. Koszty eksploatacji takie jak przejazdy autostradami, postoje na płatnych parkingach również finansowe są przez Spółkę. Ze względu na niemożność wyodrębnienia rzeczywistej wartości kosztów ponoszonych przez Spółkę, odnoszących się do użytku prywatnego pracownika, miesięczna wartość przychodu pracownika z tego tytułu (pokrywanie kosztów eksploatacji samochodu dla celów prywatnych takich jak przejazdy autostradami, postoje na płatnych parkingach) ustalana jest w oparciu o proporcję na postawie ewidencji przebiegu pojazdu. Tak więc, do przychodu pracownika, począwszy od momentu udostępnienia samochodu osobowego, doliczana jest kwota 400 zł ryczałtu (zgodnie z art. 12 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz wartość dodatkowego świadczenia z tytułu finansowania przez Spółkę paliwa oraz pozostałych wydatków związanych z użytkowaniem na cele prywatne pojazdu (kosztów eksploatacji samochodu takich jak przejazdy autostradami i postoje na płatnych parkingach).
Mając na uwadze opis sprawy oraz przedstawiony stan prawny należy stwierdzić, że z powyższych przepisów ustawy o VAT wynika, iż świadczenie w postaci nieodpłatnego udostępnienia samochodów, do celów prywatnych pracowników, w przypadku gdy pracodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części co do zasady, stanowi usługę odpłatną w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.
Jednakże stosowanie tego przepisu wyłącza art. 8 ust. 5 ustawy o VAT, po spełnieniu warunków w nim wskazanych.
Zatem przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:
Jak wskazano w art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1 tego artykułu, zalicza się m.in. wydatki dotyczące nabycia lub użytkowania pojazdów na podstawie leasingu oraz nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
Zatem skoro Spółka wykorzystuje na podstawie leasingu jeden samochód osobowy, a kwotę podatku naliczonego od wszelkich wydatków związanych z samochodem stanowić będzie 50% kwoty podatku wynikającej z faktur, to nieodpłatne udostępnienie pracownikowi samochodu służbowego wraz z nabywanymi towarami i usługami stanowiącymi koszty eksploatacyjne, do użytkowania w celach prywatnych, będzie podlegać jako całość wyłączeniu z opodatkowania VAT. Ponoszone koszty eksploatacyjne nie mają charakteru samoistnego i są nierozerwalnie związane z nieodpłatnym udostępnieniem samochodu pracownikowi. Powyższe okoliczności prowadzą więc do wniosku, że w omawianej sytuacji wydanie towarów i usług stanowiących koszty eksploatacyjne umożliwią jedynie pracownikom skorzystanie ze świadczenia głównego, jakim jest udostępnienie im samochodu służbowego. Ponoszone koszty eksploatacyjne stanowią jedynie element uboczny tego świadczenia i na podstawie art. 8 ust. 5 ustawy o VAT nie podlegają opodatkowaniu VAT.
Zatem w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie przepis art. 8 ust. 5 ustawy. Bowiem w przypadku udostępniania pracownikowi samochodu osobowego do celów prywatnych oraz pokrywanie przez Wnioskodawcę kosztów eksploatacyjnych, w sytuacji gdy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia 50% kwoty podatku VAT naliczonego od wydatków z nim związanych, czynność ta nie stanowi odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W związku z powyższymi okolicznościami należy stwierdzić, że nieodpłatne udostępnienie pracownikowi Spółki samochodu osobowego nie będzie wymagać zastosowania kasy fiskalnej. Jak już wskazano przekazanie samochodu służbowego do użycia przez pracownika do celów prywatnych nie podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 8 ust. 5 ustawy o VAT, który wyłącza z opodatkowania nieodpłatne użycie pojazdu samochodowego do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, przy odliczeniu podatku zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji również pokrywane przez Spółkę koszty paliwa i inne wydatki eksploatacyjne tego samochodu nie podlegają ewidencjonowaniu przy użyciu kasy rejestrującej.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka nie ma obowiązku ewidencjonować czynności nieodpłatnego udostępnienia samochodu służbowego (polegającej m.in. na pokrywaniu przez Spółkę kosztów paliwa i innych wydatków eksploatacyjnych) pracownikowi do używania dla celów prywatnych za pomocą kasy rejestrującej, jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili