0114-KDIP4.4012.603.2018.1.AS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2018 r. (data wpływu 19 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania i dokumentowania otrzymanych kwot z tytułu finansowania badań naukowych oraz prac rozwojowych jako zapłaty za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – jest prawidłowe,

• opodatkowania przeniesienia praw własności przemysłowej, przedmiotów praw własności przemysłowej lub praw związanych na rzecz Skarbu Państwa – jest prawidłowe,

• prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu towarów i usług których wartość zostanie dofinansowana – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania otrzymanych kwot z tytułu finansowania badań naukowych oraz prac rozwojowych jako zapłaty za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, opodatkowania przeniesienia praw własności przemysłowej, przedmiotów praw własności przemysłowej lub praw związanych na rzecz Skarbu Państwa, prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu towarów i usług których wartość zostanie dofinansowana.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Działalność Wnioskodawcy polega na działalności badawczej i produkcyjnej w zakresie systemów łączących wirtualną symulację z elementami rzeczywistego środowiska, dla potrzeb prowadzenia zaawansowanych ćwiczeń oraz szkoleń. Działalność ta obejmuje w szczególności systemy symulacyjne działań taktycznych, symulatory dla służb ratowniczych i mundurowych, trenażery oparte na systemie wirtualnej rzeczywistości oraz dostarczanie usług w zakresie tworzenia modeli obiektów i map wirtualnych, opracowania scenariuszy na potrzeby szkoleń oraz inne usługi deweloperskie w pojęciu informatycznym, to znaczy np. tworzenie wirtualnych obiektów lub scenariuszy 3D.

Wnioskodawca otrzymuje finansowanie z Narodowego Centrum Badań i Rozwoju (dalej: Centrum) na podstawie umowy o wykonanie i finansowanie projektu realizowanego w ramach badań naukowych na rzecz obronności i bezpieczeństwa. Wnioskodawca bierze udział w projekcie w wyniku wygranego Konkursu na wykonanie i finansowanie projektów w ramach programu badań naukowych na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa.

Umowa została zawarta na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (jt. Dz.U. 2013.885 ze zm.), art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (jt. Dz.U. 2014.1620 ze zm.). art. 28 ust 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Narodowym Centrum Badań i Rozwoju jt. Dz.U. 2016.900 ze zm.), rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 04 stycznia 2011 r. w sprawie zarządzania przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju realizacją badań naukowych lub prac rozwojowych na rzecz obronności i bezpieczeństwa (Dz.U. 2011.18.91) oraz art. 346 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Badania naukowe i prace rozwojowe, których dotyczy Umowa, należy rozumieć zgodnie z definicjami zawartymi w art. 2 pkt 3 lit c oraz pkt 4-5 ww. ustawy o zasadach finansowania nauki.

Planowanym efektem końcowym Projektu jest prototyp systemu symulacji wirtualnej, przeznaczony do wspomagania szkoleń operatorów i dowódców w zakresie taktyczno-decyzyjnym z wykorzystania bezzałogowych statków powietrznych, zademonstrowany w warunkach zbliżonych do rzeczywistych. Wnioskodawca wraz z prototypem zobowiązał się przekazać dokumentację techniczną systemu symulacji wirtualnej, materiały dydaktyczne z ćwiczeniami do symulatora oraz zestaw rekomendacji dotyczących możliwości wykorzystania efektów Projektu. Okres realizacji projektu wynosi 24 miesiące.

Z uwzględnieniem podpisanego aneksu, całkowity koszt realizacji ww. projektu wynosi 1.334.734,50, co jednocześnie stanowi równowartość kosztów kwalifikowanych. Wnioskodawca, po spełnieniu przesłanek wynikających z umowy, otrzyma od Centrum finansowanie w wysokości do … zł, obejmujące:

1. finansowanie na realizację projektu w kwocie do 1.085.150,00 zł
2. finansowanie na pokrycie podatku VAT należnego w kwocie do 249.584,50 zł

Kosztami kwalifikowanymi, poza wskazanymi w Regulaminie elementami takimi jak wynagrodzenia osób zatrudnionych przy projekcie czy koszty aparatury naukowo badawczej itp., są również ustalane ryczałtowo (jako procent od wskazanych kosztów kwalifikowanych) koszty ogólne ponoszone w związku z realizacją Projektu (np. koszty adaptacji pomieszczeń dla celów realizacji Projektu, koszty materiałów biurowych, koszty wynagrodzeń personelu zarządzającego itp.). Koszty ogólne rozliczone ryczałtem traktowane są jako wydatki poniesione. Wykonawca nie ma obowiązku zbierania ani opisywania dokumentów księgowych w ramach projektu na potwierdzenie poniesienia wydatków, które zostały wskazane jako koszty ogólne.

W zależności od okoliczności, czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT, refundacji podlega kwota odpowiednio brutto albo netto wydatków kwalifikowanych. Jeżeli okaże się, że sfinansowana została kwota brutto wydatków podmiotowi, któremu przysługuje prawo do odliczenia VAT, niezbędne jest dokonanie stosownej korekty.

Projekt nie przewiduje wkładu własnego Wnioskodawcy.

Centrum przedstawiło aneks do przedmiotowej umowy doprecyzowujący jej zapisy pod kątem prawa własności intelektualnej, aby odzwierciedlić cel i intencję nowelizacji art. 32 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Narodowym Centrum Badań i Rozwoju, wprowadzonej ustawą z dnia 04 listopada 2016 r. o zmianie niektórych ustaw określających warunki prowadzenia działalności innowacyjnej (Dz.U. poz. 1933).

Aneks zastępuje pojęcie Elementów Autorskich następującymi określeniami: PWI, przedmioty PWI oraz Prawa Związane.

PWI to prawa własności przemysłowej do wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych oraz autorskie prawa majątkowe powstałe w wyniku wykonania Projektu.

Przedmioty PWI to utwory w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 880, z późn. zm.) oraz wynalazki, wzory użytkowe i wzory przemysłowe, o których mowa w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2017 r. poz. 776) powstałe w wyniku wykonania Projektu.

Natomiast Prawa Związane to prawa wyłączne i uprawnienia związane z PWI (przedmiotami PWI), bez których nie jest możliwe korzystanie z przedmiotów PWI, a które zostały wniesione do Projektu przez Wykonawcę/ Współwykonawców lub nabyte/uzyskane od podmiotów trzecich. Prawa Związane obejmują m.in. prawa z rejestracji topografii układu scalonego, prawa do korzystania i rozporządzania projektami racjonalizatorskimi, prawa do pobierania danych i wtórnego ich wykorzystania w całości lub w istotnej części, co do jakości lub ilości, zgromadzonych w bazach danych, prawa do odmiany wszelkich rodzajów i gatunków roślin, prawa do korzystania i rozporządzania know-how rozumianego jako informacje techniczne, technologiczne, praktyczne, handlowe, organizacyjne, koncepcje, pomysły, idee, założenia, wytyczne, ramy ogólne, struktury, metody, techniki, nazwy, wzory, znaki, treści, nieujawnione do wiadomości publicznej, bez względu na to, czy mogą być przedmiotem praw wyłącznych, w szczególności takich jak m.in. patenty, wzory użytkowe lub przemysłowe.

Zgodnie z brzmieniem aneksu, właścicielem wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych oraz autorskich praw majątkowych powstałych w wyniku wykonania Projektu jest Wnioskodawca, zaś Skarb Państwa reprezentowany przez Ministra Obrony Narodowej ma prawo do złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 32 ust 3a Ustawy. Powyższe oznacza, że Skarb Państwa może, w terminie do dwunastu miesięcy od dnia zakończenia realizacji Projektu, złożyć Wnioskodawcy pisemne oświadczenie o korzystaniu z utworu lub z wynalazku, wzoru użytkowego lub wzoru przemysłowego powstałego w wyniku realizacji Projektu. W takim przypadku Skarb Państwa uprawniony będzie do nieodpłatnego korzystania z utworu na polach eksploatacji wymienionych w złożonym oświadczeniu, wybranych spośród wszystkich znanych na dzień zakończenia Projektu, lub z wynalazku, wzoru użytkowego lub wzoru przemysłowego na zasadzie licencji pełnej, niewyłącznej, nieograniczonej terytorialnie i czasowo, wraz z prawem do dokonywania dowolnych zmian, adaptacji, przeróbek i modyfikacji oraz prawem do udzielania sublicencji.

W razie złożenia ww. oświadczenia Wnioskodawca będzie zobowiązany do udzielenia Skarbowi Państwa licencji na korzystanie z przedmiotów PWI lub Praw Związanych bez prawa do dodatkowego wynagrodzenia (tj. w ramach otrzymanego na podstawie Umowy przez Wykonawcę Finansowania).

Również, jeżeli niezbędna okaże się zmiana umowy licencyjnej lub zawarcie dodatkowej umowy licencyjnej, te czynności również nastąpią bez dodatkowego wynagrodzenia (tj. w ramach otrzymanego na podstawie Umowy przez Wnioskodawcę Finansowania).

Aneks przewiduje również, że na wyraźne żądanie Skarbu Państwa Wnioskodawca przeniesie na Skarb Państwa bez prawa do dodatkowego wynagrodzenia (tj. w ramach otrzymanego na podstawie Umowy przez Wnioskodawcę Finansowania) własność prototypów oraz demonstratorów powstałych w wyniku wykonania Projektu.

Umowa nie przewiduje żadnego wynagrodzenia, poza refundacją kosztów kwalifikowanych, z tytułu realizacji Projektu i przeniesienia praw do rezultatów wykonanej pracy.

Wszystkie nabywane przez Wnioskodawcę na potrzeby realizacji Projektu towary i usługi są wykorzystywane wyłącznie do realizacji Projektu (z zastrzeżeniem wskazanych wyżej kwalifikowanych kosztów ogólnych). Po zakończeniu projektu znaczna część zakupionego sprzętu będzie elementem produktu końcowego i jedynie na wyraźne żądanie Skarbu Państwa będzie wraz z prototypem przekazana. Pozostałe zakupione elementy, np. drukarka 3D czy program do projektowania 3D, nie będą stanowiły części symulatora, w związku z czym najprawdopodobniej pozostaną u Wnioskodawcy.

Wskazać także należy, że finansowanie nie wpływa na cenę usług świadczonych przez Wnioskodawcę, stanowi bowiem zwrot poniesionych kosztów, a nie dopłatę do świadczonych usług.

Wnioskodawcy została wydana interpretacja indywidualna w dniu 05 stycznia 2018 sygn. 0114- KDIP4.4012.621.2017.1.KR, jednakże z uwagi na ewentualne zawarcie aneksu do umowy Wnioskodawca ma wątpliwości, czy aneks nie spowoduje zmiany zasad opodatkowania VAT ww. projektu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy uzyskane przez Wnioskodawcę kwoty z tytułu finansowania badań naukowych oraz prac rozwojowych od Centrum podlegają opodatkowaniu VAT, a w związku z tym, czy Wnioskodawca powinien wystawić fakturę VAT?
2. Czy przeniesienie przez Wnioskodawcę PWI, przedmiotów PWI lub Praw Związanych na rzecz Skarbu Państwa bez dodatkowego wynagrodzenia będzie podlegać opodatkowaniu VAT?
3. Czy spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu towarów i usług, których wartość zostanie dofinansowana przez Centrum?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy uzyskane przez niego kwoty finansowania badań naukowych oraz prac rozwojowych od Centrum podlegają opodatkowaniu VAT i przedmiotowy aneks nie zmieni zasad opodatkowania w tym zakresie.

Zgodnie z art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm., dalej powoływana jako VATu) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust 1 pkt 1 rozumie się zgodnie z art. 7 ust. 1 VATu przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 VATu przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 VATu, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 VATu.

Towarami, zgodnie z art. 2 pkt 6 VATu, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W konsekwencji, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę, skoro Wnioskodawca zobowiązał się do wytworzenia i przekazania określonego prototypu systemu symulacji wirtualnej, który będzie miał postać rzeczową, należy uznać, iż jego przekazanie na rzecz Centrum będzie stanowiło dostawę towarów.

Opodatkowaniu VAT podlega co do zasady odpłatna dostawa towarów. Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych, pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Zgodnie z art. 29a ust. 1 VATu podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust 4 i 5 VATu, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Dokonując dostawy towaru na rzecz innego podatnika VAT, Wnioskodawca na mocy art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, będzie zobowiązany do wystawienia faktury VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, finansowanie uzyskane przez Wnioskodawcę, mające na celu wytworzenie prototypu, należy uznać za podstawę opodatkowania VAT z tytułu dostawy towaru (zamówionego prototypu). Z uwagi zaś na fakt, iż Centrum jest czynnym podatnikiem VAT, transakcja ta powinna zostać udokumentowana fakturą VAT.

Ad 2.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Skoro PWI, przedmioty PWI oraz Prawa Związane mają zostać przeniesione na Skarb Państwa bez prawa do dodatkowego wynagrodzenia (tj. w ramach otrzymanego na podstawie Umowy przez Wnioskodawcę Finansowania), czynność taka nie będzie po raz kolejny opodatkowana bowiem była opodatkowana w ramach kwoty finansowania badań naukowych oraz prac rozwojowych przez Centrum.

Ad 3.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 VATu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 VATu, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 VATu.

Kwotę podatku naliczonego stanowi zaś, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 VATu, suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług oraz dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro finansowanie jest czynnością opodatkowaną VAT, przysługuje mu prawo do odliczenia VAT od nabywanych towarów i usług związanych z wytworzeniem prototypu. Spełnione zostały bowiem przesłanki obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określone w przepisach ustawy o VAT. Podpisanie wskazanego aneksu do umowy nie zmieni tego faktu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 cyt. ustawy).

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Należy podkreślić, że przepisy dotyczące funkcjonowania podatku VAT w krajach członkowskich Unii Europejskiej podlegają harmonizacji na zasadach określonych w Dyrektywie 2006/112/WE/Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1, z późn. zm.).

Uszczegółowieniem zasad obowiązywania i funkcjonowania podatku VAT określonych w dyrektywie są wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

TSUE, w wyroku z dnia 27 października 2011 r. w sprawie C-93/10 Finanzamt Essen-NordOst przeciwko GFKL Financial Services AG wskazał, że „(…) w ramach systemu podatku VAT czynnościami podlegającymi opodatkowaniu są transakcje między stronami, przewidujące zapłatę ceny lub inne wynagrodzenie. Zatem jeżeli czynność polega jedynie na świadczeniu jednej ze stron, bez bezpośredniego wynagrodzenia, nie ma podstawy opodatkowania, w związku z czym świadczenie takie nie podlega podatkowi VAT (zob. wyrok z dnia 29 października 2009 r. w sprawie C‑246/08 Komisja przeciwko Finlandii, Zb.Orz. s. I‑10605, pkt 43). W tym świetle świadczenie usługi następuje „odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy (ww. wyrok w sprawie MKG-Kraftfahrzeuge-Factoring, pkt 47). Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „świadczenie usług dokonywane odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy wymaga bezpośredniego związku między wyświadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem (wyrok z dnia 29 lipca 2010 r. w sprawie C‑40/09 Astra Zeneca UK, Zb. Orz. s. I‑7505, pkt 27 i przytoczone orzecznictwo)” (pkt 17-19).

W wyroku z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie C-151/13 Le Rayon d’Or SARL przeciwko Ministre de l’Économie et des Finances Trybunał wskazał, że „(…) aby świadczenie usług mogło być uznane za „odpłatne” w rozumieniu tej dyrektywy, nie wymaga ona, aby świadczenie wzajemne za taką usługę było uzyskane bezpośrednio od jej odbiorcy. Świadczenie wzajemne może pochodzić także od osoby trzeciej (zob. podobnie wyrok Loyalty Management UK i Baxi Group, C‑53/09 i C‑55/09, EU:C:2010:590, pkt 56)” (pkt 34).

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Należy również wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Pojęcie „dostawa towarów” w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Z kolei każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Przy czym oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przepis ten oznacza, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

W sytuacji gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 powołanej ustawy.

Powyższy przepis stanowi implementację art. 73 dyrektywy VAT, zgodnie z którym w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74‑77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Związane jest to z tym, że podstawa opodatkowania stanowi wartość faktycznie uzyskaną przez sprzedawcę z tytułu danej opodatkowanej czynności. Należy jednocześnie wskazać, że nie ma tu znaczenia status podmiotu wypłacającego subwencję ani pochodzenie środków, z których ta subwencja jest wypłacana.

Z brzmienia powołanych wyżej przepisów wynika, że nie każda subwencja uwzględniana jest w podstawie opodatkowania dostawy towaru lub świadczenia usługi (tylko subwencje związane bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia). Zgodnie z wyrokiem TSUE z dnia 15 lipca 2004 r. w sprawie C-144/02 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec: „Przewidując, że do podstawy opodatkowania podatkiem VAT zalicza się, w przypadkach, które określa art. 11 część A ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy, subwencje przyznane podatnikom, przepis ten zmierza do obciążenia podatkiem VAT całej wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z podatku na skutek przyznania subwencji. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu stosuje się on, gdy subwencja jest bezpośrednio związana z ceną danej transakcji. Aby miała miejsce taka sytuacja, subwencja powinna przede wszystkim być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określonego towaru lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu. Należy stwierdzić w szczególności, że prawo do otrzymywania subwencji jest przyznawane beneficjentowi, skoro tylko ten ostatni dokona transakcji podlegającej opodatkowaniu (wyrok z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie C‑184/00 Office des produits wallons, Rec. str. I‑9115, pkt 12 i 13)” (pkt 26‑28).

Ponadto, subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawcy (np. wyrok TSUE z dnia 22 listopada 2001 r. w sprawie C-184/00 Office des produits wallons ASBL przeciwko państwu belgijskiemu, pkt 18). Niezbędne jest, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę, jakiej ten ostatni żąda (pkt 29 ww. wyroku C-144/02).

Wobec tego nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, czynny podatnik VAT, prowadzi działalność badawczą i produkcyjną w zakresie systemów łączących wirtualną symulację z elementami rzeczywistego środowiska, dla potrzeb prowadzenia zaawansowanych ćwiczeń oraz szkoleń. Działalność ta obejmuje w szczególności systemy symulacyjne działań taktycznych, symulatory dla służb ratowniczych i mundurowych, trenażery oparte na systemie wirtualnej rzeczywistości oraz dostarczanie usług w zakresie tworzenia modeli obiektów i map wirtualnych, opracowania scenariuszy na potrzeby szkoleń oraz inne usługi deweloperskie w pojęciu informatycznym, to znaczy np. tworzenie wirtualnych obiektów lub scenariuszy 3D.

Wnioskodawca otrzymuje finansowanie z Narodowego Centrum Badań i Rozwoju na wykonanie projektu. Wnioskodawca bierze udział w projekcie w wyniku wygranego Konkursu na wykonanie i finansowanie projektów w ramach programu badań naukowych na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa.

Planowanym efektem końcowym Projektu jest prototyp systemu symulacji wirtualnej, przeznaczony do wspomagania szkoleń operatorów i dowódców w zakresie taktyczno-decyzyjnym z wykorzystania bezzałogowych statków powietrznych, zademonstrowany w warunkach zbliżonych do rzeczywistych. Wnioskodawca wraz z prototypem zobowiązał się przekazać dokumentację techniczną systemu symulacji wirtualnej, materiały dydaktyczne z ćwiczeniami do symulatora oraz zestaw rekomendacji dotyczących możliwości wykorzystania efektów Projektu.

Projekt nie przewiduje wkładu własnego Wnioskodawcy. Kosztami kwalifikowanymi, poza wskazanymi w Regulaminie elementami takimi jak wynagrodzenia osób zatrudnionych przy projekcie czy koszty aparatury naukowo badawczej itp., są również ustalane ryczałtowo (jako procent od wskazanych kosztów kwalifikowanych) koszty ogólne ponoszone w związku z realizacją Projektu (np. koszty adaptacji pomieszczeń dla celów realizacji Projektu, koszty materiałów biurowych, koszty wynagrodzeń personelu zarządzającego itp.). Koszty ogólne rozliczone ryczałtem traktowane są jako wydatki poniesione. Wykonawca nie ma obowiązku zbierania ani opisywania dokumentów księgowych w ramach projektu na potwierdzenie poniesienia wydatków, które zostały wskazane jako koszty ogólne.

Centrum przedstawiło aneks do przedmiotowej umowy doprecyzowujący jej zapisy pod kątem prawa własności intelektualnej, aby odzwierciedlić cel i intencję nowelizacji art. 32 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Narodowym Centrum Badań i Rozwoju, wprowadzonej ustawą z dnia 04 listopada 2016 r. o zmianie niektórych ustaw określających warunki prowadzenia działalności innowacyjnej. Aneks zastępuje pojęcie Elementów Autorskich następującymi określeniami: PWI, przedmioty PWI oraz Prawa Związane.

PWI to prawa własności przemysłowej do wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych oraz autorskie prawa majątkowe powstałe w wyniku wykonania Projektu.

Przedmioty PWI to utwory w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz wynalazki, wzory użytkowe i wzory przemysłowe, o których mowa w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej, powstałe w wyniku wykonania Projektu.

Natomiast Prawa Związane to prawa wyłączne i uprawnienia związane z PWI (przedmiotami PWI), bez których nie jest możliwe korzystanie z przedmiotów PWI, a które zostały wniesione do Projektu przez Wykonawcę/ Współwykonawców lub nabyte/uzyskane od podmiotów trzecich. Prawa Związane obejmują m.in. prawa z rejestracji topografii układu scalonego, prawa do korzystania i rozporządzania projektami racjonalizatorskimi, prawa do pobierania danych i wtórnego ich wykorzystania w całości lub w istotnej części, co do jakości lub ilości, zgromadzonych w bazach danych, prawa do odmiany wszelkich rodzajów i gatunków roślin, prawa do korzystania i rozporządzania know-how rozumianego jako informacje techniczne, technologiczne, praktyczne, handlowe, organizacyjne, koncepcje, pomysły, idee, założenia, wytyczne, ramy ogólne, struktury, metody, techniki, nazwy, wzory, znaki, treści, nieujawnione do wiadomości publicznej, bez względu na to, czy mogą być przedmiotem praw wyłącznych, w szczególności takich jak m.in. patenty, wzory użytkowe lub przemysłowe.

Zgodnie z brzmieniem aneksu, właścicielem wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych oraz autorskich praw majątkowych powstałych w wyniku wykonania Projektu jest Wnioskodawca, zaś Skarb Państwa reprezentowany przez Ministra Obrony Narodowej ma prawo do złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 32 ust 3a Ustawy. Powyższe oznacza, że Skarb Państwa może, w terminie do dwunastu miesięcy od dnia zakończenia realizacji Projektu, złożyć Wnioskodawcy pisemne oświadczenie o korzystaniu z utworu lub z wynalazku, wzoru użytkowego lub wzoru przemysłowego powstałego w wyniku realizacji Projektu. W takim przypadku Skarb Państwa uprawniony będzie do nieodpłatnego korzystania z utworu na polach eksploatacji wymienionych w złożonym oświadczeniu, wybranych spośród wszystkich znanych na dzień zakończenia Projektu, lub z wynalazku, wzoru użytkowego lub wzoru przemysłowego na zasadzie licencji pełnej, niewyłącznej, nieograniczonej terytorialnie i czasowo, wraz z prawem do dokonywania dowolnych zmian, adaptacji, przeróbek i modyfikacji oraz prawem do udzielania sublicencji.

W razie złożenia ww. oświadczenia Wnioskodawca będzie zobowiązany do udzielenia Skarbowi Państwa licencji na korzystanie z przedmiotów PWI lub Praw Związanych bez prawa do dodatkowego wynagrodzenia (tj. w ramach otrzymanego na podstawie Umowy przez Wykonawcę Finansowania). Również, jeżeli niezbędna okaże się zmiana umowy licencyjnej lub zawarcie dodatkowej umowy licencyjnej, te czynności również nastąpią bez dodatkowego wynagrodzenia (tj. w ramach otrzymanego na podstawie Umowy przez Wnioskodawcę Finansowania).

Aneks przewiduje również, że na wyraźne żądanie Skarbu Państwa Wnioskodawca przeniesie na Skarb Państwa bez prawa do dodatkowego wynagrodzenia (tj. w ramach otrzymanego na podstawie Umowy przez Wnioskodawcę Finansowania) własność prototypów oraz demonstratorów powstałych w wyniku wykonania Projektu.

Umowa nie przewiduje żadnego wynagrodzenia, poza refundacją kosztów kwalifikowanych, z tytułu realizacji Projektu i przeniesienia praw do rezultatów wykonanej pracy.

Wszystkie nabywane przez Wnioskodawcę na potrzeby realizacji Projektu towary i usługi są wykorzystywane wyłącznie do realizacji Projektu (z zastrzeżeniem wskazanych wyżej kwalifikowanych kosztów ogólnych). Po zakończeniu projektu znaczna część zakupionego sprzętu będzie elementem produktu końcowego i jedynie na wyraźne żądanie Skarbu Państwa będzie wraz z prototypem przekazana. Pozostałe zakupione elementy, np. drukarka 3D czy program do projektowania 3D, nie będą stanowiły części symulatora, w związku z czym najprawdopodobniej pozostaną u Wnioskodawcy.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że finansowanie nie wpływa na cenę usług świadczonych przez Wnioskodawcę, stanowi bowiem zwrot poniesionych kosztów, a nie dopłatę do świadczonych usług.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii opodatkowania kwoty z tytułu finansowania badań naukowych oraz prac rozwojowych otrzymanej od Centrum wskazać należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania – podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W przedstawionej sprawie mamy do czynienia z umową, w ramach której następuje wykonanie przez Wnioskodawcę skonkretyzowanego świadczenia w postaci realizacji projektu polegającego na opracowaniu prototypu systemu symulacji wirtualnej, przeznaczonego do wspomagania szkoleń operatorów i dowódców w zakresie taktyczno-decyzyjnym z wykorzystania bezzałogowych statków powietrznych, zademonstrowanego w warunkach zbliżonych do rzeczywistych. Wnioskodawca wraz z prototypem zobowiązał się przekazać dokumentację techniczną systemu symulacji wirtualnej, materiały dydaktyczne z ćwiczeniami do symulatora oraz zestaw rekomendacji dotyczących możliwości wykorzystania efektów Projektu. Projekt jest dofinansowany przez NCBiR. Dofinansowanie ma na celu pokrycie wszystkich kosztów ponoszonych przez Wnioskodawcę. Jak wskazał Wnioskodawca, właścicielem wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych oraz autorskich praw majątkowych powstałych w wyniku wykonania Projektu jest Wnioskodawca, zaś Skarb Państwa reprezentowany przez Ministra Obrony Narodowej ma prawo złożyć oświadczenie o korzystaniu z utworu lub wynalazku, wzoru użytkowego lub wzoru przemysłowego powstałego w wyniku realizacji Projektu. Wówczas Skarb Państwa będzie uprawniony do korzystania z utworu, wynalazku, wzoru użytkowego lub wzoru przemysłowego na zasadzie licencji pełnej, niewyłącznej, nieograniczonej terytorialnie i czasowo wraz z prawem do dokonywanie dowolnych zmian, adaptacji, przeróbek i modyfikacji praz prawem do udzielania sublicencji. W ramach otrzymanego na podstawie Umowy finansowania na żądanie Skarbu Państwa, Wnioskodawca będzie zobowiązany do udzielenia Skarbowi Państwa licencji na korzystanie z przedmiotów praw własności przemysłowej lub praw związanych, a także przeniesie na Skarb Państwa własność prototypów oraz demonstratorów powstałych w wyniku wykonania Projektu.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w kontekście treści cytowanych przepisów oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że w analizowanym przypadku występują skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie. Przekazywane środki finansowe przez NCBiR na realizację opisanego Projektu na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa – należy uznać za otrzymane od osoby trzeciej wynagrodzenie mające bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług i dostarczanych towarów. Należy bowiem zauważyć, że otrzymane od NCBiR środki nie zostaną przeznaczone na ogólną działalność Wnioskodawcy, lecz mogą zostać wykorzystane tylko i wyłącznie na cele określone w zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a NCBiR umowie, tj. na pokrycie kosztów badań i prac rozwojowych, kosztów aparatury naukowo-badawczej oraz kosztów ogólnych ponoszonych w związku z realizacją Projektu. Powinny zostać więc uznane za zapłatę (dotację, subwencję lub inną dopłatę o podobnym charakterze) otrzymaną od osoby trzeciej, mającą bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług i dostarczanych towarów.

Wobec powyższego, wykonanie przez Wnioskodawcę, zgodnie z zawartą Umową, skonkretyzowanego świadczenia, polegającego na wytworzeniu prototypu symulacji wirtualnej wspomagającego szkolenie dowództw z wykorzystania bezzałogowych statków powietrznych, w zamian za środki finansowe otrzymane od NCBiR należy uznać za czynności podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przeniesienie na żądanie Skarbu Państwa prawa własności do prototypu oraz demonstratorów powstałych w wyniku wykonania Projektu w ramach otrzymanego na podstawie Umowy finansowania stanowi odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast przeniesienie przez Wnioskodawcę na rzecz Skarbu Państwa praw do własności przemysłowej do wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, autorskich praw majątkowych oraz praw związanych w ramach otrzymanego na podstawie Umowy finansowania w stanowi w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – odpłatne świadczenie usług.

Kwotę otrzymanego finansowania projektu należy uznać, za zapłatę za czynności wykonane w ramach projektu, polegającego na wytworzeniu prototypu symulacji wirtualnej, zatem będzie stanowić ona podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 29a ust. 1, w myśl którego podstawą opodatkowania jest też kwota otrzymana od osoby trzeciej.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy - podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak wskazał Wnioskodawca NBCiR jest czynnym podatnikiem VAT, natomiast jak wyżej uznano kwota otrzymanego finansowania stanowi wynagrodzenie za dostawę towarów i świadczenie usług. W rezultacie Wnioskodawca obowiązany jest uznać wskazane finansowanie za podstawę opodatkowania VAT z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług i udokumentować fakturą.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Przechodząc z kolei do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją projektu stwierdzić należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem, który umożliwia podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, takimi których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz braku przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

W przedmiotowej sprawie jak stwierdzono wykonanie prac wynikających z projektu przez Wnioskodawcę stanowi odpłatne świadczenie usług oraz odpłatną dostawę towarów (przeniesienie prawa własności do prototypu systemu symulacji wirtualnej), podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie skoro nabyte przez Wnioskodawcę towary i usługi, których wartość zostanie dofinansowana przez NCBiR wykorzystywane będą do wykonywania czynności opodatkowanych, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie tych towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego (pytanie nr 3), należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.