Wnioskodawca, z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Świadczy usługi udzielania pożyczek pieniężnych osobom fizycznym (Klientom) w systemie e-commerce, za pośrednictwem strony internetowej. W celu zwiększenia efektywności pozyskiwania nowych Klientów oraz zachęcenia dotychczasowych do ponownego skorzystania z oferty, Wnioskodawca nawiązał współpracę z podmiotem z siedzibą na Łotwie (Pośrednik), który jest podatnikiem VAT, lecz nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce. Pośrednik świadczy usługi pośrednictwa finansowego, które ułatwiają Wnioskodawcy udzielanie pożyczek online. Wnioskodawca zapytał, czy usługi te nabywane od Pośrednika będą zwolnione od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe, stwierdzając, że usługi pośrednictwa finansowego nabywane od Pośrednika będą podlegać zwolnieniu od VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn.zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2018 r. (data wpływu 29 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa finansowego nabywanych od podmiotu zagranicznego związanych z udzielaniem pożyczek – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa finansowego nabywanych od podmiotu zagranicznego związanych z udzielaniem pożyczek.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca jest podmiotem posiadającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarejestrowanym jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) czynny. Wnioskodawca świadczy na rzecz osób fizycznych (dalej: „Klienci”) w szczególności usługi polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych w systemie e-commerce, tj. za pośrednictwem strony internetowej. Rozwiązanie takie niesie za sobą szereg korzyści, do których zaliczyć należy przede wszystkim:
łatwość dotarcia do klienta (konsumenta) i pozostawania z nim w kontakcie,
szybkość wydania pozytywnej decyzji o przyznaniu pożyczki,
oszczędność czasu i zmniejszenie kosztów funkcjonowania,
interaktywność,
elastyczność,
możliwość efektywniejszej realizacji działań marketingowych, nastawionych na zidentyfikowanie klientów z grupy docelowej i dotarcie do nich z ofertą pożyczkową.
Celem zwiększenia efektywności działań zmierzonych na pozyskanie nowych Klientów, a także zachęcenia do ponownego skorzystania z oferty Wnioskodawcy przez jego dotychczasowych Klientów, Spółka nawiązała współpracę z wyspecjalizowanym podmiotem mającym siedzibę na Łotwie (dalej „pośrednik”), będącym podatnikiem podatku od wartości dodanej, który nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Ów wyspecjalizowany podmiot ma bowiem do zaoferowania wsparcie przy wprowadzaniu na rynek produktów finansowych oferowanych w systemie on-line poprzez świadczenie usług pośrednictwa w zawieraniu umów pożyczkowych pomiędzy instytucjami pożyczkowi a ich klientami. Pośrednik jest podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą.
Spółka zleca pośrednikowi wykonywanie usług pośrednictwa finansowego, stanowiących - w głównej mierze - czynności umożliwiające i zarazem ułatwiające Wnioskodawcy udzielanie Klientom pożyczek on-line (dalej „Usługi Pośrednictwa Finansowego”). Spółka podkreśliła, iż umowa obejmująca Usługi Pośrednictwa Finansowego została zawarta w 2014 r., jednakże zaistniały stan faktyczny będący przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, a także pytanie i stanowisko Wnioskodawcy obejmuje zdarzenia zaistniałe (tj. usługę świadczoną) począwszy od 1 stycznia 2015 r.
Na Usługi Pośrednictwa Finansowego świadczone przez Pośrednika będzie składać się szereg powiązanych i w większości zautomatyzowanych czynności, łącznie niezbędnych do udzielania pożyczek, tj.:
Pośrednik wykonuje powyższe czynności samodzielnie albo też korzystając z usług podmiotów powiązanych lub niepowiązanych podmiotów zewnętrznych. W przypadku korzystania z usług podmiotów zewnętrznych, Pośrednik będzie weryfikować poprawność działań takich podmiotów.
Z perspektywy Spółki, Pośrednik pozostanie podmiotem świadczącym usługi pośrednictwa finansowego na rzecz Spółki.
Pośrednik, z tytułu świadczenia Usługi Pośrednictwa Finansowego, otrzymuje wynagrodzenie.
[Opis procesu udzielania pożyczki na rzecz Klienta]
Potencjalny pożyczkobiorca - poprzez System IT - ma możliwość złożenia wniosku o udzielenie mu pożyczki w określonej kwocie i na określony czas. Pośrednik umożliwia zebranie danych osobowych potencjalnego Klienta, w tym danych wymaganych do oceny jego zdolności kredytowej oraz danych wymaganych do zawarcia umowy pożyczki.
Pośrednik (z wykorzystaniem Systemu IT) dokonuje identyfikacji potencjalnego Klienta poprzez potwierdzenie jego tożsamości z wykorzystaniem konta bankowego i komunikacji SMS. Ponadto, Pośrednik (z wykorzystaniem Systemu IT) dokonuje weryfikacji zdolności kredytowej Klienta poprzez ocenę parametrów wypłacalności potencjalnego Klienta oraz automatyczne ustalenie kwoty pożyczki jaka może zostać spłacona przez potencjalnego Klienta (tj. ustalenie dostępnego limitu kredytowego). Przedmiotowa ocena dokonywana będzie w oparciu o analizę wielu zmiennych czynników, które zostaną zaprojektowane w taki sposób, aby ustalić prawdopodobieństwo ewentualnego braku spłaty pożyczki przez potencjalnego Klienta.
Na podstawie tak uzyskanych informacji zapadnie pozytywna albo negatywna decyzja kredytowa, która jest komunikowana Klientowi w formie wiadomości elektronicznej. Po przesłaniu wiadomości elektronicznej zawierającej ofertę zawarcia pożyczki, Klient może złożyć oświadczenie o jej przyjęciu poprzez potwierdzenie woli zawarcia umowy pożyczki za pośrednictwem Systemu IT.
Rola Wnioskodawcy w procesie ustalania, czy Wnioskodawca zwiąże się umową pożyczki z Klientem, w większości przypadków będzie ograniczona do potwierdzania dokonanej oceny zdolności kredytowej Klienta i zaakceptowania warunków umowy wynegocjowanych przez Pośrednika z danym Klientem, tj. formalnego zawarcia umowy pożyczki. Niekiedy, Wnioskodawca może dodatkowo kontaktować się z klientem, np. z prośbą o przedłożenie dodatkowych dokumentów lub dokonywać dodatkowych czynności w ramach procesu oceny zdolności kredytowej Klienta.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, Usługi Pośrednictwa Finansowego nabywane od podatnika podatku od wartości dodanej w ramach importu usług, będą podlegać zwolnieniu od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT?
Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, Usługi Pośrednictwa Finansowego nabywane od podatnika podatku od wartości dodanej w ramach importu usług, będą podlegać zwolnieniu od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.
[Import usług jako czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług]
W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej „VAT”) podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (towarami są, stosownie do art. 2 pkt 6 tej ustawy, rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii). Z kolei przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.
W myśl art. 15 ust 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego przepisu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.
Mając na względzie przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że w roli usługodawcy, nieposiadającego siedziby działalności oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, wystąpi Pośrednik, podmiot mający siedzibę i prowadzący działalność gospodarczą na Łotwie.
W związku z powyższym, Wnioskodawca jest uprawniony i zobowiązany do sklasyfikowania usługi i rozliczenia należnego podatku na analogicznych zasadach, jak krajowi podatnicy tego podatku świadczący usługi w tym zakresie. Fakt, że ustawodawca przyjął w omawianym przypadku pewnego rodzaju fikcję prawną, zgodnie z którą podatnikiem VAT jest nabywca usługi, nie ogranicza praw Spółki do określenia charakteru nabywanych czynności i odpowiedniego ich sklasyfikowania dla celów rozliczeń podatku VAT. Tym samym bezspornym jest, że miejscem świadczenia Usług Pośrednictwa Finansowego jest Polska, a podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku z tego tytułu jest ich nabywca, tj. Spółka.
Reguła ogólna zawarta w art. 28b ustawy o VAT dotyczy wszystkich usług (poza wskazanymi enumeratywnie w ustawie wyjątkami) w tym w szczególności m.in. usług bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych. W treści art. 43 ust. 1 pkt 37 - 41 ustawy o VAT wprost wskazano kategorie usług finansowych korzystających ze zwolnienia z opodatkowania VAT.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.
Jednocześnie stosownie do treści art. 43 ust. 15 ustawy o VAT zwolnienia wskazane m.in. w treści art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT nie mają zastosowania w odniesieniu do (i) czynności ściągania długów, w tym factoringu, (ii) usług doradztwa, (iii) usług w zakresie leasingu. Jakkolwiek, zdaniem Spółki ww. wyłączenia ze zwolnienia dla celów VAT nie będą miały zastosowania w analizowanym stanie faktycznym.
[Pojęcie usług i pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek pieniężnych]
Art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT stanowi implementację art. 135 ust. l lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347, str. 1, z późn. zm.; dalej „Dyrektywa 112”). Zgodnie z tym przepisem państwa członkowskie zwalniają z podatku udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.
Należy podkreślić, że ani przepisy krajowe, ani też przepisy Dyrektywy 112 nie zawierają definicji pojęcia „pośrednictwo”, występujące odpowiednio w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT oraz art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 112. Sprawia to, że celem stwierdzenia, czy nabywane przez Spółkę Usługi Pośrednictwa Finansowego będą stanowić pośrednictwo w udzielaniu pożyczek należy w pierwszej kolejności - dla potrzeb dokonania wykładni normy prawnej wynikającej z analizowanego przepisu - zdefiniować wskazane pojęcie.
W oparciu o podstawowe reguły w zakresie interpretowania przepisów - w przypadku, gdy dla pojęcia zastosowanego przez ustawodawcę w danym akcie prawnym nie wprowadzono stosownej definicji, jak również pojęcie to nie jest definiowane przez inne ustawy, których charakter może sprawiać, że posłużenie się definicją w nich zawartą będzie celowościowo właściwe z punktu widzenia dokonania poprawnej wykładni stosowanego przepisu - konieczne jest odniesienie się do wykładni językowej.
Zgodnie z Wielkim słownikiem języka polskiego PAN (http://wsjp.pl), pośrednictwo to „działalność polegająca na kojarzeniu strony sprzedającej lub oferującej coś ze stroną kupującą lub korzystającej z danej oferty”. Z kolei opierając się na internetowej wersji Słownika języka polskiego (http://sjp.pwn.pl) należy stwierdzić, że pośrednictwo to „działalność osoby trzeciej mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron” (znaczenie wskazane jako pierwsze), czy też „kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy” (znaczenie wskazane jako drugie). Inny słownik internetowy (http://encyklopedia.pwn.pl) w sposób bardzo zbliżony definiuje to pojęcie, uznając za pośrednictwo „umowę, w której jedna strona (pośrednik) zobowiązuje się do załatwienia stwarzania sposobności zawarcia umowy lub do pośredniczenia przy jej zawarciu”.
Mając na uwadze powyższe definicje językowe, w ocenie Wnioskodawcy, za istotę pośrednictwa należy przyjąć podejmowanie jakichkolwiek działań (zatem - co znamienne - bez względu na ich charakter) przyczyniających się do zawarcia transakcji pomiędzy sprzedawcą a nabywcą.
Analiza pojęcia „pośrednictwa” była również przedmiotem orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej „TSUE”). W szczególności w wyroku z 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 CSC Financial Services Ltd TSUE dokonał analizy usługi świadczonej przez centrum obsługi telefonicznej (call center). Wnioski płynące z tego orzeczenia, ze względu na ich naturę, mają bez wątpienia znaczenie również dla zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem niniejszego wniosku. Otóż TSUE uznał, że pośrednictwo nie oznacza jedynie dostawy usługi materialnej, technicznej lub administracyjnej, która nie zmienia sytuacji prawnej lub finansowej. W skład takiej usługi powinno bowiem wchodzić zwłaszcza podejmowanie działań o charakterze negocjacji (a więc dostosowywania oferty dla potrzeb konkretnego klienta). Zdaniem TSUE, celem pośrednictwa jest bowiem uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę.
Na tezy wynikające z powyższego wyroku powołał się TSUE także w wyroku z 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde. Według TSUE, działalność pośrednictwa stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Wyrok ten potwierdza, że na działalność pośrednictwa mogą składać się różne odrębne usługi, które mieszczą się w pojęciu „pośrednictwa w sprawie kredytów”. Co więcej, w wyroku tym podkreślono, że z zasady neutralności podatkowej wynika, że podmioty gospodarcze powinny mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który z czysto gospodarczego punktu widzenia byłby dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na to, że dokonane przez nie czynności nie będą objęte zwolnieniem z opodatkowania podatkiem VAT.
Z kolei w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet TSUE podkreślił, że zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem. Tym samym, usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci przymiotu takiej usługi.
Z treści art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT wyraźnie wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych zarówno tych wykonywanych przez banki lub inne instytucje finansowe, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Wymienione zwolnienie ma charakter stricte przedmiotowy, tj. przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest jedynie rodzaj świadczonej usługi, a nie charakter czy formalny status podmiotu, który ją świadczy.
Opierając się na wyżej wskazanych orzeczeniach TSUE, wydanych w sprawach C-235/00, C-453/05 oraz C-2/95, zdaniem Wnioskodawcy, aby uznać daną usługę za usługę pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek pieniężnych, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, konieczne jest wystąpienie następujących okoliczności z nią związanych:
[Orzeczenia sądów administracyjnych / interpretacje podatkowe w przedmiocie usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek pieniężnych]
Poniżej Wnioskodawca wskazuje na argumentację zawartą w wybranych orzeczeniach sądów administracyjnych oraz indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego, które mogą posłużyć za punkt odniesienia dla sprawy będącej przedmiotem niniejszego wniosku.
Naczelny Sąd Administracyjny (dalej „NSA”) w wyroku z 26 czerwca 2013 r., sygn. I FSK 922/12, wypowiedział się w kwestii istotnych kryteriów usług o charakterze pośrednictwa finansowego. Usługi te polegały na udostępnieniu w prowadzonych przez spółkę internetowym pasażu finansowym informacji o ofercie produktowej instytucji finansowych. Osoba odwiedzająca stronę internetową miała możliwość wypełnienia formularza kontaktu, czy też wniosku o produkt. NSA uznał, że: „Celem świadczonych przez skarżącą usług jest skojarzenie dwóch stron i doprowadzenie do zawarcia umowy między użytkownikiem a instytucją finansową. Skoro bowiem użytkownik po zapoznaniu się z przedstawioną przez skarżącą ofertą instytucji finansowych może wybrać odpowiedni dla niego produkt i go zakupić lub zgłosić zainteresowanie nim, to stworzona zostaje możliwość nawiązania kontaktu z instytucją finansową i nabycia jej produktu. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego takim działaniem spółka spełnia wynikający z powołanych wyżej orzeczeń TSUE warunek uczynienia wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sama spółka jako pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem uznać należy, że w przedstawionym stanie faktycznym spółka świadczy usługi pośrednictwa finansowego korzystające ze zwolnienia z opodatkowania VAT”.
Co wymaga szczególnego podkreślenia, w ocenie NSA nieuprawnione było uznanie przez organ podatkowy, że w przedmiotowej sprawie rola spółki ograniczała się do stworzenia tzw. hostingu internetowego, a więc do czynności stricte technicznych. Poniżej Wnioskodawca wskazuje na fragment powołanego wyroku, jako że argumentacja w nim przedstawiona dotyczy usług polegających na wykonaniu prac na stronie internetowej.
„(`(...)`) podejmowane przez spółkę działania to nie tylko czynność udostępniania (oddania do dyspozycji) przestrzeni na stronie internetowej, ale również stworzenie instytucjom finansowym możliwości przedstawienia ich oferty, możliwość jej przeglądania i zapoznania się przez osoby zainteresowane, a także możliwość uzyskania kontaktu z doradcą instytucji finansowej, czy otrzymania wniosku i zawarcia umowy na zakup danego produktu.
Spółka nie tylko oddaje przestrzeń na stronie internetowej, ale również zapewnia narzędzia stwarzające możliwość przeglądania oferty, nawiązania kontaktu, pobrania wniosku, a w rezultacie tego zawarcie umowy i nabycie produktu. Poza samym przekazywaniem informacji skarżąca tworzy bądź nabywa narzędzia, a następnie udostępnia je w celu nawiązania kontaktu i zawarcia umowy.
Zgodzić się należy ze skarżącą, że świadczone przez nią usługi nie mają wyłącznie charakteru czynności faktycznych związanych z umową. Nie jest to jedynie pasywne udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej. Spółka wychodzi poza czynności udostępniania na stronie internetowej informacji o produktach finansowych. Wyposażając stronę internetową w specjalne narzędzia, rozszerza zakres czynności, które wykonuje. Dzięki tym narzędziom spółka umożliwia zawarcie między użytkownikiem, a instytucją finansową umowy i rozpoczęcie świadczenia określonej usługi finansowej.”
Zdaniem NSA, natura usług, których wykonywanie było analizowane w toku sprawy, spełnia przesłanki wynikające z ww. orzeczeń TSUE, a przede wszystkim warunek polegający na uczynieniu wszystkiego co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, nie mając przy tym żadnego interesu w zakresie treści takiej umowy. NSA orzekł, że w przedstawionym stanie faktycznym spółka świadczy usługi pośrednictwa finansowego korzystające ze zwolnienia od VAT.
W tym miejscu Wnioskodawca zauważył, że finalnym efektem usług (świadczonych w sprawie będącej przedmiotem powyższego orzeczenia NSA) był - w porównaniu z Usługami Pośrednictwa Finansowego nabywanymi przez Spółkę - stosunkowo wąski zakres czynności mających na celu zawarcie umowy pomiędzy instytucją finansową a finalnym nabywcą. Usługi te - będące przedmiotem ww. orzeczenia - polegały bowiem na stworzeniu hostingu internetowego, jak również skonstruowaniu narzędzi pozwalających na zapoznanie się z ofertą i nawiązanie kontaktu z instytucją finansową.
Efektem Usług Pośrednictwa Finansowego nabywanych przez Wnioskodawcę będzie z kolei bardzo zaawansowany mechanizm, nastawiony na wykonywanie - w sposób automatyczny - szeregu czynności, które w tradycyjnym modelu świadczenia usług pośrednictwa finansowego powinien wykonać odpowiednio wyszkolony personel. Jak to zostało opisane w zdarzeniu przyszłym, będzie się na niego składać możliwość pozyskiwania Klientów (poprzez prezentowanie oferty Wnioskodawcy szerokiej gamie potencjalnych pożyczkobiorców w sieci Internet), przedstawianie Klientom oferty, wstępna ocena zdolności kredytowej Klienta, przeprowadzanie kompleksowego procesu weryfikacyjnego Klientów, jak również dostosowanie oferty do potrzeb i możliwości finansowych Klientów oraz - finalnie - doprowadzenie do zawarcia umowy pożyczki pomiędzy Klientem i Wnioskodawcą. Skoro więc NSA orzekł w przedmiotowym wyroku, że opisane usługi kwalifikują się do zwolnienia od VAT, to zdaniem Wnioskodawcy, tym bardziej usługi Pośrednika wykonywane na rzecz Wnioskodawcy powinny podlegać zwolnieniu od VAT (jako czynności w jeszcze szerszym stopniu nakierowane na uczynienie wszystkiego co możliwe, by w pierwszej kolejności zidentyfikować Klientów, a następnie doprowadzić do zawarcia umów pożyczek pomiędzy Wnioskodawcą a jego Klientami).
Dodatkowo, należy wskazać, że Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w prawomocnym wyroku z 18 kwietnia 2012 r., sygn. I SA/Wr 189/12 przedstawił stanowisko analogiczne do zajętego przez NSA, uznając, że usługa pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek pieniężnych „charakteryzuje się tym, że pomiędzy instytucją finansową (pożyczkową) a klientem (zainteresowanym otrzymaniem pożyczki) pojawia się podmiot trzeci (pośrednik), który - pełniąc rolę "czynnika spajającego" - uczestniczy w opisanym wyżej procesie udzielania pożyczek. Rola pośrednika nie w każdym przypadku ogranicza się do "kojarzenia" podmiotów zainteresowanych udzieleniem i otrzymaniem pożyczki.”
W przywołanym powyżej wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny zauważył, że wobec braku definicji legalnej pojęcia „pośrednictwo” należy interpretować je przez pryzmat języka potocznego. W związku z tym, wskazał na definicję zawartą w słowniku języka polskiego, a ponadto odwołał się do poglądów wyrażonych w orzeczeniach TSUE w sprawach C-453/05 i C-235/00. Wnioskodawca ponownie podkreśla, że Usługi Pośrednictwa Finansowego będą odpowiadać wszystkim kryteriom wypracowanym przez TSUE, od których spełnienia TSUE uzależnia możliwość uznania danego świadczenia za czynność pośrednictwa finansowego zwolnioną od VAT.
Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w linii interpretacyjnej organów podatkowych, w szczególności w interpretacjach indywidualnych wydanych przez:
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 lipca 2018 r., sygn. 0115-KDIT1- 2.4012.415.2018.1.AD,
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 kwietnia 2018 r., sygn. 0114- KDIP4.4012.191.2018.1.IT,
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 września 2017 r., sygn. 0114- KDIP4.4012.310.2017.2.IGO,
Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 czerwca 2017 r., sygn. 0114-KDIP1- 2.4012.67.2017.2.KT,
Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 sierpnia 2016 r., sygn. IPPP1/4512-509/16-2/JL,
Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 lipca 2016 r., sygn. IPPP1/4512-392/16- 4/KR,
Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 27 czerwca 2016 r., sygn. ITPP1/4512- 341/16/MS,
Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 maja 2016 r., sygn. IBPP2/4512-133/15/KO,
Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 stycznia 2015 r., sygn. IPPP3/443-1064/14- 3/IG oraz IPPP3/443-1065/14-3/KT.
W tym miejscu należy jednakże zwrócić szczególną uwagę na interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: z dnia 13 lipca 2018 r., sygn. 0115-KDIT1-2.4012.415.2018.1.AD oraz z dnia 8 czerwca 2017 r. nr 0114-KDIP1-2.4012.67.2017.2.KT, które zapadły na gruncie bardzo zbliżonych stanów faktycznych.
W pierwszej z powyższych interpretacji indywidualnych organ podatkowy przychylił się do stanowiska wnioskodawcy w przedmiocie możliwości zwolnienia od VAT (w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT) usługi obejmującej, w szczególności: „czynności mające na celu pozyskiwanie Klientów w celu zawarcia przez nich umów pożyczek z Wnioskodawcą, w tym w szczególności zapewnienie i utrzymanie domeny internetowej oraz specjalnego systemu operacyjnego umożliwiającego sprzedaż pożyczek on-line, które razem będą tworzyć jedyny, dostępny dla potencjalnych pożyczkobiorców kanał zawierania umów pożyczki”.
Podobnie, w drugiej ze wskazanych interpretacji potwierdzono stanowisko wnioskodawcy, iż
„(`(...)`) usługi wykonywane za pośrednictwem serwisu internetowego, umożliwiające zainteresowanym stronom - odpowiednio - udzielenie pożyczki lub jej uzyskanie, poprzez: zapewnienie funkcjonowania domeny internetowej oraz systemu operacyjnego umożliwiającego sprzedaż pożyczek on-line (które są jedynym dostępnym dla potencjalnych pożyczkobiorców kanałem zawarcia umowy pożyczki), przedstawienie oferty produktowej oraz jej warunki potencjalnym pożyczkobiorcom, ocenę potencjalnych pożyczkobiorców za pomocą dostępnych systemów oceny kredytowej i dokonywanie na tej podstawie selekcji i wyboru Klientów, dostosowanie (negocjowanie) warunków umowy pożyczki do indywidualnych Klientów, wreszcie zawarcie umowy pożyczki (dostarczenie pożyczkobiorcy dokumentów niezbędnych do zawarcia umowy, potwierdzenie przez Klienta treści zawieranej umowy oraz - po zawarciu umowy pożyczki - przesłanie na adres e-mail Pożyczkobiorcy potwierdzenia zawarcia umowy pożyczki) - stanowią usługi pośrednictwa finansowego”.
W konsekwencji powyższego Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy zgodnie z którym: „(`(...)`) wskazane w opisie stanu faktycznego oraz zdarzeniu przyszłym Usługi Pośrednictwa Finansowego nabywane od podatnika podatku od wartości dodanej w ramach importu usług, podlegają zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT”.
Wnioskodawca w całości przychyla się do stanowiska wyrażonego przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w ww. interpretacjach i podziela tezy tam zawarte.
[Usługi nabywane przez Wnioskodawcę jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek pieniężnych]
W ocenie Wnioskodawcy, nabywane Usługi Pośrednictwa Finansowego będą spełniać wszystkie przesłanki konieczne dla uznania ich za zwolnione od VAT, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Za takim podejściem przemawia przede wszystkim fakt, że:
Biorąc pod uwagę, że art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT stanowi zwolnienie przedmiotowe, a więc zwolnienie warunkowane wykonywaniem danego rodzaju usługi - i to bez względu na podmiot i sposób, w jaki się ją wykonuje - a na dodatek fakt, że zwolnienie to stanowi implementację wymogów Dyrektywy 112, zdaniem Wnioskodawcy, ograniczenie stosowania go jedynie do czynności wykonywanych przez strony umowy pożyczki stanowiłoby interpretację contra legem. Pośrednictwo, z natury rzeczy, będzie wykonywane przez podmiot, który nie będzie stroną umowy (tj. np. przez podmiot, który będzie jedynie pośredniczyć w zawarciu umów pożyczki).
W związku z powyższym - w ocenie Wnioskodawcy - usługi opisane w treści niniejszego wniosku jako „Usługi Pośrednictwa Finansowego”, nabywane przez Wnioskodawcę od Pośrednika mającego siedzibę i miejsce prowadzenia działalności na Łotwie w ramach importu usług, będą korzystać ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.
Mając na uwadze przedstawione wyżej argumenty, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości zaprezentowanego powyżej stanowiska.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili