0113-KDIPT1-3.4012.561.2018.1.MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2018 r. (data wpływu 18 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika w związku ze sprzedażą udziału w działkach budowlanych nr 358 i 359, stanowiących współwłasność małżeńską – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika w związku ze sprzedażą udziału w działkach budowlanych nr 358 i 359, stanowiących współwłasność małżeńską.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 1985 roku mąż Wnioskodawczyni J.C. był właścicielem gospodarstwa rolnego. Natomiast Wnioskodawczyni stała się współwłaścicielem gospodarstwa rolnego na podstawie Umowy majątkowej rozszerzającej – Wnioskodawczyni dołącza ksero aktu notarialnego. W skład gospodarstwa rolnego wchodzi m.in. działka nr 10.

W 2012 roku działa nr 10 została podzielona na trzy części zgodnie z wydanym przez Gminę …. statutem uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Teren rekreacyjno-sportowy działki nr 10 i innych sąsiednich działek zakupiła Gmina na boisko sportowe i drogę dojazdową.

Również w 2012 roku pozostała część działki nr 10/3 – długa i wąska, która zgodnie z planem zagospodarowania była przeznaczona na teren budowlany została scalona z działkami czterech sąsiadów i ponownie podzielona na dwie nowe działki rolne o nr 358 i 359 – ksero mapy z projektem podziału i scalenia w skali 1-1000.

Na potrzeby scalenia i ponownego podziału została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla działki nr 10/3 w 2012 roku. Na swoją działkę nr 10/3 Wnioskodawczyni występowała razem z mężem. Natomiast sąsiedzi występowali na swoje działki niezbędne do wykonania tej procedury geodezyjnej i ponowny podział gruntów ornych.

Nowe działki Wnioskodawczyni o nr 358 i 359 powstałe po scaleniu i ponownym podzieleniu są gruntami ornymi klasy IV-b, posadowionymi w innym miejscu niż działka Wnioskodawczyni nr 10/3, też grunty orne klasy IV-b.

Właścicielem działek nr 358 i 359 Wnioskodawczyni wraz z mężem jest od 2012 roku i uprawia je jako grunty orne.

Wnioskodawczyni wraz z mężem nie zamierza dokonywać jakichkolwiek czynności ani też ponosić jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania przedmiotowych działek nr 358 i 359 do sprzedaży, by zwiększyć ich atrakcyjność i wartość.

Nakłady związane ze scaleniem i ponownym podziałem to jedyne poniesione koszty do tej pory.

Wnioskodawczyni wraz z mężem jeszcze nie ogłosili sprzedaży tych działek, ale zapewne Wnioskodawczyni wykorzysta prasę lub sieć internetową. Działki te Wnioskodawczyni nie udostępnia innym na podstawie umowy najmu, czy dzierżawy. Wnioskodawczyni wraz z mężem uprawia je, jako rolnicy małego gospodarstwa rolnego.

Wnioskodawczyni nie płaciła i nie płaci żadnego podatku VAT (podatek od towarów i usług). Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Czy w takim przypadku sprzedając działki nr 358 i 359, jako działki budowlane – zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego Wnioskodawczyni będzie musiała zapłacić podatek Vat?

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając działki budowlane numer 358 i 359 Wnioskodawczyni będzie występowała w charakterze podatnika VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Wnioskodawczyni uważa, że nie powinna płacić podatku VAT od sprzedaży pozostałej części działki nr 10/3 (właścicielem jest od 1994 roku) – która w 2012 roku została również podzielona na nowe działki geodezyjnie o nr 358 i 359, zgodnie z procedurą geodezyjną i ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego przez naszą Gminę `(...)`..

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 cyt. Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni, w celu dokonania sprzedaży udziału w prawie własności przedmiotowej nieruchomości podejmowała/będzie podejmować aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s.1, z późn. zm.) (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem gospodarstwa rolnego na podstawie Umowy majątkowej rozszerzającej. W skład gospodarstwa rolnego wchodzi m.in. działka nr 10. W 2012 roku działa nr 10 została podzielona na trzy części zgodnie z wydanym przez Gminę ….. statutem uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Teren rekreacyjno-sportowy działki nr 10 i innych sąsiednich działek zakupiła Gmina na boisko sportowe i drogę dojazdową. Również w 2012 roku pozostała część działki nr 10/3 – długa i wąska, która zgodnie z planem zagospodarowania była przeznaczona na teren budowlany została scalona z działkami czterech sąsiadów i ponownie podzielona na dwie nowe działki rolne o nr 358 i 359. Na potrzeby scalenia i ponownego podziału została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla działki nr 10/3 w 2012 roku. Na swoją działkę nr 10/3 Wnioskodawczyni występowała razem z mężem. Natomiast sąsiedzi występowali na swoje działki niezbędne do wykonania tej procedury geodezyjnej i ponowny podział gruntów ornych. Nowe działki Wnioskodawczyni o nr 358 i 359 powstałe po scaleniu i ponownym podzieleniu są gruntami ornymi klasy IV-b, posadowionymi w innym miejscu niż działka Wnioskodawczyni nr 10/3, też grunty orne klasy IV-b. Właścicielem działek nr 358 i 359 Wnioskodawczyni wraz z mężem jest od 2012 roku i uprawia je jako grunty orne. Wnioskodawczyni wraz z mężem nie zamierza dokonywać jakichkolwiek czynności ani też ponosić jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania przedmiotowych działek nr 358 i 359 do sprzedaży, by zwiększyć ich atrakcyjność i wartość. Nakłady związane ze scaleniem i ponownym podziałem to jedyne poniesione koszty do tej pory. Wnioskodawczyni wraz z mężem jeszcze nie ogłosili sprzedaży tych działek, ale zapewne Wnioskodawczyni wykorzysta prasę lub sieć internetową. Działki te Wnioskodawczyni nie udostępnia innym na podstawie umowy najmu, czy dzierżawy. Wnioskodawczyni wraz z mężem uprawia je, jako rolnicy małego gospodarstwa rolnego. Wnioskodawczyni nie płaciła i nie płaci żadnego podatku VAT. Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii ustalenia, czy sprzedając udziały w działkach budowlanych numer 358 i 359 Wnioskodawczyni będzie występowała w charakterze podatnika VAT.

Zatem należy ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży udziałów w nieruchomości, Wnioskodawczyni będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań, istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni podejmowała działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, iż w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły okoliczności, które wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie podjęła ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: np.: nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działki). Wnioskodawczyni stała się współwłaścicielką działki nr 10, z której po podziale, scaleniu i ponownym podziale powstały działki o nr 358 i 359. Zainteresowana nie jest podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej pozarolniczej działalności gospodarczej. Przedmiotowe działki Wnioskodawczyni wraz z mężem uprawia jako grunty orne. Działki te nie są udostępniane na podstawie umowy najmu, czy dzierżawy. Co prawda z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem w 2012 r. dokonali podziału działki nr 10 na trzy działki, ale było to wynikiem uchwalonego przez Gminę studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, w którym m.in. dwie wyżej wymienione działki zostały przeznaczone na boisko i drogę dojazdową, i Gmina zakupiła je w tym celu. Wnioskodawczyni poniosła również nakłady na scalenie trzeciej z ww. działek z działkami sąsiadów i ponowny podział gruntu. Powyższe podyktowane było jednak względami praktycznymi (działka Wnioskodawczyni przed scaleniem była długa i wąska) i po tym fakcie Wnioskodawczyni wraz z mężem przez kilka lat wykorzystywała nowe działki (nr 358 i 359) jako grunty orne. Powyższe czynności miały zatem miejsce kilka lat przed transakcją sprzedaży nieruchomości. Brak jest zatem podstaw, by powiązać ww. czynność ze sprzedażą udziału w działkach. Co istotne, w związku ze sprzedażą udziału w działkach – jak wskazała Wnioskodawczyni – nie zamierza dokonywać jakichkolwiek czynności ani też ponosić jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania przedmiotowych działek nr 358 i 359 do sprzedaży.

Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika zatem taka aktywność Zainteresowanej, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie podjęła bowiem, w związku z zamiarem sprzedaży działek, ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, takich jak, np. uzbrojenie terenu – doprowadzenie do niego mediów, ogrodzenie działek. Zainteresowana nie angażowała zatem środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywała aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku działek porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, zbycie przez Zainteresowaną udziału w opisanych we wniosku działkach nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia tychże nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży udziału w działkach nr 358 i 359 Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż udziału ww. działkach można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Zatem dokonując sprzedaży udziałów w prawie własności nieruchomości gruntowych, Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanej cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanych udziałów w działkach, a dostawę tych udziałów - czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, sprzedając udział w działkach budowlanych nr 358 i 359, stanowiących współwłasność małżeńską, Wnioskodawczyni nie wystąpi w charakterze podatnika VAT, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawczyni i nie wywołuje skutków podatkowych dla męża Wnioskodawczyni.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić również uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w cyt. wyżej art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z powyższym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.