Interpretacja dotyczy opodatkowania podatkiem VAT dofinansowań otrzymywanych przez Towarzystwo Naukowe z Urzędu Miasta na organizację festiwali, z Ministerstwa na wydanie czasopism oraz z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska na wydanie albumu. Organ uznał, że dofinansowanie z Urzędu Miasta na organizację festiwali nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ nie jest bezpośrednio związane z ceną biletów na te imprezy, a jedynie pokrywa koszty ich organizacji. Z kolei dofinansowanie z Ministerstwa na wydanie czasopism, które są następnie sprzedawane, stanowi część ceny tych czasopism i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W odniesieniu do dofinansowania z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska na wydanie albumu, organ zdecydował o odroczeniu wydania rozstrzygnięcia do odrębnego postępowania.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2018 r. (data wpływu 4 czerwca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 lipca 2018 r. (data wpływu 27 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:
braku obowiązku odprowadzenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) od otrzymanego dofinansowania z Urzędu Miasta na realizację Festiwali (pytanie nr 1 wniosku) – jest prawidłowe,
braku obowiązku odprowadzenia podatku VAT od otrzymanego dofinansowania z Ministerstwa na wydanie drukiem dwóch czasopism: … (pytanie nr 3 wniosku) – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 4 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku odprowadzenia podatku VAT od otrzymanego dofinansowania:
z Urzędu Miasta na realizację Festiwali,
z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska na wydanie albumu Atlas …,
z Ministerstwa na wydanie drukiem dwóch czasopism: `(...)`
Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 lipca 2018 r. poprzez wskazanie, iż wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, przedstawienie opisu sprawy, pytań oraz własnego stanowiska, a także uiszczenie brakującej opłaty.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Towarzystwo Naukowe otrzymuje z Urzędu Miasta dofinansowanie na realizację Festiwali. Wstęp na wszystkie imprezy Festiwalowe jest bezpłatny dla wszystkich pragnących zapoznać się z określoną dziedziną wiedzy. Festiwale służą popularyzacji wiedzy wśród społeczeństwa i regionu `(...)` Dofinansowanie dotyczy kosztów realizacji festiwali. Otrzymane środki z Urzędu Miasta dofinansowują w części zadania organizacji festiwali. Dofinansowanie to nie oznacza zwrotu wszystkich ponoszonych kosztów. Z otrzymanych środków z Urzędu Miasta pokrywane są koszty administracji festiwali, prowadzenia imprez (zakup materiałów niezbędnych do prowadzenia wykładów, pokazów, warsztatów), promocji festiwali, od których także odprowadzany jest podatek od towarów i usług. Towarzystwo z tytułu realizacji festiwali nie uzyskuje żadnych dochodów.
Celem festiwali jest bowiem umożliwienie społeczeństwu kontaktu z wiedzą poprzez dostęp do jej zasobów. Tylko dofinansowanie umożliwia bezpłatny wstęp na wszystkie imprezy festiwalowe. Dofinansowanie ma charakter celowy. Wydatki z tych środków muszą być zgodne z zawartą umową. Zasadność wykorzystania przyznanego dofinansowania jest weryfikowana na podstawie składanego do Urzędu Miasta sprawozdania finansowego i merytorycznego.
Towarzystwo Naukowe otrzymało z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska dofinansowanie na wydanie albumu Atlas `(...)`. Zgodnie z treścią umowy cały nakład Atlasu był dystrybuowany nieodpłatnie, a więc dofinansowanie nie miało wpływu na cenę. Nie miało też wpływu na dochody Towarzystwa. Służyło ono pokryciu kosztów związanych z wydaniem tej publikacji, miało więc charakter celowy. Rodzaje kosztów związanych z wydaniem tej publikacji zostały wymienione w umowie i wiązały się wyłącznie z realizacją tej publikacji. Kontrola finansowa i merytoryczna polegała na przedstawieniu sprawozdania finansowego i merytorycznego z realizowanego zadania.
Towarzystwo Naukowe otrzymało z Ministerstwa dofinansowanie na wydanie drukiem dwóch czasopism: `(...)` Dofinansowanie obejmuje realizację przedsięwzięcia w latach 2018 i 2019. Przychody ze sprzedaży (nakład papierowy niski) służą jedynie pokryciu kosztów wydania tych czasopism, gdyż dofinansowanie pokrywa tylko część tych kosztów. Dofinansowanie nie wpływa też na cenę sprzedaży tych czasopism. Ceny tych czasopism pokrywają koszty ich wydania w niewielkim procencie ze względu na specjalistyczny charakter ich zawartości. Generalnie Towarzystwo ma zapewnić nieodpłatny dostęp do publikacji tych czasopism przez umieszczenie ich treści na odpowiednich portalach internetowych. Ocena prawidłowości wykorzystania dotacji oceniana będzie na podstawie sprawozdania finansowego i merytorycznego.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
Zdaniem Wnioskodawcy:
W przypadku dofinansowania przyznanego przez Urząd Miasta nie powinno się odprowadzać od kwoty tego dofinansowania podatku od towarów i usług, gdyż:
jest to operacja wyłącznie finansowa,
w trakcie realizacji zadania przy zakupach towarów usług naliczany i odprowadzany jest podatek od towarów i usług, ale w strukturze wydatków większość kosztów stanowią umowy z osobami fizycznymi, od wynagrodzeń podatku od towarów i usług nie pobiera się, dlatego naliczanie tego podatku od kwoty dofinansowania sprawia, że de facto dofinansowanie zostaje obniżone o ten podatek,
w przypadku organizacji non profit, organizacji pożytku publicznego, jaką jest Towarzystwo Naukowe takie podejście do naliczania podatku od towarów i usług wpływa na trudność wywiązania się z podjętych zobowiązań w ramach zawartych umów.
(oznaczone we wniosku nr 3)
W przypadku dofinansowania przyznanego przez Ministerstwo także nie powinno się odprowadzać podatku od towarów i usług, gdyż:
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:
braku obowiązku odprowadzenia podatku VAT od otrzymanego dofinansowania z Urzędu Miasta na realizację Festiwali (pytanie nr 1 wniosku) – jest prawidłowe,
braku obowiązku odprowadzenia podatku VAT od otrzymanego dofinansowania z Ministerstwa na wydanie drukiem dwóch czasopism: … (pytanie nr 3 wniosku) – jest nieprawidłowe.
Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Według art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.
W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Jak wynika z treści art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
W myśl art. 29a ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia – koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.
Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:
Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.
Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.
Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.
Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.
Przepis art. 29a ust. 1 ustawy jest odpowiednikiem art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.
Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.
Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia „subwencja bezpośrednio związana z ceną”.
W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).
W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencję, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.
W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.
Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.
Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.
Jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.
Z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.
Bezpośredni związek dotacji z ceną (a więc cenotwórczy charakter) występuje w przypadku, gdy w sposób precyzyjny można określić jej wpływ na poziom ceny konkretnego towaru/usługi. Jest to możliwe w przypadku, gdy dotację można uznać za „korelat” świadczonej usługi lub dostarczanego towaru, tzn. gdy wypłacana jest tylko w razie świadczenia konkretnych usług lub dostawy konkretnego towaru, kwotowo również zależy od ilości świadczonych usług lub dostarczonych towarów. Także wtedy gdy dopłata ustalana jest jako określony procent poniesionych wydatków (określonej kategorii poniesionych wydatków), ma ona proste przełożenie na cenę świadczenia, gdy powoduje redukcję kwoty należnej od świadczeniobiorcy. W przypadku bowiem nieotrzymania dopłaty, odbiorca usług/towarów musiałby zapłacić cenę wyższą od oferowanej przez świadczeniodawcę, którego koszty (część kosztów) finansowana jest z zewnętrznego źródła.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca otrzymuje m.in.: z Urzędu Miasta dofinansowanie na realizację Festiwali oraz z Ministerstwa dofinansowanie na wydanie drukiem dwóch czasopism.
Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy wskazać, iż w celu rozstrzygnięcia, czy otrzymywane przez Wnioskodawcę dofinansowania podlegają opodatkowaniu należy rozważać:
szczegółowe warunki ich przyznawania,
cele, na które te dotacje są przeznaczone.
W zakresie otrzymanego dofinansowania z Urzędu Miasta na realizację Festiwali należy wskazać, iż z okoliczności sprawy wynika, że z otrzymanych środków z Urzędu Miasta pokrywane są koszty administracji festiwali, prowadzenia imprez (zakup materiałów niezbędnych do prowadzenia wykładów, pokazów, warsztatów), promocji festiwali. Tylko dofinansowanie umożliwia bezpłatny wstęp na wszystkie imprezy festiwalowe. Dofinansowanie to ma charakter celowy. Wydatki z tych środków muszą być zgodne z zawartą umową.
Wobec powyższego stwierdzić należy, że dofinansowanie z Urzędu Miasta nie ma bezpośredniego związku z ceną za organizację imprez festiwalowych.
Ww. dofinansowanie nie jest przyznawane jako dopłata do ceny usługi, ale ma postać dofinansowania kosztów. Środki finansowe przekazywane Wnioskodawcy na organizację imprez festiwalowych mają charakter wyłącznie kosztowy, tj. stanowią pokrycie określonych kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę. W konsekwencji, mamy do czynienia z dofinansowaniem o charakterze zakupowym, a nie dofinansowaniem mającym na celu sfinansowanie ceny sprzedaży. Otrzymywane dofinansowanie z Urzędu Miasta nie stanowi także wynagrodzenia za wykonywane usługi.
Wprawdzie Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego wskazał, że dofinansowanie przyznane na realizację Festiwali „umożliwia bezpłatny wstęp na wszystkie imprezy festiwalowe”, ale trzeba mieć na względzie, że sam fakt wpływu dofinansowania na ostateczną cenę towaru lub usług (w analizowanym zagadnieniu na bezpłatny charakter organizowanych imprez festiwalowych) nie wystarcza dla uznania, że dofinansowanie to podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Albowiem dla przyjęcia, że dofinansowanie ma bezpośredni związek z ceną niezbędne jest, aby było one przyznane konkretnemu podmiotowi w celu umożliwienia mu dostarczenia konkretnych dóbr i usług. Takiego charakteru nie ma pozyskane z Urzędu Miejskiego dofinansowanie na organizację ww. Festiwali mających charakter otwarty, ogólnodostępny i umożliwiających społeczeństwu kontakt z wiedzą poprzez dostęp do jej zasobów. Poprzez organizację tych wydarzeń Wnioskodawca bowiem przede wszystkim realizuje swoje cele statutowe, a dofinansowanie to jedynie w sposób pośredni wpływa na bezpłatny charakter ww. imprez festiwalowych.
W świetle całokształtu okoliczności sprawy dofinansowanie z Urzędu Miasta, które otrzymuje Wnioskodawca nie stanowi podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy. Tym samym, Wnioskodawca w związku z przyznaniem dofinansowania z Urzędu Miasta nie ma obowiązku odprowadzenia podatku VAT.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku odprowadzenia podatku VAT od otrzymanego dofinansowania z Urzędu Miasta na realizację Festiwali (pytanie nr 1 wniosku) należało uznać za prawidłowe.
Z kolei odnosząc się do otrzymanego przez Wnioskodawcę dofinansowania z Ministerstwa przyznanego na wydanie drukiem czasopism: `(...)`, za które pobierana jest odpłatność, stwierdzić należy, że w tym przypadku mamy do czynienia z dopłatą do ceny tych czasopism. Skoro bowiem dochodzi do sprzedaży tych czasopism, to dofinansowanie pokrywające część kosztów związanych z ich wydaniem wpływa w sposób bezpośredni na cenę czasopism uiszczaną przez odbiorców (przyznane dofinansowanie umożliwia bowiem zakup tych czasopism po cenie niższej), a zatem podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy. Trzeba bowiem mieć na względzie, że jednym ze składników ceny danego towaru jest koszt jego wytworzenia, jeżeli więc część tego kosztu zostaje pokryta z przyznanego dofinansowania, to dofinansowanie to staje się elementem ceny tego towaru. Ponadto bez znaczenia dla opodatkowania podatkiem VAT przyznanego dofinansowania na wydanie drukiem tych czasopism ma fakt, że przychody uzyskane z ich sprzedaży jedynie pokrywają koszty ich wydania. Żaden bowiem przepis nie uzależnia opodatkowania podatkiem VAT dofinansowań od tego, czy podmiot otrzymujący dofinansowanie osiągnie zysk czy też poniesie stratę.
W konsekwencji dofinansowanie z Ministerstwa na wydanie czasopism stanowi podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy, i co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku odprowadzenia podatku VAT od otrzymanego dofinansowania z Ministerstwa na wydanie drukiem dwóch czasopism: … (pytanie nr 3 wniosku) należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie:
braku obowiązku odprowadzenia podatku VAT od otrzymanego dofinansowania z Urzędu Miasta na realizację Festiwali (pytanie nr 1 wniosku),
braku obowiązku odprowadzenia podatku VAT od otrzymanego dofinansowania z Ministerstwa na wydanie drukiem dwóch czasopism: … (pytanie nr 3 wniosku).
Natomiast w zakresie braku obowiązku odprowadzenia podatku VAT od otrzymanego dofinansowania z Wojewódzkiego Fundusz Ochrony środowiska na wydanie albumu Atlas … (pytanie nr 2 wniosku), zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili