0113-KDIPT1-1.4012.552.2018.1.WL

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 06 lipca 2018 r. (data wpływu 09 lipca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 09 sierpnia 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „`(...)`” - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „`(...)`”.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 09 sierpnia 2018 r. (data wpływu) o wskazanie adresu elektronicznego do doręczeń e-PUAP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Gmina `(...)` (dalej: „Gmina” lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego, odpowiedzialna jest m.in. za realizację projektów inwestycyjnych, których przedmiotem jest w szczególności budowa, modernizacja, termomodernizacja oraz remont obiektów wykorzystywanych przez Gminę do bieżącego zaspokajania potrzeb wspólnoty samorządowej w zakresie gminnego budownictwa mieszkaniowego, pomocy społecznej, wspierania rodziny, edukacji publicznej oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. Jednocześnie zgodnie z dyspozycją art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 994 ze zm.; dalej: „Ustawa o samorządzie gminnym”) zaspokajanie przez Gminę zbiorowych potrzeb wspólnych dotyczących gminnego budownictwa mieszkaniowego stanowi jej zadanie własne. Ponadto, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6, 6a, 8 i 15 ustawy o samorządzie gminnym do zadań własnych Gminy należy także zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie pomocy społecznej, wspierania rodziny, edukacji publicznej oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej.

W 2018 r. Gmina rozpoczęła realizację projektu pn. „`(...)`”, z planowanym terminem jej zakończenia na 30 października 2018 r. (dalej: „Inwestycja”).

Przedmiotem Inwestycji jest remont budynku należącego do Gminy, poprzez utworzenie dwóch samodzielnych mieszkań socjalnych, które będą stanowić mieszkaniowy zasób Gminy oraz świetlicy spełniającej funkcje edukacyjno-integracyjno-terapeutyczne dla mieszkańców Gminy (dalej jako: „Budynek”). Budynek jest/będzie administrowany przez Gminę za pośrednictwem Urzędu Gminy.

W związku z realizacją Inwestycji Gmina nabyła/będzie nabywać we własnym imieniu i na własny rachunek towary i usługi, których zakup jest/będzie udokumentowany fakturami VAT wystawianymi na Gminę.

W związku z Inwestycją Gmina zawarła z Samorządem Województwa `(...)` umowę o dofinansowanie jej realizacji ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa `(...)` na lata 2014-2020, Oś Priorytetowa 7, „Sprawne usługi publiczne” w ramach działania 7.3 „Infrastruktura zdrowotna i społeczna”.

Przed realizacją Inwestycji Budynek był wykorzystywany przez Gminę na potrzeby prowadzenia świetlicy wiejskiej, w sposób ogólnodostępny i nieodpłatny.

Po oddaniu Inwestycji do użytkowania Gmina będzie wykorzystywać Budynek do realizacji jej zadań własnych w zakresie gminnego budownictwa mieszkaniowego, a także utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz związanych z tym zadań dotyczących pomocy społecznej, wspierania rodziny oraz edukacji publicznej. W szczególności Gmina pragnie wskazać, że po zakończeniu Inwestycji część Budynku przeznaczona na świetlicę będzie ogólnodostępna dla mieszkańców Gminy i udostępniana im w sposób nieodpłatny. Ponadto, w związku z działalnością prowadzoną w Budynku Gmina uzyskiwać będzie wpływy z tytułu czynszu za wynajem lokali mieszkalnych. Niemniej jednak, zdaniem Gminy usługi wynajmu lokali mieszkalnych mieszczą się w dyspozycji art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, w konsekwencji czego podlegają zwolnieniu z opodatkowania VAT.

Równocześnie Gmina nie wykorzystuje/nie będzie wykorzystywać Budynku do świadczenia usług podlegających opodatkowaniu VAT, niekorzystających ze zwolnienia z opodatkowania, tj. przykładowo usługi najmu powierzchni na cele użytkowe/dzierżawy powierzchni czy obciążanie najemców opłatami za media obliczane odrębnie od czynszu.

Wydatki na Inwestycję są/będą związane z całokształtem działalności prowadzonej w ramach Budynku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje/będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług na potrzeby realizacji Inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie nie przysługuje/nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług na potrzeby realizacji Inwestycji.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści cytowanej powyżej regulacji wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są następnie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Zatem, w celu dokonania oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia VAT, w każdym przypadku należy rozstrzygnąć, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT:

• zostały nabyte przez podatnika tego podatku oraz

• pozostają w związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi VAT.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 1 cytowanej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Stosownie do treści art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o charakterze lokalnym niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Jak wynika z art. 7 ust. 1 pkt 6, 6a, 7, 8 i 15 ustawy o samorządzie gminnym do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnych, w tym m.in. z zakresu gminnego budownictwa mieszkaniowego, pomocy społecznej, wspierania rodziny, edukacji publicznej oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej.

Jak wskazano w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, zadania realizowane przez Gminę w związku z Inwestycją stanowią zadania własne Gminy realizowane w oparciu o art. 7 ust. 1 pkt 6, 6a, 7, 8 i 15 ustawy o samorządzie gminnym.

Zgodnie z przytoczonymi powyżej przepisami ustawy o VAT, w niektórych sytuacjach gminy mogą jednak być podatnikami VAT z tytułu wykonywanych czynności. Gminy wyposażone są w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zatem należy uznać, iż spełniają zawartą w ww. przepisie definicję podatnika VAT, o ile działania gmin są realizowane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Pogląd taki w odniesieniu do czynności wykonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego na podstawie umów cywilnoprawnych wyraził wielokrotnie Naczelny Sąd Administracyjny (dalej jako: „NSA”), m.in. w wyroku z dnia 26 sierpnia 2010 r. I FSK 1303/09, w którym wskazano, iż „w efekcie unormowania zawartego w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, gmina jest podatnikiem podatku VAT w zakresie, w jakim dokonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych”. Podobnie także w orzeczeniu z dnia 23 marca 2010 r. sygn. I FSK 273/09 NSA uznał, iż „podatnikiem VAT w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy) jest z racji posiadanych cech podatnika (art. 15 ust. 1 ustawy) – gmina”.

Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one ich zadań własnych, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

Ostatnim z elementów przedstawionego powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jest wykorzystywanie nabywanych towarów i usług przez podatnika do działalności opodatkowanej. Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku VAT albo niepodlegających temu podatkowi.

W opinii Gminy, mając na uwadze powyższe przepisy ustawy o VAT oraz przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, realizując Inwestycję polegającą na remoncie Budynku, Gmina przede wszystkim będzie wykonywała zadania w ramach reżimu publicznoprawnego nałożone na nią odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana. Majątek powstały w ramach Inwestycji będzie służyć zasadniczo do wykonywania czynności pozostających poza zakresem ustawy o VAT (z uwagi na działanie Gminy jako organ władzy publicznej w zakresie gminnego budownictwa mieszkaniowego, pomocy społecznej, wspierania rodziny, edukacji publicznej oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej). Niemniej jednak wskazać należy, iż Gmina będzie w Budynku wykonywać również czynności jej zdaniem podlegające ustawie o VAT, lecz korzystające ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT (wynajem lokali na cele mieszkalne).

Tym samym, wydatki ponoszone przez Gminę w związku z realizacją Inwestycji są/będą związane z działalnością niepodlegającą ustawie o VAT, jak i czynnościami, zdaniem Gminy, korzystającymi ze zwolnienia z VAT. Budynek nie jest i nie będzie po zakończeniu realizacji Inwestycji wykorzystywany do czynności opodatkowanych VAT i skutkujących obowiązkiem wykazania podatku należnego.

W konsekwencji, skoro Wnioskodawca po zrealizowaniu Inwestycji będzie ją wykorzystywał wyłącznie do zdarzeń niepodlegających regulacjom ustawy o VAT oraz do czynności zwolnionych z VAT, warunek związku ponoszonych wydatków z czynnościami opodatkowanymi (o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT) nie zostanie spełniony i tym samym, w opinii Gminy, nie jest/nie będzie ona uprawniona do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację przedstawionej Inwestycji.

Stanowisko przedstawione przez Gminę znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 29 marca 2017 r. (nr 0114-KDIP1-3.4012.25.2017.1.ISK) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że: „(`(...)`) w analizowanej sprawie - pomimo, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT - warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż Wnioskodawca realizując opisaną inwestycję dotyczącą przebudowy świetlicy wiejskiej, nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a towary i usługi nabywane w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług - świetlica będzie wykorzystywana przez mieszkańców obszaru LGD, będzie pełnić funkcję ośrodka społeczno-kulturalnego, a korzystanie z niej będzie nieodpłatne”.

Ponadto, w interpretacji indywidualnej z dnia 28 lipca 2016 r. (nr IBPP2/4512-345/16/EK) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, że „Efekty realizowanego projektu nie będą służyły czynnościom podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powstałe mieszkania socjalne będą wynajmowane na cele mieszkaniowe, które to są zwolnione z podatku od towarów i usług, natomiast powstałe centrum usług społecznościowych będzie służyło mieszkańcom nieodpłatnie. (`(...)`) Należy uznać, że Wnioskodawca realizując przedstawione we wniosku zadania inwestycyjne w zakresie nie działa w charakterze podatnika VAT, a nabywanych towarów i usług niezbędnych do zrealizowania inwestycji celu publicznego nie będzie wykorzystywał do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony w związku z realizacją ww. projektu”.

Analogiczne stanowisko zaprezentowane zostało także przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 20 stycznia 2017 r. (nr 1061-IPTPP2.4512.577.2016.1.MM) oraz w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 maja 2017 r. (nr 0112-KDIL4.4012.66.2017.2.JKU).

Reasumując, Gminie nie przysługuje/nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją Inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. gminnego budownictwa mieszkaniowego, pomocy społecznej, wspierania rodziny, edukacji publicznej oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej (art. 7 ust. 1 pkt 6, 6a, 7, 8 i 15 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie zostanie spełniony, ponieważ – jak wynika z okoliczności sprawy – mienie powstałe w wyniku realizacji projektu nie będzie wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie ma/nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki ponoszone z tytułu realizacji ww. zadania inwestycyjnego. Tym samym Zainteresowanemu nie przysługuje/nie będzie przysługiwało z tego tytułu prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca nie ma/nie będzie miał prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…”, ponieważ mienie powstałe w wyniku realizacji projektu nie jest/nie będzie służyło do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Tut. Organ jako element stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przyjął, że Gmina wykorzystuje/będzie wykorzystywać ww. budynek do realizacji zadań własnych w zakresie gminnego budownictwa mieszkaniowego, pomocy społecznej, wspierania rodziny, edukacji publicznej, utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej, i do czynności zwolnionych od podatku VAT, oraz że Gmina nie wykorzystuje/nie będzie wykorzystywać budynku do świadczenia usług podlegających opodatkowaniu VAT, niekorzystających ze zwolnienia z opodatkowania. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.