0112-KDIL1-2.4012.404.2018.2.NF

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2018 r. (data wpływu 19 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 lipca 2018 r. (data wpływu 7 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) transakcji sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 31 lipca 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia (…) 2005 r. umową o dożywocie Pani K (dalej: Wnioskodawca) w zamian za dożywocie na rzecz matki Pani J nabyła m.in. niezabudowaną nieruchomość rolną składającą się z działki gruntu nr 41/5 oraz działki gruntu nr 6/12. Działki te były użytkowane zgodnie z ich przeznaczeniem tzn. do prowadzenia upraw rolnych do 2011 r. Dożywotnik Pani J zmarła w 2011 r.

Po jej śmierci Wnioskodawca postanowił dokonać w 2013 r. podziału działki gruntu nr 41/5 na kilka działek. Podział doprowadził do wyodrębnienia m.in. działki gruntu nr 41/10. Celem podziału był zamiar obdarowania nieruchomościami rodzeństwa po śmierci matki, jednakże żadne z nich nie było tym zainteresowane, w związku z czym Wnioskodawca sprzedał wyodrębnione działki pozostawiając sobie jednak działkę nr 41/10.

W 2017 r. Wnioskodawca zdecydował się sprzedać działkę gruntu nr 41/10, albowiem zrezygnował on z dalszego posiadania tego gruntu rolnego i jego uprawiania. W tym celu postanowił, że dokona kolejnego podziału gruntu na mniejsze działki aby przy sprzedaży osiągnąć wyższą cenę. Decyzją z dnia 25 stycznia 2018 r. Burmistrz zatwierdził projekt podziału nieruchomości w wyniku której powstało 18 działek o numerach: 41/16, 41/17, 41/18, 41/19, 41/20, 41/21, 41/22, 41/23, 41/24, 41/25, 41/26, 41/27, 41/28, 41/29, 41/30, 41/31, 41/32 oraz 41/33. Działka nr 41/33 ma stanowić drogę dojazdową do pozostałych 17 działek. Wnioskodawca ma zamiar sukcesywnie odsprzedawać poszczególne działki gruntu.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy. Dla przedmiotowych nieruchomości gmina nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Decyzją Burmistrz ustalił warunki zabudowy dla 17 budynków mieszkalnych jednorodzinnych zgodnie z wnioskiem. Powyższe działki nie zostały odrolnione, nie są więc działkami budowlanymi, jak również nie zostały poniesione nakłady na tzw. uzbrojenie terenu. Wnioskodawca chce ogłosić ofertę sprzedaży poszczególnych działek jedynie na ogólnodostępnym portalu internetowym ogłoszeniami tego typu. Nie będzie w tym celu zlecał sprzedaży biurom pośrednictwa ani nie będzie prowadził innych działań marketingowych.

Natomiast, w piśmie z dnia 31 lipca 2018 r. w odpowiedzi pytania tut. Organu:

1. Czy Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to z jakiego tytułu?
2. Czy przedmiotowe działki były wykorzystywane w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), w tym w działalności rolniczej? Jeśli tak, to jaka to była działalność i czy Wnioskodawca był/jest z tego tytułu zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT?
3. Czy działki będące przedmiotem zapytania, Wnioskodawca udostępniał/udostępnia innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia itp.? Jeżeli tak, czy były to umowy odpłatne czy nieodpłatne?
4. W jaki sposób Wnioskodawca wykorzystywał od 2011 r. działki mające być przedmiotem sprzedaży?
5. W jaki sposób Wnioskodawca zamierza wykorzystać pozyskane z tytułu przedmiotowej sprzedaży środki pieniężne oraz na jaki cel wykorzystał/wykorzysta środki pieniężne pozyskane z wcześniej dokonanej sprzedaży działek wyodrębnionych z działki nr 41/5?

Wnioskodawca wskazał, że:

1. Nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;
2. Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane przez niego do działalności gospodarczej, w tym do działalności rolniczej;
3. Nie udostępniał działek innym osobom na podstawie umów najmu, dzierżawy, użyczenia, itp.;
4. Od 2011 r. działki nie były w ogóle wykorzystywane, nie były prowadzone na tych działkach żadne prace ani rolnicze ani żadne inne;
5. Nie ma on jeszcze sprecyzowanych planów czy zamiarów co do wykorzystania środków pozyskanych ze sprzedaży przedmiotowych działek. Natomiast odnośnie wykorzystania środków ze sprzedaży działek wyodrębnionych z działki nr 41/5 Wnioskodawca podaje, że wykorzystał je na nabycie nowego samochodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym opisie sprawy transakcja sprzedaży tych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym opisie sprawy transakcje sprzedaży działek nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Istotne wskazówki interpretacyjne zawarte są w wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r., który został wydany w dwóch polskich sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Trybunał wskazał, że z orzecznictwa jego wynika, iż czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Zatem sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego gdyż z orzecznictwa jego wynika, że zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. W przeszłości już bowiem Trybunał stwierdził, że tzw. „dużych transakcji sprzedaży” można dokonywać również jako czynności osobistych. Według Trybunału występowanie okoliczności polegających na tym, że przed sprzedażą zainteresowany podmiot dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie świadczy jeszcze o niczym. Uznał on przy tym, że nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Doprowadziło go to do sformułowania wniosku, że całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Z orzeczenia tego wynika co do zasady, że jeżeli dana osoba w celu dokonania sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2000/l12, zmienionej Dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. Jednak, Wnioskodawca nie podejmuje aktywności typowej dla handlowców, bowiem bezpłatne ogłoszenia na internetowym portalu ogólnopolskim nie wykracza poza zwykłe formy ogłoszenia w celu sprzedaży rzeczy. Podobnie wystąpienie z wnioskiem o wydanie wstępnej decyzji o warunkach zabudowy nie wykracza poza typowe czynności właścicielskie, bowiem nie angażuje środków podobnych do przedsiębiorców prowadzących handel nieruchomościami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast, jak wyjaśnił Trybunał, w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.).

W powyższej kwestii wypowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), orzekając, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. W ocenie NSA, ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W świetle powyższego w niniejszej sprawie konieczne stało się ustalenie, czy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży działek podjęła/zamierza podjąć aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to nastąpi w ramach zarządu jej majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 2017 r. Wnioskodawca zdecydował się sprzedać działkę gruntu nr 41/10. W tym celu postanowił, że dokona kolejnego podziału gruntu na mniejsze działki aby przy sprzedaży osiągnąć wyższą cenę. Decyzją z dnia 25 stycznia 2018 r. został zatwierdzony projekt podziału nieruchomości w wyniku której powstało 18 działek o numerach: 41/16, 41/17, 41/18, 41/19, 41/20, 41/21, 41/22, 41/23, 41/24, 41/25, 41/26, 41/27, 41/28, 41/29, 41/30, 41/31, 41/32 oraz 41/33. Działka nr 41/33 ma stanowić drogę dojazdową do pozostałych 17 działek. Wnioskodawca ma zamiar sukcesywnie odsprzedawać poszczególne działki gruntu.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy. Decyzją Burmistrz ustalił warunki zabudowy dla 17 budynków mieszkalnych jednorodzinnych zgodnie z wnioskiem.

Jak wynika z treści wniosku, powyższe działki nie zostały odrolnione, nie są więc działkami budowlanymi, jak również nie zostały poniesione nakłady na tzw. uzbrojenie terenu. Wnioskodawca chce ogłosić ofertę sprzedaży poszczególnych działek jedynie na ogólnodostępnym portalu internetowym ogłoszeniami tego typu. Nie będzie w tym celu zlecał sprzedaży biurom pośrednictwa ani nie będzie prowadził innych działań marketingowych.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowe działki nie były wykorzystywane przez niego do działalności gospodarczej, w tym do działalności rolniczej. Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca nie udostępniał działek innym osobom na podstawie umów najmu, dzierżawy, użyczenia, itp.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku z planowaną sprzedażą działek – za podatnika podatku od towarów i usług.

Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Wprawdzie należy wskazać, że w 2013 r. Wnioskodawca dokonał podziału działki nr 41/5 w celu obdarowania rodzeństwa oraz w 2017 r. dokonał on podziału działki nr 41/10 (powstałej z działki nr 41/5) oraz wystąpił z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy. Jednak – co istotne – przedmiotowe działki powstały na skutek podziału działki, którą Wnioskodawca otrzymał w ramach dożywocia na rzecz matki. Działki te nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, w tym w działalności rolniczej. Wnioskodawca nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Działki nie były udostępniane innym osobom na podstawie umowy najmu, użyczenia, dzierżawy, itp. Działki mające być przedmiotem sprzedaży nie zostały odrolnione. Nie zostały również poniesione przez Wnioskodawcę nakłady na uzbrojenie terenu. Wnioskodawca nie będzie zlecał sprzedaży działek biurom pośrednictwa ani nie będzie prowadził innych działań marketingowych. Wnioskodawca chce ogłosić sprzedaż działek jedynie na ogólnodostępnym portalu internetowym.

W tym miejscu należy wskazać na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16, w którym sąd stwierdził, że: „Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla czterech działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, a także sprzedaż za pośrednictwem portali internetowych oraz biura nieruchomości nie stanowi o zawodowej działalności skarżącej. (…) Korzystanie z biura nieruchomości czy portali internetowych przy sprzedaży nieruchomości przemawia raczej za tym, że skarżąca nie zajmuje się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Trudno przy tym wyobrazić sobie w jaki inny sposób mogłaby znaleźć potencjalnych nabywców działek”.

Tym samym, w omawianej sprawie należy wskazać, że całokształt działań Wnioskodawcy, ich zakres oraz stopień zaangażowania nie mogą świadczyć o zamiarze wykonywania działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Zatem dokonując sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie stanowi wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży tych działek, a ich dostawę cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż poszczególnych działek powstałych w wyniku podziału działki nr 41/10 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. W szczególności należy mieć na uwadze sytuację, w której Wnioskodawca podejmie dodatkowe działania – oprócz tych wskazanych w opisie sprawy – wykraczające poza zakres zarządzania majątkiem prywatnym Zainteresowanego.

Ponadto, tut. Organ nadmienia, że jeżeli wolą Wnioskodawcy jest otrzymanie rozstrzygnięcia dotyczącego opodatkowania transakcji sprzedaży działek podatkiem od czynności cywilnoprawnych zobowiązany jest on wystąpić z wnioskiem o wydanie interpretacji w tym zakresie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.