0115-KDIT1-3.4012.432.2018.1.DM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2018 r. (data wpływu 6 lipca 2018 r.), uzupełnionym w dniu 8 sierpnia 2018 r. (data wpływu 9, 13 i 14 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 9, 13 i 14 sierpnia 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). W czerwcu 2018 r. Gmina zakończyła realizację inwestycji pn. „…”. W ramach ww. zadania rozebrano istniejący, zniszczony most dla pieszych oraz zbudowano nowy most dla pieszych z drewna klejonego nad Jeziorem w W. wraz z wykonaniem nowych przyczółków, schodów, podjazdu oraz dodatkowych robót towarzyszących. Drewniany most został wykonany w formie kładki dla pieszych o łącznej długości 35,80 m, szerokości 3,05 m.

Głównym elementem konstrukcyjnym są cztery dźwigary wykonane z drewna klejonego (GL28c), mocowane na sztywno do żelbetonowych przyczółków za pomocą stalowych łączników. Łączna powierzchnia (most+dojścia) wyniosła 163,35 m2 i zastąpiła wcześniej istniejący zniszczony obiekt. Stary most był w bardzo złym stanie technicznym, co stwarzało niebezpieczeństwo wypadku. Budowa mostu dla pieszych na Jeziorze w W. nie wpłynęła na sposób zagospodarowania terenu. Nowy most powstał w miejscu istniejącego, na terenach rekreacyjnych, w otoczeniu istniejących ścieżek pieszo-rowerowych. Jedynym nowym elementem zagospodarowania terenu jest podjazd zlokalizowany po stronie południowej. Most służy jako trakt pieszo-rowerowy łączący ze sobą dwa brzegi Jeziora w W. Budowa nowego mostu wpłynęła na poprawę bezpieczeństwa pieszych, w tym turystów przeprawiających się mostem. Wybudowana infrastruktura jest ogólnodostępna dla wszystkich grup społecznych i wiekowych zgodnie z zasadą równych szans i zasadą zrównoważonego rozwoju. Dzięki budowie mostu uległa poprawie dostępność komunikacyjna do miejsc atrakcyjnych turystycznie położonych po drugiej stronie jeziora. Inwestycja przyczyniła się do zaspokojenia potrzeb społecznych i kulturalnych mieszkańców regionów. Ponadto stworzono szansę na wykreowanie oferty turystycznej skierowanej do osób ceniących aktywny wypoczynek. Infrastruktura, która powstała w ramach operacji, jest udostępniana całkowicie nieodpłatnie. Operacja ma na celu wzrost atrakcyjności turystycznej regionu poprzez dostosowanie infrastruktury do potrzeb rekreacji i turystyki. Na realizację operacji Gmina pozyskała środki z Unii Europejskiej w ramach działania „Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER”, poddziałanie 19.2 „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, tj. w dniu 18 kwietnia 2018 r. podpisana została umowa o dofinansowanie operacji. Obecnie przygotowywany jest wniosek o wypłacenie płatności końcowej. We wniosku o dofinansowanie operacji stanowiącym podstawę do podpisania umowy o dofinansowanie wskazano, że Gmina jest podatnikiem podatku VAT oraz figuruje w ewidencji podatników podatku VAT i realizując wyżej opisaną operację nie może odzyskać uiszczonego podatku VAT. Jako powód wskazano, iż brak możliwości odzyskania podatku VAT wynika z okoliczności, iż Gmina zakupionych w ramach operacji towarów i usług nie będzie wykorzystywać do wykonywania czynności opodatkowanych - art. 86 ust. 1 w powiązaniu z art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 8 sierpnia 2018 r.

Czy Gmina realizując zadanie pn. „…” ma prawo do odzyskania podatku VAT w stosunku do towarów i usług zakupionych w ramach inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy, realizując inwestycję pn. „…” wykonywała zadanie własne Gminy w rozumieniu ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994). Zgodnie z art. 7 ust.1 pkt 2 do zadań własnych gminy należą sprawy dotyczące gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego, pkt 10 natomiast wskazuje na sprawy z zakresu kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Zgodnie z art. 15 ust.6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Infrastruktura, która powstała w ramach operacji jest i będzie udostępniania całkowicie nieodpłatnie oraz nie będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych. W świetle powyższego, na podstawie art. 15 ust. 6 oraz art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) Gmina nie ma możliwości odzyskania podatku VAT od zakupionych towarów i usług w ramach realizowanej inwestycji, a podatek VAT mógł zostać uznany za kwalifikowalny w złożonym wniosku o dofinansowanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w sytuacji, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji, jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Rozdział 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. z 2017, poz. 1686, z późn. zm.), normuje przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy przywołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów zawartych w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie został spełniony, gdyż – jak wynika z treści wniosku – infrastruktura powstała w ramach operacji nie jest wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych. W konsekwencji Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nie przysługuje również prawo do zwrotu podatku naliczonego, bowiem dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie stanowi środków wskazanych w powołanym rozporządzeniu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie informuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii kwalifikowalności podatku od towarów i usług, gdyż organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, albowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.