Województwo realizuje projekt budowy obwodnicy, który stanowi jego zadanie własne w zakresie transportu zbiorowego oraz dróg publicznych. Finansowanie projektu pochodzi z własnych środków budżetu Województwa oraz z Regionalnego Programu Operacyjnego. Nabyte towary i usługi w ramach projektu nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT, co oznacza, że nie wygenerują obrotu opodatkowanego tym podatkiem. Wybudowane oświetlenie uliczne zostanie nieodpłatnie przekazane gminie, a udostępnienie kanału technologicznego będzie odbywać się na podstawie decyzji administracyjnej, a nie w ramach działalności gospodarczej. W związku z powyższym Województwo nie będzie miało prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z realizacją projektu.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2018 r. (data wpływu 29 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu związanych z realizacją projektu pn.: „Budowa obwodnicy (`(...)`)” – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu związanych z realizacją projektu pn.: „Budowa obwodnicy (`(...)`)”.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Województwo realizuje projekt pn.: „Budowa obwodnicy (`(...)`)”. Zarządcą przedmiotowego odcinka drogi na wskazanym odcinku jest, zgodnie z art. 19 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. 2017. 2222, z późn. zm.), Zarząd Województwa. Zadanie prowadzi Zarząd Dróg Wojewódzkich, jako samorządowa jednostka budżetowa, nieposiadająca osobowości prawnej, powołana Uchwałą Sejmiku Województwa z dnia 23 marca 1999 r. w celu wykonywania zadań zarządcy dróg wojewódzkich w Województwie, położonych poza granicami miast na prawach powiatu. Koszty działalności Zarządu Dróg Wojewódzkich finansowane są z budżetu Województwa.
Od dnia 1 stycznia 2017 r. Województwo podjęło rozliczanie podatku VAT (podatek od towarów i usług) wraz ze swoimi jednostkami budżetowymi. Województwo jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.
Opisany we wniosku projekt jest realizowany w związku z działalnością statutową Województwa i należy do zadań własnych województwa wskazanych w ustawie z dnia 5 czerwca 1998 r. (Dz. U. 2017, z późn. zm.) – w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych. Przedmiotowy projekt jest realizowany w ramach zadania budowy dróg wojewódzkich, których zarządcą jest Zarząd Województwa.
Przedmiotem projektu jest budowa obwodnicy, co umożliwi wyprowadzenie ruchu tranzytowego poza obszary gęstej zabudowy centrum Miasta. Realizacja projektu wpłynie zatem na zwiększenie przepustowości sieci drogowej i poprawi dostępność dróg znajdujących się w sieci T(…). Projekt obejmuje w szczególności budowę obwodnicy, budowę drogi, budowę skrzyżowań, wykonanie obustronnych dodatkowych jezdni, budowę odwodnienia, realizację systemu meteorologicznego, budowę oświetlenia. Inwestycja koncentruje się na zapewnieniu poprawy dostępności do głównych szlaków drogowych regionu oraz zapewnia lepszą komunikację.
Zarząd Dróg Wojewódzkich ogłosił przetarg na wyłonienie wykonawcy robót budowlanych. Planuje się podpisanie umowy z wybranym wykonawcą w III kwartale 2018 r. Zabezpieczenie środków na realizację projektu wynika z Wieloletniej Prognozy Finansowej Województwa na lata 2018-2030, podjętej uchwałą Sejmiku Województwa.
Projekt jest przewidziany do finansowania ze środków własnych budżetu Województwa oraz ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020. Decyzją w sprawie dofinansowania Beneficjentem środków europejskich jest Województwo, a jednostką realizującą projekt jest Zarząd Dróg Wojewódzkich. Nie istnieje ryzyko wystąpienia braku środków pieniężnych na realizację projektu.
Wszystkie środki finansowe na realizację projektu przekazywane są jednostce realizującej projekt na podstawie faktur wystawianych przez Wykonawcę za wykonane roboty budowlane. Wkład własny jest pokrywany z budżetu Beneficjenta (budżetu Województwa). Wysokość dofinansowania dla projektu wynosi 73,92 % kosztów kwalifikowalnych.
Środki finansowe stanowiące dofinansowanie ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa przyznawane są na podstawie wniosków o płatność, w ramach którego jednostka otrzymuje dofinansowanie w formie zaliczki lub refundacji. W przypadku dofinansowania w formie zaliczki, wniosek taki obejmuje wysokości planowanych wydatków, określaną na podstawie harmonogramu robót. Harmonogramy wniosków o płatność składane są do Instytucji Organizującej konkurs jeden raz na kwartał. W przypadku dofinansowania w formie refundacji jednostka przedstawia faktury, które obejmują wykonane roboty budowlano-montażowe z wnioskowanego okresu rozliczeniowego.
We wniosku o dofinansowanie projektu w ramach RPO podatek VAT został określony po stronie kosztów kwalifikowanych. Nie zakładano możliwości jego odzyskania.
W ramach ww. projektu planowana jest również realizacja kanału technologicznego oraz oświetlenia ulicznego.
Zgodnie z § 109 Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych jakimi powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, droga publiczna powinna być oświetlona ze względu bezpieczeństwa ruchu, w szczególności m.in. gdy przebiega przez obszar oświetlony i występuje zagrożenie olśnienia uczestników ruchu, w obrębie węzła lub skrzyżowania, na skrzyżowaniu typu rondo czy w rejonie przejścia dla pieszych. Jednocześnie między oświetlonymi i nieoświetlonymi odcinkami drogi powinna być wykonana strefa przejściowa o zmniejszającym się natężeniu światła i długości nie mniejszej niż 100 m – dla dróg klasy technicznej G. W celu spełnienia wymogów ww. rozporządzenia, projekt budowy drogi przewiduje budowę oświetlenia ulicznego. Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 3) lit. C) ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. prawo energetyczne, finansowanie oświetlenia ulic, placów i dróg publicznych, znajdujących się na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Zgodnie z powyższym utrzymanie urządzeń oświetlenia ulicznego nie leży po stronie zarządcy drogi, lecz jest jednym z zadań gminy, właściwej dla miejsca danej inwestycji. Z uwagi na powyższe konieczne jest nieodpłatne przekazanie urządzeń oświetlenia ulicznego, wybudowanego w ramach zadania na rzecz gminy. Zakres rzeczowy związany z oświetleniem ulicznym został ujęty jako koszt kwalifikowalny we wniosku o dofinansowanie projektu.
W ramach przedmiotowego Projektu planuje się również budowę kanału technologicznego. W związku z powyższym, w przypadku zgłoszenia zainteresowania udostępnieniem kanału, przez potencjalnego gestora sieci, istnieje możliwość uzyskania przychodu z tytułu udostępnienia wybudowanego kanału technologicznego.
Ustawa o drogach publicznych nałożyła na zarządcę drogi obowiązek lokalizacji kanału w trakcie budowy lub przebudowy drogi. Kanał technologiczny udostępnia się na pisemny wniosek podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem, w drodze decyzji administracyjnej, w której określa się warunki udostępnienia tego kanału. Zasady ustalania, uiszczania oraz wysokość stawek opłat za udostępnienie 1 mb kanału określa art. 39 ust. 7h-7i ustawy o drogach publicznych oraz rozporządzenie Ministra Cyfryzacji z dnia 29 czerwca 2016 r., w sprawie udostępniania kanału technologicznego przez zarządców dróg publicznych oraz wysokości stawek opłat za udostępnienia 1 mb kanału technologicznego. Z uwagi na istnienie ustawowego obowiązku realizacji kanału technologicznego, określenie wysokości opłat za udostępnienie kanału technologicznego oraz sposobu jej uiszczania w drodze decyzji administracyjnej, udostępnienie kanału technologicznego nie stanowi usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym Zarząd Dróg Wojewódzkich (zarząd drogi), ani Zarząd Województwa (zarządca drogi wojewódzkiej) nie będzie miał możliwości odliczenia całości ani części podatku VAT z pobieranych opłat.
Nabyte towary i usługi w ramach realizowanego projektu nie są i nie będą przez Zarząd Dróg Wojewódzkich (zarząd drogi) ani przez Zarząd Województwa (zarządca drogi wojewódzkiej), w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT i nie będą generowały obrotu opodatkowanego podatkiem VAT. Przychodem jest tylko wpływ za wynajem kanału technologicznego. Przychody te nie przekraczają kosztów eksploatacji, tj. projekt nie generuje dochodu netto.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy Województwo w ramach projektu pn. Budowa obwodnicy (`(...)`)” w oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur zakupu związanych z realizacją ww. projektu?
Zdaniem Wnioskodawcy, efekty projektu nie są i nie będą przez Zarząd Dróg Wojewódzkich ani przez Zarząd Województwa, w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
Projekt nie będzie generował obrotu opodatkowanego podatkiem VAT.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, nie ma możliwości odliczenia w całości lub części podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT wystawionych przez wykonawców projektu oraz w związku z nieodpłatnym przekazaniem urządzeń oświetlenia ulicznego wykonanych w ramach przedmiotowego projektu, na rzecz gminy. Odnośnie budowy kanału technologicznego ewentualnego poboru opłat z uwagi na fakt, że udostępnienie kanału następuje na pisemny wniosek podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem w drodze decyzji administracyjnej, Województwo występuje w związku z ww. czynnością w roli organu władzy publicznej, wykonującego zadania własne poza zakresem działalności gospodarczej. Z uwagi na istnienie ustawowego obowiązku realizacji kanału technologicznego, określenie wysokości opłaty za udostępnienie kanału technologicznego oraz sposobu jej uiszczania w drodze decyzji administracyjnej, udostępnienie kanału technologicznego nie stanowi usługi w rozumieniu Ustawy o VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.
Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.
Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.
W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:
Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Na mocy art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2018 r., poz. 913, z późn. zm.), organy samorządu województwa działają na podstawie i w granicach określonych przez ustawy. Do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej.
Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, dysponuje mieniem wojewódzkim, prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową na podstawie budżetu.
Jak wynika z art. 8 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, w celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne oraz może zawierać umowy z innymi podmiotami.
Natomiast art. 14 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie województwa stanowi, że samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami, w szczególności w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.
W tym miejscu należy również przytoczyć przepis art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2222, z późn. zm.), zgodnie z którym, drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.
W świetle art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy o drogach publicznych, drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej, dzielą się na następujące kategorie:
Ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1, należą do tej samej kategorii co te drogi.
Według art. 2a ust. 2 ustawy o drogach publicznych, drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.
Organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi (art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych).
W myśl art. 19 ust. 2 powołanej wyżej ustawy, zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg:
Stosowanie do zapisu art. 20 ustawy o drogach publicznych, do zarządcy drogi należy między innymi:
Z opisu sprawy wynika, że Województwo realizuje projekt pn.: „Budowa obwodnicy (`(...)`)”. Zarządcą przedmiotowego odcinka drogi na wskazanym odcinku jest, zgodnie z art. 19 ust. 2 pkt 2 ustawy o drogach publicznych, Zarząd Województwa. Zadanie prowadzi Zarząd Dróg Wojewódzkich, jako samorządowa jednostka budżetowa, nieposiadająca osobowości prawnej, powołana Uchwałą Sejmiku Województwa w celu wykonywania zadań zarządcy dróg wojewódzkich w Województwie, położonych poza granicami miast na prawach powiatu. Koszty działalności Zarządu Dróg Wojewódzkich finansowane są z budżetu Województwa. Od dnia 1 stycznia 2017 r. Województwo podjęło rozliczanie podatku VAT wraz ze swoimi jednostkami budżetowymi. Województwo jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Opisany we wniosku projekt jest realizowany w związku z działalnością statutową Województwa i należy do zadań własnych województwa wskazanych w ustawie o samorządzie województwa – w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych. Przedmiotowy projekt jest realizowany w ramach zadania budowy dróg wojewódzkich, których zarządcą jest Zarząd Województwa. Przedmiotem projektu jest budowa obwodnicy o długości ok. 2,78 km, co umożliwi wyprowadzenie ruchu tranzytowego poza obszary gęstej zabudowy centrum Miasta. Realizacja projektu wpłynie zatem na zwiększenie przepustowości sieci drogowej i poprawi dostępność dróg znajdujących się w sieci T(…). Projekt obejmuje w szczególności budowę obwodnicy, budowę drogi, budowę skrzyżowań, wykonanie obustronnych dodatkowych jezdni, budowę odwodnienia, realizację systemu meteorologicznego, budowę oświetlenia. Inwestycja koncentruje się na zapewnieniu poprawy dostępności do głównych szlaków drogowych regionu oraz zapewnia lepszą komunikację. Zarząd Dróg Wojewódzkich ogłosił przetarg na wyłonienie wykonawcy robót budowlanych. Planuje się podpisanie umowy z wybranym wykonawcą w III kwartale 2018 r. Zabezpieczenie środków na realizację projektu wynika z Wieloletniej Prognozy Finansowej Województwa na lata 2018-2030, podjętej uchwałą Sejmiku Województwa. Projekt jest przewidziany do finansowania ze środków własnych budżetu Województwa oraz ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020. Decyzją w sprawie dofinansowania Beneficjentem środków europejskich jest Województwo, a jednostką realizującą projekt jest Zarząd Dróg Wojewódzkich. Nie istnieje ryzyko wystąpienia braku środków pieniężnych na realizację projektu. Wszystkie środki finansowe na realizację projektu przekazywane są jednostce realizującej projekt na podstawie faktur wystawianych przez Wykonawcę za wykonane roboty budowlane. Wkład własny jest pokrywany z budżetu Beneficjenta (budżetu Województwa). Wysokość dofinansowania dla projektu wynosi 73,92% kosztów kwalifikowalnych. Środki finansowe stanowiące dofinansowanie ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa przyznawane są na podstawie wniosków o płatność, w ramach którego jednostka otrzymuje dofinansowanie w formie zaliczki lub refundacji. W przypadku dofinansowania w formie zaliczki, wniosek taki obejmuje wysokości planowanych wydatków, określaną na podstawie harmonogramu robót. Harmonogramy wniosków o płatność składane są do Instytucji Organizującej konkurs jeden raz na kwartał. W przypadku dofinansowania w formie refundacji jednostka przedstawia faktury, które obejmują wykonane roboty budowlano-montażowe z wnioskowanego okresu rozliczeniowego. We wniosku o dofinansowanie projektu w ramach RPO podatek VAT został określony po stronie kosztów kwalifikowanych. Nie zakładano możliwości jego odzyskania. W ramach ww. projektu planowana jest również realizacja kanału technologicznego oraz oświetlenia ulicznego. Zgodnie z § 109 Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej w sprawie warunków technicznych jakimi powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, droga publiczna powinna być oświetlona ze względu bezpieczeństwa ruchu, w szczególności m.in. gdy przebiega przez obszar oświetlony i występuje zagrożenie olśnienia uczestników ruchu, w obrębie węzła lub skrzyżowania, na skrzyżowaniu typu rondo czy w rejonie przejścia dla pieszych. Jednocześnie między oświetlonymi i nieoświetlonymi odcinkami drogi powinna być wykonana strefa przejściowa o zmniejszającym się natężeniu światła i długości nie mniejszej niż 100 m – dla dróg klasy technicznej G. W celu spełnienia wymogów ww. rozporządzenia, projekt budowy drogi przewiduje budowę oświetlenia ulicznego. Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 3) lit. C) ustawy prawo energetyczne, finansowanie oświetlenia ulic, placów i dróg publicznych, znajdujących się na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Zgodnie z powyższym utrzymanie urządzeń oświetlenia ulicznego nie leży po stronie zarządcy drogi, lecz jest jednym z zadań gminy, właściwej dla miejsca danej inwestycji. Z uwagi na powyższe konieczne jest nieodpłatne przekazanie urządzeń oświetlenia ulicznego, wybudowanego w ramach zadania na rzecz gminy. Zakres rzeczowy związany z oświetleniem ulicznym został ujęty jako koszt kwalifikowany we wniosku o dofinansowanie projektu. W ramach przedmiotowego Projektu planuje się również budowę kanału technologicznego. W związku z powyższym, w przypadku zgłoszenia zainteresowania udostępnieniem kanału, przez potencjalnego gestora sieci, istnieje możliwość uzyskania przychodu z tytułu udostępnienia wybudowanego kanału technologicznego. Ustawa o drogach publicznych nałożyła na zarządcę drogi obowiązek lokalizacji kanału w trakcie budowy lub przebudowy drogi. Kanał technologiczny udostępnia się na pisemny wniosek podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem, w drodze decyzji administracyjnej, w której określa się warunki udostępnienia tego kanału. Zasady ustalania, uiszczania oraz wysokość stawek opłat za udostępnienie 1 mb kanału określa art. 39 ust. 7h-7i ustawy o drogach publicznych oraz rozporządzenie Ministra Cyfryzacji w sprawie udostępniania kanału technologicznego przez zarządców dróg publicznych oraz wysokości stawek opłat za udostępnienia 1 mb kanału technologicznego. Z uwagi na istnienie ustawowego obowiązku realizacji kanału technologicznego, określenie wysokości opłat za udostępnienie kanału technologicznego oraz sposobu jej uiszczania w drodze decyzji administracyjnej, udostępnienie kanału technologicznego nie stanowi usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym Zarząd Dróg Wojewódzkich (zarząd drogi), ani Zarząd Województwa (zarządca drogi wojewódzkiej) nie będzie miał możliwości odliczenia całości ani części podatku VAT z pobieranych opłat. Nabyte towary i usługi w ramach realizowanego projektu nie są i nie będą przez Zarząd Dróg Wojewódzkich (zarząd drogi) ani przez Zarząd Województwa (zarządca drogi wojewódzkiej), w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT i nie będą generowały obrotu opodatkowanego podatkiem VAT. Przychodem jest tylko wpływ za wynajem kanału technologicznego. Przychody te nie przekraczają kosztów eksploatacji, tj. projekt nie generuje dochodu netto.
W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Województwo będzie mieć prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur zakupu związanych z realizacją projektu pn.: „Budowa obwodnicy (`(...)`)”.
Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
W omawianej sprawie warunki uprawniające do obniżenia nie będą spełnione, gdyż – jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy – nabyte towary i usługi w ramach realizowanego projektu nie są i nie będą w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT i nie będą generowały obrotu opodatkowanego tym podatkiem.
Wybudowane bowiem w ramach projektu oświetlenie uliczne zostanie nieodpłatnie przekazane gminie, natomiast kanał technologiczny będzie udostępniany zainteresowanym podmiotom na podstawie decyzji administracyjnej wydanej na pisemny wniosek zainteresowanego. Jak wskazał Wnioskodawca, z uwagi na istnienie ustawowego obowiązku realizacji kanału technologicznego, określenie wysokości opłat za udostępnienie kanału technologicznego oraz sposobu jej uiszczania, w drodze decyzji administracyjnej, udostępnienie kanału technologicznego nie stanowi usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i – jak wynika z wniosku – Wnioskodawca będzie w związku z tą czynnością występował w roli organu władzy publicznej, realizującego zadania własne poza zakresem działalności gospodarczej.
Zatem Wnioskodawca realizując opisany projekt, nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, a efekty realizacji tego projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W związku z tym Zainteresowany nie będzie mieć prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z realizacją ww. projektu.
Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, w związku z realizacją projektu pn.: „Budowa obwodnicy (`(...)`)”, Wnioskodawca nie będzie mieć prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie zostaną spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Zainteresowany nie będzie działać jako podatnik VAT, a wydatki związane z realizacją projektu nie będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako prawidłowe.
Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).
W związku z tym tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii opodatkowania udostępnienia kanału technologicznego, gdyż nie postawiono w tym zakresie pytania i nie przedstawiono stanowiska.
Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tutejszy organ oparł się na opisie sprawy, w szczególności na informacji, że nabyte towary i usługi w ramach realizowanego projektu nie są i nie będą w żadnym zakresie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT i nie będą generowały obrotu opodatkowanego tym podatkiem. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy przedstawionym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili