0112-KDIL2-1.4012.374.2018.1.AWA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2018 r. (data wpływu 16 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) naliczonego z tytułu realizowanej inwestycji pn: „Budowa węzła turystycznego wraz z wyposażeniem w miejscowości (`(...)`)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu realizowanej inwestycji pn: „Budowa węzła turystycznego wraz z wyposażeniem w miejscowości (`(...)`)”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako jednostka samorządu terytorialnego wykonuje swoje zadania zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Gmina planuje zrealizować inwestycję pn: „Budowa węzła turystycznego wraz z wyposażeniem w miejscowości (`(...)`)”, której głównym celem będzie zaspokajanie potrzeb mieszkańców w zakresie kultury. W związku z przedmiotowym zamierzeniem budowlanym został złożony wniosek o dofinansowanie objęty Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. W ramach inwestycji planowana jest budowa wolnostojącego budynku o konstrukcji murowanej, pokrytej dachem czterospadowym o konstrukcji drewnianej z pokryciem wykonanym z gontu drewnianego. W budynku wykonane zostaną następujące pomieszczenia: korytarz, WC damskie oraz dla osób niepełnosprawnych, przedsionek do WC męskiego, pomieszczenie obsługi, pomieszczenie gospodarcze oraz podcień. Ogólna powierzchnia użytkowa wynosić będzie 74,52 m2. Budynek zostanie wyposażony w niezbędną infrastrukturę techniczną oraz wyspecjalizowany sprzęt przystosowany do prowadzenia świetlicy wiejskiej. W celu wykonania przedmiotowego projektu niezbędne jest uzyskanie interpretacji indywidualnej potwierdzającej prawo (lub jego brak) odliczenia podatku VAT od poniesionych nakładów inwestycyjnych, która stanowić będzie załącznik do wniosku o dofinansowanie. Z tytułu nabycia przedmiotowych usług, Wnioskodawca otrzyma od wykonawców faktury VAT z wykazanym podatkiem naliczonym. Świetlica ma być udostępniania nieodpłatnie dla lokalnej społeczności. Powyższa inwestycja będzie realizowana przez Wnioskodawcę w związku z jej działalnością jako organu publicznego, stosownie do zadań własnych gminy wskazanych w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. samorządzie gminnym. Zgodnie bowiem z treścią art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy dot. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmujące sprawy w zakresie kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami należą do zadań własnych gminy. Przedmiotowa świetlica nie będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przedmiot inwestycji nie będzie stanowił źródła przychodu. Świetlica wykorzystywana będzie jedynie do wykonywania zadań własnych Gminy polegających na nieodpłatnym udostępnianiu mieszkańcom na cele związane z kulturą, w tym prowadzeniu zajęć artystycznych, muzycznych oraz językowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina będzie miała prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur w związku z wydatkami poniesionymi w wyniku realizacji inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia VAT naliczonego z faktur, które otrzyma, w związku z wydatkami poniesionymi w wyniku realizacji inwestycji pn. „Budowa węzła turystycznego wraz z wyposażeniem w miejscowości (`(...)`)” w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich 2014-2020, ponieważ efekty zrealizowanej operacji nie będą służyć czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT. Inwestycja, o której mowa stanowi zadanie własne Gminy nie związane ze sprzedażą opodatkowaną. Pozyskane w wyniku tej inwestycji składniki majątku będą wykorzystane do celów związanych z działalnością publiczną i stanowić będą infrastrukturę ogólnodostępną, publiczną i nieodpłatnie udostępnioną ogółowi społeczeństwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby dany podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyżej przedstawionego stanu prawnego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 powyższej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). Zadania własne obejmują m.in. sprawy: kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako jednostka samorządu terytorialnego wykonuje swoje zadania zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym. Gmina planuje zrealizować inwestycję pn: „Budowa węzła turystycznego wraz z wyposażeniem w miejscowości (`(...)`)”, której głównym celem będzie zaspokajanie potrzeb mieszkańców w zakresie kultury. W związku z ww. zamierzeniem budowlanym został złożony wniosek o dofinansowanie objęty Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Świetlica, będąca przedmiotem projektu, ma być udostępniania nieodpłatnie dla lokalnej społeczności. Powyższa inwestycja będzie realizowana przez Wnioskodawcę w związku z jej działalnością jako organu publicznego, stosownie do zadań własnych Gminy wskazanych w ustawie o samorządzie gminnym, a w szczególności obejmujących sprawy w zakresie kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy). Przedmiotowa świetlica nie będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przedmiot inwestycji nie będzie stanowił źródła przychodu. Świetlica wykorzystywana będzie jedynie do wykonywania zadań własnych Gminy polegających na nieodpłatnym udostępnianiu mieszkańcom na cele związane z kulturą, w tym prowadzeniu zajęć artystycznych, muzycznych oraz językowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia VAT naliczonego z faktur w związku z wydatkami poniesionymi w ramach realizowanej inwestycji.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie będzie występował, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – przedmiotowa świetlica nie będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przedmiot inwestycji nie będzie stanowił źródła przychodu. Świetlica wykorzystywana będzie jedynie do wykonywania zadań własnych Gminy polegających na nieodpłatnym udostępnianiu mieszkańcom na cele związane z kulturą, w tym prowadzeniu zajęć artystycznych, muzycznych oraz językowych.

Tym samym, w analizowanym przypadku Gmina nie będzie ponosiła wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc nabywając towary i usługi nie będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT. Zatem, w omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione.

Podsumowując, w okolicznościach niniejszej sprawy, w odniesieniu do planowanej inwestycji pn. „Budowa węzła turystycznego wraz z wyposażeniem w miejscowości (`(...)`)”, Gmina nie będzie miała prawa do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących wydatki na realizację przedmiotowej inwestycji. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Gmina nie będzie działać jako podatnik VAT i wydatki związane z realizacją zadania nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.