0115-KDIT1-3.4012.316.2018.1.EB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2018 r. (data wpływu 5 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „…”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego realizuje projekt pn. „…”, w ramach Działania 8.1 Rewitalizacja obszarów miejskich, objętego Regionalnym Programem Operacyjnym na lata 2014-2020. Inwestycja jest w trakcie realizacji a jej zakończenie planowane jest na 2018 r.

Na projekt składają się dwa zadania inwestycyjne: Zadanie 1 – Obszar A, obejmuje fragment ciągu pieszo-jezdnego, skwer przy zabudowie kolegiackiej i planowanej ścieżki. Inwestycja polega na budowie ścieżek pieszych wraz z elementami małej architektury (ławki, kosze, zdroje uliczne, wiaty, elementy informacyjne, stojaki rowerowe, itp.), bulodromu, boiska do siatkówki plażowej, kładki pieszej przekraczającej rzekę w ciągu ścieżki spacerowej, przepustu drogowego na urządzeniu melioracji szczegółowej (rowie), miejsc postojowych dla pojazdów typu kamper, indywidualnych elementów zagospodarowania (murki betonowe, kamienne, stopnie tarasowe z wielkoformatowym hamakiem), elementów nawierzchni utwardzonych (nawierzchnia z płyt granitowych lub betonowych, kamiennej kostki brukowej) i elementów towarzyszących (oświetlenie, odprowadzenie wód opadowych, przyłączy wodno-kanalizacyjnych i elektrycznych). Zadanie 2 – Obszar B, obejmuje tereny w sąsiedztwie ul. XXX i ul. XXX. Inwestycja, polega na budowie ścieżek pieszych wraz z elementami małej architektury (ławki, kosze, fontanny, zdroje uliczne, wiaty, elementy informacyjne, stojaki rowerowe, itp.), elementów nawierzchni utwardzonych (z płyt granitowych lub betonowych, tarasów drewnianych lub z desek kompozytowych), indywidualnych elementów zagospodarowania (murki betonowe, stopnie tarasowe) i elementów towarzyszących (m.in. oświetlenia, odprowadzenia wód opadowych, przyłączy wodno-kanalizacyjnych i elektrycznych).

Projekt dotyczy zagospodarowania ogólnodostępnej infrastruktury przestrzeni publicznej. Powstała infrastruktura i zagospodarowane tereny publiczne będą obiektem o charakterze społeczno-kulturalnym służącym mieszkańcom Gminy i nie będą wykorzystywane na cele działalności opodatkowanej. Będą to tereny ogólnodostępne i nieodpłatne. Przedmiotowa inwestycja jest inwestycją użyteczności publicznej i nie należy do inwestycji komercyjnych. Głównym jej celem nie jest przynoszenie zysków lecz zaspokojenie ważnych potrzeb społecznych. Projekt nie generuje przychodów, ani dochodów. Efekty projektu są wolne od zysków, korzystanie z projektu nie podlega opłatom. Projekt nie jest związany ze sprzedażą opodatkowaną i podatek VAT (podatek od towarów i usług) nie może być odzyskany.

Inwestycja realizowana jest przez Gminę. Faktury za wykonane w ramach projektu prace wystawiane są na Gminę jako podatnika podatku od towarów i usług. Zagospodarowana ogólnodostępna infrastruktura przestrzeni publicznej jest, i będzie, własnością Gminy. Jednym z załączników do wniosku o dofinansowanie było oświadczenie beneficjenta o braku możliwości odzyskania poniesionego kosztu podatku VAT, naliczonego w związku z realizacją inwestycji, uznawanego za wydatek kwalifikowany projektu. Jednocześnie Beneficjent zobowiązany jest do posiadania interpretacji indywidualnej w sprawie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego, wydanej przez upoważniony do tego organ, czego dotyczy niniejszy wniosek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość odzyskania podatku naliczonego przez Gminę, od wydatków poniesionych na opisane zadanie?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma możliwości odzyskania podatku naliczonego przy realizacji inwestycji, z powodu braku związku nabywanych towarów i usług ze sprzedażą opodatkowaną, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z cytowanego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w takim przypadku, gdy zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i sług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686, z późn. zm.) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy przywołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach, daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie regulacji zawartych w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w świetle treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją opisanego zadania, gdyż efekty projektu nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Ponadto nie będzie przysługiwało prawo do zwrotu podatku naliczonego, gdyż dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie będzie stanowić środków wskazanych w przywołanym rozporządzeniu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w wniosku jest prawidłowe.

Należy wskazać, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, bowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.