0112-KDIL1-1.4012.318.2018.1.OA

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 maja 2018 r. (data wpływu 10 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących realizacji projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących realizacji projektu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca powstał w wyniku przekształcenia samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej w spółkę prawa handlowego na podstawie ustawy o działalności leczniczej. Jest wpisana do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą prowadzonego przez Wojewodę. Podstawową działalnością Spółki jest świadczenie usług medycznych dla pacjentów szpitalnych oraz kuracjuszy przebywających na turnusach rehabilitacyjnych bądź to w ramach podpisanych umów kontraktowych z Narodowym Funduszem Zdrowia oraz w ramach usług komercyjnych. Są to usługi zwolnione z podatku VAT (podatek od towarów i usług). Spółka świadczy również inne usługi komercyjne, które podlegają opodatkowaniu VAT: sprzedaż usług gastronomicznych, hotelowych, sprzedaż borowiny i solanki, wynajem pomieszczeń i inne. Spółka dokonuje obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od zakupów poprzez wyodrębnienie kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Zakupowane są również usługi i towary służące usługom zwolnionym jak i opodatkowanym. Spółka zgodnie z art. 90 ust. 2 ma możliwość odliczenia podatku naliczonego poprzez proporcję. W dniu 30 kwietnia 2018 r. Spółka podpisała z Województwem reprezentowanym przez Zarząd Województwa umowę na dofinansowanie projektu pn. ,,…” w ramach RPO Województwa lata 2014-2020. Celem zadania jest zmniejszenie zanieczyszczenia atmosfery substancjami powstałymi podczas wytwarzania energii cieplnej i elektrycznej oraz zmniejszenie kosztów eksploatacji kompleksu obiektów Wnioskodawcy Zadanie to obejmuje między innymi następujące prace:

• zabudowę instalacji fotowoltaicznej w budynkach: magazyn borowiny, pawilon stołówka;
• montaż pomp ciepła powietrze-woda oraz rewersyjnych – pawilon I (sala gimnastyczna, baseny, pomieszczenia masażu wielostrumieniowego i suchego masażu łóżkowego);
• prace związane z modernizacją systemu sterowania uwzględniającą podłączenie Pawilonu I, współpracę nowych elementów (pompy ciepła, zawory regulacyjne, kotłowe palniki modułowe) z istniejącą instalacją odbioru ciepła z kotłownią centralną.

W związku z tym, że zadanie to obejmuje obiekty Wnioskodawcy, w których prowadzona jest działalność nieopodatkowana jak i opodatkowana, Spółka ma możliwość odliczenia podatku naliczonego z faktur wynikających z realizacji zadania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma możliwość odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur rozliczenia zadania na zasadach proporcji?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że Wnioskodawca prowadzi działalność nieopodatkowaną oraz opodatkowaną, a realizowane zadanie będzie wykonywane w obiektach Spółki służących całej działalności Wnioskodawca na możliwość odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach rozliczeniowych to zadanie przez zastosowaniu proporcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przepis art. 86 ust. 1 ustawy stanowi generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego i jest uzupełniony regulacjami zawartymi w art. 90 ustawy. Art. 90 ustawy znajduje zastosowanie w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych od opodatkowania tym podatkiem.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy – w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl art. 90 ust. 2 ustawy – jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Stosownie do art. 90 ust. 3 ustawy – proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4 ustawy).

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy).

Na podstawie art. 90 ust. 6 ustawy – do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Przepis art. 90 ust. 8 ustawy stanowi, że podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Według art. 90 ust. 9 ustawy – przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Na mocy art. 90 ust. 10 ustawy – w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Z uwagi na powyższe przepisy należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania zwolnionych od podatku.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (lub usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że podstawową działalnością Spółki jest świadczenie usług medycznych dla pacjentów szpitalnych oraz kuracjuszy przebywających na turnusach rehabilitacyjnych bądź to w ramach podpisanych umów kontraktowych z Narodowym Funduszem Zdrowia oraz w ramach usług komercyjnych. Są to usługi zwolnione z podatku VAT. Spółka świadczy również inne usługi komercyjne, które podlegają opodatkowaniu VAT: sprzedaż usług gastronomicznych, hotelowych, sprzedaż borowiny i solanki, wynajem pomieszczeń i inne. Spółka dokonuje obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od zakupów poprzez wyodrębnienie kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Zakupywane są również usługi i towary służące usługom zwolnionym jak i opodatkowanym. Spółka zgodnie z art. 90 ust. 2 ma możliwość odliczenia podatku naliczonego poprzez proporcję. W dniu 30 kwietnia 2018 r. Spółka podpisała z Województwem reprezentowanym przez Zarząd Województwa umowę na dofinansowanie projektu pn. ,,…” w ramach RPO Województwa lata 2014-2020. Celem zadania jest zmniejszenie zanieczyszczenia atmosfery substancjami powstałymi podczas wytwarzania energii cieplnej i elektrycznej oraz zmniejszenie kosztów eksploatacji kompleksu obiektów Wnioskodawcy Zadanie to obejmuje między innymi następujące prace:

• zabudowę instalacji fotowoltaicznej w budynkach: magazyn borowiny, pawilon, stołówka;
• montaż pomp ciepła powietrze-woda oraz rewersyjnych – pawilon I (sala gimnastyczna, baseny, pomieszczenia masażu wielostrumieniowego i suchego masażu łóżkowego);
• prace związane modernizacją systemu sterowania uwzględniającą podłączenie Pawilonu I, współpracę nowych elementów (pompy ciepła, zawory regulacyjne, kotłowe palniki modułowe) z istniejącą instalacją odbioru ciepła z kotłownią centralną.

Zadanie to obejmuje obiekty Wnioskodawcy, w których prowadzona jest działalność nieopodatkowana jak i opodatkowana.

Zatem w odniesieniu do nabywanych towarów i usług w ramach realizacji przedmiotowego projektu, które będą wykorzystywane zarówno do czynności opodatkowanych VAT, jak i czynności zwolnionych od tego podatku, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy brak będzie obiektywnej możliwości wyodrębnienia całości lub części kwot podatku naliczonego związanego z poszczególnymi czynnościami, Wnioskodawcy w odniesieniu do tych zakupów będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego według proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma możliwość odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących realizacji zadania pn. ,,…”, na zasadach proporcji określonej w art. 90 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Jednocześnie tut. organ informuje, że w przedmiotowej interpretacji indywidualnej przyjął, iż Wnioskodawca w złożonym wniosku używa zamiennie sformułowań ,,usługi zwolnione od podatku VAT” oraz ,,działalność nieopodatkowana” i że sformułowania te odnoszą się do ,,czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego”, o których mowa w art. 90 ust. 1 ustawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.