0112-KDIL1-1.4012.264.2018.2.PS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2018 r. (data wpływu 18 kwietnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 czerwca 2018 r. (data wpływu 2 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono w dniu 2 lipca 2018 r. o doprecyzowanie przedstawionego opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie wyroku Sądu Rejonowego Wnioskodawcy został jednym z kilku współwłaścicieli działki gruntu o numerze 36. Działka ta położona w tym czasie nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Natomiast w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy, działka ta znajdowała się w obszarze oznaczonym symbolem R, RL, tj. „tereny użytków rolnych oraz małych enklaw leśnych, z możliwością powiększenia istniejących i tworzenia nowych”. Aktem notarialnym działka nr 36 została podzielona na działki numer 36/1 i 36/2. Nowy podział działek pomiędzy współwłaścicieli został dokonany tym samym aktem notarialnym poprzez umowę darowizny.

Dnia 29 listopada 2013 r. uzyskano zaświadczenie z Urzędu Miasta, że nieruchomość oznaczona w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 36/2 objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Dnia 11 sierpnia 2015 r. Decyzją Prezydenta Miasta na wniosek Wnioskodawcy działka nr 36/2 została podzielona na 4 następujące działki: 1) działka nr ew. dz. 36/5, o pow. 0,1725 ha; 2) działka nr ew. dz. 36/6, o pow. 0,1725 ha; 3) działka nr ew. dz. 36/7 o pow. 0,1900 ha; 4) działka nr ew. dz. 36/8, o pow. 0,2000 ha. Wnioskodawca, z uwagi na wiek oraz brak możliwości wykorzystania posiadanego gruntu miał zamiar jego sprzedaży – jednak bezskutecznie – nie podjęto żadnych działań marketingowych w tym zakresie, aż do dnia 9 kwietnia 2018 r., kiedy to ww. działki zostały zgłoszone przez Wnioskodawcy do biura nieruchomości celem ogłoszenia oferty sprzedaży. Działki stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie prowadzi samodzielnie działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) czynny. Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca doprecyzował, że:

1. Od momentu nabycia Zainteresowany nie udostępniał i nie udostępnia przedmiotowego gruntu innym osobom;
2. Wnioskodawca nie planuje w przyszłości dokonywać sprzedaży kolejnych nieruchomości;
3. Plan Zagospodarowania Przestrzennego dla przedmiotowego gruntu został uchwalony na wniosek Wnioskodawcy. Na potwierdzenie tego zostało wydane zaświadczenie Prezydenta;
4. Wnioskodawca przez cały okres posiadania nie wykorzystywał gruntu w żaden sposób. Grunt leży odłogiem, nawet nie był i nie jest obkaszany;
5. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych nakładów w celu przygotowania przedmiotowych działek do sprzedaży. Teren nie jest uzbrojony, należałoby wystąpić do odpowiednich firm o dokonanie przyłączenia mediów, teren nie jest ogrodzony i tak jak już wskazano poprzednio nawet nie jest koszona trawa. Jedynym działaniem Wnioskodawcy w związku z podjęciem decyzji o sprzedaży było zgłoszenie przedmiotowych działek do sprzedaży do biura nieruchomości. Ogłoszenie oferty sprzedaży nastąpiło w dniu (…). jednak do dnia dzisiejszego nie było żadnej zainteresowanej osoby przedmiotowym gruntem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonując transakcji sprzedaży 4 działek o numerach 36/5, 36/6, 36/7, 36/8 Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując transakcji sprzedaży 4 działek o numerach 36/5, 36/6, 36/7, 36/8 nie będzie on działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. Sprzedaż działek nie będzie podlegała VAT.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług zwaną dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Pojęcie odpłatnej dostawy towarów zostało zdefiniowane w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, gdzie stwierdzono, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). Nie ma zatem wątpliwości co do tego, że grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż, po spełnieniu warunków określonych w ustawie o VAT, może stanowić odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju.

W celu stwierdzenia, że określona czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów usług niezbędne jest, żeby została ona wykonana przez podmiot, który działa jako podatnik tego podatku. Oceniając czy dana czynność podlega VAT, każdorazowo należy przeanalizować nie tylko przedmiotowy, ale przede wszystkim podmiotowy aspekt takiej czynności. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Oznacza to, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który w stosunku do tej właśnie czynności będzie działał jako będzie działał jako podatnik.

Problem sprzedaży gruntu przez osobę fizyczną był przedmiotem oceny nie tylko przez sądy administracyjne w Polsce, ale również przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). W ocenie orzecznictwa sądów istotne jest czy na gruncie ustawy o VAT osoba sprzedająca nieruchomość działała w charakterze podatnika oraz kluczowe znaczenie mają kryteria sformułowane przez TSUE. Z treści orzeczeń TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach: C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Konkretnie w orzeczeniu w sprawie C-181/10 TSUE wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia miedzy czynnościami dokonanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Z powyższych elementów można odnosić się bowiem do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Z treści orzecznictwa NSA (np.: wyrok Naczelnego Sadu Administracyjnego (dalej: NSA) z 26 maja 2017 r., sygn I FSK 1728/15 lub wyrok NSA z 31 maja 2017 r., sygn I FSK 1866/17) wynika, że stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik VAT, wymaga każdorazowo oceny odnoszącej się do faktycznych okoliczności danej sprawy. W każdej sprawie konieczne jest ustalenie, że w odniesieniu do danej czynności podmiot występował jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do danego gruntu. Istotna jest więc ocena, czy z dokonanych w danej sprawie ustaleń wynika, że strona dokonując sprzedaży gruntów zachowywała się tak jak handlowiec.

Duże znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii opodatkowania sprzedaży działek podatkiem VAT miał wyrok NSA z 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07). Sąd uznał, że sam fakt kilkukrotnej dostawy gruntów budowlanych nie decyduje o opodatkowaniu VAT. NSA wskazał, że działalność o częstotliwym zamiarze może być tylko mowa gdy działalność podejmuje podmiot, który działa w charakterze podatnika VAT, tj. w charakterze producenta, handlowca itd. Do podobnych wniosków doszedł także WSA w Gliwicach (sygn. akt III SA/GI 61/08) uznając, że sprzedaż działek budowlanych powstałych z podziału nieruchomości dziedziczonej przez osobę fizyczną niebędącą przedsiębiorcą nie jest opodatkowana VAT. Zdaniem sądu bez znaczenia jest częstotliwość wykonywania tych czynności. Podobny pogląd przedstawił także WSA w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 1217/07), który uznał, że sprzedaż działek stanowiących majątek osobisty nie podlega opodatkowaniu VAT.

Zdaniem organów podatkowych - jeżeli podatnik użytkował nieruchomość przez dłuższy czas lub nabył ją w drodze spadku lub darowizny, to nie można mówić, że dana osoba działała jako handlowiec będący podatnikiem VAT, jedynie dokonywała sprzedaży swojego majątku prywatnego, wykonując tym samym swoje prawo własności (Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, 10 lipca 2008 r., IBPP1/443-567/08/LSz, KAN-3677/4/08/KAN-6933//07/08; Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, 7 lipca 2008 r., IPPP1/443-83/07-9/SM; Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, 9 czerwca 2006 r., ILPP1/443-295/08-2/AK). Również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 20 marca 2017 r., sygn. 1462-IPPP2.4512.75.2017.1.RR stwierdza, że: „w przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym”.

Biorąc pod uwagę powyższe, w szczególności: 1) okoliczności nabycia Działek w drodze dziedziczenia; 2) okoliczności umowy darowizny w ramach prowadzonych czynności porządkujących prawo własności do gruntu (Działek) nabytego w ramach dziedziczenia; 3) nie występowania okoliczności zakupu Działek dla celów inwestycyjnych w celu osiągnięcia zysków, w sposób zarobkowy; 4) brak podejmowanych działalności marketingowych przez cały okres posiadania przedmiotowych działek do 9 kwietnia 2018 r.; 5) niewykorzystywanie działek do działalności gospodarczej należy uznać, że dokonując sprzedaży przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nie prowadząc działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT nie będzie działał w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, w związku z czym sprzedaż Działek pozostanie poza zakresem opodatkowania VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z powołanymi przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął lub podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. Urz. UE L z 11 grudnia 2016 r., str. 1, z późn. zm. – (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”. Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w postępowaniu spadkowym został jednym z kilku współwłaścicieli działki gruntu o numerze 36. Działka ta położona w Jeleniej Górze, w tym czasie nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Aktem notarialnym dnia (…) działka nr 36 została podzielona na działki numer 36/1 i 36/2. Nowy podział działek pomiędzy współwłaścicieli został dokonany tym samym aktem notarialnym poprzez umowę darowizny. Dnia (…) uzyskano zaświadczenie z Urzędu Miasta, że nieruchomość oznaczona w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 36/2 objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, który został uchwalony na wniosek Wnioskodawcy. Dnia (…) Decyzją Prezydenta Miasta na wniosek Wnioskodawcy działka nr 36/2 została podzielona na 4 następujące działki: 1) działka nr ew. dz. 36/5, o pow. 01725 ha; 2) działka nr ew. dz. 36/6, o pow. 0,1725 ha; 3) działka nr ew. dz. 3617 o pow. 0,1900 ha; 4) działka nr ew. dz. 36/8, o pow. 0,2000 ha. Wnioskodawca, z uwagi na wiek oraz brak możliwości wykorzystania posiadanego gruntu miał zamiar jego sprzedaży – jednak bezskutecznie. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych nakładów w celu przygotowania przedmiotowych działek do sprzedaży. Jedynym działaniem Wnioskodawcy w związku z podjęciem decyzji o sprzedaży było zgłoszenie przedmiotowych działek do sprzedaży do biura nieruchomości. Ogłoszenie oferty sprzedaży nastąpiło (…) jednak do dnia dzisiejszego nie było żadnej zainteresowanej osoby przedmiotowym gruntem. Od momentu nabycia Zainteresowany nie udostępniał i nie udostępnia przedmiotowy grunt innym osobom. Wnioskodawca nie planuje w przyszłości dokonywać sprzedaży kolejnych nieruchomości. Działki stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie prowadzi samodzielnie działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca przez cały okres posiadania nie wykorzystywał gruntu w żaden sposób. Grunt leży odłogiem, nawet nie był i nie jest obkaszany.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku ze sprzedażą działek będących przedmiotem pytania – za podatnika podatku od towarów i usług. Bowiem Wnioskodawca nie prowadził czynności zmierzających do zwiększenia atrakcyjności sprzedawanych nieruchomości poprzez np. uzbrojenie terenu w media, wykonanie dróg dojazdowych itp. czynności przypisywane zwykle deweloperom. Wprawdzie Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz o zatwierdzenie podziału działki jednakże powyższe zdarzenie nie można uznać za działania zbliżone do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, lecz za działania związane z zarządem majątkiem prywatnym. Dodatkowo działki będące własnością Wnioskodawcy nie były i nie są wykorzystywane w działalności gospodarczej, nie były również udostępniane w żadnej formie osobom trzecim.

Zatem w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy przedmiotowych działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu – dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą – jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż przedmiotowych działek należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany dokonując sprzedaży działek o numerach 36/5, 36/6, 36/7, 36/8 o których mowa w pytaniu, będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że dokonując dostawy przedmiotowych działek, Wnioskodawca będzie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Reasumując, Wnioskodawca sprzedając działki o numerach 36/5, 36/6, 36/7, 36/8 nie będzie działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zauważa się również, iż organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.