0114-KDIP4.4012.205.2018.1.BS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2018 r. (data wpływu 4 kwietnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych nabycia obligacji przez Wnioskodawcę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych nabycia obligacji przez Wnioskodawcę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in., w zakresie zarządzania należnościami, wsparciem windykacyjnym. Działalność Wnioskodawcy nie obejmuje natomiast świadczenia usług związanych z pożyczkami czy innymi formami finansowania podmiotów zewnętrznych.

Wnioskodawca objął obligacje wyemitowane przez spółki powiązane kapitałowo z Wnioskodawcą. Nabył także obligacje wyemitowane przez podmioty zewnętrzne.

Decyzję o nabyciu obligacji Wnioskodawca podjął z uwagi na fakt, iż w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy wystąpiły nadwyżki pieniężne, które postanowiono między innymi w taki sposób ulokować. Również w przyszłości Wnioskodawca przewiduje nabywanie obligacji emitowanych, czy to przez spółki powiązane z Wnioskodawcą, czy to przez podmioty zewnętrzne. Z tytułu posiadanych obligacji Wnioskodawca otrzymał odsetki. Wnioskodawca nabywa obligacje na własne cele, korzystając z nadwyżek finansowych. Obligacje nie są nabywane przez Wnioskodawcę dla celów handlowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nabycie obligacji bądź przychody odsetkowe otrzymywane przez Wnioskodawcę w związku z nabyciem obligacji – są objęte zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług i podlegają opodatkowaniu tym podatkiem ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, nabywanie obligacji emitowanych przez inne podmioty, jak również osiąganie przychodów z tytułu tych obligacji nie jest objęte zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług i nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 u.p.t.u., Przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. Przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. Zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. Świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z powołanego wyżej przepisu jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi. Jednakże, aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika. Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.t.u, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dokonując tej czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny. Pozwalający na objęcie pojęciem „podatnika” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Marginalnie wskazać trzeba, iż dla opodatkowania podatkiem od towarów i usług określonej czynności nie ma znaczenia, czy rodzaj takiej działalności został wymieniony jako główny, czy poboczny przedmiot działalności w rejestrze przedsiębiorców. Status podatnika podatku od towarów i usług jest kategorią obiektywną, niezależną od tego, jakim zakresem objęta jest główna działalność.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach (tj. Dz. U. z 2018 r. poz. 483), obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, źe jest dłużnikiem właściciela obligacji zwanego dalej „obligatariuszem” i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia.

Należy zauważyć, że odnośnie uznania za podatnika podatku od towarów i usług podmiotu lokującego kapitał w obligacje wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 6 lutego 1997 r., w sprawie C-80/95 Harnas & Helm, w której wskazał, że „(`(...)`) Nabycie na własność i posiadanie obligacji, które nie służą innej działalności przedsiębiorstwa oraz otrzymywanie z tego tytułu dochodu nie stanowi działalności gospodarczej, która przyznaje wykonawcy tych czynności status podatnika. W konsekwencji działalność posiadacza obligacji może być zdefiniowana jako forma lokaty kapitału mieszcząca się w pojęciu zwykłego zarządzania majątkiem i jeśli generuje ona dochód w postaci odsetek, to wynikają one ze zwykłego posiadania obligacji. Jednakże nie mogą być one uważane za wynagrodzenie w zamian za dokonanie czynności lub wykonywanie działalności gospodarczej przez tego, kto takie odsetki otrzymuje.”

Dokonane przez Wnioskodawcę nabycie obligacji ma na celu zagospodarowanie własnych, wolnych środków finansowych. Wnioskodawca nabywając obligacje nie podejmuje czynności, które mogłyby być uznane za świadczenie usługi na rzecz emitenta tych obligacji. Tym bardziej nie można w takim przypadku mówić o dostawie towarów. W związku z tym przychody odsetkowe otrzymywane przez spółkę w związku z nabyciem obligacji nie są objęte zakresem opodatkowania podatkiem VAT (podatek od towarów i usług).

Takie stanowisko znajduje również swoje oparcie w wydanych przez Ministra Finansów interpretacjach indywidualnych:

• IBPP2/443-399/13/IK – interpretacja wydana w dniu 9 sierpnia 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach,

• ITPP1/443-408/13/TS – interpretacja wydana w dniu 22 lipca 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy,

• ILPP1/443-361/13-4/JSK – interpretacja wydana w dniu 22 lipca 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu,

• ITPP1/443-409/13/DM – interpretacja wydana w dniu 15 lipca 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

Stanowisko tożsame ze stanowiskiem Wnioskodawcy zajął również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyroku z dnia 16 listopada 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 2715/15. W uzasadnieniu orzeczenia sąd stwierdził, że nabywając obligacje, a nawet osiągając przychody z faktu posiadania obligacji emitowanych przez inne podmioty, które nie są nabywane w celach handlowych, spółka nie wykonuje działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Nie można uznać za działalność gospodarczą, a w konsekwencji za świadczenie usług, czynności polegającej na lokowaniu nadwyżek finansowych w papiery wartościowe jakimi są obligacje. Zatem zagospodarowanie własnych środków finansowych spółki nie ma charakteru wynagrodzenia za usługę. Odsetki od obligacji nie mieszczą się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ustawy, w szczególności zaś nie są obrotem z tytułu świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ustawy i dlatego nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z uwagi na powyższe, uwzględniając powołane przepisy oraz orzeczenia, Wnioskodawca uważa, iż w sytuacji, gdy nabywa obligacje wyłącznie w celu zagospodarowania własnych, wolnych środków finansowych na własne potrzeby, celem zarządzania tymi środkami – nie występują przesłanki do uznania, że w transakcji ich nabycia działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji, nabycie to nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.