INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 kwietnia 2018 r. (data wpływu 11 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki związane z budową sieci kanalizacji sanitarnej z kanałami bocznymi i przepompowniami z miejscowości A do miejscowości B – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 11 kwietnia 2014 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki związane z budową sieci kanalizacji sanitarnej z kanałami bocznymi i przepompowniami z miejscowości A do miejscowości B.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Gmina i Miasto zwana dalej Wnioskodawcą jest jednostką samorządu terytorialnego oraz czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług).
Wnioskodawca zaczął budowę sieci kanalizacji sanitarnej z kanałami bocznymi i przepompowaniami z miejscowości A do miejscowości B.
Wnioskodawca nie wykonuje samodzielnie robót budowlanych związanych z budową sieci kanalizacji sanitarnej. Realizuje je wyłoniony przez Gminę w ramach przeprowadzonego przetargu wykonawca (zwany dalej Wykonawcą), z którym Gmina podpisała umowę. Budowa dotyczy wyłącznie sieci kanalizacji sanitarnej.
Z wybudowanej sieci kanalizacji sanitarnej nie będą korzystały jednostki organizacyjne Gminy i Miasta, czyli zakłady budżetowe oraz jednostki budżetowe. Do sieci będą podłączeni okoliczni mieszkańcy oraz lokatorzy budynku komunalnego. Sieć ta służyć będzie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Gmina i Miasto będzie wykorzystywać wybudowaną sieć kanalizacji sanitarnej do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Z mieszkańcami korzystającymi z wybudowanej sieci będą zawierane umowy cywilnoprawne. Przedmiotowa inwestycja będzie realizowana ze środków własnych Gminy. Po zrealizowaniu inwestycji mieszkańcy będą ponosić opłaty za korzystanie z sieci kanalizacji sanitarnej. Gmina będzie wystawiać faktury z tytułu odbioru ścieków. Opłata zależeć będzie od ilości odprowadzanych ścieków. Wszystkie opłaty związane z korzystaniem z wybudowanej sieci wnoszone będą na rzecz Gminy i Miasta.
W zakresie tej budowy całość wydatków należy przyporządkować do celów działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Gmina i Miasto będzie wystawiać faktury z tytułu odbioru ścieków oraz będzie uwzględniać w swoich rozliczeniach usługi związane z odbiorem ścieków.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
- Czy po spełnieniu przesłanek z art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług Gminie i Miastu będzie przysługiwać prawo do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług od faktur dokumentujących poniesione wydatki związane z przedmiotową inwestycją (budowa sieci kanalizacji sanitarnej z kanałami bocznymi i przepompowaniami z miejscowości A do miejscowości B)?
- Czy Gmina i Miasto ma prawo do odliczenia w pełnej wysokości (100%) naliczonego podatku od towarów i usług wykazanego na fakturach zakupowych związanych z budową sieci kanalizacji sanitarnej z kanałami bocznymi i przepompowniami z miejscowości A do miejscowości B?
Zdaniem Wnioskodawcy:
Ad. 1
Art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, uprawnia go jako czynnego podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż poniesione wydatki inwestycyjne związane są w całości z wykonywaniem czynności opodatkowanych.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Artykuł 86 ust. 1 ustawy wskazuje, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Przesłanką umożliwiającą podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.
Ad. 2
Gminie i Miastu będzie w przedstawionych okolicznościach przysługiwać prawo do odliczenia podatku od towarów i usług w pełnej wysokości.
Zgodnie z art. 86 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, czyli odliczenie tego podatku dokonuje płatnik od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.
Ponadto zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT jeśli nie jest możliwe przypisanie dokonanych zakupów towarów i usług w całości do czynności dających prawo do odliczenia, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.
Powyższe warunki z art. 86 ustawy o VAT do pełnego odliczenia podatku naliczonego są spełnione, gdyż Gmina i Miasto jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz budowana sieć kanalizacji sanitarnej wykorzystywana będzie wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. W związku z planowanym przez Gminę zawarciem umów cywilnoprawnych z mieszkańcami na odbiór ścieków Wnioskodawca nie będzie działał jako organ władzy publicznej, dlatego nie podlega wyłączeniu zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. W omawianym przypadku Gmina i Miasto będzie wykonywała świadczenie usług zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT i występowała w roli podatnika w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajdują potwierdzenie w wydawanych interpretacjach indywidualnych, co potwierdza przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 maja 2017 roku (sygn. 0115-KDIT1-2.4012.120.2017.1.AP). W interpretacji tej wskazano, że: „Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, godząc się ze stanowiskiem Gminy przedstawionym we wniosku, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, o ile nie wystąpią ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi związane z realizacją przedmiotowej inwestycji wykorzystywane będą do wykonywania czynności opodatkowanych, Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych dokumentujących ich nabycie”.
Podobnie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 17 marca 2017 roku sygn. 1462-IPPP2.4512.121.2017.1.DG, w której organ uznał za prawidłowe stanowisko Gminy wskazujące, że Gmina będzie miała prawo do pełnego odliczenia kwot podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z realizacją zadania inwestycyjnego pn. „Porządkowanie gospodarki wodno-ściekowej na terenie Gminy – etap II” poprzez budowę oczyszczalni ścieków wraz z siecią kanalizacji sanitarnej i budowę sieci wodociągowej.
Stanowisko Gminy i Miasta znajduje m.in. potwierdzenie w wyroku NSA z 22 maja 2014 roku sygn. I FSK 758/13, gdzie wskazano, że ustalenia sprowadzające się do twierdzenia, że Gmina w związku z wydatkami poniesionymi na melioracje oraz odwodnienie GPP wykonywać będzie zadania własne, nie są przesądzające w kwestii możliwości odliczenia wydatków poniesionych na budowę spornych urządzeń. Zasadnicze znaczenie w tym względzie mieć będzie związek spornych wydatków z czynnościami opodatkowanymi (art. 86 ust. 1 u.p.t.u.). Jeśli zatem (`(...)`) inwestycje związane z infrastrukturą techniczną miały na celu uatrakcyjnienie terenów zarówno dla obecnie działających, jak i przyszłych inwestorów oraz zapewnienie stosowanej infrastruktury umożliwiającej lokowanie na tych terenach zakładów produkcyjnych – to działania te niewątpliwie są (będą) związane z przyszłymi czynnościami opodatkowanymi jakimi będzie sprzedaż działek tam ulokowanych. Dlatego też stwierdzić należy, że Gminie przysługuje prawo do odliczenia spornych wydatków poniesionych na przygotowanie nieruchomości pod nowe inwestycje, a także uatrakcyjnienie terenów (`(...)`).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
- nabycia towarów i usług,
- dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.
Jak wskazano powyżej, najistotniejszym warunkiem umożliwiającym czynnemu podatnikowi VAT realizację prawa do odliczenia, jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Jednocześnie oceny, czy związek ten istnieje lub będzie istniał w przyszłości, należy dokonać w momencie realizowania zakupów, zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik – aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego – nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.
W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.
Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Pod pojęciem działalności gospodarczej – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.
Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.
W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:
- podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
- podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.
Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np.: czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).
Gmina – w świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.) – wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 powołanej ustawy – do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).
Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 niniejszej ustawy).
Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.
Z opisu sprawy wynika, że Gmina (czynny, zarejestrowany podatnik podatku VAT) zaczęła budowę sieci kanalizacji sanitarnej z kanałami bocznymi i przepompowaniami z miejscowości A do miejscowości B. Gmina nie wykonuje samodzielnie robót budowlanych związanych z budową sieci kanalizacji sanitarnej lecz realizuje je wyłoniony przez Gminę w ramach przeprowadzonego przetargu wykonawca, z którym Gmina podpisała umowę. Budowa dotyczy wyłącznie sieci kanalizacji sanitarnej. Z wybudowanej sieci kanalizacji sanitarnej nie będą korzystały jednostki organizacyjne Gminy i Miasta, czyli zakłady budżetowe oraz jednostki budżetowe. Do sieci będą podłączeni okoliczni mieszkańcy oraz lokatorzy budynku komunalnego. Sieć ta służyć będzie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Gmina będzie wykorzystywać wybudowaną sieć kanalizacji sanitarnej do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Z mieszkańcami korzystającymi z wybudowanej sieci będą zawierane umowy cywilnoprawne. Przedmiotowa inwestycja będzie realizowana ze środków własnych Gminy. Po zrealizowaniu inwestycji mieszkańcy będą ponosić opłaty za korzystanie z sieci kanalizacji sanitarnej. Gmina będzie wystawiać faktury z tytułu odbioru ścieków. Opłata zależeć będzie od ilości odprowadzanych ścieków. Wszystkie opłaty związane z korzystaniem z wybudowanej sieci wnoszone będą na rzecz Gminy i Miasta. Jak wskazała Gmina, w zakresie tej budowy całość wydatków należy przyporządkować do celów działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Gmina będzie wystawiać faktury z tytułu odbioru ścieków oraz będzie uwzględniać w swoich rozliczeniach usługi związane z odbiorem ścieków.
Wątpliwości Gminy dotyczą prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego wykazanego na fakturach zawiązanych z budową sieci kanalizacji sanitarnej z kanałami bocznymi i przepompowaniami z miejscowości A do miejscowości B.
Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku. Jednakże, ani przepisy ustawy, ani rozporządzeń wydanych na jej podstawie nie przewidują zwolnienia od podatku dla usług odbioru ścieków. Tym samym czynności wykonywane na rzecz mieszkańców przez Gminę z wykorzystaniem infrastruktury wytworzonej w wyniku realizacji przedmiotowej inwestycji będą opodatkowane podatkiem VAT według właściwej dla nich stawki podatku.
Ponownie należy podkreślić, że jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją inwestycji polegającej na budowie sieci kanalizacji sanitarnej z kanałami bocznymi i przepompowaniami z miejscowości A do miejscowości B. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że po oddaniu kanalizacji sanitarnej do użytkowania Gmina będzie wykorzystywać wybudowaną sieć kanalizacji sanitarnej tylko do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (Gmina będzie zawierała z mieszkańcami umowy cywilnoprawne i będzie wystawiać faktury z tytułu odbioru ścieków). Zatem, ponoszone przez Gminę wydatki na realizację przedmiotowej inwestycji będą więc miały związek z czynnościami opodatkowanymi Gminy.
Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w okolicznościach analizowanej sprawy – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – Gmina będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego w fakturach zakupowych dotyczących budowy sieci kanalizacji sanitarnej z kanałami bocznymi i przepompowaniami z miejscowości A do miejscowości B.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.
Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Zgodnie z art. 14na ordynacji podatkowej – przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.