Spółka zawarła z Wynajmującym umowę najmu pomieszczeń w nowej lokalizacji. Jednocześnie strony podpisały dodatkową Umowę o relokacji, na mocy której Wynajmujący zobowiązał się do częściowego zwrotu kosztów relokacji oraz przeniesienia operacji Spółki z dotychczasowych pomieszczeń do nowej lokalizacji. Organ podatkowy uznał, że świadczenie dodatkowe Wynajmującego w postaci częściowego zwrotu kosztów relokacji stanowi wynagrodzenie za usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Wynajmującego, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W związku z tym Spółka zobowiązana jest do udokumentowania tego świadczenia poprzez wystawienie faktury VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2018 r. (data wpływu 19 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dodatkowego świadczenia pieniężnego ze strony Wynajmującego w postaci częściowego zwrotu kosztów relokacji i przeniesienia operacji Spółki za wynagrodzenie za świadczenie przez Spółkę na rzecz Wynajmującego usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 19 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dodatkowego świadczenia pieniężnego ze strony Wynajmującego w postaci częściowego zwrotu kosztów relokacji i przeniesienia operacji Spółki za wynagrodzenie za świadczenie przez Spółkę na rzecz Wynajmującego usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Spółka, będąca zarejestrowanym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) czynnym, prowadzi działalność polegającą na projektowaniu, produkcji oraz sprzedaży hurtowej i detalicznej towarów z szeroko pojętej branży dekoracyjnej w sklepach stacjonarnych, a także poprzez sprzedaż internetową.
Spółka w związku z rozwojem swojej działalności poszukiwała nowej powierzchni magazynowo-produkcyjnej. W efekcie Spółka zawarła z A. Sp. z o.o. (dalej: „Wynajmujący”) umowę najmu. Przedmiotem ww. umowy jest najem pomieszczeń biurowych i pomieszczeń magazynowych znajdujących się w budynku w P. w miejscowości S. („Nowy Budynek”).
W ramach planowanej przeprowadzki do Nowego Budynku Spółka będzie zmuszona ponieść znaczne koszty w celu dokonania przeniesienia swoich operacji gospodarczych oraz posiadanego mienia ruchomego (towary, materiały, środki trwałe) z obecnie wynajmowanych pomieszczeń do Nowego Budynku. Spółka poniesienie również koszty adaptacji pomieszczeń w Nowym Budynku dla swoich potrzeb oraz potrzeb swoich klientów.
Zgodnie z podpisaną umową najmu, Spółka będzie wynajmowała w Nowym Budynku określoną powierzchnię biurowo-socjalną i magazynową, płacąc Wynajmującemu czynsz miesięczny według ustalonej stawki oraz ponosząc koszty związane z eksploatacją pomieszczeń biurowo-socjalnych i magazynowych.
Równolegle z zawarciem umowy najmu Spółka zawarła z Wynajmującym także umowę dotyczącą dodatkowego świadczenia dotyczącego kosztów relokacji (dalej: „Umowa o relokacji”). W myśl Umowy o relokacji, pod warunkiem zawarcia umowy najmu, strony zastrzegają dodatkowe świadczenie pieniężne ze strony Wynajmującego w postaci częściowego zwrotu kosztów relokacji i przeniesienia operacji Spółki z obecnie najmowanych pomieszczeń do pomieszczeń biurowych i pomieszczeń magazynowych w Nowym Budynku („Zwrot kosztów”).
Zgodnie z treścią Umowy o relokacji, Wynajmujący zapłaci Spółce określoną w tej umowie kwotę, przy czym zapłata tej kwoty dokonana zostanie pod warunkiem zawarcia przez Strony umowy najmu oraz pod warunkiem odebrania przez Spółkę pomieszczeń biurowych i pomieszczeń magazynowych zgodnie z umową najmu.
Zgodnie z treścią umowy o relokacji, Spółka przeznaczy powyższe płatności na pokrycie m.in.: kosztów przeniesienia swoich operacji i operacji swoich klientów z obecnie najmowanych pomieszczeń do pomieszczeń biurowo-socjalnych i pomieszczeń magazynowych w Nowym Budynku oraz kosztów adaptacji tych pomieszczeń do swoich potrzeb i potrzeb swoich klientów. Przykładowo Spółka przewiduje, że otrzymana od Wynajmującego kwota świadczenia pieniężnego może zostać przeznaczona w szczególności na:
dalej łącznie określane jako: „Koszty Przeprowadzki”.
Wskazać należy, że określona w umowie o relokacji kwota świadczenia, może być niższa niż faktyczne koszty, jakie poniesie Spółka w związku z przeprowadzą do Nowego Budynku albo może być wyższa niż koszty takiej przeprowadzki poniesione przez Spółkę. Strony nie przewidują zwrotu przez Spółkę części świadczenia, jeśli koszty Spółki okażą się niższe, jak również strony nie przewidują dopłaty ze strony Wynajmującego na rzecz Spółki jeśli koszty przeprowadzki okażą się wyższe.
Z Umowy o relokacji wynika ponadto, że pod warunkiem akceptacji dodatkowej specyfikacji technicznej pomieszczeń biurowych i pomieszczeń magazynowych przez obie Strony, Spółka może zdecydować, według własnego wyboru, o zastąpieniu zapłaty ww. kwoty poprzez zakup i montaż przez Wynajmującego odpowiedniego wyposażenia tych pomieszczeń lub przeprowadzeniem odpowiednich prac adaptacyjnych w tych pomieszczeniach (nie będzie to jednak obejmować wyposażenia, które stanowi element świadczenia Wynajmującego należnego Spółce w ramach stosunku najmu, wynikającego z umowy najmu).
Z Umowy o relokacji wynika także, iż zobowiązania Wynajmującego w stosunku do Spółki wynikające z Umowy o relokacji wygasną, jeżeli Spółka, z przyczyn przez nią zawinionych, nie odbierze pomieszczeń w Nowym Budynku i umowa najmu zostanie wypowiedziana zgodnie z postanowieniami umowy najmu bądź przepisami prawa.
Strony postanowiły również w Umowie o relokacji, że jeżeli po odbiorze pomieszczeń w Nowym Budynku przez Spółkę, umowa najmu zostanie przez nią wypowiedziana z przyczyn niezawinionych przez Wynajmującego lub zostanie wypowiedziana przez Wynajmującego z przyczyn zawinionych przez Spółkę, wówczas Spółka będzie zobowiązana do zwrotu kwot otrzymanych od Wynajmującego w terminie 21 dni od otrzymania wezwania od Wynajmującego.
Strony uzgodniły również, że Wynajmujący ma również prawo do przeniesienia całości lub części praw i/lub obowiązków wynikających z Umowy o relokację na dowolny podmiot z siedzibą w Polsce.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy świadczenie dodatkowe Wynajmującego w postaci częściowego zwrotu kosztów relokacji i przeniesienia operacji Spółki z obecnie najmowanych pomieszczeń do pomieszczeń w Nowym Budynku stanowi wynagrodzenie za świadczenie przez Spółkę na rzecz Wynajmującego usług w rozumieniu w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji czy Spółka powinna udokumentować wskazane świadczenie poprzez wystawienie stosownej faktury VAT?
Zdaniem Wnioskodawcy: wykonuje on na rzecz Wynajmującego usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.). Zatem świadczenie dodatkowe Wynajmującego w postaci częściowego zwrotu kosztów relokacji i przeniesienia operacji Spółki z obecnie najmowanych pomieszczeń do pomieszczeń w Nowym Budynku stanowi wynagrodzenie za świadczenie przez Spółkę na rzecz Wynajmującego usług w rozumieniu w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji Spółka powinna udokumentować wskazane świadczenie poprzez wystawienie stosownej faktury VAT.
Uzasadnienie.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Przepis art. 8 ust. 1 jest dopełnieniem art. 7 ust. 1 i ma na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która nie stanowi dostawy towarów. Zatem powołany artykuł pozwala na realizowanie zasady powszechności opodatkowania.
Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 z późn. zm.) wskazuje, że „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.
Tak zdefiniowane pojęcie świadczenia - składającego się na istotę usługi - dopełnia jego cywilistyczne rozumienie. Jak bowiem stanowi art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. 2017 r., poz. 459 z późn. zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo zaniechaniu. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.
Należy zauważyć, że pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Powyższa definicja jest niewątpliwie szersza niż zakres tego pojęcia w potocznym jego rozumieniu. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT niemal wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej.
Zgodnie z artykułem 25 ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady, świadczeniem usług jest każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zobowiązaniowego, które niekoniecznie polega na fizycznym wykonaniu jakiejkolwiek czynności lub podjęciu działania. Dyrektywa obejmuje definicją świadczenia usług również zobowiązanie do zaniechania działania bądź do tolerowania czynności lub sytuacji.
W opisanym zdarzeniu przyszłym wskazano, iż Spółka zawarła z Wynajmującym umowę najmu pomieszczeń w nowej lokalizacji w miejscowości S. Równocześnie strony zawarły dodatkową Umowę o relokacji. W związku z planowaną przeprowadzką Spółka ma otrzymać częściowy zwrot poniesionych kosztów relokacji i przeniesienia operacji Spółki z obecnie najmowanych pomieszczeń do pomieszczeń w Nowym Budynku wskazanych w umowie najmu z Wynajmującym.
W przedstawionym zdarzeniu przyszłym wystąpi zatem odpłatne świadczenie usług, ponieważ w Umowie o relokacji Wynajmujący zaoferował Spółce wynagrodzenie w postaci częściowego zwrotu kosztów relokacji. Wynagrodzenie to stanowi zatem rodzaj premii i zachęty dla Spółki jako przyszłego najemcy pomieszczeń należących do Wynajmującego. Wynagrodzenie to jest należne za określone świadczenie (podpisanie umowy najmu), do czego być może by nie doszło, gdyby właśnie nie zaoferowanie tej kwoty. W tym przypadku wystąpi zatem zachowanie Spółki (za które owo wynagrodzenie jest należne) polegające na podpisaniu z Wynajmującym umowy najmu pomieszczeń w Nowym Budynku, które ma na celu zaspokojenie interesów Wynajmującego. W związku z tym podjęte działania wypełnią definicję usługi, zgodnie z którą świadczeniem usług jest każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Takim zachowaniem może być zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się także jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem. W związku z tym, działania podjęte przez Spółkę, jako nowego najemcę, wypełnią definicję świadczenia usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy. W rozpatrywanym przypadku dojdzie bowiem do stworzenia realnej, określonej korzyści ekonomicznej po stronie Wynajmującego, będzie on otrzymywał świadczenia z tytułu najmu oraz będzie „uwolniony” od konieczności dalszego poszukiwania innych najemców dla swojej nieruchomości. Za tę właśnie korzyść Wynajmujący jest skłonny zapłacić Spółce wynagrodzenie. Spółka nabędzie prawo do wynagrodzenia w postaci zwrotu poniesionych wydatków na relokację z chwilą podpisania umowy najmu oraz odebrania pomieszczeń w Nowym Budynku.
W kwestii odpłatności za ww. świadczenie ustawa o VAT nie definiuje co należy rozumieć przez czynność odpłatną. Jednak dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.
Analiza prowadzi zatem do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą. Można w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
W wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując dokładniej ten problem Trybunał w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem).
Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu - jak wskazał Trybunał - świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.
Z uwagi na wskazane regulacje należy stwierdzić, że czynność uznaje się za odpłatną gdy są spełnione następujące warunki:
W podpisanej przez Spółkę umowie jest zapis mówiący, że Wynajmujący wypłaci Spółce tytułem częściowego zwrotu poniesionych kosztów określoną kwotę na poczet wydatków dokonanych przez Spółkę w związku z przeprowadzką. Dzięki temu Wynajmujący nie musi dalej szukać odpowiedniego najemcy dla posiadanej powierzchni do wynajęcia, nie ponosi dodatkowych kosztów związanych z szukaniem, a więc występuje w tej sytuacji konieczny element wzajemności wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.
Wnioskodawca podpisując umowę najmu z Wynajmującym, a nie z innym podmiotem, dokonuje na rzecz Wynajmującego świadczenia, którą należy zaklasyfikować jako usługę. Po przeprowadzeniu prac związanych z przeprowadzką pomieszczenia będą przedmiotem umowy najmu, a Wynajmujący, który poprzez wypłatę określonej kwoty umożliwił Wnioskodawcy przeprowadzenie relokacji, zagwarantował sobie także stałe źródło dochodu z wynajmu wybranej nieruchomości. Tak więc otrzymana przez Spółkę kwota będzie związana z określonym jej zachowaniem, a zatem z odpłatnym świadczeniem usług.
Mając na uwadze powyższe, w analizowanej sprawie zostały spełnione wszystkie przesłanki warunkujące uznanie ww. czynności za odpłatną usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.
Takie stanowisko potwierdzają liczne interpretacje indywidualne, przykładowo:
Reasumując, Spółka wykonuje na rzecz Wynajmującego usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W związku z tym dodatkowe świadczenie pieniężne Wynajmującego w postaci zapłaty kwoty stanowiącej zwrot kosztów relokacji i przeniesienia operacji Spółki z obecnie najmowanych pomieszczeń do pomieszczeń w Nowym Budynku, stanowi wynagrodzenie za świadczenie przez Spółkę na rzecz Wynajmującego usług w rozumieniu w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji Spółka powinna udokumentować wskazane świadczenie poprzez wystawienie stosownej faktury VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili