0115-KDIT1-3.4012.43.2018.1.BK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2018 r. (data wpływu 24 stycznia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 15 lutego 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku z tytułu realizacji projektu pn. „P.”– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku z tytułu realizacji projektu pn. „P.”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

A. w X. w związku z realizacją projektu „P.” pozyskała środki finansowe objęte Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. W ramach projektu wykonano wymianę stolarki okiennej i zewnętrznych drzwi wejściowych. Koszty kwalifikowane obejmują wartość brutto wyżej wymienionych usług remontowo-budowlanych zabezpieczających zabytkową substancję XIX wiecznego budynku P. przynależącego do zabytkowego kompleksu parafialnego w celu utworzenia „Centrum edukacyjnego” promującego kulturę i dziedzictwo W. Centrum będzie pełniło także funkcję integracyjną wspomagając jednocześnie aktywność społeczeństwa oraz rozwój lokalny sprzyjający włączeniu społecznemu. Odrestaurowany budynek podniesie wartość historyczną i turystyczną kompleksu wpływając na podniesienie wielkości ruchu turystycznego miasta. Operacja realizuje potrzeby społeczności lokalnej z nastawieniem na pomoc i wsparcie grup defaworyzowanych. Działalność Centrum będzie ukierunkowana na następujące grupy defaworyzowane: osoby powyżej 50 roku życia, osoby dotknięte przemocą w rodzinie, alkoholizmem oraz osoby niepełnosprawne. Praca na rzecz tych grup wiąże się z doświadczeniami duszpasterskimi w lokalnej społeczności, obserwacją i analizą potrzeb społecznych. Parafia nie prowadzi i nie zamierza prowadzić żadnej działalności gospodarczej. W wyniku realizacji projektu Parafia nie osiągnęła żadnego przychodu. Efekty zrealizowanego projektu nie służą czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT (podatek od towarów i usług) w rozumieniu ustawy o podatku VAT i będą udostępniane nieodpłatnie bez żadnych ograniczeń dla wszystkich osób pragnących z nich korzystać. Wszystkie poniesione koszty kwalifikują się do refundacji w ramach projektu „P.” objętego PROW na lata 2014-2020. Parafia jest podmiotem, który nie prowadzi działalności gospodarczej i jednocześnie nie jest płatnikiem podatku VAT, z tego też powodu nie może w żaden sposób odzyskać podatku od towarów i usług od realizowanego zadania. Faktury dotyczące nabycia towarów i usług w ramach przedsięwzięcia są wystawiane na Wnioskodawcę to jest parafię działającą pod nazwą A. w X. Realizowana inwestycja jest zadaniem publicznym, służącym dobru wspólnemu wszystkich mieszkańców z wyróżnieniem grup defaworyzowanych. Parafia nie będzie czerpała opodatkowanych dochodów. Parafia nie ma możliwości odliczenia podatku naliczonego, ponieważ towary i usługi związane z tą inwestycją nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Niewykorzystywanie rezultatów inwestycji do czynności opodatkowanych oraz brak statusu podatnika czynnego uniemożliwia Parafii skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Parafia ma możliwość odzyskania podatku VAT jako kosztów kwalifikowanych rozliczeniu realizowanego projektu pn. „P.” – wymiana stolarki okiennej i drzwiowej objętego PROW na lata 2014-2020?

Zdaniem Wnioskodawcy, Parafia nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, dlatego też brak statusu podatnika czynnego uniemożliwia skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 (art. 88 ust. 4 ustawy).

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione jednocześnie warunki: odliczenia dokonuje podatnik a towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy podkreślić, iż warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zaistnienie związku zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystane do wykonania czynności opodatkowanych czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1686) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności oraz treść powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją ww. operacji, ponieważ Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, a towary i usługi nabyte w jej ramach nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto nie przysługuje prawo do zwrotu podatku naliczonego, gdyż dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie stanowi środków wskazanych w powołanym rozporządzeniu.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie odnosi się do kwestii możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, ponieważ kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.