Miasto planuje przekształcenie budynku na potrzeby Centrum Usług Społecznościowych (CUS). Budynek będzie służył zarówno do realizacji zadań własnych gminy w ramach projektu, jak i do prowadzenia działalności gastronomicznej przez zewnętrzny podmiot. Miasto pyta o możliwość odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur zakupu towarów i usług związanych z realizacją projektu oraz przebudową części gastronomicznej. Organ podatkowy stwierdził, że Miasto nie ma prawa do odliczenia VAT naliczonego w związku z realizacją projektu, natomiast ma prawo do odliczenia VAT naliczonego związane z przebudową części gastronomicznej. Organ wskazał, że w przypadku wydatków związanych z działalnością inną niż gospodarcza (realizacja zadań publicznych w ramach projektu) oraz z działalnością gospodarczą (wynajem części gastronomicznej), Miasto może zastosować proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2018 r. (data wpływu 8 stycznia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 lutego 2018 r. (data wpływu 22 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z przebudową części gastronomicznej – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 8 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z przebudową części gastronomicznej. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 22 lutego 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Miasto zamierza zrealizować inwestycję polegającą na przekształceniu budynku zlokalizowanego w centrum Starego Miasta, na potrzeby Centrum Usług Społecznościowych (…) (warsztaty twórczości artystyczności, edukacyjnej i aktywności fizycznej, pomieszczenia biurowe wraz z zapleczem).
Budynek w stanie aktualnym nie jest użytkowany. Teren, na którym zlokalizowany jest obiekt znajduje się w obszarze Starego Miasta i podlega ścisłej ochronie konserwatorskiej. Projekt przebudowy kamienicy w Rynku uzyskał zgodę Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.
Zakres prac dostosowujących ww. budynek do potrzeb CUS obejmuje:
W ramach działań inwestycyjnych przewidziano również wyposażenie niezbędne do funkcjonowania CUS.
W obiekcie oprócz pomieszczeń CUS będzie znajdować się także część gastronomiczna oraz mieszkaniowa. Obie części nie będą wykorzystywane na potrzeby projektu i nie stanowią kosztu kwalifikowanego w projekcie, niemniej wymóg ich wykonania wynika z zapisów mpzp oraz GPR. Części mieszkaniowa i gastronomiczna zostały wyłączone udziałem procentowym ich powierzchni w stosunku do całej powierzchni istniejącego budynku. Dla wyliczenia kosztów niekwalifikowanych dotyczących mieszkania oraz części wspólnych przyjęto metodologię opartą o bezpośredni koszt mieszkania oraz koszt adaptacji części wspólnej przypadającej na mieszkanie (klatka schodowa, ściany, dach). Część mieszkaniowa nie będzie wynajmowana. Natomiast część gastronomiczna zostanie wynajęta podmiotowi zewnętrznemu, który będzie w niej prowadzić działalność gospodarczą. Gmina figuruje w rejestrze podatników VAT (podatek od towarów i usług) jako podatnik czynny.
Poniesione wydatki na realizację inwestycji zostaną udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Miasto. Do każdej faktury będzie dołączony protokół, w którym będą wyszczególnione prace związane z realizacją przedmiotowego projektu i osobno prace z realizacją części gastronomicznej przeznaczonej na działalność opodatkowaną oraz mieszkaniowej.
Realizacja projektu wynika z Gminnego Programu Rewitalizacji.
Działalność nowego CUS finansowana będzie z budżetu Miasta oraz częściowo z Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach zadania „Program integracji i aktywizacji mikrospołeczności lokalnych w obszarach wymagających wsparcia – Gmina”. W obiekcie będą realizowane zadania służące aktywizacji i reintegracji zawodowej poprzez doradztwo zawodowe, opiekę trenera pracy, pośrednictwo pracy, animacje lokalne, działanie butiku z informacjami. Promowanie równości szans i aktywne uczestnictwo realizowane będzie m.in. w formie warsztatów aktywizacji społecznej, arteterapii, autorefleksji.
Realizacja inwestycji została powierzona Miejskiemu Zarządowi Gospodarki Komunalnej, a zarządzanie obiektem w okresie trwałości zostanie powierzone Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej.
Miasto wystąpiło do Urzędu Marszałkowskiego z wnioskiem o dofinansowanie projektu ze środków RPOW na lata 2014-2020, w ramach Poddziałania 10.3.1. Rewitalizacja obszarów zdegradowanych – ZIT.
Miasto złożyło oświadczenie o kwalifikowalności VAT dla tego projektu, że nie ma możliwości odzyskania w żaden sposób poniesionego kosztu podatku VAT, którego wysokość została określona w kategorii wydatków kwalifikowanych wniosku o dofinansowanie.
W uzupełnieniu do wniosku z dnia 13 lutego 2018 r.:
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
Czy Miastu będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z otrzymanych faktur, dokumentujących nabycie towarów i usług:
W uzupełnieniu do wniosku z dnia 13 lutego 2018 r. Wnioskodawca doprecyzował, że w pytaniu nr 1 pyta o prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków wprost przypisanych do przebudowy części dotyczącej Centrum Usług Społecznościowych, natomiast w pytaniu nr 2 o prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków wprost przypisanych do przebudowy części gastronomicznej.
Zdaniem Wnioskodawcy:
Ad. 1
Miasto nie będzie miało możliwości odliczenia podatku VAT z faktur zakupu w ramach przedmiotowego projektu.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 j.t.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Z treści powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.:
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Natomiast art. 15 ust. 6 stanowi, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Z przedstawionych przepisów wynika, że organy władzy publicznej występują jako podatnicy VAT tylko w przypadku wykonywania odpłatnych dostaw towarów i świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów usług. Opodatkowana sprzedaż towarów i usług występuje wówczas, gdy świadczenie wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, gdy istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia o charakterze majątkowym. Pomiędzy świadczeniem a otrzymaną płatnością musi istnieć bezpośredni związek zdecydowanie świadczący o tym, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.
Przedmiotowy projekt będzie realizowany w ramach zadań własnych gminy określonych w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446 j.t.). Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, które obejmują między innymi sprawy związane z pomocą społeczną, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych (art. 7 ust. 1 pkt 6). Dostęp do efektów przedmiotowego projektu będzie powszechny i bezpłatny.
W związku z powyższym, w przedmiotowym projekcie nie będą spełnione podstawowe przesłanki uprawniające do odliczenia podatku VAT tzn. Miasto nie będzie występować jako podatnik VAT oraz towary i usługi nabyte w ramach projektu nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Zatem, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.
Ad. 2
Jeżeli chodzi o część gastronomiczną, będzie ona wynajmowana na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej i będzie wykorzystywana do prowadzenia działalności opodatkowanej. Miasto będzie miało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Uprawnienie do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje zatem w przypadku nabycia towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.
Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Z kolei jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.
Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:
Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:
W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).
Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.
Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.
Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy).
W myśl art. 86 ust. 2h ustawy, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.
Odnośnie sposobu określenia proporcji należy wskazać, że na podstawie ww. przepisu art. 86 ust. 22 ustawy zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podmiotów (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193), zwane dalej: rozporządzeniem. Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).
Zauważyć należy, że powołany art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż ta działalność. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.
Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem od towarów i usług. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2a ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w sytuacjach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia podatku. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.
Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego, takie jak np. gminy, są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych (art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o samorządzie gminnym).
Z opisu sprawy wynika, że Miasto zamierza zrealizować inwestycję polegającą na przekształceniu budynku zlokalizowanego w centrum Starego Miasta, na potrzeby Centrum Usług Społecznościowych (warsztaty twórczości artystyczności, edukacyjnej i aktywności fizycznej, pomieszczenia biurowe wraz z zapleczem). Budynek w stanie aktualnym nie jest użytkowany. Teren, na którym zlokalizowany jest obiekt znajduje się w obszarze Starego Miasta i podlega ścisłej ochronie konserwatorskiej. Projekt przebudowy kamienicy uzyskał zgodę Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.
Zakres prac dostosowujących ww. budynek do potrzeb CUS obejmuje:
W ramach działań inwestycyjnych przewidziano również wyposażenie niezbędne do funkcjonowania CUS.
W obiekcie oprócz pomieszczeń CUS będzie znajdować się także część gastronomiczna oraz mieszkaniowa. Obie części nie będą wykorzystywane na potrzeby projektu i nie stanowią kosztu kwalifikowanego w projekcie, niemniej wymóg ich wykonania wynika z zapisów mpzp oraz GPR. Części mieszkaniowa i gastronomiczna zostały wyłączone udziałem procentowym ich powierzchni w stosunku do całej powierzchni istniejącego budynku. Dla wyliczenia kosztów niekwalifikowanych dotyczących mieszkania oraz części wspólnych przyjęto metodologię opartą o bezpośredni koszt mieszkania oraz koszt adaptacji części wspólnej przypadającej na mieszkanie (klatka schodowa, ściany, dach). Część mieszkaniowa nie będzie wynajmowana. Natomiast część gastronomiczna zostanie wynajęta podmiotowi zewnętrznemu, który będzie w niej prowadzić działalność gospodarczą. Gmina figuruje w rejestrze podatników VAT jako podatnik czynny.
Poniesione wydatki na realizację inwestycji zostaną udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Miasto. Do każdej faktury będzie dołączony protokół, w którym będą wyszczególnione prace związane z realizacją przedmiotowego projektu i osobno prace z realizacją części gastronomicznej przeznaczonej na działalność opodatkowaną oraz mieszkaniowej.
Realizacja projektu wynika z Gminnego Programu Rewitalizacji.
Działalność nowego CUS finansowana będzie z budżetu Miasta oraz częściowo z Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach zadania „Program integracji i aktywizacji mikrospołeczności lokalnych w obszarach wymagających wsparcia – Gmina”. W obiekcie będą realizowane zadania służące aktywizacji i reintegracji zawodowej poprzez doradztwo zawodowe, opiekę trenera pracy, pośrednictwo pracy, animacje lokalne, działanie butiku z informacjami. Promowanie równości szans i aktywne uczestnictwo realizowane będzie m.in. w formie warsztatów aktywizacji społecznej, arteterapii, autorefleksji.
Realizacja inwestycji została powierzona Miejskiemu Zarządowi Gospodarki Komunalnej, a zarządzanie obiektem w okresie trwałości zostanie powierzone Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej.
Miasto wystąpiło do Urzędu Marszałkowskiego z wnioskiem o dofinansowanie projektu ze środków RPOW na lata 2014-2020, w ramach Poddziałania 10.3.1. Rewitalizacja obszarów zdegradowanych – ZIT.
Miasto złożyło oświadczenie o kwalifikowalności VAT dla tego projektu, że nie ma możliwości odzyskania w żaden sposób poniesionego kosztu podatku VAT, którego wysokość została określona w kategorii wydatków kwalifikowanych wniosku o dofinansowanie.
Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z przebudową części gastronomicznej.
Jak wynika z przepisów ustawy, obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów działalności (opodatkowanej i niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT), z którym wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania bezpośredniej alokacji.
Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej. Brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi.
W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do działalności gospodarczej, jak również do celów innych działalność gospodarza, gdy brak jest możliwości przypisania tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej, należy w odniesieniu do tych wydatków zastosować proporcję, w której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.
W tym miejscu należy zauważyć, że w sytuacji gdy budynek kamienicy objęty będzie pracami związanymi z realizacją projektu – tj. przebudową części dotyczącej Centrum Usług Społecznościowych – oraz przebudową części gastronomicznej i nie będzie można bezpośrednio przyporządkować wydatków oddzielnie do przebudowy dotyczącej Centrum Usług Społecznościowych oraz przebudowy części gastronomicznej, to nie ma podstaw do odrębnego ustalania dla tych wydatków prawa do odliczenia podatku naliczonego.
Przy braku możliwości bezpośredniego przypisania wydatków poniesionych na budynek do poszczególnych zadań (tj. przebudowy części dotyczącej Centrum Usług Społecznościowych i przebudowy części gastronomicznej) rozpatrując kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego należy uwzględnić sposób wykorzystania całego budynku po realizacji inwestycji. Jak wynika z opisu sprawy będzie on wykorzystywany do realizacji zadań własnych w ramach projektu oraz do wykonywania czynności opodatkowanych w związku z przebudową części gastronomicznej.
Budynek jako całość po zakończeniu prac budowlanych będzie zatem wykorzystywany zarówno do celów działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza – czynności poza działalnością gospodarczą.
Co prawda Wnioskodawca wskazał, że części mieszkaniowa i gastronomiczna zostały wyłączone udziałem procentowym ich powierzchni w stosunku do całej powierzchni istniejącego budynku. Dla wyliczenia kosztów niekwalifikowanych dotyczących mieszkania oraz części wspólnych Zainteresowany przyjął metodologię opartą o bezpośredni koszt mieszkania oraz koszt adaptacji części wspólnej przypadającej na mieszkanie (klatka schodowa, ściany, dach). Ponadto, w uzupełnieniu Wnioskodawca doprecyzował, że wydatki dotyczące części wspólnych obiektu zgodnie z zaleceniem Urzędu Marszałkowskiego Województwa podzielone są na wydatki kwalifikowane, czyli związane z Centrum Usług Społecznościowych oraz te, które nie są z nim związane, czyli niekwalifikowane. Na każdym etapie wykonywania prac przystosowujących obiekt do funkcji Centrum Usług Społecznościowych Miasto będzie dokonywało podziału tych kosztów.
Należy jednak zauważyć, że w stosunku do części wspólnych budynku, takich jak klatka schodowa, ściany, dach itp. nie ma możliwości bezpośredniego przypisania wydatków z określonym rodzajem czynności, bowiem służą one zarówno czynnościom w ramach CUS jak i działalności gospodarczej – wynajem części gastronomicznej, ale także powiązane są z częścią mieszkalną, która jak wskazał Wnioskodawca, nie będzie wynajmowana i w takiej sytuacji ustawa przewiduje zastosowanie „prewspółczynnika” w oparciu o przepis art. 86 ust. 2a ustawy i rozporządzenia.
Zatem, w stosunku do tych towarów i/lub usług, które Wnioskodawca będzie w stanie bezpośrednio przypisać do wydatków związanych tylko z przebudową budynku na Centrum Usług Społecznościowych, nie będzie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego, natomiast w odniesieniu do tych towarów i/lub usług, które Wnioskodawca będzie w stanie bezpośrednio przypisać do wydatków związanych tylko z przebudową części gastronomicznej, będzie przysługiwało mu pełne prawo do odliczenia w związku z ich poniesieniem.
Odnosząc się z kolei do wydatków na przebudowę kamienicy związanych zarówno z działalnością inną niż gospodarcza – z racji realizowanych zadań publicznych w ramach projektu oraz działalnością gospodarczą, których Wnioskodawca nie będzie w stanie w sposób bezpośredni przypisać do tej część nabywanych towarów i usług, która będzie związana z czynnościami opodatkowanymi oraz ustalić kwoty podatku naliczonego z nimi związanej, to w tym zakresie będzie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku za pomocą proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy, z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r.
Zatem, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.
Tutejszy organ informuje, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili