0114-KDIP1-3.4012.509.2017.2.ISK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2017 r. (data wpływu 12 grudnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 stycznia 2018 r. (data wpływu 2 lutego 2018 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 17 stycznia 2018 r. (doręczone Stronie w dniu 22 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

‒ ewidencjonowania za pomocą kasy fiskalnej wpłat dokonywanych na rzecz Wnioskodawcy za pośrednictwem portali typu A. i B. oraz wpłat dokonywanych przez gości w formie gotówki lub bezpośrednio na konto bankowe Wnioskodawcy - jest prawidłowe;

‒ ewidencjonowania za pomocą kasy fiskalnej wpłat dokonywanych bezpośrednio na rzecz Wnioskodawcy przy użyciu karty płatniczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 29 stycznia 2018 r. (data wpływu 2 lutego 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 17 stycznia 2018 r. (doręczone Stronie w dniu 22 stycznia 2018 r.) dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania za pomocą kasy fiskalnej wpłat dokonywanych na rzecz Wnioskodawcy za pośrednictwem portali typu A. i B. oraz dokumentowania wpłat dokonywanych przez gości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która od 1 listopada 2017 rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej. Przeważającym rodzajem zgłoszonej działalności jest PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 55.20.Z, tj. Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania. Jako formę opodatkowania podatkiem dochodowym Wnioskodawca wybrał kartę podatkową, bowiem świadczy usługi hotelarskie polegające na wynajmie pokoi gościnnych i domków turystycznych (w tym wydawanie posiłków), jeżeli łączna liczba pokoi (w tym także w domkach turystycznych) nie przekracza 12 pokoi. Ponadto Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia w podatku VAT (podatek od towarów i usług), o którym mowa w art. 113 ustawy o VAT. Ponadto od 2016 r. Wnioskodawca uzyskiwał przychody z tytułu najmu prywatnego. Do chwili obecnej nie powstał obowiązek stosowania kasy fiskalnej.

Działalność Wnioskodawcy polega na wynajmie mieszkań w systemie dobowym. Obecnie Wnioskodawca wynajmuje swoje mieszkanie oraz mieszkanie koleżanki, z którą ma podpisaną umowę najmu na jej mieszkanie z prawem do dalszego podnajmu. Oba mieszkania znajdują się w tym samym budynku, jednak są to mieszkania odrębne.

Mieszkanie Wnioskodawcy składa się z 1 pokoju z aneksem kuchennym i łazienki, zaś mieszkanie koleżanki składa się z 1 pokoju z aneksem kuchennym i łazienki. Wnioskodawca nie wyklucza w przyszłości możliwości najmowania kolejnych mieszkań na terenie W. w celu podnajmowania pokoi w systemie dobowym.

Goście korzystający z wynajmowanych pokoi, mają prawo do korzystania z miejsc parkingowych. Te miejsca parkingowe stanowią odrębne od mieszkań przedmioty własności. Za udostępnienie tych miejsc parkingowych nie są pobierane dodatkowe opłaty.

Obecnie płatności za usługi najmu na doby Wnioskodawca przyjmuje tylko na konto bankowe za pośrednictwem portali internetowych A. i B. Nie jest wykluczone, że w przyszłości zostaną dołączone również inne portale tego typu.

W przypadku portalu A. schemat transakcji wygląda następująco: klienci rezerwują pokój, za pomocą portalu opłacają do A., w ciągu 3 dni od przyjazdu gościa do pokoju Wnioskodawca otrzymuje przelew od A. na swoje konto bankowe. Prowizję dla A. płacą goście.

W przypadku portalu B. schemat transakcji wygląda następująco: Wnioskodawca ma ustawioną płatność przez B. co oznacza, że goście rezerwują pokój przez portal, opłacają do B. i przyjeżdżają do pokoju. Płatność od B. Wnioskodawca otrzymuje jednym przelewem zbiorczym za poprzedni miesiąc za każdą rezerwację, która się zakończyła w poprzednim miesiącu. Wtedy do 14 dnia kolejnego miesiąca Wnioskodawca otrzymuje zbiorczy przelew za cały poprzedni miesiąc (wszystkie rezerwacje zsumowane), zaś do 8 dnia miesiąca otrzymuje dokładne zestawienia gości, którzy rezerwowali pokój oraz kwot, które zapłacili. Kwota, którą Wnioskodawca otrzymuje na konto, stanowi sumę wszystkich kwot wpłaconych przez gości, pomniejszoną o prowizję B.

Wnioskodawca rozważa także w przyszłości możliwość przyjmowania gotówki bądź korzystania z terminala płatniczego. W tym ostatnim przypadku uzyskane pieniądze będą przelewane na konto bankowe Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 2 lutego 2018 r. (data wpływu) wskazano, że Wnioskodawca opisane we wniosku usługi polegające na wynajmie pokoi w systemie dobowym klasyfikuje w PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2008 jako 55.20.19.0 - pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi.

Podatnik korzysta z tzw. zwolnienia dla drobnych przedsiębiorców w VAT, o którym mowa w art. 113 ustawy o VAT. Tym samym nie jest obowiązany do wystawiania faktur VAT, chyba że kontrahent takiego dokumentu zażąda w terminie 3 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło wykonanie usługi (art. 106b ust. 2 i 3 ustawy o VAT). Co do zasady, wykonane usługi nie są dokumentowane fakturami VAT, bowiem nabywcy nie żądają ich wystawienia.

Jednocześnie Podatnik deklaruje, że jeżeli do korzystania ze zwolnienia z obowiązku rejestrowania obrotu za pośrednictwem kasy fiskalnej okaże się niezbędnym wystawianie faktur, Podatnik będzie je wystawiał.

Z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłaty jednoznacznie wynika, których konkretnie czynności dotyczą dane wpłaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wpłaty dokonywane przez gości za pośrednictwem portali typu A. oraz B. powinny być ewidencjonowane na kasie fiskalnej?

2. W jaki sposób dokumentować dla celów podatku VAT usługę, gdy gość dokona wpłaty bezpośrednio na konto bankowe Wnioskodawcy lub za pośrednictwem karty płatniczej ewentualnie gotówką?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty wpłacane przez portale typu A. lub B. korzystają ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej określonego w poz. 39 załącznika do rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. 2016. 2177 z dnia 2016 grudnia 28, dalej: rozporządzenie).

Zgodnie z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm., dalej ustawa o VAT), podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Gośćmi Wnioskodawcy będą co do zasady wyłącznie osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

Jednakże zgodnie z rozporządzeniem przewidziane zostały przypadki, w których nie ma obowiązku stosowania kas fiskalnych. Zgodnie ze zwolnieniem określonym w poz. 39 załącznika do rozporządzenia, świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych korzysta ze zwolnienia z obowiązku stosowania kas fiskalnych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę polegają na świadczeniu usług hotelowych, polegających na wynajmie pokoi osobom fizycznym, zaś przelewy otrzymywane na konto Wnioskodawcy pozwalają na dokładne przyporządkowanie kwot do konkretnych, świadczonych usług. Nie ma przy tym znaczenia fakt, iż pieniądze wpływają na konto Wnioskodawcy za pośrednictwem portali, a nie bezpośrednio od gości. Również bez znaczenia pozostaje fakt, iż portale mogą dokonywać zbiorczych, okresowych przelewów, jeżeli do każdego przelewu będzie sporządzona odrębna specyfikacja usług, objętych tym przelewem. W tych przypadkach, w których płatność dokonana przez gości zostanie przekazana przez portale na konto bankowe Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do stosowania kasy fiskalnej.

Ad 2

Wnioskodawca rozważa w przyszłości możliwość wynajmowania pokoi bez pośrednictwa portali typu A. lub B., co będzie wiązało się z uzyskaniem wynagrodzenia bezpośrednio od gościa. W takiej sytuacji Wnioskodawca się zastanawia, kiedy będzie miał obowiązek zastosowania kasy rejestrującej.

Generalna zasada przewiduje, zgodnie z art. 111 ustawy o VAT, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Jednakże zgodnie z rozporządzeniem przewidziane zostały przypadki, w których nie ma obowiązku stosowania kas fiskalnych.

Ponieważ ani w zeszłym roku, ani w tym roku do dnia dzisiejszego nie powstał obowiązek zainstalowania kasy fiskalnej, zdaniem Wnioskodawcy, do czasu przekroczenia limitu, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, tj. 20.000 zł, uzyskane wynagrodzenie płatne gotówką lub za pośrednictwem karty płatniczej nie podlega rejestracji na kasie fiskalnej.

W przypadku przekroczenia limitu wskazanego w rozporządzeniu, niezbędne będzie ewidencjonowanie wynagrodzeń za wynajem pokoi uzyskanych bez pośrednictwa portali typu A. lub B. na kasie fiskalnej uzyskanych zarówno w formie gotówki jak i płatnych kartą płatniczą.

Jednakże, nawet w przypadku przekroczenia wspomnianego limitu, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej wynagrodzeń, które zostaną wypłacone bezpośrednio na konto bankowe Wnioskodawcy, jeżeli z dokumentacji będzie jednoznacznie wynikało, jakiej konkretnie czynności dotyczyła dana wpłata na konto. Analogicznie, nie powstanie również obowiązek ewidencjonowania wpłat uzyskiwanych za pośrednictwem portali typu A. lub B. W tych przypadkach zastosowanie bowiem znajdzie zwolnienie, o którym mowa w poz. 39 załącznika do rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest:

‒ prawidłowe w zakresie ewidencjonowania za pomocą kasy fiskalnej wpłat dokonywanych na rzecz Wnioskodawcy za pośrednictwem portali typu A. i B. oraz wpłat dokonywanych przez gości w formie gotówki lub bezpośrednio na konto bankowe Wnioskodawcy oraz

‒ nieprawidłowe w zakresie ewidencjonowania za pomocą kasy fiskalnej wpłat dokonywanych bezpośrednio na rzecz Wnioskodawcy przy użyciu karty płatniczej.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z treści art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, który stanowi, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis art. 111 ust. 1 ustawy, określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnienia z powyższego obowiązku, do dnia 31 grudnia 2017 r. regulowały przepisy rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2016 r. poz. 2177).

Natomiast w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r. powyższe kwestie reguluje rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2017 r. poz. 2454).

Regulacje zawarte w ww. rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe) oraz ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe).

I tak, stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r. (a w uprzednio obowiązującym rozporządzeniu do dnia 31 grudnia 2017 r.) podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r. (a w uprzednio obowiązującym rozporządzeniu do dnia 31 grudnia 2017 r.) podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2017 r. (a w uprzednio obowiązującym rozporządzeniu do dnia 31 grudnia 2016 r.) dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Z kolei § 3 ust. 2 rozporządzenia stanowi, że zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20.000 zł (§ 5 ust. 1 rozporządzenia).

W myśl § 5 ust. 2 rozporządzenia, w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20.000 zł.

Powyższe zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej ze względu na wysokość osiągniętego obrotu jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczy podmiotu.

Ponadto zgodnie z zapisem § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r. (a w uprzednio obowiązującym rozporządzeniu do dnia 31 grudnia 2017 r.), czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Zgodnie z zapisem § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług wymienionych w tym przepisie.

W poz. 39 załącznika do rozporządzenia, jako czynność korzystającą ze zwolnienia, wymieniono świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Jak wynika z wniosku oraz jego uzupełnienia Wnioskodawca od 1 listopada 2017 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na wynajmie mieszkań w systemie dobowym sklasyfikowane w PKWiU 55.20.19.0 - pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi. Ponadto Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia w podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ustawy o VAT. Od 2016 r. Wnioskodawca uzyskiwał przychody z tytułu najmu prywatnego. Do chwili obecnej nie powstał obowiązek stosowania kasy fiskalnej.

Obecnie płatności za usługi najmu na doby Wnioskodawca przyjmuje tylko na konto bankowe za pośrednictwem portali internetowych A. i B. Nie jest wykluczone, że w przyszłości zostaną dołączone również inne portale tego typu.

Wnioskodawca rozważa także w przyszłości możliwość przyjmowania gotówki bądź korzystania z terminala płatniczego. W tym ostatnim przypadku uzyskane pieniądze będą przelewane na konto bankowe Wnioskodawcy.

Z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłaty jednoznacznie wynika, których konkretnie czynności dotyczą dane wpłaty.

Wnioskodawca nie jest obowiązany do wystawiania faktur VAT, chyba że kontrahent takiego dokumentu zażąda. Co do zasady, wykonane usługi nie są dokumentowane fakturami VAT, bowiem nabywcy nie żądają ich wystawienia. Podatnik deklaruje, że jeżeli do korzystania ze zwolnienia z obowiązku rejestrowania obrotu za pośrednictwem kasy fiskalnej okaże się niezbędnym wystawianie faktur, Podatnik będzie je wystawiał.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej wpłat dokonywanych przez gości za pośrednictwem portali typu A. oraz B. oraz w przypadku gdy gość dokona wpłaty bezpośrednio na konto bankowe Wnioskodawcy lub za pośrednictwem karty płatniczej, ewentualnie gotówką.

Z cytowanego wcześniej § 2 ust. 1 w powiązaniu z poz. 39 załącznika do tego rozporządzenia, wynika, że aby czynność korzystała ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej muszą być spełnione następujące warunki:

‒ świadczący usługę musi otrzymać w całości zapłatę za usługę za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem) oraz

‒ z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie musi wynikać, jakiej konkretnie czynności ta zapłata dotyczyła.

W analizowanej sprawie, jak Wnioskodawca wskazuje, w przypadku gdy wpłaty są dokonywane przez gości za pośrednictwem portali typu A. oraz B., przelewy otrzymywane na koto Wnioskodawcy pozwalają na dokładne przyporządkowanie ich do konkretnych świadczonych usług. A zatem należy stwierdzić, że spełnione są warunki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w § 2 ust. 1 rozporządzenia w związku z poz. 39 załącznika do tego rozporządzenia.

Nie ma przy tym znaczenia fakt, iż pieniądze wpływają na konto Wnioskodawcy za pośrednictwem portali, a nie bezpośrednio od gości. Również bez znaczenia pozostaje fakt, iż portale mogą dokonywać zbiorczych, okresowych przelewów, jeżeli do każdego przelewu będzie sporządzona odrębna specyfikacja usług, objętych tym przelewem. W tych przypadkach, w których płatność dokonana przez gości zostanie przekazana przez portale na konto bankowe Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do stosowania kasy fiskalnej.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Z wniosku wynika, że w przyszłości Wnioskodawca rozważa możliwość przyjmowania płatności bez pośrednictwa portalu A. lub B., co będzie wiązało się z przyjęciem wynagrodzenia bezpośrednio od gościa. Wynagrodzenie może być płatne gotówką lub za pośrednictwem karty płatniczej.

W tym miejscu należy wskazać, iż definicja karty płatniczej określona została w przepisie art. 2 pkt 15a ustawy o usługach płatniczych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2003 z późn zm.), zgodnie z którą jest nią karta uprawniająca do wypłaty gotówki lub umożliwiająca złożenie zlecenia płatniczego za pośrednictwem akceptanta lub agenta rozliczeniowego, akceptowana przez akceptanta w celu otrzymania przez niego należnych mu środków, w tym karta płatnicza w rozumieniu z art. 2 pkt 15 rozporządzenia (UE) 2015/751.

Należy dodatkowo zwrócić uwagę, że płatność kartą płatniczą stanowi, na gruncie art. 3 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o usługach płatniczych, usługę płatniczą należącą do tej samej kategorii co przelew bankowy, tj. usługę polegającą na wykonywaniu transakcji płatniczych, w tym transferu środków pieniężnych na rachunek płatniczy u dostawcy użytkownika lub u innego dostawcy.

Transakcje kartami płatniczymi wymienione zostały także w art. 63 ust. 3 pkt 4 Prawa bankowego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1876 z późn zm.), który określa że rozliczenia bezgotówkowe przeprowadza się w szczególności kartą płatniczą.

Ekonomicznym efektem dokonania transakcji płatniczej kartą płatniczą jest co do zasady przekazanie środków pieniężnych pomiędzy podmiotami, np. z rachunku nabywcy towaru lub usługi na rachunek sprzedawcy towaru lub usługi tzw. akceptanta.

W związku z tym należy uznać, że w przypadku otrzymywania wynagrodzenia dokonanego przez gościa przy użyciu karty płatniczej, Wnioskodawca może również w tej sytuacji zastosować zwolnienie wynikające z § 2 ust. 1 rozporządzenia w zw. z poz. 39 załącznika do tego rozporządzenia, pod warunkiem, że z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie będzie wynikać jakiej konkretnie czynności ta zapłata dotyczyła.

W związku z tym w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej nie będzie natomiast zwolniona czynność sprzedaży przez Wnioskodawcę usług krótkotrwałego zakwaterowania w przypadku gdy płatność będzie dokonana gotówką. Dla tego rodzaju usług Wnioskodawca będzie mógł korzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia (nie dłużej niż do 31 grudnia 2018 r.), do momentu przekroczenia w 2018 r. kwoty 20.000 zł z tytułu świadczenia wszystkich usług i sprzedaży towarów dokonywanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym, w zakresie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.