0114-KDIP1-1.4012.28.2018.1.RR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2018 r. (data wpływu 11 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia towarów i usług związanych ze świadczeniem usług medycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia towarów i usług związanych ze świadczeniem usług medycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka K. Sp. z o.o. realizuje obecnie projekt finansowany ze środków Unii Europejskiej. Polega on na świadczeniu usług medycznych zwolnionych z podatku od towarów i usług.

We wniosku o dofinansowanie projektu, błędnie napisano, że Wnioskodawca ma możliwość odzyskania podatku VAT (podatek od towarów i usług) naliczonego przy zakupie poniższych środków trwałych:

• fotel laryngologiczny Golem ORL E,
• ENF-VH Videolaryngoskop H,
• Duo Viver - urządzenie do badań laryngologicznych,

przeznaczonych do świadczenia usług medycznych.

Gdy Wnioskodawca postanowił sprostować błąd we wniosku, Instytucja Pośrednicząca, tj. Ministerstwo Zdrowia, zażądało interpretacji z Urzędu Skarbowego o kwalifikowalności podatku VAT. tj. o możliwości lub braku możliwości odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy zakupie ww. środków trwałych, przeznaczonych do świadczenia usług medycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy spółka K. Sp. z o. o. ma możliwość odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie następujących środków trwałych:

• fotel laryngologiczny Golem ORL E,
• ENF-VH Videolaryngoskop H,
• Duo Viver - urządzenie do badań laryngologicznych,

przeznaczonych do świadczenia usług medycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, fotel laryngologiczny, wideolaryngoskop oraz urządzenie Duo Viver będą wykorzystywany jedynie do świadczenia usług medycznych. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 18. Ustawy o podatku od towarów i usług, świadczenie usług medycznych jest zwolnione z podatku VAT, w związku z czym zgodnie z art. 88. ust. 3a pkt 2 ustawy, Wnioskodawca nie ma możliwości odliczenia naliczonego podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zasada ta wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca realizuje obecnie projekt finansowany ze środków Unii Europejskiej. Polega on na świadczeniu usług medycznych zwolnionych z podatku od towarów i usług. W ramach tego projektu Strona zakupuje środki trwałe: tj: fotel laryngologiczny Golem ORL E, ENF-VH Videolaryngoskop H, Duo Viver (urządzenie do badań laryngologicznych), które są przeznaczone do świadczenia usług medycznych. Ponadto Wnioskodawca wskazała, że ww. środki trwałe będą wykorzystywane jedynie do świadczenia usług medycznych, zwolnionych z podatku VAT.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W przedmiotowej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, ponieważ – jak wynika z wniosku – zakupowany w ramach projektu sprzęt tj.: fotel laryngologiczny, wideolaryngoskop oraz urządzenie Duo Viver będą wykorzystywane jedynie do świadczenia usług medycznych, zwolnionych z podatku VAT. Zatem Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących przedmiotowy zakup, co wynika z art. 86 ust. 1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego zawartego na fakturach zakupu następujących środków trwałych: fotel laryngologiczny Golem ORL E, ENF-VH Videolaryngoskop H, Duo Viver, gdyż będą one wykorzystywane jedynie do świadczenia usług medycznych, zwolnionych z podatku VAT. Powyższe wynika z tego, że w analizowanym przypadku wydatki związane z realizacją inwestycji nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (będą wykorzystywane tylko do czynności zwolnionych od tego podatku). Zatem nie zostanie spełniony warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.