0112-KDIL1-3.4012.583.2017.3.PM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2017 r. (data wpływu do Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu 10 listopada 2017 r., Krajowej Informacji Skarbowej 22 listopada 2017 r.) uzupełnionym pismami z dnia 27 grudnia 2017 r. (data wpływu 28 grudnia 2017 r.) oraz z dnia 29 stycznia 2018 r. (data wpływu 31 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT (podatek od towarów i usług) z tytułu sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży działek. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 grudnia 2017 r. (data wpływu 28 grudnia 2017 r.) na formularzu ORD-IN o wszystkie wymagane w tym formularzu dane, a także o opłatę oraz pismem z dnia 29 stycznia 2018 r. (data wpływu 31 stycznia 2018 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Stan faktyczny.

W dniu 27 października 1982 r. przed Naczelnikiem Gminy matka Wnioskodawcy przekazała Wnioskodawcy gospodarstwo rolne o powierzchni 2,21 ha położone w (…), w gminie. Przekazując Wnioskodawcy gospodarstwo uzyskała świadczenie emerytalne.

Od tego czasu gospodarstwo to stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy. Według planu zagospodarowania przestrzennego Gminy teren gospodarstwa Wnioskodawcy został zakwalifikowany jako usługowo-przemysłowy z możliwością zabudowy mieszkalnej. Po podziale na mniejsze działki, działka (X) i (X) zostały niedawno przez Wnioskodawcę sprzedane z majątku osobistego.

Jednocześnie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług weterynaryjnych jako wspólnik spółki cywilnej, która jest czynnym podatnikiem VAT.

Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdarzenie przyszłe.

W dniu 27 października 1982 r. przed Naczelnikiem Gminy matka Wnioskodawcy przekazała Wnioskodawcy gospodarstwo rolne o powierzchni 2,21 ha położone w (…), w gminie. Przekazując Wnioskodawcy gospodarstwo uzyskała świadczenie emerytalne.

Od tego czasu gospodarstwo to stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy. Wnioskodawca – lekarz weterynarii prowadzi działalność gospodarczą jako wspólnik spółki cywilnej w postaci przychodni weterynaryjnej, która jest opodatkowana podatkiem VAT. Wnioskodawca wraz ze wspólnikiem ww. spółki jest w trakcie budowy nowej przychodni weterynaryjnej na działce wydzielonej z gospodarstwa Wnioskodawcy.

Według planu zagospodarowania przestrzennego Gminy teren gospodarstwa Wnioskodawcy został zakwalifikowany jako usługowo-przemysłowy z możliwością zabudowy mieszkalnej. Wnioskodawca chciałby sprzedać część swojego gospodarstwa w postaci działek budowlanych, po podziale odpowiednio: (X) aby móc dokończyć budowę i wyposażyć nową przychodnię.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Był zarejestrowanym podatnikiem VAT w okresie od 5 lipca 1993 r. do 15 lipca 2014 r., kiedy to jego indywidualna działalność została przekształcona w spółkę cywilną;
2. Gospodarstwo rolne zostało nabyte od matki Wnioskodawcy umową przekazania własności i posiadania gospodarstwa rolnego za emeryturę rolniczą w dniu 27 października 1982 r. w Urzędzie Gminy przed Naczelnikiem Gminy. Podstawą prawną do nabycia było posiadanie dyplomu Akademii Rolniczej, natomiast nigdy Wnioskodawca nie prowadził gospodarstwa rolnego;
3. Nabyty grunt rolny w 1982 r., został podzielony na działki dopiero w 2009 r., celem wydzielenia działki z rozpoczętą budową w 1991 r. i nie dokończoną. Grunt został podzielony na wniosek Wnioskodawcy na trzy działki: (X). W 2011 r. z działki (X) utworzono działkę (X). W tym samym roku aktem darowizny Wnioskodawca przekazał działkę (X) siostrze. W 2015 r. działkę (X) podzielono na działki: (X). W 2016 r. działkę (X) podzielono na: (X);
4. Do sprzedaży zostały przeznaczone działki: (X);
5. 1. Działki sprzedane: (X) były wykorzystywane do momentu sprzedaży jako działki rolne. Działki, które zostaną sprzedane w przyszłości: (X) od momentu nabycia do obecnie są wykorzystywane jako działki rolne;
   2. Wszystkie działki będące przedmiotem przyszłej sprzedaży oraz działki już sprzedane nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie jakichkolwiek umów, jedynie celem zachowania struktury gleby były udostępniane nieodpłatnie rolnikom, aby nie zarosły chwastami. Były użytkowane przez rolników nieodpłatnie;
   3. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalono z inicjatywy Gminy 30 marca 2006 r.;
   4. Wg planu zagospodarowania przestrzennego teren ten jest przeznaczony na zabudowę usługowo-przemysłową z możliwością zabudowy mieszkaniowej. Działki sprzedane były terenem niezabudowanym oraz działki do przyszłej sprzedaży są terenem niezabudowanym;
   5. W stanie obecnym jest możliwość podłączenia kanalizacji sanitarnej do działek: (X) z kanalizacji leżącej na działce Wnioskodawcy nr (X), natomiast uzbrojenie działek sprzedanych należało i działek do przyszłej sprzedaży należeć będzie do kupującego. Jedyne działania marketingowe Wnioskodawcy to wywieszenie dwóch banerów informacyjnych o sprzedaży działek na płocie sąsiada, nieodpłatnie i grzecznościowo;
   6. Działki nie były wykorzystywane na cele działalności rolniczej, o której mowa w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawca ww. działalności nigdy nie prowadził. Jedyną działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę była i jest działalność lekarza weterynarii od 1978 r. do 2014 r. w indywidualnej działalności gospodarczej, a następnie w formie spółki cywilnej.Środki finansowe pozyskane ze sprzedaży działek służą i będą wykorzystane do dokończenia inwestycji – przychodni weterynaryjnej prowadzonej w formie spółki cywilnej oraz na jej wyposażenie. Budynek posadowiony jest na działce Wnioskodawcy nr (X).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

• Stan faktyczny. Czy wobec powyższego Wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić podatek VAT, od sprzedaży działek?
• Zdarzenie przyszłe. Czy wobec powyższego Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT, od sprzedaży działek?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Stan faktyczny.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy grunt nie został nabyty w celach odsprzedaży, (tj. w celach handlowych) i nie był wykorzystywany do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jego późniejsze zbycie będzie znajdowało się poza sferą opodatkowania VAT. W takim bowiem przypadku sprzedawca nie działa jako przedsiębiorca wg art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a wyłącznie rozporządza swoim majątkiem osobistym, zatem sprzedaż ww. działek będzie neutralna na gruncie podatku VAT.

Zdarzenie przyszłe.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy grunt nie został nabyty w celach odsprzedaży, (tj. w celach handlowych) i nie był wykorzystywany do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jego późniejsze zbycie będzie znajdowało się poza sferą opodatkowania VAT. W takim bowiem przypadku sprzedawca nie działa jako przedsiębiorca wg art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a wyłącznie rozporządza swoim majątkiem osobistym, zatem sprzedaż ww. działek będzie neutralna na gruncie podatku VAT, a środki pieniężne otrzymane ze sprzedaży są osobistym wkładem Wnioskodawcy jako wspólnika spółki cywilnej, aby móc dokończyć i wyposażyć przychodnię weterynaryjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy  przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych unormowań wynika, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm. – (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 2,21 ha. Gospodarstwo to zostało nabyte w dniu 27 października 1982 r. w drodze umowy przekazania własności za emeryturę rolniczą od matki Wnioskodawcy.

Nabyty grunt rolny w 1982 r., został podzielony na działki dopiero w 2009 r. celem wydzielenia działki z rozpoczętą budową w 1991 r. i nie dokończoną. Grunt został podzielony na wniosek Wnioskodawcy na trzy działki: (X). W 2011 r. z działki (X) utworzono działkę (X) i (X). W tym samym roku aktem darowizny Wnioskodawca przekazał działkę (X) siostrze.

W 2015 r. działkę (X) Wnioskodawca podzielił na działki: (X). W 2016 r. działkę (X) Wnioskodawca podzielił na działki: (X). Do sprzedaży zostały przeznaczone działki: (X). Działki sprzedane: (X) jak i działki, które będą przedmiotem sprzedaży: (X) od momentu nabycia do momentu sprzedaży i obecnie są wykorzystywane jako działki rolne. Ww. działki już sprzedane i będące przedmiotem przyszłej sprzedaży, Wnioskodawca nigdy nie udostępniał osobom trzecim na podstawie jakichkolwiek umów, jedynie celem zachowania struktury gleby były udostępniane nieodpłatnie rolnikom – były użytkowane przez rolników nieodpłatnie. Plan zagospodarowania przestrzennego został uchwalony z inicjatywy gminy w dniu 30 marca 2006 r. Wg planu zagospodarowania przestrzennego teren ten jest przeznaczony na zabudowę usługowo-przemysłową z możliwością zabudowy mieszkaniowej. Działki sprzedane były terenem niezabudowanym oraz działki do przyszłej sprzedaży są terenem niezabudowanym. W stanie obecnym jest możliwość podłączenia kanalizacji sanitarnej do działek (X) z kanalizacji leżącej na działce Wnioskodawcy nr (X), natomiast uzbrojenie działek sprzedanych należało i działek do przyszłej sprzedaży należeć będzie do kupującego. Jedyne działania marketingowe jakie wykonał Wnioskodawca to wywieszenie dwóch banerów informacyjnych o sprzedaży działek na płocie sąsiada, nieodpłatnie i grzecznościowo. Działki nie były wykorzystywane na cele działalności rolniczej, o której mowa w ustawie, a Wnioskodawca ww. działalności nigdy nie prowadził. Jedyną działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę była i jest działalność lekarza weterynarii od 1978 r. do 2014 r. w indywidualnej działalności gospodarczej, a następnie w formie spółki cywilnej. Środki finansowe pozyskane ze sprzedaży działek służą i będą wykorzystane do dokończenia inwestycji – przychodni weterynaryjnej, jaką Wnioskodawca prowadzi w formie spółki cywilnej. Ww. spółka cywilna jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca był zarejestrowanym podatnikiem VAT w okresie od 5 lipca 1993 r. do 15 lipca 2014 r.

W związku z nieodpłatnym użyczeniem przez Wnioskodawcę powyższych działek należy wskazać na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81 Staatssecretaris van Financiën v. Hong-Kong Trade Development Council, w którym wskazano, że podmiot prowadzący stale i wyłącznie działalność nieodpłatną nie może być uznany za podatnika z tytułu tej nieodpłatnej działalności.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np.: wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, ogłoszenia w prasie w poszukiwaniu nabywców itd.). Co prawda Wnioskodawca niektóre z przedmiotowych działek podzielił na mniejsze oraz wywiesił dwa banery informacyjne o sprzedaży działek, jednakże czynności tych nie można uznać za podjęcie środków zbliżonych do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

W przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Podsumowując, w związku z dostawą przedmiotowych działek, zarówno w opisanym stanie faktycznym, jak i zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, ponieważ nie wypełnia przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy i nie występuje w roli podatnika podatku od towarów i usług. Sprzedaż przez Wnioskodawcę działek nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, zarówno w stosunku do działek sprzedanych przez Wnioskodawcę (stan faktyczny), jak i działek, które zamierza on sprzedać w przyszłości (zdarzenie przyszłe) Wnioskodawca nie miał/nie będzie miał obowiązku zapłaty podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tutejszy organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto należy wyjaśnić, że zgodnie z powołanym powyżej przepisem – składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Z powyższego wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.