Gmina sprzedała działkę nr 537/3 o powierzchni 0,0879 ha, która była częściowo zabudowana fragmentem budynku biurowego oraz fragmentem hali produkcyjnej. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, działka znajdowała się częściowo w obszarze oznaczonym jako teren eksploatacji powierzchniowej (01PE) oraz częściowo w obszarze zakładu przeróbczego (02P). Gmina dokonała proporcjonalnego podziału ceny sprzedaży, w wyniku czego sprzedaż części działki położonej w obszarze 01PE została zwolniona z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, natomiast pozostała część, znajdująca się w obszarze 02P, została opodatkowana stawką 23% VAT. Organ podatkowy uznał, że Gmina postąpiła prawidłowo w tej kwestii.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2017 r. (data wpływu 29 listopada 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 lutego 2018 r. (data wpływu 9 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki o numerze 537/3 – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki o numerze. W dniu 9 lutego 2018 r. uzupełniono wniosek w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego, pytania i stanowiska Wnioskodawcy.
We wniosku przedstawiono następujący opis stanu faktycznego.
Wnioskodawca (Gmina) jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Dnia 17 października 2017 r. Zainteresowany sprzedał bezprzetargowo spółce działkę gruntu nr 537/3 o pow. 0,0879 ha na polepszenie warunków zagospodarowania nieruchomości przyległych oraz w celu uregulowania stanu prawnego zgodnie ze stanem faktycznym. Działka leży na terenie zakładu wydobywczego i została częściowo zabudowana przez nabywcę fragmentem budynku biurowego i fragmentem hali produkcyjnej. Nieruchomość pierwotnie została wydzielona pod budowę drogi o czym świadczy jej kształt – podłużny pas o szerokości 4 m. Zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego działka leży w obszarze oznaczonym symbolem 01PE – teren eksploatacji powierzchniowej (399 m2) oraz częściowo w obszarze oznaczonym 02P – teren zakładu przeróbczego (480 m2), gdzie ustala się trwałą adaptację istniejącej zabudowy administracyjno-gospodarczej z możliwością realizacji niezbędnych dla kopalni obiektów i urządzeń. Wobec braku jednoznacznego określenia możliwości zabudowy działki, na potrzeby jej sprzedaży, dokonano proporcjonalnego podziału wg powierzchni niepodlegającej zabudowie i takiej, na której można wznosić budynki i budowle. W efekcie sprzedaż części działki leżącej w obszarze 01PE – teren eksploatacji powierzchniowej korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, natomiast pozostała część leżąca w obszarze 02P – teren zakładu przeróbczego – została opodatkowana jako teren podlegający zabudowie. W uzupełnieniu należy dodać, że nieruchomość do czasu sprzedaży była wykorzystywana przez spółkę bezumownie i nieodpłatnie, tym samym działka nie była wykorzystywana do działalności opodatkowanej, a Gmina przy jej nabyciu nie miała możliwości odliczenia podatku naliczonego.
Czy Gmina postąpiła słusznie dzieląc działkę na potrzeby sprzedaży i opodatkowując stawką 23% sprzedaż części zabudowanej ze środków własnych nabywcy leżącej w obszarze 02P – teren zakładu przeróbczego, gdzie istnieje możliwość zabudowy oraz zwalniając z opodatkowania część niepodlegającą zabudowie?
W uzupełnieniu Gmina wskazała, że:
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane w uzupełnieniu do wniosku).
Czy Gmina postąpiła słusznie dzieląc cenę sprzedaży proporcjonalnie wg powierzchni niepodlegającej zabudowie i takiej, na której można wznosić budynki i budowle, w efekcie czego sprzedaż części działki leżącej w obszarze 01PE – teren eksploatacji powierzchniowej korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, natomiast pozostała część leżąca w obszarze 02P – teren zakładu przeróbczego – została opodatkowana jako teren podlegający zabudowie?
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2014 o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju, zaś przez towar zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy zwalnia się:
Natomiast art. 29a ust. 8 ustawy stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.
Zgodnie z aktem notarialnym przedmiotem sprzedaży jest działka nr częściowo zabudowana fragmentem budynku biurowego i fragmentem hali produkcyjnej Spółki. Przedmiotem opodatkowania dostawy zabudowanego gruntu była wartość całej transakcji, ale ekonomicznie odpowiadała jedynie wartości gruntu, gdyż Gmina nie ponosiła wydatków związanych z ww. zabudowaniami. Stąd też brak jakichkolwiek rozliczeń dotyczących nakładów na obiekty budowlane.
Zdaniem Gminy dla celów podatkowych nie można przyjąć, że przedmiotem dostawy były części budynków, gdyż Spółka wcześniej dysponowała budynkami jako ich właściciel. Stąd też brak możliwości zastosowania jako podstawy zwolnienia od podatku VAT art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz pkt 10a w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.
W ocenie Gminy przedmiotem dostawy był jedynie grunt niezabudowany.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Natomiast art. 2 pkt 33 ustawy mówi, że przez teren budowlany rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego sprzedawana działka leży częściowo w obszarze oznaczonym symbolem 01PE – teren eksploatacji powierzchniowej, który może podlegać dalszej zabudowie na potrzeby obsługi kopalni oraz częściowo 02P – teren zakładu górniczego, gdzie ustala się prowadzenie działalności górniczej, a po jej zakończeniu rekultywację terenu w kierunku leśnym.
Zdaniem Gminy dostawa gruntu niezabudowanego o charakterze mieszanym, czyli zarówno budowlanym jak i niebudowlanym, podlega opodatkowaniu wyłącznie w części w jakiej jest on przeznaczony na cele budowlane. Z tego również względu Gmina dokonała proporcjonalnego podziału ceny sprzedaży.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych – tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, że ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przedmiotowy rodzaj gruntu.
Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Wskazać przy tym należy, że na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.
Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1073, z późn. zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.
Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu.
Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca (Gmina) jest czynnym podatnikiem VAT. Dnia 17 października 2017 r. Zainteresowany sprzedał bezprzetargowo Spółce działkę gruntu nr 537/3 o pow. 0,0879 ha. Działka leży na terenie zakładu wydobywczego i została częściowo zabudowana przez nabywcę fragmentem budynku biurowego i fragmentem hali produkcyjnej. Nieruchomość pierwotnie została wydzielona pod budowę drogi. Zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego (Uchwała Rady Miejskiej z dnia 12 maja 2009 r.) działka leży w obszarze oznaczonym symbolem 01PE – teren eksploatacji powierzchniowej (399 m2) oraz częściowo w obszarze oznaczonym 02P – teren zakładu przeróbczego (480 m2), gdzie ustala się trwałą adaptację istniejącej zabudowy administracyjno -gospodarczej z możliwością realizacji niezbędnych dla kopalni obiektów i urządzeń. Nieruchomość do czasu sprzedaży była wykorzystywana przez Spółkę bezumownie i nieodpłatnie, tym samym działka nie była wykorzystywana do działalności opodatkowanej, a Gmina przy jej nabyciu nie miała możliwości odliczenia podatku naliczonego.
Gmina wskazała, że:
Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące tego, czy postąpił słusznie dzieląc cenę sprzedaży proporcjonalnie wg powierzchni niepodlegającej zabudowie i takiej, na której można wznosić budynki i budowle, w efekcie czego sprzedaż części działki leżącej w obszarze 01PE – teren eksploatacji powierzchniowej korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, natomiast pozostała część leżąca w obszarze 02P – teren zakładu przeróbczego – została opodatkowana jako teren podlegający zabudowie.
Mając na uwadze wyżej przedstawiony stan faktyczny, zdaniem tut. organu sprzedaż część działki, która leży w obszarze oznaczonym symbolem 01PE – teren eksploatacji powierzchniowej (399 m2) korzystać będzie ze zwolnienia w podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, natomiast część leżąca w obszarze oznaczonym 02P – teren zakładu przeróbczego (480 m2), gdzie ustala się trwałą adaptację istniejącej zabudowy administracyjno-gospodarczej z możliwością realizacji niezbędnych dla kopalni obiektów i urządzeń, zgodnie z art. 41 ust 1 ustawy, podlega opodatkowaniu według stawki 23%.
Podobne stanowisko wyraził Europejski Trybunał sprawiedliwości w sprawie C-251/05 z dnia 6 lipca 2006 r. w kwestii opodatkowania różnymi stawkami podatku VAT jednej dostawy towaru, stwierdzając co następuje cyt.: „Okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty przez ustawodawstwo danego państwa członkowskiego zwolnieniem dającym prawo do zwrotu zapłaconego podatku w rozumieniu art. 28 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/77/EWG z dnia 19 października 1992 r. uzupełniającą wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/77/EWG z dnia 19 października 1992 r. uzupełniającą wspólny system podatku od wartości dodanej i zmieniająca dyrektywę 77/388/EWG (zbliżanie stawek VAT), oraz z drugiej strony towary wyłączone przez to ustawodawstwo z zakresu zastosowania tego zwolnienia , nie stoi na przeszkodzie temu, aby dane państwo członkowskie pobierało podatek VAT od dostawy towarów wyłączonych według stawki zwykłej”.
Reasumując, Gmina postąpiła prawidłowo dzieląc cenę sprzedaży proporcjonalnie wg powierzchni niepodlegającej zabudowie i takiej, na której można wznosić budynki i budowle, w efekcie czego sprzedaż części działki leżącej w obszarze 01PE – teren eksploatacji powierzchniowej korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, natomiast pozostała część leżąca w obszarze 02P – teren zakładu przeróbczego – została opodatkowana jako teren podlegający zabudowie.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili