0115-KDIT1-2.4012.833.2017.1.AD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2017 r. (data wpływu 16 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania majątku Spółki związanego z prowadzeniem działalności w zakresie handlu paliwami za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz braku opodatkowania czynności jego zbycia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania majątku Spółki związanego z prowadzeniem działalności w zakresie handlu paliwami za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz braku opodatkowania czynności jego zbycia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie:

• handlu materiałami budowlanymi;
• usług wulkanizacyjnych;
• konserwacji, napraw i przeglądów samochodowych instalacji klimatyzacyjnych;
• usług koparko-ładowarką;
• handlu detalicznego paliwami.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Posiada m.in. prawo własności działek nr 833/15 i nr 833/18 o pow. ogółem 1,6547 ha.

Działalność gospodarcza w zakresie handlu detalicznego paliwami wykonywana jest w będącym własnością Spółki budynku stacji paliw usytuowanym na ww. działkach.

Spółka zamierza dokonać transakcji zbycia składników aktywów związanych z działalnością gospodarczą w zakresie handlu detalicznego paliwami.

W skład przedmiotu zbycia wejdą:

1. prawo własności nieruchomości gruntowej obejmujące działki o nr 833/15 i nr 833/18 o obszarze 1,6547 ha;

2. prawo własności środków trwałych związanych z działalnością w zakresie handlu detalicznego paliwami:

3. w postaci budynku stacji paliw i budynku myjni samochodowej z placem utwardzonym,

4. prawo własności środków trwałych i przedmiotów nietrwałych wykorzystywanych dotychczas w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie handlu detalicznego paliwami, tj.:

5. dystrybutor LPG wraz z uzbrojeniem do tankowania i sprzedaży autogazu;

6. dystrybutory paliw wraz z zadaszeniami;

7. podziemne zbiorniki paliw;

8. rurociągi technologiczne paliwowe, gazowe, kanalizacyjne, wodociągowe, klimatyzacyjne i wentylacyjne;

9. agregat prądotwórczy, kocioł CO olejowy, myjka ciśnieniowa;

10. wyposażenie części gastronomicznej stacji paliw (m.in. ekspres do kawy, meble, naczynia);

11. dokumentacja związana ze stacją paliw:

12. pracownicza w zakresie niezbędnym do ewentualnego przejęcia pracowników stacji przez nabywcę;

13. legalizacji zbiorników, dozoru technicznego, operatu wodno-prawnego;

14. zapasy towarów handlowych będących na stanie stacji paliw na dzień zbycia.

Po dokonaniu dostawy Spółka będzie kontynuować działalność gospodarczą w zakresie handlu materiałami budowlanymi, świadczeniem usług wulkanizacyjnych i samochodowych instalacji klimatyzacyjnych, koparko-ładowarką.

Do wykonywania czynności w zakresie detalicznego handlu paliwami Spółka zatrudnia 10 pracowników, którzy ewentualnie będą kontynuować zatrudnienie u nowego pracodawcy - nabywcy. Nabywca będzie kontynuował działalność w tym samym zakresie, w jakim jest ona prowadzona obecnie, tj. w zakresie handlu detalicznego paliwami. Na dzień zbycia nabywca będzie czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług).

Przedmiotem zbycia nie będą należności i zobowiązania pieniężne, za wyjątkiem ewentualnych zobowiązań wynikających ze stosunku pracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisana transakcja stanowić będzie zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP) wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana transakcja dostawy nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, jako transakcja zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa z następujących powodów prawnych i faktycznych.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Biorąc powyższe pod uwagę, aby daną grupę składników można było uznać za ZCP konieczne jest spełnienie łącznie następujących przesłanek:

1. zespół składników musi obejmować zarówno składniki materialne i niematerialne, w tym zobowiązania;
2. zespół składników musi być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych i mogłyby one stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Odnosząc się do pierwszego z wymienionych warunków, na nabywcę zostaną przeniesione w szczególności prawo własności gruntów wraz z budynkami i budowlami oraz rzeczy ruchome, ewentualne zobowiązania wynikające ze stosunku pracy.

Odnosząc się do warunku drugiego (wyodrębnienie finansowe i organizacyjne), wyodrębnienie finansowe nie musi oznaczać samodzielności finansowej, w szczególności nie oznacza to konieczności prowadzenia odrębnej księgowości dla ZCP. Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ZCP. Wyodrębnienie organizacyjne polega na tym, że dany określony zbiór składników majątkowych powinien odznaczać się pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. ZCP będą zatem tworzyć takie składniki, które występują względem siebie w takich relacjach, które pozwalają uznać te składniki za zespół, a nie za zbiór przypadkowych elementów, których rzeczywistą, jedyną wspólną cechą byłaby, własność jednego podmiotu gospodarczego. W literaturze podmiotu za wyznaczniki wydzielenia organizacyjnego uznaje się w szczególności faktyczne wyodrębnienie w danym przedsiębiorstwie a także wyodrębnienie formalne. Kryterium wyodrębnienia funkcjonalnego sprowadza się zatem w zasadzie do ustalenia, czy jako pewna, odrębna całość ZCP jest w stanie samodzielnie funkcjonować na rynku już od momentu jej wyodrębnienia. Innymi słowy, składniki majątkowe uznane zostaną za ZCP, jeżeli są wyodrębnione w taki sposób, że ich nabywcy umożliwią w zasadzie natychmiastowe podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, przesłanki zaistnienia ZPC zostaną spełnione.

W wyroku WSA w Olsztynie z dnia 1 marca 2012 r. sygn. akt I SA/OI 4/12 stwierdzono, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie odpowiada rozumieniu pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonemu przez Trybunał w orzeczeniu w sprawie C-497/01. Nie sposób bowiem nie zauważyć, że polski ustawodawca definiuje zorganizowaną część przedsiębiorstwa jako zespół składników materialnych i niematerialnych, gdy tymczasem Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych.

Przystępując do rozstrzygania ww. sprawy należy się odnieść w pierwszej kolejności do definicji przedsiębiorstwa z art. 551 Kodeksu cywilnego. Przepis ten stanowi, iż przedsiębiorstwem jest zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej oraz przykładowo wymienia poszczególne składniki przedsiębiorstwa. Na podstawie przepisu ww. artykułu należy stwierdzić, iż przedsiębiorstwem będzie każdy zespół składników majątkowych dający się wyodrębnić poprzez ich funkcjonalne powiązanie i przydatność do realizacji określonego działania gospodarczego.

Należy także podzielić stanowisko wyrażone przez WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 12 maja 2010 r., o sygn. akt I SA/PO 249/10. W wyroku tym zwrócono uwagę, iż organ podatkowy, dokonując wykładni pojęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa powinien uwzględniać wspólnotowe rozumienie pojęcia "całości lub części majątku", którym posługuje się art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm., w skrócie: Dyrektywa 112). W myśl tej regulacji prawa unijnego, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe..

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, z którego wynika, że majątek związany z prowadzeniem działalności w zakresie handlu paliwami będzie wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym i finansowym oraz, że nabywca – jak wynika z treści wniosku - będzie kontynuował działalność przy wykorzystaniu tego majątku, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.