0114-KDIP1-3.4012.473.2017.2.ISZ
📋 Podsumowanie interpretacji
Wnioskodawczyni, będąca osobą fizyczną oraz rolnikiem, planuje sprzedaż ewidencyjnie wyodrębnionej działki gruntu o powierzchni 3.000 m2. Nie prowadzi działalności gospodarczej ani nie dokonywała wcześniej sprzedaży nieruchomości. Organ podatkowy uznał, że sprzedaż tej działki nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ Wnioskodawczyni nie działa jako podatnik VAT, a transakcja ta stanowi jedynie korzystanie z prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a nie działalność gospodarczą.
❓ Pytania i stanowisko urzędu
Stanowisko urzędu
Masz dosyć przekopywania się przez dziesiątki interpretacji?
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny📖 Pełna treść interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2017 r. (data wpływu 20 listopada 2017r.) uzupełnionym w dniu 15 grudnia 2017 r. (data wpływu 19 grudnia 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 7 grudnia 2017 r. (skutecznie doręczone 13 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 20 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.
Wniosek uzupełniony został w dniu 15 grudnia 2017 r., (data wpływu 19 grudnia 2017 r.) na wezwanie Organu z dnia 7 grudnia 2017 r.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawczyni we wniosku wskazała, że zamierza sprzedać ewidencyjnie wyodrębnioną działkę gruntu o pow. 3.000 m2, powstałą po wydzieleniu z istniejącej działki nr 274/7 (o pow. 5,27 ha) z przeznaczeniem w planie zagospodarowania przestrzennego pod usługi. Nabywcą jest Firma D., która na ww. gruncie zamierza wybudować sklep wielkopowierzchniowy.
Wnioskodawczyni wskazała, że jest osobą fizyczną, rolnikiem. Nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.
Wnioskodawczyni do wniosku załączyła kopię Aktu Notarialnego Umowy Przedwstępnej Warunkowej, którą podpisała w dniu 27 września 2017 r.
W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że:
- jest rolnikiem indywidualnym (bez ryczałtu),
- nie dokonywała sprzedaży nieruchomości,
- Wnioskodawczyni weszła w posiadanie ziemi:
- Aktem Własności Ziemi w dniu 23 stycznia 1976 r. wraz z mężem
- następnie na mocy Postanowienia Spadkowego z dnia 27 marca 2000 r.,
- i jako jedyna właścicielka Postanowieniem Sądowym z dnia 28 lutego 2002 r.
- Wnioskodawczyni wykorzystywała przedmiotową nieruchomość wyłącznie do
- na wymienionej nieruchomości jest Plan Zagospodarowania Przestrzennego zatwierdzony Uchwałą Rady Gminy z dnia 10 września 2004 r., gdzie działka nr 274/14 ma przeznaczenie pod usługi – jednostka A11 MN/U,
- Wnioskodawczyni nie prowadziła żadnych nakładów na nieruchomość będącą przedmiotem sprzedaży,
- Wnioskodawczyni nie prowadziła żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działki – po prostu kupującemu, gdy przejeżdżał spodobała się lokalizacja, o właściciela działki zapytał przechodnia.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy w przypadku sprzedaży działki, Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna będzie musiała odprowadzić VAT (podatek od towarów i usług) w wysokości 23% do Urzędu Skarbowego, czy jako osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej jest z tego podatku zwolniona, czyli sprzedaż nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?
Zdaniem Wnioskodawczyni, nie obowiązuje jej podatek VAT od sprzedaży ewidencyjnie wyodrębnionej działki gruntu nr 274/14 o pow. 3.000 m2.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przy czym towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym działki gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sfera prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.
Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.
Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.
Z powyższego orzeczenia wynika m.in., że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia miedzy czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.
Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia wynika, że Wnioskodawczyni zamierza sprzedać ewidencyjnie wyodrębnioną działkę gruntu o pow. 3.000 m2, powstałą po wydzieleniu z istniejącej działki nr 274/7. Wnioskodawczyni wskazała, że jest osobą fizyczną, rolnikiem. Nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.
W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że:
- jest rolnikiem indywidualnym (bez ryczałtu),
- nie dokonywała sprzedaży nieruchomości,
- Wnioskodawczyni weszła w posiadanie ziemi:
- Aktem Własności Ziemi w dniu 23 stycznia 1976 r. wraz z mężem
- następnie na mocy Postanowienia Spadkowego z dnia 27 marca 2000 r.,
- i jako jedyna właścicielka Postanowieniem Sądowym z dnia 28 lutego 2002 r.
- Wnioskodawczyni wykorzystywała przedmiotową nieruchomość wyłącznie do
- na wymienionej nieruchomości jest Plan Zagospodarowania Przestrzennego zatwierdzony Uchwałą Rady Gminy z dnia 10 września 2004 r., gdzie działka nr 274/14 ma przeznaczenie pod usługi – jednostka A11 MN/U,
- Wnioskodawczyni nie prowadziła żadnych nakładów na nieruchomość będącą przedmiotem sprzedaży,
- Wnioskodawczyni nie prowadziła żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działki – po prostu kupującemu, gdy przejeżdżał spodobała się lokalizacja, o właściciela działki zapytał przechodnia.
Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą tego, czy transakcja sprzedaży przedmiotowej, ewidencyjnie wyodrębnionej działki gruntu nr 274/14, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Wskazać należy, że z opisu wniosku wynika, że aktywność Wnioskodawczyni nie wykraczała poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.
Wnioskodawczyni wskazała, że nabyła nieruchomość wraz z mężem w 1976 r. oraz na mocy postanowienia spadkowego. Wnioskodawczyni jest rolnikiem indywidualnym (bez ryczałtu) i wykorzystywała przedmiotową nieruchomość wyłącznie do celów rolniczych. Jednocześnie Wnioskodawczyni nie dokonywała w przeszłości sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawczyni wskazała, że nie prowadziła żadnych nakładów na nieruchomość będącą przedmiotem sprzedaży, nie prowadziła też żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działki – po prostu kupującemu, gdy przejeżdżał spodobała się lokalizacja, o właściciela działki zapytał przechodnia.
Zatem, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.
Tym samym Wnioskodawczyni, dokonując sprzedaży ewidencyjnie wyodrębnionej działki nr 274/14 o której mowa we wniosku, nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a będzie jedynie korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem.
Wobec tego w przedstawionym we wniosku zdarzeniu należy stwierdzić, że transakcja sprzedaży działki nr 274/14 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W konsekwencji, w przypadku sprzedaży działki, Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna, nie będzie miała obowiązku odprowadzenia z tytułu tej transakcji podatku VAT w wysokości 23% do Urzędu Skarbowego, gdyż sprzedaż tej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Przestań wyszukiwać interpretacje ręcznie!
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili