Gmina B. planuje sprzedaż w trybie bezprzetargowym trzech działek gruntowych objętych koncesją na wydobywanie kruszywa. Działki te nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ani nie posiadają decyzji o warunkach zabudowy. Organ podatkowy uznał, że sprzedaż tych działek będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, ponieważ są to nieruchomości niezabudowane, które nie są przeznaczone pod zabudowę. Organ stwierdził, że decyzja koncesyjna dotycząca wydobywania kruszywa nie zastępuje decyzji o warunkach zabudowy, co oznacza, że działki te nie mogą być traktowane jako tereny budowlane.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2017 r. (data wpływu 20 września 2017 r.), uzupełnionym pismem z 20 listopada 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek objętych koncesją na wydobywanie kruszywa – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 20 września 2017 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z 20 listopada 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek objętych koncesją na wydobywanie kruszywa.
W przedmiotowym wniosku, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe uzupełnione pismem z 20 listopada 2017 r.:
Gmina B. (Wnioskodawca) na podstawie Uchwały Nr xxx Rady Miejskiej w B. z dnia 13 lipca 2017 r. przeznaczyła do sprzedaży w drodze bezprzetargowej nieruchomości położone w K. stanowiące własność Gminy B. na podstawie Księgi Wieczystej Nr xxx.
Przedmiotem sprzedaży są działki oznaczone numerem:
Ww. działki na gruncie to drogi wewnętrzne o nawierzchni trawiastej nieużytkowane.
Sprzedaż w trybie bezprzetargowym następuje na rzecz przedsiębiorcy pn. Kopalnia Piasku i Żwiru NIP: xxx. Przedsiębiorca jest właścicielem gruntów przyległych do trzech działek gminnych, które leżą w obszarze górniczym, na którym odbywa się eksploatacja złoża kruszywa pn. D. na podstawie Decyzji Nr xxx Urzędu Wojewódzkiego w T. z dnia 10 października 1996. Koncesja obowiązuje od 31 grudnia 1997 do 31 grudnia 2030 r.
Działki przeznaczone przez Gminę do sprzedaży nie są objęte planem zagospodarowania przestrzennego Gminy, brak dla nich decyzji o warunkach zabudowy. Według zapisów w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, uchwalonego Uchwałą Rady Miejskiej Nr xxx z dnia 30 sierpnia 2012 r. ww. działki to teren górniczy, z zabudową produkcyjną związany z eksploatacją kruszywa.
Decyzja Urzędu Wojewódzkiego w T. nr xxx z dnia 10 października 1996 r. wydana dla Kopalni Piasku i Żwiru, obejmuje pozwolenie na eksploatację złoża kruszywa pn. D. na działkach stanowiących własność Gminy B. oznaczonych numerem ewidencyjnym xxx, xxx i xxx położonych w K.
Decyzja Urzędu Wojewódzkiego w T. nr xxx z dnia 10 października 1996 r. wydana dla Kopalni Piasku i Żwiru, wydana na podstawie przepisów prawo geologiczne i górnicze zastępuje decyzję o warunkach zabudowy dla trzech działek stanowiących własność Gminy B. oznaczonych nr ewidencyjnym xxx, xxx i xxx położonych w K.
Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. 2017 poz. 1073) dla terenu górniczego nie ma obowiązku sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przepisy odrębne nie wymieniają ustawy Prawo geologiczne i górnicze. Obowiązek sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na podstawie przepisów odrębnych dotyczy następujących aktów prawnych: Prawo lotnicze, Ochrona terenów byłych hitlerowskich obozów zagłady, Ochrona zabytków i opieka nad zabytkami, Agencja Mienia Wojskowego, Lecznictwo uzdrowiskowe, uzdrowiska i obszary ochrony uzdrowiskowej oraz gminy uzdrowiskowe, Zagospodarowanie nieruchomości Skarbu Państwa przejętych od wojsk Federacji Rosyjskiej.
Działki oznaczone numerem ewidencyjnym xxx, xxx i xxx położone w K. jako drogi gruntowe, trawiaste nie stanowią budowli w rozumieniu przepisów ustawy prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy sprzedaż działek oznaczonych nr xxx, xxx i xxx położonych w K., stanowiących własność Gminy B. objętych koncesją na wydobywanie kruszywa pn. D. na podstawie Decyzji Wojewody T. Nr xxx, które nabywa przedsiębiorca chcący prowadzić eksploatację złoża kruszywa na ww. działkach, jest zwolniona z podatku VAT (podatek od towarów i usług) na podstawie art. 43 ust.1 pkt 9 ustawy o VAT?
Zdaniem Wnioskodawcy, działki oznaczone nr xxx, xxx i xxx położone w K. będą służyć nowemu nabywcy Przedsiębiorcy pn. Kopalnia Piasku i Żwiru do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na wydobywaniu złoża kruszywa – zgodnie z Decyzją Wojewody T. xxx mimo, że brak planu przestrzennego zagospodarowania dla tego obszaru, gdzie na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2017 poz. 1073), nie ma obowiązku sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, gdyż na tym terenie wyznaczony jest teren górniczy o nazwie D.
Przedsiębiorca posiadając aktualną koncesję na eksploatację złoża kruszywa do 31 grudnia 2030 r. nie jest zobowiązany do występowania o decyzję o warunkach zabudowy.
W związku z powyższym sprzedaż działek dokonywana przez Gminę B. na rzecz Przedsiębiorcy powinna być opodatkowana stawką VAT 23%.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy.
Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.
Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.
Gmina powzięła wątpliwości, czy sprzedaż trzech działek objętych koncesją na wydobywanie kruszywa będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane.
Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.
Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
W myśl art. 60 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, decyzję o warunkach zabudowy wydaje, z zastrzeżeniem ust. 3, wójt, burmistrz albo prezydent miasta po uzgodnieniu z organami, o których mowa w art. 53 ust. 4, i uzyskaniu uzgodnień lub decyzji wymaganych przepisami odrębnymi.
Zgodnie z art. 60 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, decyzje o warunkach zabudowy na terenach zamkniętych wydaje wojewoda. O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.
W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.
Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.
Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.
Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.
Z opisu sprawy wynika, że Gmina. przeznaczyła do sprzedaży w drodze bezprzetargowej nieruchomości stanowiące własność Gminy. Przedmiotem sprzedaży są działki oznaczone numerem:
Ww. działki na gruncie to drogi wewnętrzne o nawierzchni trawiastej nieużytkowane. Sprzedaż w trybie bezprzetargowym następuje na rzecz przedsiębiorcy pn. Kopalnia Piasku i Żwiru. Działki przeznaczone przez Gminę do sprzedaży nie są objęte planem zagospodarowania przestrzennego Gminy, brak dla nich decyzji o warunkach zabudowy. Działki oznaczone jako drogi gruntowe, trawiaste nie stanowią budowli w rozumieniu przepisów ustawy prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r.
Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy sprzedaż działek oznaczonych nr xxx, xxx i xxx stanowiących własność Gminy objętych koncesją na wydobywanie kruszywa, które nabywa przedsiębiorca chcący prowadzić eksploatację złoża kruszywa na ww. działkach, jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.
Jak wynika z cyt. wyżej przepisu art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jest aktem administracyjnym, przez który następuje określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu w braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Akt ten występuje w dwóch formach w zależności od rodzaju planowanej inwestycji: decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz decyzji o warunkach zabudowy.
Nie można zatem zgodzić się z opinią Wnioskodawcy, że Decyzja Urzędu Wojewódzkiego w T. nr xxx z dnia 10 października 1996 r. wydana dla Kopalni Piasku i Żwiru, wydana na podstawie przepisów prawo geologiczne i górnicze zastępuje decyzję o warunkach zabudowy dla trzech działek stanowiących własność Gminy B. oznaczonych nr ewidencyjnym xxx, xxx i xxx położonych w K.
W tym miejscu należy się odnieść do wskazania Wnioskodawcy zawartego we wniosku, że „zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. 2017 poz. 1073) dla terenu górniczego nie ma obowiązku sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.”
Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 8 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073), w studium określa się w szczególności obszary, dla których obowiązkowe jest sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na podstawie przepisów odrębnych, w tym obszary wymagające przeprowadzenia scaleń i podziału nieruchomości, a także obszary przestrzeni publicznej.
Należy wskazać, że z ww. przepisu nie wynika wprost brak obowiązku sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla nieruchomości, o których mowa we wniosku. W przepisie tym wskazano jedynie, że w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy określa się w szczególności obszary, dla których obowiązkowe jest sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na podstawie przepisów odrębnych, w tym obszary wymagające przeprowadzenia scaleń i podziału nieruchomości, a także obszary przestrzeni publicznej.
Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że skoro – jak wynika z wniosku – dla działek gruntowych, które zamierza zbyć Wnioskodawca, nie istnieje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, to sprzedaż tych działek będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili