Wnioskodawczyni, jako zarejestrowany czynny płatnik VAT, prowadzi działalność gospodarczą w trakcie małżeństwa, w którym obowiązuje współwłasność majątkowa. Wszystkie składniki tej działalności stanowią majątek wspólny małżonków. Wnioskodawczyni planuje nieodpłatnie przekazać swoją działalność małżonkowi, który prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Przekazanie dotyczy przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Organ podatkowy uznał, że nieodpłatne przekazanie przedsiębiorstwa, które spełnia wymogi art. 55 Kodeksu cywilnego, jest wyłączone z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, co oznacza, że nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. W związku z tym Wnioskodawczyni nie ma obowiązku skorygowania podatku naliczonego, odliczonego przy nabyciu składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa. Ewentualny obowiązek korekty podatku naliczonego spoczywa na nabywcy.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2017 r. (data wpływu 2 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa oraz braku obowiązku korekty podatku naliczonego – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 2 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa oraz braku obowiązku korekty podatku naliczonego.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym płatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) w trakcie trwania małżeństwa, w którym obowiązuje współwłasność majątkowa. Wszystkie składniki prowadzonej działalności stanowią majątek wspólny małżonków. Wnioskodawczyni zamierza nieodpłatne przekazać prowadzoną działalność swojemu małżonkowi. Małżonek prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą.
Wnioskodawczyni po przekazaniu przedsiębiorstwa zakończy prowadzenie działalności.
Przedmiotem planowanego nieodpłatnego przekazania na rzecz małżonka będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.
Składniki podlegające przekazaniu:
Od przekazywanych składników majątku (nieruchomość) dokonywane były odliczenia podatku VAT. Wartość początkowa ww. lokalu wynosi 245.401,23 zł.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
Zdaniem Wnioskodawcy:
Ad. 1. Zastosowania do zbywanego przedsiębiorstwa nie mają przepisy art. 91 ustawy o VAT o korekcie podatku, gdyż przekazywane przedsiębiorstwo nie kończy działalności,a towary i usługi, środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, będą dalej wykorzystywane przez podatnika do prowadzenia przedsiębiorstwa. Nie nastąpi zmiana przeznaczenia zakupionych wcześniej składników majątku.
Ad. 2. Wnioskodawczyni uważa, że przekazanie małżonkowi przedsiębiorstwa, czyli dokonanie transakcji zbycia przedsiębiorstwa, nie podlega przepisom Ustawy o VAT (art. 6 pkt 1 ustawy o VAT). Znaczenia nie ma, czy między małżonkami panuje ustrój współwłasności małżeńskiej, czy nie. Na gruncie ustawy o VAT oboje małżonków prowadząc własne działalności gospodarcze są odrębnymi podmiotami gospodarczymi.
Właściwym dokumentem potwierdzającym przekazanie przedsiębiorstwa będzie protokół przekazania. Wnioskodawczyni nie ma obowiązku dokumentować tej czynności fakturą VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:
– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa – art. 6 pkt 1 ustawy.
Pojęcie „transakcji zbycia”, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, tj. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.
Ponieważ przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa” posłużyć się należy w tym zakresie definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.).
Według art. 551 Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:
Zatem składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.
Wobec powyższego, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym.
Zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna, mająca za przedmiot przedsiębiorstwo, obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.
Jeżeli warunki, o których mowa w art. 551 Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to zbycie takiego przedsiębiorstwa do innego podmiotu, nie będzie podlegało przepisom ustawy.
Stosownie do przepisu art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym płatnikiem VAT w trakcie trwania małżeństwa, w którym obowiązuje współwłasność majątkowa. Wszystkie składniki prowadzonej działalności stanowią majątek wspólny małżonków. Wnioskodawczyni zamierza nieodpłatne przekazać prowadzoną działalność swojemu małżonkowi. Małżonek prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawczyni po przekazaniu przedsiębiorstwa zakończy prowadzenie działalności. Przedmiotem planowanego nieodpłatnego przekazania na rzecz małżonka będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów art. 551 ustawy Kodeks cywilny. Składniki podlegające przekazaniu to lokal niemieszkalny wraz z wyposażeniem, umowa najmu lokalu, jeśli taka zostanie zawarta do dnia przekazania przedsiębiorstwa, zaciągnięty kredyt, dokumenty związane z prowadzeniem działalności. Od przekazywanych składników majątku (nieruchomość) dokonywane były odliczenia podatku VAT. Jednocześnie z wniosku wynika, że przekazywane przedsiębiorstwo nie kończy działalności, a towary i usługi, środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, będą dalej wykorzystywane przez podatnika do prowadzenia przedsiębiorstwa. Nie nastąpi też zmiana przeznaczenia zakupionych wcześniej składników majątku.
Na podstawie wyżej przedstawionych przepisów prawnych wskazać należy, że o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.
Zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa decyduje pełen zakres przekazanego majątku, praw i zobowiązań, wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo.
Zatem w sytuacji gdy wszystkie ww. elementy pozostają i będą pozostawać we wzajemnych relacjach (zachowane zostaną funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami) oraz pozwalają kontynuować działalność gospodarczą to taki zespół składników materialnych i niematerialnych, stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego.
Tym samym, skoro przedmiotem nieodpłatnego przekazania będzie całe przedsiębiorstwo, to czynność ta – zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług – będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT. Nieodpłatne przekazanie przedsiębiorstwa spełniającego wymogi określone w art. 551 Kodeksu cywilnego wyłączone jest spod działania ustawy o podatku od towarów i usług, nie podlega więc opodatkowaniu tym podatkiem, a tym samym Wnioskodawczyni nie będzie miała z tego tytułu obowiązku dokumentowania tej czynności fakturą.
Odnośnie korekty podatku naliczonego, należy wskazać, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.
Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
W myśl zaś art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 – art. 90 ust. 2 tej ustawy.
Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2–10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2–6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.
Ustęp 2 tego artykułu stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.
Ponadto, w świetle art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.
Natomiast w myśl art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:
Zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7 cyt. ustawy, przepisy ust. 1 - 6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.
Zgodnie zaś z art. 91 ust. 9 ustawy, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1–8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
Jak więc wynika z ww. przepisów, nieodpłatne przekazanie przedsiębiorstwa – spełniającego wymogi art. 552 Kodeksu cywilnego – wyłączona jest spod działania ustawy o podatku od towarów i usług tj. nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem oraz nie wiąże się dla Wnioskodawczyni z obowiązkiem skorygowania podatku naliczonego, odliczonego w związku z nabyciem składników majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa. Ewentualny obowiązek korekty podatku naliczonego w tym zakresie ciążyć będzie na nabywcy.
Zatem stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili