0112-KDIL1-3.4012.407.2017.2.JN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2017 r. (data wpływu 15 września 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 października 2017 r. (data wpływu 27 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) w związku z realizacją operacji pn. „Podniesienie standardu bazy sportowo-rekreacyjnej na terenie Gminy (…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją operacji pn. „Podniesienie standardu bazy sportowo-rekreacyjnej na terenie Gminy (…)”. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 października 2017 r. (data wpływu 27 października 2017 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz wskazanie organu podatkowego właściwego dla Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina realizuje projekt współfinansowany ze środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich – „Wsparcie na wdrożenie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” tytuł operacji: „Podniesienie standardu bazy sportowo-rekreacyjnej na terenie Gminy (…)”. We wniosku o dofinansowanie Gmina ujęła podatek VAT do kosztów kwalifikowanych. Obiekt o podniesionym standardzie nie będzie przez Gminę sprzedany. Będzie on udostępniany i wykorzystywany na cele publiczne. Koszty utrzymania i funkcjonowania obiektu po okresie pięciu lat od jego zagospodarowania, pokrywane będą ze środków Gminy. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi kwalifikowania wydatków, zapłacony VAT może być uznany za wydatek kwalifikowany tylko wówczas, gdy beneficjent nie ma prawnych możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym Gmina prosi o wydanie interpretacji czy ma ona prawo do odliczenia zapłaconego podatku od realizacji projektu pod nazwą „Podniesienie standardu bazy sportowo-rekreacyjnej na terenie Gminy (…)”.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że operacja pod nazwą „Podniesienie standardu bazy sportowo-rekreacyjnej na terenie Gminy (…)” jest realizowana w ramach zadań własnych Gminy, ustawa o samorządzie gminnym art. 7 ust. 1 pkt 10 (kultury fizycznej i turystyki w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych). Operacja dotyczy dobudowy zaplecza obiektu sportowo-rekreacyjnego. Faktury dokumentujące podniesienie standardu obiektu sportowo-rekreacyjnego w ramach ww. operacji wystawiane będą na Wnioskodawcę. Gmina po zakończeniu inwestycji nie będzie dokonywać czynności opodatkowanych. Będzie ona udostępniać zaplecze na zawody sportowe zawodnikom oraz mieszkańcom Gminy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od opisanej wyżej inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i składa deklarację VAT-7. Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje beneficjentowi, gdy beneficjent jest podatnikiem VAT oraz gdy zakupione przez niego towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych. Gmina w związku z powyższym nie będzie dokonywać czynności opodatkowanych, a zatem nie będzie zachodził związek między usługą a sprzedażą opodatkowaną, brak jest zatem podstawowej przesłanki warunkującej prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Dla Gminy podatek VAT winien być wydatkiem kwalifikowanym z uwagi na brak prawnych możliwości jego odliczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przedstawionego wyżej przepisu wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np.: czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875) – gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 powołanej ustawy – do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy – zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina realizuje projekt współfinansowany ze środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich – „Wsparcie na wdrożenie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” tytuł operacji: „Podniesienie standardu bazy sportowo-rekreacyjnej na terenie (…)”. Obiekt o podniesionym standardzie nie będzie przez Gminę sprzedany, będzie on udostępniany i wykorzystywany na cele publiczne. Koszty utrzymania i funkcjonowania obiektu, po okresie pięciu lat od jego zagospodarowania, pokrywane będą ze środków Gminy.

Przedmiotowa operacja dotyczy dobudowy zaplecza obiektu sportowo-rekreacyjnego i jest realizowana w ramach zadań własnych Gminy (art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym). Faktury w ramach ww. operacji wystawiane będą na Gminę. Po zakończeniu operacji Gmina nie będzie wykonywać czynności opodatkowanych. Będzie ona udostępniać zaplecze na zawody sportowe zawodnikom oraz mieszkańcom Gminy.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Dobudowa zaplecza obiektu sportowo-rekreacyjnego odbywa się w ramach władztwa publicznego i Gmina wykonując tą operację działa jako organ administracji publicznej i może korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym. W takim ujęciu Gmina bez wątpienia nie może być uznana za podatnika, gdyż realizuje ona w tym zakresie zadania własne służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że Gmina dokonuje dobudowy zaplecza obiektu sportowo-rekreacyjnego w ramach zadań własnych, zatem w tym zakresie działa w ramach reżimu publicznoprawnego. Tym samym w analizowanym przypadku Gmina nie ponosi wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym nabywając towary i usługi nie działa w charakterze podatnika podatku VAT. Zatem, w omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie są spełnione, a Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowej operacji.

Podsumowując Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją operacji pn. „Podniesienie standardu bazy sportowo-rekreacyjnej na terenie Gminy (…)”. Powyższe wynika z tego, że w analizowanym przypadku nie są spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Gmina nie działa jako podatnik VAT, a wydatki związane z realizacją operacji nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Należy zaznaczyć, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości dotyczących możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Zasady i przepisy podatkowe powołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.