0111-KDIB3-1.4012.561.2017.3.KO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 września 2017 r. (data wpływu), uzupełniony pismami z 30 października 2017 r. (data wpływu 30 października 2017 r. i 2 listopada 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu sprzedaży działek -jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu sprzedaży działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismami z 30 października 2017 r. (data wpływu 30 października 2017 r. i 2 listopada 2017 r.), będącymi odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 26 października 2017 r. znak: 0111-KDIB2-2.4011.266.2017.1.AR, 0111-KDIB3-1.4012.561.2017.2.KO.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w 2001 r. jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej zakupił na własne cele grunt, który był podzielony na kilkanaście działek, z których część miała status działek (gruntów) rolnych, a część budowlanych. Łączna powierzchnia tychże działek to 11.617 m2 budowlanych i 5.005 m2 rolnych.

Działki te stanowią wyłączną własność Wnioskodawcy.

Obecnie teren, na którym znajdują się działki zakupione w 2001 r objęte są planem zagospodarowania przestrzennego i są przeznaczone pod budownictwo jednorodzinne.

Celem spieniężenia nabytego wiele lat temu gruntu Wnioskodawca zamierza sprzedać te działki. W zależności od zainteresowania nabywców sprzedaż może nastąpić w najbliższych miesiącach lub latach, w jednej lub w kilku następujących po sobie transakcjach. Zakupione działki nigdy nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do żadnej działalności gospodarczej jak też nie były amortyzowane.

Wnioskodawca jest również właścicielem nabytych ponad 10 lat temu innych nieruchomości (również jako lokata kapitału), które są wynajmowane najemcom i w związku z uzyskiwaniem przychodów z najmu nie będącego działalnością gospodarczą i opodatkowanego na zasadach ogólnych jest już zarejestrowany jako czynny podatnik VAT (podatek od towarów i usług).

Pismem z 30 października 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe następująco:

1. Stwierdzenie „zakupił na własne cele grunt” oznacza, że Wnioskodawca zakupił grunt pod budownictwo mieszkaniowe we własnym zakresie; a teraz planuje sprzedać te działkę.
2. Jedna działka o nr 471 ewidencyjnie wyodrębniona i niezabudowana będzie przedmiotem sprzedaży w roku 2017 lub latach późniejszych.
3. Od momentu nabycia działek do chwili obecnej nie były one w żaden sposób wykorzystywane, podatnik opłacał za nie jedynie podatek od nieruchomości.
4. Podatnik nie wykorzystywał ww. działek do celów osobistych od chwili ich zakupu.
5. Podatnik nie dokonywał uatrakcyjnienia działek np. uzbrojenie terenu, wydzielenie lub budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne itp.
6. Podatnik nie występował i nie będzie występował o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego którejkolwiek z ww. działek będącej przedmiotem wniosku, wg wiedzy podatnika Rada Miejska w Łodzi już uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego do którego zastosować muszą się właściciele nieruchomości objętych tymże planem.
7. Ww. działka na dzień sprzedaży wg obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczona pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.
8. Podatnik nie był i jest rolnikiem ryczałtowym.
9. Ww. działka przeznaczona do sprzedaży nie była i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, i z ww. gruntów podatnik nie dokonywał sprzedaży żadnych płodów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej bo takiej działalności nie prowadził i nie prowadził.
10. Ww. działka nie była i nie jest przedmiotem najmu lub dzierżawy, nigdy z tytułu jej posiadania Wnioskodawca nie czerpał pożytków, a wręcz przeciwnie podatnik obciążony był jedynie daniną w postaci podatku od nieruchomości.
11. W zakresie działań marketingowych w celu sprzedaży ww. działki podatnik dał ogłoszenie na działce z numerem telefonu i zlecenie do agencji nieruchomości.
12. Środki uzyskane ze sprzedaży działek będą lokatą kapitału podatnika lub zostaną przeznaczone na zakup innej nieruchomości na własne potrzeby mieszkaniowe podatnika.
13. W ciągu ostatnich 10 lat podatnik nie dokonywał sprzedaży żadnej nieruchomości.
14. Podatnik posiada jeszcze inne działki niezabudowane zakupione w tym samym czasie, które być może zostaną przeznaczone w przyszłości do sprzedaży (oprócz działku nr 471 opisanej we wniosku).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż w roku 2017 lub latach późniejszych niezabudowanych działek gruntu zakupionych w 2001 r. będzie podlegała podatkiem VAT i jeśli będzie dokonana w kilku transakcjach, czy zostanie to zakwalifikowane jako działalność gospodarcza?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie wnioskodawcy sprzedaż działek nie może być obciążona podatkiem VAT ponieważ zwolniona od podatku jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Okoliczność, że Studium zagospodarowania przestrzennego przewiduje ich przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową nie może stanowić, o takim zakwalifikowaniu przeznaczenia działek, ponieważ Studium nie ma charakteru normatywnego. Przywołany art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o vat zwalnia z tego podatku dostawę terenów niezabudowanych.

Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. działek gruntu nabytych na własne cele), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług - niezależnie od tego, że grunty spełniają definicję towarów zawartą z art. 2 pkt 6 ustawy.

Wnioskodawca dokonując zbycia ww. działek gruntu, nie będzie działał w charakterze handlowca. Kupując działki w 2001 r. nie nabył ich z zamiarem późniejszej odprzedaży lecz na cele osobiste, które z upływem lat się zmieniły. Wnioskodawca nigdy też nie podejmował zorganizowanych czynności charakterystycznych dla handlowca, mających na celu przygotowanie ww. działek do zbycia (np. wykonanie przyłączy wodnych, kanalizacyjnych, energetycznych) zatem do ich zbycia przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

W konsekwencji, zbywając grunty, o których mowa we wniosku, będzie w ocenie Wnioskodawcy korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym. Taka czynność będzie oznaczała działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Wobec powyższych okoliczności należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe w tym wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15.09.2011 r w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10) - czynność zbycia przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Wnioskodawcę za podatnika tego podatku z tytułu sprzedaży tychże działek.

Podobne stanowisko zawarte jest w wyrokach sądów administracyjnych, są to m.in. NSA z dnia 23.01,2014r (sygn. akt I FSK 143/13), z dnia 17.12.2013r (sygn. akt I FSK 114/13), z dnia 09.11.2011r (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 10.10.2013r (sygn. akt I SA/Po 379/13), z dnia 14.12.2011r (sygn. akt I SA/Po 730/11).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy wskazać, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży. Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży działki nr 471 oraz kolejnych podejmował/będzie podejmować aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s.1, z późn. zm.) (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Aby ocenić czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę w roku 2017 lub latach późniejszych będzie jedna ewidencyjnie wyodrębniona działka o nr 471. Niewykluczone, że Wnioskodawca w kolejnych latach sprzeda kolejne działki zakupione w 2001 r. Wnioskodawca zakupił grunt pod budownictwo mieszkaniowe we własnym zakresie. Od momentu nabycia działek do chwili obecnej nie były one w żaden sposób wykorzystywane. Wnioskodawca nie dokonywał uatrakcyjnienia działek. Wnioskodawca nie występował i nie będzie występował o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działek, wg wiedzy Wnioskodawcy Rada Miejska już uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, do którego zastosować muszą się właściciele nieruchomości objętych tymże planem. Działka na dzień sprzedaży wg obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczona pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Ww. działka przeznaczona do sprzedaży nie była i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, i z ww. gruntów Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży żadnych płodów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej bo takiej działalności nie prowadził i nie prowadzi. Ww. działki nie były i nie są przedmiotem najmu lub dzierżawy, nigdy z tytułu ich posiadania Wnioskodawca nie czerpał pożytków.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca w związku z planowaną sprzedażą działki nr 471 nabytej w 2001 r. pod budownictwo mieszkaniowe we własnym zakresie, nie będzie działać w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosić znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie bowiem całokształt okoliczności i ich zakres, wskazuje, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym sprzedaż przez Wnioskodawcę działki nr 471 oraz kolejnych działek zakupionych w 2001 r. będzie stanowić zwykłe wykonywanie prawa własności, a Zainteresowany zbywając przedmiotową działkę, stanowiącą majątek prywatny będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego, planowana transakcja zbycia przez Wnioskodawcę działki nr 471 w przedstawionych we wniosku okolicznościach, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Podkreślenia wymaga, że w niniejszej interpretacji indywidualnej dokonano oceny prawnej tylko w kwestii wyczerpująco przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Organ nie może przewidzieć jakie nastąpią zmiany w prawie podatkowym w przyszłości oraz czy nie nastąpią zmiany w przedstawionej sprawie. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocenę prawną stanowiska Wnioskodawcy dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych zawarto w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.