0115-KDIT1-2.4012.549.2017.2.AJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2017 r. (data wpływu 11 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 3 października 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu polegającego na opracowaniu dokumentacji studyjno-koncepcyjnej dla projektu uzbrojenia terenów inwestycyjnych miasta – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 3 października 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu polegającego na opracowaniu dokumentacji studyjno-koncepcyjnej dla projektu uzbrojenia terenów inwestycyjnych miasta.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina Miasta B., dalej zwana: Gminą lub Wnioskodawcą, wykonuje zadania nałożone na nią odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana. Zdecydowana większość z tych zadań jest realizowana przez Gminę w ramach reżimu publicznoprawnego, niemniej, wybrane czynności Gmina wykonuje na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych, w związku z czym zasadniczo zaliczane są do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT (podatek od towarów i usług)). Są to przykładowo usługi najmu i dzierżawy.

Gmina przystąpiła do projektu w ramach POIG działanie 6.2.2. Projekt polegał na opracowaniu dokumentacji studyjno-koncepcyjnej dla projektu uzbrojenia terenów inwestycyjnych miasta. Miasto posiada tytuł prawny do nieruchomości, na której prowadzona jest inwestycja. Gmina przygotowała koncepcję zagospodarowania terenu obejmującą ocenę stanu infrastruktury technicznej i analizy kosztowe uzbrojenia w sieci wodociągowe, deszczowe i kanalizacji oraz opracowania dróg serwisowych. Gmina zleciła ponadto opracowania dotyczące kompleksowych badań geotechnicznych. Opracowano studium wykonalności i informacje o klimacie inwestycyjnym. Zlecono ponadto wiele innych badań i analiz oraz zakupiono usługi doradczo-promocyjne.

W celu udoskonalenia metod obsługi inwestorów Burmistrz powołał stały Zespół Obsługi Inwestora, który realizuje zadania w zakresie m.in. kompleksowego opracowania oferty inwestycyjnej Miasta, utworzenie i aktualizowanie listy nieruchomości przeznaczonej pod inwestycje, oceny możliwości i wydolności infrastruktury miejskiej oraz dostępności zasobów.

Gmina przeprowadziła - w ramach ww. projektu - prace koncepcyjne, wiążące się z przyszłym rozwojem Miasta i chęcią przyciągnięcia inwestorów na jej teren. Na dzień dzisiejszy, Gmina uzbroiła już teren tzn. zostały przeprowadzone prace inwestycyjne z udziałem środków unijnych RPO … 2007-2013 działanie 5.6. W obu projektach VAT został uznany za kwalifikowany, gdyż Gmina uważa, że nie ma prawa do jego odliczenia. Przedmiotowa inwestycja była prowadzona w pasie drogowym będącym własnością Gminy. Inwestorzy zakupią "gołą" działkę i do jej granic muszą uzbroić ją na własny koszt

Przede wszystkim Gmina Miasta B. chciałaby podkreślić, iż jej wniosek dotyczy zadania opracowania dokumentacji studyjno-koncepcyjnej dla projektu uzbrojenia terenów inwestycyjnych miasta nie zaś inwestycji w postaci budowy kanalizacji w mieście Inwestor na wykupionym gruncie sam musi wybudować własną sieć. Ewentualne prace polegające na budowie kanalizacji do tych terenów są kolejnymi etapami rozwoju tych terenów, o odliczenie VAT od takiej późniejszej budowy Gmina w niniejszym wniosku nie pyta.

W ramach prac, będących przedmiotem projektu, Gmina przygotowała koncepcję zagospodarowania terenu obejmującą ocenę stanu infrastruktury technicznej i analizy kosztowe uzbrojenia oraz opracowania dróg serwisowych. Gmina zleciła ponadto opracowania dotyczące kompleksowych badań geotechnicznych. Opracowano studium wykonalności i informacje o klimacie inwestycyjnym. Zlecono ponadto wiele innych badań i analiz oraz zakupiono usługi doradczo-promocyjne. W celu udoskonalenia metod obsługi inwestorów Burmistrz powołał stały Zespół Obsługi Inwestora.

Kolejnym etapem, niezwiązanym ze złożonym zapytaniem, było w kolejnych latach wybudowanie sieci uzbrojenia w oparciu o powstałą dokumentację studyjno-koncepcyjną.

Przedmiotowa inwestycja była prowadzona w pasie drogowym będącym własnością Gminy. Inwestorzy zakupią "gołą" działkę i do jej granic muszą uzbroić ją na własny koszt.

Gmina za pomocą wytworzonej dokumentacji studyjno-koncepcyjnej (przedmiot zapytania do KIS) nie będzie świadczyła żadnych usług. Woda i odbiór ścieków z terenów inwestycyjnych będą odbywać się za pośrednictwem M. Sp. z o.o. - 100% udziałów w Spółce posiada miasto.

Wytworzona dokumentacja studyjno-koncepcyjna (przedmiot zapytania do KIS) nie będzie przedmiotem umowy odpłatnej ani nieodpłatnej użyczenia ani dzierżawy, nie będzie przedmiotem aportu. Cała wybudowana w kolejnych latach sieć uzbrojenia terenu jest własnością gminy. Sieć została wybudowana w pasie drogowym i nikt jej nie będzie podnajmował. Inwestor na wykupionym gruncie musi wybudować sobie własną sieć. Odpłatność będzie zachodziła w stosunku do pobranej wody i odprowadzonych ścieków.

Za dostarczoną wodę i odprowadzone ścieki opłaty będzie pobierało M. Sp. z o.o.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina ma prawo do odliczenia VAT naliczonego i zwrotu podatku VAT z faktur otrzymanych z tytułu projektu opracowaniu dokumentacji studyjno-koncepcyjnej dla projektu uzbrojenia terenów inwestycyjnych miasta?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma prawa do odliczenia VAT naliczonego i zwrotu podatku VAT z faktur otrzymanych z tytułu projektu opracowaniu dokumentacji studyjno-koncepcyjnej dla projektu uzbrojenia terenów inwestycyjnych miasta.

Zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: „Ustawa o VAT”) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W konsekwencji, w samorządach mogą istnieć wpływy:

1. podlegające VAT (jako działalność gospodarcza) w tym:

1. opodatkowane stawkami VAT (8, 23 %),  2. zwolnione z VAT,

3. nieopodatkowane (poza VAT) - gdy samorząd działa jako organ władzy lokalnej.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Urz. UE.L. Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te są natomiast podatnikami w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „organu władzy publicznej” jak i „urzędów obsługujących te organy" odwołując się jedynie do odrębnych przepisów nakładających obowiązek realizacji zadań o charakterze publicznym na te organy.

Jak wskazał Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 4 grudnia 2001 r. sygn. akt SK 18/00 pojęcie „władzy publicznej" w rozumieniu art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) obejmuje wszystkie władze w sensie konstytucyjnym - ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Należy podkreślić, że pojęcia „organ państwa” oraz „organ władzy publicznej" nie są tożsame. W pojęciu „władzy publicznej” mieszczą się bowiem także inne instytucje niż państwowe lub samorządowe, o ile wykonują funkcje władzy publicznej w wyniku powierzenia czy przekazania im tych funkcji przez organ władzy państwowej lub samorządowej. Wykonywanie władzy publicznej dotyczy wszelkich form działalności państwa, samorządu terytorialnego i innych instytucji publicznych, które obejmują bardzo zróżnicowane formy aktywności.

Z treści powołanego przepisu art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że wyłączenie z kategorii podatników VAT organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy ma miejsce wówczas, gdy spełnione zostaną łącznie dwie przesłanki:

• podmiotem dokonującym czynności jest organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ oraz
• czynność mieści się w zakresie zadań nałożonych odrębnymi przepisami na ten podmiot, dla realizacji których został on powołany i jednocześnie czynność ta nie jest wykonywana na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 86 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przekładając powyższe przepisy na sytuację Gminy, uważa ona, iż podejmując wydatki na przygotowanie dokumentacji studyjno-koncepcyjnych nie występuje w roli podatnika VAT, nie będzie jej przysługiwać prawo do odliczenia z tytułu tego projektu oraz nie będzie mogła dochodzić zwrotu podatku.

Gmina bowiem, w ramach niniejszego projektu, wykonuje zadania własne Gminy tj. planowanie przestrzenne, zapewnienie sprawnej obsługi interesanta w urzędzie, promocję Gminy jako dobrego miejsca do inwestowania, planowanie budowy dróg czy infrastruktury towarzyszącej nowym inwestycjom. Te wydatki nie koniecznie mogą przełożyć się na jakąkolwiek czynność opodatkowaną VAT w Gminie. Ich związek z czynnościami opodatkowanymi jest co najwyżej ewentualny i pośredni. Nawet jeżeli w dalszej pespektywie Gmina np. sprzeda działkę to Gmina jednak nie dokonywała ww. zakupów z zamiarem wykonywania czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Artykuł 86 ust. 1 ustawy wskazuje, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym, krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są natomiast podatnikami VAT w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują zadania w zakresie ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Analiza przedstawionego stanu faktycznego w kontekście obowiązujących przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że skoro jak wynika z wniosku, wydatki związane z realizacją opisanego wyżej projektu, tj. wydatki na sporządzenie dokumentacji studyjno-koncepcyjnej, realizowane są w ramach zadań publicznych, to Gmina nie działa w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Należy zatem zgodzić się ze stanowiskiem Gminy, iż w tym przypadku realizuje zadania z zakresu zadań publicznych, które nie podlegają regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia i zwrotu podatku naliczonego w związku z nabyciem usług, o których mowa we wniosku.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.