0115-KDIT1-1.4012.434.2017.2.RH

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2017 r. (data wpływu 6 lipca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 12 września 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania usług świadczonych na podstawie zawartego kontraktu menedżerskiego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu, uzupełniony w dniu 12 września 2017 r. ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych na podstawie zawartego kontraktu menedżerskiego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prezes Spółki (Zarządzający, Wnioskodawca) zatrudniony jest od …….. 2011 r. w ………….. Sp. z o.o. (dalej ………) na umowę o pracę na czas nieokreślony. ………funkcjonuje jako Spółka komunalna z ograniczoną odpowiedzialnością gdzie 100% udziałów posiada Gmina. W związku z wejściem nowych przepisów ustawy o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi Spółkami z dnia 9 czerwca 2016 r. (Dz. U z 2016 poz. 1202) Spółka reprezentowana przez Radę Nadzorczą planuje zawrzeć umowę o świadczenie usług w zakresie zarządzania z Prezesem Spółki (kontrakt menedżerski).

Zapisy projektu umowy: (`(...)`)

„ § 2

1. Zarządzający zobowiązuje się do świadczenia Usług: 1) z najwyższą starannością, sumiennością i profesjonalizmem wymaganym w powszechnie przyjętych standardach zarządzania, z zachowaniem lojalności wobec Spółki i dbałości o materialne i niematerialne interesy Spółki, przy przejęciu zasady podejmowania ryzyka uzasadnionego gospodarczo i z uwzględnieniem ryzyka uzasadnionego z punktu widzenia realizowanych przez Spółkę zadań; 2) w sposób zgodny z interesem Spółki i prowadzący do jej rozwoju, w szczególności poprzez osiągniecie celów postawionych Spółce, w tym planowanych wyników gospodarczych i zamierzonej pozycji na rynku, wzrost wartości jej aktywów, a także kreowanie pozytywnego wewnętrznego i zewnętrznego wizerunku Spółki. 2. Wykonując Umowę Zarządzający zobowiązany jest współdziałając z pozostałymi członkami Zarządu i organami Spółki na zasadach określonych w powszechnie obowiązujących przepisach prawa, w tym w szczególności przepisach Kodeksu spółek handlowych, postanowieniach Aktu założycielskiego Spółki, uchwałach organów Spółki, a także innych aktach prawa i dokumentach wewnętrznych Spółki, w szczególności regulaminu Zarządu Spółki. 3. Świadczenie Usług będzie polegało w szczególności na: 1) prowadzeniu spraw Spółki i uczestnictwie w pracach Zarządu z uwzględnieniem zakresu praw i obowiązków wynikających z Funkcji, 2) reprezentowaniu Spółki wobec podmiotów trzecich, zgodnie z obowiązującymi zasadami reprezentacji Spółki, 3) osobistym zarządzaniu powierzonymi obszarami działalności Spółki, przypisanymi do Funkcji, z uwzględnieniem uprawnień pozostałych organów Spółki, 4) prowadzenie racjonalnej i zgodnej z przyjętymi założeniami polityki kadrowej, 5) podejmowanie czynności sądowych i pozasądowych związanych z prowadzeniem spraw Spółki, 6) współdziałanie z pozostałymi organami Spółki i wykonywanie ich Uchwał wiążących dla Zarządu na mocy obowiązujących przepisów prawa i Umowy Spółki, 7) realizacji wyznaczonych corocznie celów zarządczych, o których mowa w § 8 ust. 6 Umowy.

§ 3.

1. Zarządzający zobowiązany jest wykonywać Usługi w czasie oraz w sposób zapewniający należytą realizację Umowy oraz prawidłowe i nieprzerwane funkcjonowanie Spółki.
2. Zarządzający zobowiązany jest wykonywać swoje obowiązki w siedzibie Spółki oraz w zależności od potrzeb Spółki, w innych miejscach na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i poza jej granicami, przy czym świadczenie Usług poza siedzibą Spółki nie może zakłócać jej płynnego funkcjonowania.
3. Świadczenie Usług poza siedzibą Spółki, wymaga wcześniejszego powiadomienia Przewodniczącego Rady Nadzorczej z co najmniej dwudniowym wyprzedzeniem, a w przypadku niemożności dokonania tego z przyczyn obiektywnych, z Sekretarzem Rady Nadzorczej lub innym upoważnionym członkiem Rady Nadzorczej oraz sporządzania sprawozdania z świadczenia usług poza siedzibą Spółki na polecenie Przewodniczącego Rady Nadzorczej.
4. W przypadku wykonywania przedmiotu Umowy w miejscu innym niż siedziba Spółki, celem zachowania wymogów bezpieczeństwa. Zarządzający zobowiązuje się do używania i korzystania z przedmiotów i urządzeń udostępnionych Zarządzającemu w celu wykonywania Usług, w szczególności przenośnego komputera osobistego z bezprzewodowym dostępem do sieci Internet, środków łączności, w tym telefonu komórkowego, tabletu z dostępem do Internetu spełniających wymagane przez Spółkę wymogi bezpieczeństwa, w szczególności co do gromadzenia i przesyłania danych
5. Wykonywanie Usług poza siedzibą Spółki z wykorzystaniem urządzeń technicznych i zasobów innych niż wymienione w ust. 4 jest dopuszczalne, o ile zostaną one uprzednio sprawdzone przez Spółkę pod względem spełniania wymogów bezpieczeństwa, w szczególności co do gromadzenia i przesyłania danych.

§ 4.

1. Ustala się następujące wyposażenie, urządzenia techniczne stanowiące mienie Spółki niezbędne do wykonywania funkcji, które Spółka udostępni Zarządzającemu: 1) postawione do jego dyspozycji pomieszczenia biurowe wraz z wyposażeniem, 2) samochód, 3) telefon komórkowy, 4) komputer przenośny wraz z niezbędnym dodatkowym wyposażeniem, 5) tablet z mobilnym Internetem, 6) Inne narzędzia niezbędne do realizacji Umowy. 2. Określa się następujące zasady udostępniania Członkowi Zarządu urządzeń technicznych oraz zasobów stanowiących mienie Spółki, niezbędnych do wykonywania funkcji: rzeczy ruchome określone w pkt 1, 3, 4 i 5 ust. 1 nin. paragrafu zostaną przekazane do wyłącznego korzystania, natomiast samochód wskazany w pkt 2 ust. 1 nin. paragrafu będzie udostępniony na każde żądanie z pierwszeństwem w korzystaniu z samochodu przed pracownikami Spółki. Ustala się maksymalny limit miesięczny wykorzystania określonych środków łączności na kwotę 200 zł brutto, ponoszonych w zakresie niezbędnym do realizacji Umowy przez Zarządzającego. Powyższe wydatki nie stanowią wynagrodzenia, ani innego rodzaju świadczeń na rzecz Zarządzającego, lecz stanowią koszt Spółki.

§ 7.

Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec Spółki za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu Umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków Zarządzającego wynikających z Umowy lub z przepisów prawa. Zarządzający nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania Spółki wobec osób trzecich.

§ 8.

1. Z tytułu świadczenia Usług oraz wykonywania innych zobowiązań wynikających z Umowy, w tym z tytułu przeniesienia praw autorskich, o którym mowa w § 9, Zarządzającemu przysługuje wynagrodzenie całkowite, które składa się z części stałej, stanowiącej wynagrodzenie miesięczne podstawowe (Wynagrodzenie Stałe) oraz części zmiennej, stanowiącej wynagrodzenie uzupełniające za rok ob. Spółki (Wynagrodzenie Zmienne).
2. Zarządzającemu przysługuje Wynagrodzenie Stałe w wysokości 11 900 zł (słownie: jedenaście tysięcy dziewięćset złotych) miesięcznie brutto.
3. Od wypłaconego Członkowi Zarządu wynagrodzenia brutto Spółka jest zobowiązana do naliczenia, pobrania i odprowadzenia do właściwych urzędów należnej zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych oraz składek ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych) wg obowiązujących przepisów Jednocześnie Zarządzający upoważnia Spółkę do pobrania i odprowadzenia od wynagrodzenia brutto składki chorobowej.
4. W przypadku, gdy Umowa wskutek jej zawarcia lub rozwiązania obowiązuje przez niepełny miesiąc kalendarzowy, Wynagrodzenie Stałe za dany miesiąc przysługuje w kwocie, o której mowa w ust. 2, podzielonej przez 30, pomnożonej przez liczbę dni obowiązywania Umowy.
5. W przypadku, niemożności świadczenia Usług w sposób nieprzerwany, o którym mowa w § 3 ust. 4 Umowy, a także w przypadku każdej innej przerwy w świadczeniu Usług, w szczególności w związku z zawieszeniem w wykonywaniu Funkcji, Wynagrodzenie Stałe za dany miesiąc przysługuje w kwocie, o której mowa w ust. 2, podzielonej przez 30, pomnożonej przez liczbę dni świadczenia Usług w miesiącu, z tym jednak zastrzeżeniem, że Członkowi Zarządu przysługuje w roku kalendarzowym dwadzieścia sześć dni roboczych przerwy w świadczeniu usług, pod warunkiem poinformowania o każdej przerwie Przewodniczącego Rady Nadzorczej. Za dni robocze rozumie się dni od poniedziałku do piątku z wyłączeniem dni ustawowo wolnych od pracy.
6. Wynagrodzenie Stałe za dany miesiąc będzie wypłacane przez Spółkę z dołu, w terminie do 10 dnia następnego miesiąca przelewem na rachunek bankowy wskazany przez Zarządzającego.
7. Wynagrodzenie Zmienne uzależnione jest od poziomu realizacji celów zarządczych (Cele Zarządcze, KPI) i nie może przekroczyć 30 % Wynagrodzenia Stałego Zarządzającego w poprzednim roku obrotowym, dla którego dokonywane jest obliczenie wysokości przysługującego Wynagrodzenia Zmiennego.
8. Ustalenie Celów Zarządczych na dany rok, a także ocena ich wykonania i zasady wypłaty Wynagrodzenia Zmiennego są ustalane przez Radę Nadzorczą w drodze uchwały Rady Nadzorczej, podejmowanej nie później niż 31 marca danego roku.
9. Wynagrodzenie Zmienne przysługuje pod warunkiem realizacji przez Zarządzającego Celów Zarządczych, po zatwierdzeniu sprawozdania Zarządu z działalności Spółki oraz sprawozdania finansowego za ubiegły rok obrotowy i udzieleniu Zarządzającemu absolutorium z wykonania przez niego obowiązków członka Zarządu przez Walne Zgromadzenie. Rada Nadzorcza podejmie uchwałę w sprawie wykonania celów zarządczych i ustalenia wysokości należnej wypłaty Wynagrodzenia Zmiennego, w ciągu 14 dni od otrzymania sprawozdania Zarządzającego z wykonania Celów Zarządczych.
10. W przypadku, gdy powyższe miałoby nastąpić już po zakończeniu obowiązywania niniejszej Umowy, Spółka jest zobowiązana udzielić Zarządzającemu wszelkiej pomocy, w tym udostępnić wszelkie żądane przez Zarządzającego dane, mające na celu realizację obowiązku przedłożenia sprawozdania Zarządzającego z wykonania Celów Zarządczych”.

Prezes Spółki nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług), nie prowadzi i nie będzie prowadzić działalności gospodarczej.

Ponadto w uzupełnieniu przedmiotowego wniosku wskazano, że:

1. Wynagrodzenie osiągane na podstawie kontraktu menadżerskiego stanowi przychody, o których mowa w przepisach art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
2. Zarówno umowa o świadczenie usług zarządzania jak i akt założycielski Spółki, uchwały organów Spółki tj. Rady Nadzorczej i Walnego Zgromadzenia Wspólników nie dają Zarządzającemu niezależności i samodzielności w działaniu pozwalającej na uznanie, iż będzie on działał jako profesjonalny podmiot prowadzący działalność gospodarczą.

Wnioskodawca zauważa, że umowa o świadczenie usług zarządzania została zawarta w związku z wejściem w życie przepisów ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. (Dz. U z 2016 poz. 1202) o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami, która wyeliminowała możliwość zawierania z członkami organów zarządzających umów o pracę, dotychczas powszechnie stosowanych również w przypadku Wnioskodawcy. Głównym celem ustawodawcy była zmiana formy wykonywania stosunku pracy pomiędzy Spółką a członkiem zarządu, a nie zmiana zakresu podporządkowania takiej osoby organom spółki, w sposób oczywisty wynikający z istoty umowy o pracę.

W komunalnej spółce z o.o. w której Wnioskodawca jest Prezesem 100% udziałów posiada Gmina. Gospodarka komunalna Spółki obejmuje przede wszystkim zadania o charakterze użyteczności publicznej, wykonywane w drodze świadczenia usług zadań publicznych o charakterze lokalnym. Świadczone usługi przez Spółkę są powszechnie dostępne w sposób bieżący i nieprzerwany. Spółka realizuje zadania:

• pobór uzdatnianie i dostarczanie wody,
• odprowadzanie ścieków oraz wód opadowych,
• gospodarka odpadami.

Z § 2 pkt 2 umowy o świadczenie usług w zakresie zarządzania wynika, że Zarządzający jest zobowiązany do współdziałania z organami Spółki na zasadach określonych m.in. w akcie założycielskim Spółki, uchwałach organów Spółki, aktach prawa i dokumentach wewnętrznych Spółki w szczególności regulaminu zarządu Spółki.

Zgodnie z aktem założycielskim Spółki, Rada Nadzorcza:

• udziela zgody Zarządowi na nabywanie nieruchomości o wartości nie przekraczającej …% wartości kapitału zakładowego,
• wydaje opinie co do wniosku zarządu w zakresie rozporządzania prawem, zaciągania zobowiązań oraz nabycia, zbycia, darowizny i likwidacji majątku spółki przekraczających kwotę …….. zł
• uchwala roczne plany działania Spółki, a także wprowadza zmiany do ich treści.

3. Umowa o świadczenie usług zarządzania nie określa, iż Zarządzający samodzielnie ustala przedmiot i harmonogram czynności wykonywanych w celu prawidłowej realizacji przedmiotu umowy. W umowie (§ 3 pkt 2) zawarto zapis, że Zarządzający zobowiązany jest wykonywać swoje obowiązki w siedzibie Spółki w dniach i godzinach jej pracy oraz w zależności od potrzeb Spółki w innych miejscach na terytorium RP i poza jej granicami, przy czym świadczenie usług poza siedzibą Spółki nie może zakłócać jej płynnego funkcjonowania. Świadczenie usług poza siedzibą Spółki wymaga wcześniejszego powiadomienia Przewodniczącego Rady Nadzorczej z co najmniej dwudniowym wyprzedzeniem oraz sporządzeniem sprawozdania z świadczenia usług poza siedzibą Spółki na polecenie Przewodniczącego Rady Nadzorczej (§ 3 pkt 3 zawartej umowy). Powyższe postanowienie kształtuje ramy czasowe realizacji zadań związanych z wykonywaniem umowy. Czas pracy jest określony godzinami pracy Spółki, jak dla innych osób zatrudnionych w pełnym wymiarze na podstawie umowy o pracę. Uważam, że sporządzanie sprawozdań z świadczenia usług poza siedzibą Spółki pozwala Radzie Nadzorczej do sprawowania kontroli nad realizacją przedmiotu umowy. 4. Umowa przewiduje że Członkowi zarządu przysługuje w roku kalendarzowym do 26 dni roboczych przerwy w świadczeniu usług. Zgodnie z § 8 pkt 4 ww. umowy każda przerwa w świadczeniu usług zarządzania wymaga wcześniejszego powiadomienia Przewodniczącego Rady Nadzorczej z co najmniej dwudniowym wyprzedzeniem, a w przypadku niemożności dokonania tego z przyczyn obiektywnych. Sekretarza Rady Nadzorczej lub innego upoważnionego członka Rady Nadzorczej. Za dni robocze rozumie się dni od poniedziałku do piątku z wyłączeniem dni ustawowo wolnych od pracy. W siedzibie Spółki prowadzi się rejestr przerw w świadczeniu usług Prezesa. Decyzja o przerwie w wykonywaniu usług zarządzania będzie mogła być podjęta po wcześniejszym powiadomieniu przez Wnioskodawcę Przewodniczącego Rady Nadzorczej. 5. Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec Spółki za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu umów), będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków zarządzającego wynikających z umowy lub z przepisów prawa. Zarządzający nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania Spółki wobec osób trzecich. W umowie Zarządzający zobowiązuje się do świadczenia usług z najwyższą starannością z zachowaniem lojalności wobec Spółki i dbałości o materialne i niematerialne interesy Spółki przy przejęciu zasady podejmowania ryzyka uzasadnionego gospodarczo i z uwzględnieniem ryzyka uzasadnionego z punktu widzenia realizowanych przez Spółkę zadań. Ryzyko gospodarcze oraz ekonomiczne za czynności podjęte w ramach powołania w skład organu zarządzającego i zawartego w związku z tym kontraktu menedżerskiego ponosi Spółka. 6. W § 7 Odpowiedzialność Zarządzającego ww. umowy zawarto m.in., że Zarządzający nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania Spółki wobec osób trzecich.

Umowa o świadczenie usług w zakresie zarządzania nie zobowiązuje Zarządzającego do zawarcia umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej. Wnioskodawca nie zawarł i nie zamierza zawierać umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności za szkody wyrządzone osobom trzecim.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Prezes Spółki prawidłowo przyjmuje, że usługi świadczone na podstawie zawartej umowy - kontrakt menedżerski nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi świadczone przez Wnioskodawcę na podstawie opisanego w stanie faktycznym projektu umowy o świadczenie usług zarządzania nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2016 poz. 710 ze zm.) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie zaś z treścią art. 15 ust. 2 powołanej ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast art. 15 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy stanowi, że za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, nie uznaje się czynności: z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Z cytowanego przepisu wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. przychody otrzymywane z tytułu wykonywania tych czynności są wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zleceniobiorca związany jest ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym, a wykonującym zlecane czynności co do warunków: wykonywania tych czynności, wynagrodzenia, odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zdaniem Wnioskodawcy przychody osiągane na podstawie kontraktu menadżerskiego stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście - na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 poz. 2032 ze zm ).

Świadczenie usług przez Zarządzającego będzie polegać na działaniu w imieniu i na rzecz Spółki, prowadzeniu spraw Spółki we wszystkich aspektach jej działalności, reprezentowaniu Spółki wobec podmiotów trzecich zgodnie ze sposobem reprezentacji przyjętym w Spółce. Zarządzający będzie świadczyć usługi osobiście oraz w sposób ciągły. Działać pod nadzorem Zgromadzenia Wspólników oraz Rady Nadzorczej Spółki. W okresie pełnienia funkcji członka zarządu będzie nałożone na niego obowiązek przestrzegania zakazu konkurencji, tajemnicy przedsiębiorstwa Spółki oraz nieudostępniania informacji poufnych. Miejscem wykonywania umowy przez Zarządzającego będzie siedziba Spółki oraz w zależności od potrzeb Spółki w innych miejscach na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i poza jej granicami, przy czym świadczenie usług poza siedzibą nie może zakłócać jej płynnego funkcjonowania. Świadczenie usług poza siedzibą Spółki będzie wymagać wcześniejszego powiadomienia Przewodniczącego Rady Nadzorczej z co najmniej dwudniowym wyprzedzeniem oraz sporządzenia sprawozdania z świadczenia usług poza siedzibą Spółki na polecenie Przewodniczącego Rady Nadzorczej.

W ramach umowy Spółka zobowiązana będzie do przekazania urządzeń niezbędnych do wykonywania funkcji Prezesa wymienionych w § 4 umowy. Wydatki te nie będą stanowiły wynagrodzenia ani innego rodzaju świadczeń na rzecz Zarządzającego, lecz będą stanowić koszt Spółki. Zarządzający w okresie pełnienia funkcji będzie miał obowiązek informować Radę Nadzorczą o: planowanym objęciu funkcji w organach innych podmiotów, nabyciu udziałów lub akcji w innej spółce handlowej.

Wynagrodzenie należne Zarządzającemu będzie składać się z części stałej stanowiącej wynagrodzenie miesięczne podstawowe oraz części zmiennej stanowiącej wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy Spółki. Powyższe wprowadzają zapisy nowej ustawy o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi Spółkami. Wynagrodzenie miesięczne podstawowe będzie określone kwotowo - płatne z dołu. stałą kwotą należną za każdy miesiąc przez cały okres obowiązywania umowy. Wynagrodzenie to. zgodnie z zapisami umowy, będzie obejmować również wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich, jeżeli w wyniku wykonywania umowy Zarządzający stworzy utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Część zmienna wynagrodzenia Zarządzającego, uzupełniająca, będzie uzależniona od zatwierdzenia sprawozdania finansowego, sprawozdania zarządu za ubiegły rok i udzieleniu Zarządzającemu absolutorium oraz poziomu realizacji celów zarządczych z uwzględnieniem stopnia realizacji zadań publicznych - w roku obrotowym Spółki. Będzie ona przyznawana, w ściśle określonych ramach kwotowych, zależnych od kwoty wynagrodzenia miesięcznego, ustalanego przez Radę Nadzorczą płatne w ciągu 14 dni od otrzymania sprawozdania zarządzającego z wykonania celów zarządczych. Wypłata wynagrodzenia z kontraktu będzie następować na zasadach analogicznych do umowy o pracę tj. na podstawie miesięcznej listy płac. Zarządzającemu wg umowy będzie przysługiwało w roku kalendarzowym 26 dni roboczych przerwy w świadczeniu usług, pod warunkiem poinformowania o każdej przerwie Przewodniczącego Rady Nadzorczej bez zmiany wynagrodzenia stałego.

W umowie będzie ujęte, że Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec Spółki za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków Zarządzającego wynikających z umowy lub przepisów prawa. Zarządzający nie będzie ponosić odpowiedzialności za zobowiązania Spółki wobec osób trzecich. W związku z powyższym, zasadą jest, że spółka z o.o. jest samodzielną stroną każdej umowy i samodzielnie odpowiada za zaciągnięte przez zarządzającego zobowiązania. Wobec tego. w przypadku jakiegokolwiek sporu jego stroną jest Spółka, która może pozywać i być pozwaną. W przypadku, gdy zarządzana przez Prezesa spółka nie spłaci zaciągniętego zobowiązania, które będzie dochodzone przed sądem, ewentualna egzekucja zadłużenia będzie, co do zasady, dotyczyć jedynie majątku Spółki Umowa o świadczenie usług w zakresie zarządzania łącząca Wnioskodawcę ze Spółką nie będzie zobowiązywała Wnioskodawcy do zawarcia umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności wobec osób trzecich. Podsumowując ryzyko gospodarcze za czynności podjęte w ramach powołania w skład organu zarządzającego i zawartego w związku z tym kontraktu menedżerskiego, ponosi Spółka.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje odzwierciedlenie w interpretacjach indywidualnych takich jak nr 2461-IBPP2.4512.103.2017.2.AP z 27 kwietnia 2017 r. Powyższą wykładnię potwierdza również uchwała NSA z dnia 12 stycznia 2009 r. w sprawie o sygn. akt I FPS 3/08, w której wskazano, że za samodzielną działalność nie będzie mogła zostać uznana działalność, która jest stosunkiem pracy lub stosunkiem do niego bardzo zbliżonym ponieważ wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością. Również NSA w wyroku z 22 lutego 2017 r. sygn. akt I FSK 1014/15 przypomniał, że w świetle ww. uchwały NSA z 12 stycznia 2009 r. nie można mówić o działalności gospodarczej, gdy osoba której zlecono wykonywanie zadań, spełnia łącznie trzy warunki. Chodzi o korzystanie wyłącznie lub przede wszystkim z infrastruktury zlecającego, nie ponoszenie ekonomicznego ryzyka działalności ani odpowiedzialności wobec osób trzecich. Tak rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności określa, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich. Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami. Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności z opodatkowania podatkiem VAT.

W związku z powyższym Umowa, która będzie łączyła Wnioskodawcę ze Spółką zawiera wszystkie elementy opisane w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, a tym samym czynności wykonywane w jej ramach, nie należy uznawać za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy. Należy jednak zaznaczyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powołanego wyżej artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei art. 15 ust. 3 ustawy stanowi, że za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. (uchylony); 2) przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych; 3) przychody z działalności duchownych, osiągane z innego tytułu niż umowa o pracę; 4) przychody z działalności polskich arbitrów uczestniczących w procesach arbitrażowych z partnerami zagranicznymi; 5) przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7; 6) przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9; 7) przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych; 7a) przychody otrzymywane przez członków Rady Mediów Narodowych; 8) przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od: a) osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, b) właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością – z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9; 9) przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z cytowanego przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym, a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

• wykonywania tych czynności,
• wynagrodzenia, oraz
• odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zatem, użycie słowa „samodzielnie” w kontekście art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, wyklucza opodatkowanie pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą przez umowę o pracę lub inny stosunek prawny tworzący więzi (stosunek podporządkowania) między pracodawcą a pracownikiem co do (w zakresie) warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Oznacza to, że przychody z tytułu wykonywanych czynności nie tylko winny być wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także spełnione muszą zostać pozostałe kryteria przedmiotowe określające m.in. czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, że każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia.

Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami. Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze, że w zasadzie każdy stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, określa wynagrodzenie oraz przynajmniej podstawowe warunki wykonywania czynności, należy uznać, że „odpowiedzialność zlecającego wobec osób trzecich”

jest kryterium kluczowym dla oceny charakteru prawno-podatkowego danego podmiotu. Jest to czynnik odróżniający na gruncie ustawy VAT prowadzenie działalności gospodarczej (przesłanki warunkującej status podatnika podatku VAT) od innego rodzaju aktywności zawodowej nie powodującej powstania podmiotowości prawno-podatkowej na gruncie ww. ustawy. Istotna jest w tym przypadku analiza istoty odpowiedzialności, wynikającej z charakteru stosunku prawnego łączącego Wnioskodawcę oraz Spółkę.

Pojęcie działalności gospodarczej zdefiniowane zostało również w drugim akapicie art. 9 (1) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE. W myśl tego artykułu działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Przepis ten stwierdza, że wykorzystywanie własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych w sposób ciągły, należy w szczególności uznać za działalność gospodarczą.

W akapicie pierwszym, artykuł 9 (1) Dyrektywy 2006/112/WE, określa osobę, która może stać się podatnikiem, jako każdą osobę, która niezależnie prowadzi w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Artykuł 10 Dyrektywy 2006/112/WE wyjaśnia znaczenie terminu „samodzielnie” użytego w art. 9 (1). Stwierdza on, że warunek określony w art. 9 (1) stwierdza, że działalność gospodarcza prowadzona „samodzielnie” wyklucza pracowników i inne osoby z podatku VAT, o ile są one związane z pracodawcą przez umowę o pracę lub inny stosunek prawny tworzący relacje między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

W celu określenia granic pojęcia „działalności gospodarczej” i „podatnika” należy przypomnieć art. 9 (2) i 12 (1) Dyrektywy 2006/112/WE. Artykuł 9 (2) Dyrektywy 2006/112/WE stwierdza, że poza osobami, o których mowa w ust. 1, za podatnika uznawana jest każda osoba, która okazjonalnie dokonuje dostawy nowego środka transportu wysyłanego lub transportowanego do nabywcy przez sprzedawcę, przez nabywcę albo na rzecz sprzedawcy lub nabywcy, do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium państwa członkowskiego, ale na terytorium Wspólnoty. Przy czym, artykuł 12 (1) stanowi, że „państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi (`(...)`)”.

Dyrektywa VAT zapewnia bardzo szeroki zakres działalności gospodarczej, obejmujący wszystkie etapy produkcji, dystrybucji i dostarczania towarów i usług. To, że działalność gospodarcza, która ma być traktowana jako taka, nie jest działalnością wykonywaną okazjonalnie, nie oznacza, że działalność ta, aby mieścić się w zakresie podatku VAT, musi osiągnąć pewną liczbę operacji lub osiągnąć określony poziom dochodu. Decydującym elementem jest wola lub zamiar osoby dokonującej czynności, aby brać udział w produkcji, dystrybucji lub dostarczaniu dóbr lub usług. Elementem definiującym działalność gospodarczą na gruncie przepisów Dyrektywy jest to, że osoba, w celu wykonywania swoich działań, wykorzystuje zasoby ludzkie lub rzeczowe w taki sam sposób, jak są one wykorzystywane przez producenta, handlowca lub osoby świadczące usługi. Działalność gospodarcza w rozumieniu Dyrektywy będzie miała miejsce, gdy zaistnieje zamiar wykorzystania i zorganizowania środków w celu wzięcia udziału w produkcji, dystrybucji towarów lub świadczeniu usług.

Przedmiotowe zagadnienie było również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (orzeczenia w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla przeciwko Recaudadores de Tributos de las Zonas primera v. segunda, C-235/85 Komisja Wspólnot

Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów). TSUE w ww. orzeczeniach wskazał, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością.

Ponadto, zgodnie z opinią RG M.G. Tesauro z dnia 4 czerwca 1991 r. do sprawy C-202/90, co się tyczy warunków pracy należy przeanalizować czy pracownik jest niejako zintegrowany z organizacją pracodawcy (`(...)`) czy i w jakim zakresie może swobodnie zorganizować swoją działalność. Jest oczywistym, że możliwość swobodnego zorganizowania (wybór współpracowników, struktury niezbędne do wykonywania zadań, godziny pracy), jak też brak zintegrowania w przedsiębiorstwie czy w administracji stanowią elementy typowe dla działalności wykonywanej w sposób samodzielny. Jednakże poddanie się niektórym dyrektywom jak też pewnej kontroli czy władzy dyscyplinarnej pracodawcy, które odnajdujemy również w stosunku pracy nie wykluczają charakteru samodzielnego działalności. Co się tyczy warunków wynagrodzenia, okoliczność, że wynagrodzenie (także to określone ustawą) jest proporcjonalne do usług i charakter przypadkowy, który z tego wynika stanowią jasne wskaźniki istnienia stosunku samodzielnej pracy. Nie ma wątpliwości, że ryzyko w ramach stosunku pracy podporządkowanej spoczywa tylko na pracodawcy. W zakresie odpowiedzialności wskazano, że należy badać czy pracownik jest odpowiedzialny wobec osób trzecich za czynności i działania, które można mu przypisać (pkt 6).

Z kolei w wyroku z dnia 18 października 2007 r. sprawa C-355/06 J.A. van der Steen, Trybunał wskazał, że osoba fizyczna, która wykonuje wszystkie prace w imieniu i na rachunek spółki na podstawie umowy o pracę wiążącej ją z tą spółką, będąc ponadto jedynym wspólnikiem, zarządzającym i członkiem personelu pracowniczego tej spółki, sama nie jest podatnikiem. Uznano bowiem, że istnieje stosunek podporządkowania pomiędzy ww. obydwoma zainteresowanymi podmiotami. J.A. van der Steen, świadcząc usługi jako pracownik, nie działał we własnym imieniu, na własny rachunek lub na własną odpowiedzialność, lecz na rachunek i na odpowiedzialność spółki, która ponosiła de facto ryzyko gospodarcze – zawierała umowy z klientami i wykonywała na ich rzecz usługi o charakterze gospodarczym.

Dokonując więc wykładni analizowanego art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy należy wskazać, że za niespełniające warunku samodzielności należy uznać czynności prawne zawarte między podmiotami, które w swej istocie zbliżone są do umowy o pracę kreujące stosunek podporządkowania co się tyczy warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności wobec osób trzecich. Powyższe potwierdza również uchwała NSA z dnia 12 stycznia 2009 r. w sprawie sygn. akt I FPS 3/08, w której wskazano, że za samodzielną działalność nie będzie mogła zostać uznana działalność, która jest stosunkiem pracy lub stosunkiem do niego bardzo zbliżonym, ponieważ wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością.

Analiza opisu sprawy w kontekście przywołanych przepisów prawa, przy uwzględnieniu wniosków płynących z przywołanego orzecznictwa, prowadzi do wniosku, że należy się zgodzić ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w przedstawionych okolicznościach sprawy, czynności, które będzie wykonywał jako zarządzający na rzecz spółki, na podstawie umowy o świadczenie usług zarządzania, nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika bowiem, że Wnioskodawca ponosi jedynie „odpowiedzialność wobec Spółki za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu umowy”, natomiast umowa nie przewiduje odpowiedzialności Wnioskodawcy wobec osób trzecich. Ponadto z umowy tej wynika, że wynagrodzenie, które otrzymuje Wnioskodawca, składa się z wynagrodzenia stałego i zmiennego. Okoliczności sprawy wskazują również, że umowa została zawarta w związku z regulacjami zawartymi w ustawie z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz. U. z 2016 r., poz. 1202), a wynagrodzenie to będzie stanowiło przychody, o których mowa w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.).

W tych okolicznościach należy uznać, że czynności, które Wnioskodawca wykonuje na rzecz Spółki, o której mowa we wniosku, nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem, gdyż spełnione są wszystkie warunki zawarte w art. 15 ust. 3 pkt 3 tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.