0112-KDIL4.4012.387.2017.2.EB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2017 r. (data wpływu 21 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 sierpnia 2017 r. (data wpływu 29 sierpnia 2017 r.) oraz z dnia 28 września 2017 r. (data wpływu 28 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za zorganizowaną część przedsiębiorstwa wydzielonego zespołu składników materialnych i niematerialnych oraz wyłączenia z opodatkowania wniesienia aportem ww. składników do Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za zorganizowaną część przedsiębiorstwa wydzielonego zespołu składników materialnych i niematerialnych oraz wyłączenia z opodatkowania wniesienia aportem ww. składników do Spółki. Wniosek uzupełniono w dniu 29 sierpnia 2017 r. o pełnomocnictwo oraz w dniu 28 września 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu z dnia 28 września 2017 r.)

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą indywidualną działalność gospodarczą w następujących obszarach: wynajmu nieruchomości mieszkalnych i komercyjnych, prowadzenia stacji paliw oraz działalności związanej z obróbką drewna.

Wnioskodawca zamierza przystąpić do spółki prawa handlowego (dalej: Spółka). Planowane działania mają na celu konsolidację pokrewnych działalności, dzięki którym możliwe będzie osiągnięcie efektu synergii, ograniczenie kosztów działalności oraz zwiększenie potencjału produkcyjnego części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i Spółki.

Zgodnie z ustaleniami Wnioskodawca wniesie do Spółki zarówno wkład pieniężny, jak i wkład niepieniężny, w skład którego wchodzić będzie zespół składników majątkowych, obejmujący między innymi nieruchomość (grunt wraz z położonymi na nim budynkami), na której prowadzona jest działalność, a także kluczowe aktywa produkcyjne, takie jak maszyny i urządzenia służące do obróbki drewna (dalej: działalność związana z obróbką drewna).

Przedmiotowe składniki będą wydzierżawiane przez Wnioskodawcę na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „A”), która przy ich wykorzystaniu, w oparciu o zatrudnionych w „A” pracowników, będzie prowadziła działalność w zakresie obróbki drewna. Wskazane składniki majątkowe będą miały dla „A” znaczenie kluczowe, co oznacza, że ich posiadanie warunkować będzie prowadzenie działalności gospodarczej w tym zakresie. Z drugiej strony, dzierżawiony zespół aktywów stanowić będzie gospodarczą całość, wystarczającą do samodzielnego podjęcia działalności w zakresie obróbki drewna.

Zgodnie z przyjętymi założeniami docelowo (tj. po aporcie) zadania związane z obróbką drewna mają być realizowane przez Spółkę. Zakłada się zatem, że docelowo dojdzie do rozwiązania umowy dzierżawy, przy czym nie jest wykluczone, że rozwiązanie umowy dzierżawy będzie miało miejsce jeszcze przed aportem. W takiej sytuacji, mając na uwadze fakt, że wydzierżawiane składniki majątkowe stanowią przeważającą część aktywów wykorzystywanych przez „A” w prowadzonej działalności gospodarczej, w wyniku rozwiązania umowy dzierżawy, na mocy dodatkowego porozumienia, dojdzie do przejścia zakładu pracy na Wnioskodawcę na mocy art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 1666, ze zmianami). Przejęty zakład pracy obejmować będzie zespół ok. 60 osób, które zatrudnione są obecnie przy pracach związanych z działalnością „A”. Na chwilę obecną trwają ustalenia odnośnie terminu wypowiedzenia umowy dzierżawy.

Biorąc pod uwagę powyższe informacje, należy wskazać, że na moment wnoszenia wkładu, działalność związana z obróbką drewna obejmować będzie ogół składników majątkowych pozwalających na prowadzenia samodzielnej działalności w zakresie obróbki drewna, w tym nieruchomość wraz z maszynami i urządzeniami. Jeżeli do wypowiedzenia umowy dzierżawy dojdzie przed planowanym aportem, z tą częścią przedsiębiorstwa związana będzie grupa ok. 60 osób przypisanych do realizacji zadań związanych z działalnością w zakresie obróbki drewna.

Z uwagi na skalę oraz formę prawną działalność prowadzona przez Wnioskodawcę jest mało sformalizowana. Specyfika oraz niewielka skala realizowanych zadań związanych z częścią przedsiębiorstwa związaną z obróbką drewna, z uwagi na dzierżawę tej części biznesu na rzecz innego podmiotu, pozwalać będzie na wykonywanie wszystkich istotnych czynności przez samego Wnioskodawcę, bez konieczności zatrudniania pracowników. Przy czym jak już wcześniej wskazano, jeżeli do rozwiązania umowy dzierżawy dojdzie przed planowanym aportem, do owego obszaru działalności przypisana będzie grupa ok. 60 pracowników.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję księgową w formie uproszczonej (podatkowa księga przychodów i rozchodów), co jest adekwatne do formy prawnej i skali działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Mimo uproszczonego charakteru prowadzonej ewidencji na moment aportu, możliwe będzie przyporządkowanie poszczególnych przychodów i kosztów do obszarów działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Prowadzona na potrzeby wewnętrzne ewidencja pozwoli na przyporządkowanie poszczególnych aktywów (w tym środków trwałych i należności) oraz zobowiązań (w szczególności zobowiązań kredytowych i leasingowych) do poszczególnych obszarów działalności Wnioskodawcy, w tym do działalności związanej z obróbką drewna.

Nie ulega wątpliwości, że wysoce zróżnicowane przedmioty/obszary prowadzonej działalności pozwalają na jednoznaczne wyodrębnienie funkcjonalne działalności związanej z obróbką drewna od działalności w pozostałych obszarach.

Wniosek uzupełniono w dniu 28 września 2017 r. o następujące informacje:

Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotem aportu będą wszystkie składniki majątku Wnioskodawcy obejmujące część przedsiębiorstwa związaną z obróbką drewna, w tym zobowiązania. Wskazany zespół składników majątkowych będzie wystarczający do samodzielnego wykonywania zadań w zakresie obróbki drewna, a w szczególności po wniesieniu aportu do prowadzenia działalności nie będzie wymagany udział składników majątku Wnioskodawcy. Zgodnie z przyjętymi założeniami, po wniesieniu aportu podmiot otrzymujący aport, w oparciu o nabyte składniki majątkowe będzie kontynuował prowadzenie działalności w zakresie obróbki drewna.

Wnioskodawca wskazuje, że majątek ten będzie wyodrębniony:

1. na płaszczyźnie organizacyjnej – zdaniem Wnioskodawcy – część przedsiębiorstwa mająca być przedmiotem aportu stanowić będzie wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Jak zostało wskazane, z uwagi na przedmiot, skalę oraz formę prawną działalność prowadzona przez Wnioskodawcę jest mało sformalizowana. Specyfika oraz niewielka skala realizowanych zadań związanych z częścią przedsiębiorstwa związaną z obróbką drewna, z uwagi na dzierżawę tej części biznesu na rzecz innego podmiotu, pozwalać będzie na wykonywanie wszystkich istotnych czynności przez samego Wnioskodawcę, bez konieczności zatrudniania pracowników. Okoliczności te nie powinny przesądzać jednak o braku możliwości kwalifikacji danego zespołu składników majątkowych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Co więcej jeżeli do rozwiązania umowy dzierżawy dojdzie przed planowanym aportem do owego obszaru działalności przypisana będzie również grupa ok. 60 wykwalifikowanych pracowników podlegających bezpośrednio Wnioskodawcy;
2. na płaszczyźnie finansowej – w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego należy wskazać, że część przedsiębiorstwa związana z działalnością w zakresie obróbki drewna będzie na moment wydzielenia wyodrębniona finansowo w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Mimo uproszczonego charakteru prowadzonej ewidencji możliwe będzie przyporządkowanie poszczególnych przychodów i kosztów dotyczących części przedsiębiorstwa związanej z obróbką drewna. Co prawda wskazana identyfikacja może być utrudniona w przypadku niektórych, wspólnych dla całego przedsiębiorstwa przychodów czy kosztów, takich jak chociażby wydatki na usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, siedziby i innych kosztów ogólnych związanych z prowadzoną działalnością, jednakże – w ocenie Wnioskodawcy – brak możliwości wydzielania kosztów ogólnych jest standardową sytuacją w każdym przedsiębiorstwie prowadzącym niejednorodną działalność, niezależnie od skali takiej działalności, i nie może wpływać to na kwalifikację przedmiotu aportu. Ponadto, co istotne, na podstawie prowadzonej dla celów wewnętrznych ewidencji możliwe będzie odpowiednie wyodrębnienie i przypisanie wszystkich istotnych pozycji aktywów (w tym środków trwałych i należności) oraz zobowiązań (w szczególności zobowiązań kredytowych i leasingowych) do części przedsiębiorstwa związanej z obróbką drewna;
3. na płaszczyźnie funkcjonalnej – zdaniem Wnioskodawcy – nie ulega wątpliwości, że część przedsiębiorstwa związana z obróbką drewna mogłaby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. Na moment wniesienia wkładu część przedsiębiorstwa związana z działalnością w zakresie obróbki drewna obejmować będzie zespół składników majątkowych, który pozwalać będzie na prowadzenie działalności w zakresie obróbki drewna bez konieczności ponoszenia istotnych dodatkowych kosztów, np. związanych z zakupem dodatkowych maszyn, czy zatrudnieniem pracowników. Należy mieć bowiem na uwadze, że jeżeli przed aportem nie dojdzie do rozwiązania umowy dzierżawy, w związku z planowanym aportem Spółka wstąpi we wszelkie prawa i obowiązki wynikające z zawartej umowy dzierżawy. Jeżeli natomiast do wypowiedzenia owej umowy dojdzie przed aportem, do części przedsiębiorstwa będącej przedmiotem wkładu niepieniężnego przypisane będzie grono ok. 60 wykwalifikowanych pracowników, którzy po aporcie staną się pracownikami Spółki. Prowadzi to do wniosku, że na moment wnoszenia aportu część przedsiębiorstwa związana z obróbką drewna będzie posiadać zdolność do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie zawarte w uzupełnieniu z dnia 28 września 2017 r.)

Czy majątek wnoszony do Spółki stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT (podatek od towarów i usług), a w konsekwencji czy darowizna będzie czynnością wyłączoną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie doprecyzowanym w uzupełnieniu z dnia 28 września 2017 r.), część przedsiębiorstwa związana z działalnością w zakresie obróbki drewna będąca przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) do Spółki stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, a w konsekwencji wniesienie przez Wnioskodawcę aportu do Spółki będzie czynnością wyłączoną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 Ustawy VAT.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 Ustawy VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zgodnie ze stanowiskiem reprezentowanym w doktrynie i orzecznictwie, pojęcie „transakcji zbycia” wynikające z art. 6 pkt 1 Ustawy VAT należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, w związku z czym „transakcja zbycia” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem transakcji jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, jak również wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki prawa handlowego. Z powyższej regulacji wynika zatem, że w przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego, po stronie podmiotu wnoszącego aport nie powstaje obowiązek podatkowy w podatku VAT pod warunkiem, że wnoszony majątek stanowi przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy, kluczowe znaczenie ma zatem to, czy majątek, który ma być przedmiotem wkładu niepieniężnego do Spółki stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu Ustawy VAT.

Definicję podatkową zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawiera art. 2 pkt 27e Ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem zorganizowaną część przedsiębiorstwa stanowi organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych. w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa musi charakteryzować organizacyjne i finansowe wyodrębnienie w ramach istniejącej struktury przedsiębiorstwa w stopniu umożliwiającym jego samodzielne działanie. Aby można było uznać, że mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa spełnione powinny być zatem następujące warunki:

1. zespół składników materialnych i niematerialnych musi być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie: o wyodrębnieniu finansowym może świadczyć każde wyodrębnienie, na podstawie którego możemy poznać sytuację finansową części przedsiębiorstwa,
2. wyodrębnione składniki muszą być przeznaczone do realizacji określonych zadań (funkcji) gospodarczych (wyodrębnienie funkcjonalne),
3. po wyodrębnieniu część przedsiębiorstwa musi być niezależnym przedsiębiorstwem samodzielnie realizującym te zadania.

Przyjmuje się, że ocena zespołu składników majątkowych pod kątem uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa powinna być dokonywana pod kątem wydzielenia na trzech płaszczyznach:

1. wydzielenia organizacyjnego,
2. wydzielenia finansowego,
3. wydzielenia funkcjonalnego.

W związku z tym, że ustawodawca nie precyzuje, w jaki sposób spełnienie poniższych przesłanek powinno być weryfikowane, konieczne jest indywidualne rozpatrzenie każdego z przypadków.

Wydzielenie organizacyjne.

Powszechnie przyjmuje się, że kwestia wydzielenia organizacyjnego powinna być rozpatrywana indywidualnie w każdym przypadku, w szczególności z uwzględnieniem skali oraz złożoności prowadzonej działalności gospodarczej. Należy podkreślić, że w przypadku działalności prowadzonej na mniejszą skalę nie istnieje potrzeba wyodrębnienia złożonej, wieloszczeblowej struktury organizacyjnej, o ile istniejące wydzielenie umożliwia samodzielne funkcjonowanie danej części przedsiębiorstwa w obrocie gospodarczym. Jak zostało wskazane, z uwagi na przedmiot, skalę oraz formę prawną, działalność prowadzona przez Wnioskodawcę jest mało sformalizowana. Specyfika oraz niewielka skala realizowanych zadań związanych z częścią przedsiębiorstwa związaną z obróbką drewna, z uwagi na dzierżawę tej części biznesu na rzecz innego podmiotu, pozwalać będzie na wykonywanie wszystkich istotnych czynności przez samego Wnioskodawcę, bez konieczności zatrudniania pracowników. Okoliczności te nie powinny przesądzać jednak o braku możliwości kwalifikacji danego zespołu składników majątkowych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Co więcej jeżeli do rozwiązania umowy dzierżawy dojdzie przed planowanym aportem, do owego obszaru działalności przypisana będzie również grupa ok. 60 wykwalifikowanych pracowników podlegających bezpośrednio Wnioskodawcy.

Wydzielenie finansowe.

W kontekście oceny poziomu wydzielenia finansowego niewątpliwie kluczowym elementem jest organizacja ewidencji księgowej prowadzonej działalności. Przyjmuje się, że powinna być ona zorganizowana w taki sposób, aby możliwa była identyfikacja – co do zasady – przychodów i kosztów zorganizowanej części przedsiębiorstwa w ramach wszystkich przychodów i kosztów. Istotną kwestią jest również możliwość przyporządkowania aktywów i zobowiązań. Dotyczy to przy tym nie tylko takich pozycji, jak środki trwałe, zapasy, wyposażenie itp., ale również chociażby należności oraz wszelkich zobowiązań. Stopień wyodrębnienia powinien jednocześnie być rozpatrywany z uwzględnieniem rodzaju ewidencji prowadzonej przez przedsiębiorcę. Niedopuszczalna byłaby bowiem sytuacja, w której doszłoby do dyskryminacji w tym zakresie podmiotów prowadzących działalność na mniejszą skalę, a co za tym idzie, prowadzących ewidencję w formie uproszczonej.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego należy wskazać, że część przedsiębiorstwa związana z działalnością w zakresie obróbki drewna będzie na moment wydzielenia wyodrębniona finansowo w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Mimo uproszczonego charakteru prowadzonej ewidencji możliwe będzie przyporządkowanie poszczególnych przychodów i kosztów dotyczących części przedsiębiorstwa związanej z obróbką drewna. Co prawda wskazana identyfikacja może być utrudniona w przypadku niektórych, wspólnych dla całego przedsiębiorstwa przychodów czy kosztów, takich jak chociażby wydatki na usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, siedziby i innych kosztów ogólnych związanych z prowadzoną działalnością jednakże – w ocenie Wnioskodawcy – brak możliwości wydzielania kosztów ogólnych jest standardową sytuacją w każdym przedsiębiorstwie prowadzącym niejednorodną działalność, niezależnie od skali takiej działalności, i nie może wpływać to na kwalifikację przedmiotu aportu. Ponadto, co istotne, na podstawie prowadzonej dla celów wewnętrznych ewidencji możliwe będzie odpowiednie wyodrębnienie i przypisanie wszystkich istotnych pozycji aktywów (w tym środków trwałych i należności) oraz zobowiązań (w szczególności zobowiązań kredytowych i leasingowych) do części przedsiębiorstwa związanej z obróbką drewna.

Wydzielenie funkcjonalne.

Ocena wydzielenia funkcjonalnego bazuje na weryfikacji, czy określona część przedsiębiorstwa jest zdolna do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Oznacza to zatem ocenę stopnia niezależności danego obszaru od pozostałej części przedsiębiorstwa oraz jego samowystarczalność.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, iż część przedsiębiorstwa związana z obróbką drewna mogłaby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. Na moment wniesienia wkładu część przedsiębiorstwa związana z działalnością w zakresie obróbki drewna obejmować będzie zespół składników majątkowych, który pozwalać będzie na prowadzenie działalności w zakresie obróbki drewna bez konieczności ponoszenia istotnych dodatkowych kosztów, np. związanych z zakupem dodatkowych maszyn, czy zatrudnieniem pracowników. Należy mieć bowiem na uwadze, że jeżeli przed aportem nie dojdzie do rozwiązania umowy dzierżawy, w związku z planowanym aportem Spółka wstąpi we wszelkie prawa i obowiązki wynikające z zawartej umowy dzierżawy. Jeżeli natomiast do wypowiedzenia owej umowy dojdzie przed aportem do części przedsiębiorstwa będącej przedmiotem wkładu niepieniężnego przypisane będzie grono ok. 60 wykwalifikowanych pracowników, którzy po aporcie staną się pracownikami Spółki. Prowadzi to do wniosku, że na moment wnoszenia aportu część przedsiębiorstwa związana z obróbką drewna będzie posiadać zdolność do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, część przedsiębiorstwa związana z działalnością w zakresie obróbki drewna będąca przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) do Spółki stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy VAT, a w konsekwencji wniesienie przez Wnioskodawcę aportu do Spółki będzie czynnością wyłączoną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 Ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów, czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy – przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie umowy sprzedaży lub aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny –Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm., zwanej dalej Kodeks cywilny) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Bz. Urz. UE. L Nr 347, z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

W myśl art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w przypadku przekazania odpłatnie lub nieodpłatnie, lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i, że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Wobec tego w niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 551 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem – przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa obejmowała zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

• istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
• zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
• składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
• zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, natomiast nie dotyczy zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

W ocenie tut. Organu, wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy powinien być interpretowany z uwzględnieniem wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-497/01 odnoszącego się do treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Należy zauważyć, że prawodawca unijny stanowiąc regulację ww. art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady nie zdefiniował jednak użytego w niej pojęcia prawnego „całości lub części majątku”.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) Trybunał stwierdził, że „(…) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Ahristem Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala, z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę itp., na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą indywidualną działalność gospodarczą w następujących obszarach: wynajmu nieruchomości mieszkalnych i komercyjnych, prowadzenia stacji paliw oraz działalności związanej z obróbką drewna.

Wnioskodawca zamierza przystąpić do spółki prawa handlowego. Planowane działania mają na celu konsolidację pokrewnych działalności, dzięki którym możliwe będzie osiągnięcie efektu synergii, ograniczenie kosztów działalności oraz zwiększenie potencjału produkcyjnego części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i Spółki.

Zgodnie z ustaleniami Wnioskodawca wniesie do Spółki zarówno wkład pieniężny, jak i wkład niepieniężny, w skład którego wchodzić będzie zespół składników majątkowych, obejmujący między innymi nieruchomość (grunt wraz z położonymi na nim budynkami), na której prowadzona jest działalność, a także kluczowe aktywa produkcyjne, takie jak maszyny i urządzenia służące do obróbki drewna.

Przedmiotowe składniki będą wydzierżawiane przez Wnioskodawcę na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością – „A”, która przy ich wykorzystaniu, w oparciu o zatrudnionych w „A” pracowników, będzie prowadziła działalność w zakresie obróbki drewna. Wskazane składniki majątkowe będą miały dla „A” znaczenie kluczowe, co oznacza, że ich posiadanie warunkować będzie prowadzenie działalności gospodarczej w tym zakresie. Z drugiej strony, dzierżawiony zespół aktywów stanowić będzie gospodarczą całość, wystarczającą do samodzielnego podjęcia działalności w zakresie obróbki drewna.

Zgodnie z przyjętymi założeniami docelowo (tj. po aporcie) zadania związane z obróbką drewna mają być realizowane przez Spółkę. Zakłada się zatem, że docelowo dojdzie do rozwiązania umowy dzierżawy, przy czym nie jest wykluczone, że rozwiązanie umowy dzierżawy będzie miało miejsce jeszcze przed aportem. W takiej sytuacji, mając na uwadze fakt, że wydzierżawiane składniki majątkowe stanowią przeważającą część aktywów wykorzystywanych przez „A” w prowadzonej działalności gospodarczej, w wyniku rozwiązania umowy dzierżawy, na mocy dodatkowego porozumienia, dojdzie do przejścia zakładu pracy na Wnioskodawcę. Przejęty zakład pracy obejmować będzie zespół ok. 60 osób, które zatrudnione są obecnie przy pracach związanych z działalnością „A”. Na chwilę obecną trwają ustalenia odnośnie terminu wypowiedzenia umowy dzierżawy. Na moment wnoszenia wkładu, działalność związana z obróbką drewna obejmować będzie ogół składników majątkowych pozwalających na prowadzenia samodzielnej działalności w zakresie obróbki drewna, w tym nieruchomość wraz z maszynami i urządzeniami. Jeżeli do wypowiedzenia umowy dzierżawy dojdzie przed planowanym aportem, z tą częścią przedsiębiorstwa związana będzie grupa ok. 60 osób przypisanych do realizacji zadań związanych z działalnością w zakresie obróbki drewna.

Z uwagi na skalę oraz formę prawną działalność prowadzona przez Wnioskodawcę jest mało sformalizowana. Specyfika oraz niewielka skala realizowanych zadań związanych z częścią przedsiębiorstwa związaną z obróbką drewna, z uwagi na dzierżawę tej części biznesu na rzecz innego podmiotu, pozwalać będzie na wykonywanie wszystkich istotnych czynności przez samego Wnioskodawcę, bez konieczności zatrudniania pracowników. Przy czym, jak już wcześniej wskazano, jeżeli do rozwiązania umowy dzierżawy dojdzie przed planowanym aportem, do owego obszaru działalności przypisana będzie grupa ok. 60 pracowników.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję księgową w formie uproszczonej (podatkowa księga przychodów i rozchodów), co jest adekwatne do formy prawnej i skali działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Mimo uproszczonego charakteru prowadzonej ewidencji na moment aportu, możliwe będzie przyporządkowanie poszczególnych przychodów i kosztów do obszarów działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Prowadzona na potrzeby wewnętrzne ewidencja pozwoli na przyporządkowanie poszczególnych aktywów (w tym środków trwałych i należności) oraz zobowiązań (w szczególności zobowiązań kredytowych i leasingowych) do poszczególnych obszarów działalności Wnioskodawcy, w tym do działalności związanej z obróbką drewna. Nie ulega wątpliwości, że wysoce zróżnicowane przedmioty/obszary prowadzonej działalności pozwalają na jednoznaczne wyodrębnienie funkcjonalne działalności związanej z obróbką drewna od działalności w pozostałych obszarach. Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotem aportu będą wszystkie składniki majątku Wnioskodawcy obejmujące część przedsiębiorstwa związaną z obróbką drewna, w tym zobowiązania. Wskazany zespół składników majątkowych będzie wystarczający do samodzielnego wykonywania zadań w zakresie obróbki drewna, a w szczególności po wniesieniu aportu do prowadzenia działalności nie będzie wymagany udział składników majątku Wnioskodawcy. Zgodnie z przyjętymi założeniami, po wniesieniu aportu podmiot otrzymujący aport, w oparciu o nabyte składniki majątkowe będzie kontynuował prowadzenie działalności w zakresie obróbki drewna.

Wnioskodawca wskazuje, że majątek ten będzie wyodrębniony:

1. na płaszczyźnie organizacyjnej – zdaniem Wnioskodawcy – część przedsiębiorstwa mająca być przedmiotem aportu stanowić będzie wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Jak zostało wskazane, z uwagi na przedmiot, skalę oraz formę prawną działalność prowadzona przez Wnioskodawcę jest mało sformalizowana. Specyfika oraz niewielka skala realizowanych zadań związanych z częścią przedsiębiorstwa związaną z obróbką drewna, z uwagi na dzierżawę tej części biznesu na rzecz innego podmiotu, pozwalać będzie na wykonywanie wszystkich istotnych czynności przez samego Wnioskodawcę, bez konieczności zatrudniania pracowników. Okoliczności te nie powinny przesądzać jednak o braku możliwości kwalifikacji danego zespołu składników majątkowych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Co więcej jeżeli do rozwiązania umowy dzierżawy dojdzie przed planowanym aportem do owego obszaru działalności przypisana będzie również grupa ok. 60 wykwalifikowanych pracowników podlegających bezpośrednio Wnioskodawcy.
2. na płaszczyźnie finansowej – w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego należy wskazać, że część przedsiębiorstwa związana z działalnością w zakresie obróbki drewna będzie na moment wydzielenia wyodrębniona finansowo w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Mimo uproszczonego charakteru prowadzonej ewidencji możliwe będzie przyporządkowanie poszczególnych przychodów i kosztów dotyczących części przedsiębiorstwa związanej z obróbką drewna. Co prawda wskazana identyfikacja może być utrudniona w przypadku niektórych, wspólnych dla całego przedsiębiorstwa przychodów czy kosztów, takich jak chociażby wydatki na usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, siedziby i innych kosztów ogólnych związanych z prowadzoną działalnością, jednakże – w ocenie Wnioskodawcy – brak możliwości wydzielania kosztów ogólnych jest standardową sytuacją w każdym przedsiębiorstwie prowadzącym niejednorodną działalność, niezależnie od skali takiej działalności, i nie może wpływać to na kwalifikację przedmiotu aportu. Ponadto, co istotne, na podstawie prowadzonej dla celów wewnętrznych ewidencji możliwe będzie odpowiednie wyodrębnienie i przypisanie wszystkich istotnych pozycji aktywów (w tym środków trwałych i należności) oraz zobowiązań (w szczególności zobowiązań kredytowych i leasingowych) do części przedsiębiorstwa związanej z obróbką drewna.
3. na płaszczyźnie funkcjonalnej – zdaniem Wnioskodawcy – nie ulega wątpliwości, że część przedsiębiorstwa związana z obróbką drewna mogłaby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. Na moment wniesienia wkładu część przedsiębiorstwa związana z działalnością w zakresie obróbki drewna obejmować będzie zespół składników majątkowych, który pozwalać będzie na prowadzenie działalności w zakresie obróbki drewna bez konieczności ponoszenia istotnych dodatkowych kosztów, np. związanych z zakupem dodatkowych maszyn, czy zatrudnieniem pracowników. Należy mieć bowiem na uwadze, że jeżeli przed aportem nie dojdzie do rozwiązania umowy dzierżawy, w związku z planowanym aportem Spółka wstąpi we wszelkie prawa i obowiązki wynikające z zawartej umowy dzierżawy. Jeżeli natomiast do wypowiedzenia owej umowy dojdzie przed aportem do części przedsiębiorstwa będącej przedmiotem wkładu niepieniężnego przypisane będzie grono ok. 60 wykwalifikowanych pracowników, którzy po aporcie staną się pracownikami Spółki. Prowadzi to do wniosku, że na moment wnoszenia aportu część przedsiębiorstwa związana z obróbką drewna będzie posiadać zdolność do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy majątek będący przedmiotem aportu stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa, a w konsekwencji, czy aport do Spółki ww. majątku będzie czynnością wyłączoną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym, czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa, decyduje pełen zakres zbywanego majątku, praw i zobowiązań; wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Ponadto, jak wskazano powyżej, decydujące jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, umożliwiające kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Z treści przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje wnieść własność składników majątkowych wchodzących w skład części przedsiębiorstwa związanej z obróbką drewna w drodze aportu do Spółki, zatem nie cały majątek Wnioskodawcy (nie całe przedsiębiorstwo) będzie przedmiotem zbycia. W konsekwencji nie dojdzie do dostawy przedsiębiorstwa.

Zatem należy przeanalizować, czy majątek, który ma być przedmiotem aportu na rzecz Spółki stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Jak wyjaśniono powyżej, podstawowym wymogiem do uznania dostawy majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby stanowił on zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań, należności oraz środków pieniężnych), podlegający wydzieleniu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Istotnym jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Odnosząc wyżej przedstawiony opis sprawy do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że wydzielony z działalności gospodarczej Wnioskodawcy zespół składników majątkowych związanych z prowadzoną działalnością – jak wynika z opisu sprawy – będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Powyższe wynika z faktu, że na moment planowanego aportu na rzecz Spółki wszystkich składników majątkowych (część przedsiębiorstwa związana z obróbką drewna) – jak wskazał Wnioskodawca – stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa wyodrębnioną na płaszczyźnie: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. Przedmiotem aportu na rzecz Spółki będą wszystkie składniki majątku (materialne i niematerialne) związane z wyodrębnioną częścią przedsiębiorstwa – obróbką drewna, w tym należności i zobowiązania. Część przedsiębiorstwa mająca być przedmiotem aportu stanowić będzie wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Zespół aktywów stanowi gospodarczą całość, wystarczającą do samodzielnego podjęcia działalności w zakresie obróbki drewna. Przypisany do wyodrębnionej części przedsiębiorstwa, będącej przedmiotem aportu, zespół składników będzie wystarczający do samodzielnego wykonywania zadań, a prowadzenie działalności przez wydzieloną część przedsiębiorstwa nie będzie wymagać udziału pozostałych struktur działalności Wnioskodawcy.

Zatem mając na uwadze treść art. 6 pkt 1 ustawy, należy stwierdzić, że czynność wniesienia aportem do Spółki działalności związanej z obróbką drewna będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT.

Podsumowując, w świetle art. 2 pkt 27e ustawy wydzielony z działalności gospodarczej Wnioskodawcy zespół składników majątkowych (działalność związana z obróbką drewna) wnoszony aportem do Spółki stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa, a w konsekwencji transakcja ta będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającej z treści wniosku informacji, że przedmiotem aportu będą wszystkie składniki majątku Wnioskodawcy oraz, że majątek będzie wyodrębniony na trzech płaszczyznach, tj. organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej i zespół składników majątkowych i niemajątkowych będzie wystarczający do samodzielnego wykonywania zadań. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.