Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, planuje sprzedaż nieruchomości gruntowej nabytej prywatnie w 1998 roku. Organ podatkowy uznał, że ta sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT). Argumentował, że Wnioskodawczyni nie podejmowała działań typowych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami, a sprzedaż ta stanowi jedynie wykonywanie prawa własności w ramach zarządu majątkiem prywatnym, a nie działalność gospodarczą. W związku z tym Wnioskodawczyni nie będzie działała jako podatnik VAT w tej transakcji.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyINTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia – brak daty sporządzenia wniosku (data wpływu 16 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 września 2017 r. (data wpływu 19 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 16 sierpnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 września 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
W dniu 24 kwietnia 1998 r. Wnioskodawczyni nabyła na prawach wspólności ustawowej wraz z małżonkiem nieruchomość niezabudowaną – działkę oznaczoną nr 214 o powierzchni 2.0089 ha, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Na podstawie umowy kupna Wnioskodawczyni z mężem są właścicielami 1/3 części tej nieruchomości.
Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość jako osoba fizyczna, z majątku prywatnego i do dziś stanowi ona majątek prywatny Zainteresowanej.
Grunt ten był sklasyfikowany w ewidencji gruntów i budynków jako użytek rolny i z tego tytułu Wnioskodawczyni opłaca podatek rolny od tejże nieruchomości.
Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego teren ten został przeznaczony na cele budownictwa jednorodzinnego jako Osiedle. Plan został zatwierdzony Uchwałą Rady Miejskiej.
W związku z tym Prezydent Miasta zlecił dokonanie podziału nieruchomości Wnioskodawczyni. Celem podziału było wydzielenie działki nr 214/1 przeznaczonej zgodnie z ww. planem na poszerzenie drogi, działki nr 214/3 pod budowę drogi publicznej oraz działki nr 214/5 na poszerzenie istniejącej już ulicy. Podział nieruchomości nastąpił na wniosek Prezydenta Miasta.
Następnie małżonkowie wystąpili o bardziej szczegółowy podział działek, co 23 grudnia 2010 r. Prezydent Miasta zaopiniował pozytywnie.
Kolejną czynnością związaną z ww. nieruchomością była decyzja Prezydenta Miasta dotycząca przyznania odszkodowania za działki, które z mocy prawa stały się własnością Gminy o statusie miejskim na realizację inwestycji drogowej. Odszkodowanie Wnioskodawczyni otrzymała.
Z kolei w dniu 4 czerwca 2013 r. Prezydent Miasta ustalił opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości nieruchomości na skutek podziału nieruchomości. Opłatę adiacencką Zainteresowana uiściła.
Ponadto, na wniosek Wnioskodawczyni, w dniu 23 listopada 2015 r. małżonkowie otrzymali zgodę na wycinkę zadrzewienia, które znajduje się na działce i tejże wycinki drzew dokonali. Były to tzw. samosiejki, które należało usunąć.
W tak opisanym stanie prawnym nieruchomość pozostaje do dnia dzisiejszego. Obecnie Wnioskodawczyni zamierza sprzedać całość udziałów ww. opisanej nieruchomości jednemu nabywcy.
Zainteresowana jest osobą fizyczną, prowadzącą działalność gospodarczą od dnia 1 kwietnia 1999 r.
Wykonywana działalność to wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Kod PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 68.2.Z. Jest to działalność główna Wnioskodawczyni i jednocześnie jedyna. Zainteresowana jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.
W piśmie z dnia 14 września 2017 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawczyni wskazała, że:
Jednak gdyby ta transakcja nie doszła do skutku, to aby sprzedać powyższą nieruchomość gruntową Zainteresowana będzie korzystać z usług biura nieruchomości.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy sprzedaż opisanej w punkcie G niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nieruchomości gruntowej, jednemu nabywcy, której Wnioskodawczyni dokona jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą (opisaną w pkt G) i będąca podatnikiem podatku od towarów i usług będzie podlegała podatkowi od towarów i usług?
Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż nieruchomości gruntowej opisanej w punkcie G niniejszego wniosku nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług.
Dopiero 3 lata po zakupie teren ten został ujęty w planie zagospodarowania przestrzennego, uchwałą Rady Miejskiej z dnia 26 czerwca 2001 r. Dokonano tego z „urzędu”, w tej sprawie Zainteresowana nie składała żadnego wniosku.
To Prezydent Miasta zlecił dokonanie podziału nieruchomości Wnioskodawczyni, w celu wyodrębnienia dróg publicznych.
Złożony później przez Zainteresowaną wniosek o podział działek jedynie był bardziej szczegółowy niż wcześniej dokonany na wniosek Prezydenta Miasta podział nieruchomości.
Wnioskodawczyni nie wykonywała żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działek, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.
Zainteresowana uważa, że jej aktywność w przedmiocie zbycia opisanego gruntu nie jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnym obrotem ziemią.
Grunt ten Wnioskodawczyni nabyła prywatnie i uważa, że jego sprzedaż ma cechy czynności mieszczących się w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Ponadto odsprzedaży Wnioskodawczyni dokona jednemu nabywcy – będzie to jedna transakcja dotycząca wszystkich udziałów Zainteresowanej w ww. nieruchomości.
Wprawdzie Zainteresowana prowadzi działalność gospodarczą, jednakże zakres działalności Wnioskodawczyni nie obejmuje handlu nieruchomościami, tylko wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.
Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.
Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.
W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.
Należy również podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależne od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.
Z opisu sprawy wynika, że w dniu 24 kwietnia 1998 r. Wnioskodawczyni nabyła na prawach wspólności ustawowej wraz z małżonkiem nieruchomość niezabudowaną – działkę oznaczona nr 214 o powierzchni 2.0089 ha. Na podstawie umowy kupna Wnioskodawczyni z mężem są właścicielami 1/3 części tej nieruchomości. Nieruchomość Wnioskodawczyni nabyła jako osoba fizyczna, z majątku prywatnego i do dziś stanowi ona majątek prywatny Zainteresowanej. Grunt ten był sklasyfikowany w ewidencji gruntów i budynków jako użytek rolny i z tego tytułu Wnioskodawczyni opłaca podatek rolny od tejże nieruchomości. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego teren ten został przeznaczony na cele budownictwa jednorodzinnego. Plan został zatwierdzony Uchwałą Rady Miejskiej. W związku z tym Prezydent Miasta zlecił dokonanie podziału nieruchomości Wnioskodawczyni. Celem podziału było wydzielenie działki przeznaczonej zgodnie z ww. planem na poszerzenie drogi, działki pod budowę drogi publicznej oraz działki na poszerzenie istniejącej już ulicy. Podział nieruchomości nastąpił na wniosek Prezydenta Miasta. Następnie małżonkowie wystąpili o bardziej szczegółowy podział działek, co Prezydent Miasta zaopiniował pozytywnie. Kolejną czynnością związaną z ww. nieruchomością była decyzja Prezydenta Miasta dotycząca przyznania odszkodowania za działki, które z mocy prawa stały się własnością Gminy o statusie miejskim na realizację inwestycji drogowej. Odszkodowanie Wnioskodawczyni otrzymała. Następnie Prezydent Miasta ustalił opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości nieruchomości na skutek podziału nieruchomości. Opłatę adiacencką Zainteresowana uiściła. Ponadto, na wniosek Wnioskodawczyni, małżonkowie otrzymali zgodę na wycinkę zadrzewienia, które znajduje się na działce i tejże wycinki drzew dokonali. Były to tzw. samosiejki, które należało usunąć. W tak opisanym stanie prawnym nieruchomość pozostaje do dnia dzisiejszego. Obecnie Wnioskodawczyni zamierza sprzedać całość udziałów ww. opisanej nieruchomości jednemu nabywcy. Zainteresowana jest osobą fizyczną, prowadzącą działalność gospodarczą. Wykonywana działalność to wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Kod PKD 68.2.Z. Jest to działalność główna Wnioskodawczyni i jednocześnie jedyna. Zainteresowana jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni wskazała, że przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało Zainteresowanej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zakupu Zainteresowana dokonała jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej, nie będąca podatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Sprzedającymi były osoby prywatne. Czynność ta nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług VAT. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalono z inicjatywy Prezydenta Miasta. Zainteresowana nie wnioskowała o objęcie przedmiotowej nieruchomości planem zagospodarowania przestrzennego. Dla opisanej nieruchomości lub działek powstałych w wyniku jej podziału nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Nieruchomość od chwili zakupu, aż do chwili obecnej nie była przez Zainteresowaną w żaden sposób wykorzystywana. Po prostu przez cały ten czas „ziemia leżała odłogiem”. Jest to jeden wielki, piaszczysty ugór zarośnięty trawą, wrzosem i samosiejkami. Ziemia ta nie była w żaden sposób wykorzystywana tym bardziej w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, w tym również w działalności rolniczej zdefiniowanej w art. 2 pkt 15 ustawy. Działki będące przedmiotem zapytania nie były udostępniane innym osobom do wykorzystania na podstawie umowy najmu, dzierżawy bądź też użyczenia. W celu sprzedaży działek Zainteresowana nie dokonała, ani nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności, ani też nie poniosła żadnych nakładów, w celu przygotowania przedmiotowych działek do sprzedaży poza opisanym we wniosku ORD-IN wycięciem tzw. samosiejek. Sprzedaż działek Wnioskodawczyni zleciła właścicielowi Biura Nieruchomości. Umowa była zawarta na dwa lata i już wygasła. Umowy tej Zainteresowana nie przedłużyła. Zupełnie niespodziewanie, na prywatnym spotkaniu znalazł się chętny do zakupu tej nieruchomości gruntowej, w całości. Jednak warunkiem zakupu jest informacja, czy ta transakcja będzie podlegała podatkowi od towarów i usług VAT. Jednak gdyby ta transakcja nie doszła do skutku, to aby sprzedać powyższą nieruchomość gruntową Zainteresowana będzie korzystać z usług biura nieruchomości.
Wątpliwości Wnioskodawczyni w rozpatrywanej sprawie dotyczą tego, czy sprzedaż ww. nieruchomości gruntowej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży działek Zainteresowana będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni podejmowała działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.
Analiza orzecznictwa w przedstawionej kwestii prowadzi do wniosku, że dla uznania danej transakcji za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług konieczne jest podjęcie przez sprzedającego dodatkowych działań oznaczających aktywne i stałe zaangażowanie w planowane transakcje poprzez np. podniesienie wartości działek wskutek poniesienia dodatkowych nakładów inwestycyjnych, czy też poniesienie wydatków, których celem jest zachęcenie potencjalnych nabywców do zakupu tych nieruchomości.
Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie w celu dokonania sprzedaży nieruchomości gruntowej, Zainteresowana nie angażowała środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywała aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku gruntów, porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Powyższe stwierdzenie wynika z faktu, że sprzedaż działek niewykorzystywanych do działalności gospodarczej stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Wnioskodawczyni wskazała, że dokonała zakupu działki do majątku prywatnego. Ponadto przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana w żadnej działalności gospodarczej, w tym również w działalności z tytułu której Zainteresowana jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Dodatkowo, wszelkie czynności związane z podziałem działek podejmowane były z inicjatywy Prezydenta Miasta. Wnioskodawczyni natomiast nie miała wpływu na podjęte decyzje, Zainteresowana wystąpiła jedynie z wnioskiem do Prezydenta Miasta o bardziej szczegółowy podział działek. Zainteresowana nie podejmowała również działań zmierzających do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie podejmowała także żadnych działań marketingowych. Wnioskodawczyni – jak wskazano we wniosku – nie udostępniała działek osobom trzecim do wykorzystania na podstawie umów cywilnoprawnych (umowy najmu, dzierżawy bądź użyczenia), a co za tym idzie, nie osiągała z tytułu ich posiadania pożytków. Ponadto, Zainteresowana nie dokonała ani nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności ani też nie poniosła żadnych nakładów w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży. Jedynymi więc działaniami podjętymi w celu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości był jej szczegółowy podział, po podziale wykonanym z inicjatywy Prezydenta Miasta oraz umowa na sprzedaż ww. nieruchomości podpisana z biurem nieruchomości. Jednak, w omawianej sytuacji należy wskazać, że działania Wnioskodawczyni polegające na zleceniu sprzedaży właścicielowi biura nieruchomości nie mogą świadczyć o zamiarze wykonywania działalności gospodarczej w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami, bowiem umowa z biurem już wygasła.
W analizowanej sprawie całokształt okoliczności, ich zakres, stopień zaangażowania, wskazuje, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Nie zmienia tego uznania pojedyncza okoliczność, jaką będzie szczegółowy podział gruntu na działki lub powierzenie jego sprzedaży właścicielowi biura nieruchomości.
Zatem dokonując sprzedaży wskazanej nieruchomości gruntowej, Zainteresowana będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie stanowi wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawczynię cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanej nieruchomości, a dostawę tej nieruchomości cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie będzie stanowić działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Zainteresowana z tytułu dostawy ww. nieruchomości nie będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni oceniono jako prawidłowe.
W kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze to, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Panią (…), zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla małżonka Zainteresowanej. Małżonek Wnioskodawczyni, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.
Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili