0112-KDIL1-1.4012.371.2017.1.MR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2017 r. (data wpływu 28 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wniesieniem aportem do Spółki taboru autobusowego, zajezdni autobusowej oraz SDIP – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wniesieniem aportem do Spółki taboru autobusowego, zajezdni autobusowej oraz SDIP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (zwana dalej Wnioskodawcą) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Składa miesięczne deklaracje dla podatku od towarów i usług VAT (podatek od towarów i usług)-7.

Wnioskodawca realizuje projekt „Przyjazna komunikacja publiczna Centra Obsług Pasażerów (…)”, dofinansowanego ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego 2020, działanie 3.3.1. Projekt obejmuje m.in.:

• zakup taboru autobusowego,
• budowę zajezdni autobusowej wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną w Nowej Soli,
• budowę lokalnych Centrów Obsługi Pasażerów wraz z zagospodarowaniem terenu i towarzyszącymi sieciami infrastruktury technicznej,
• budowę Centrum Obsługi Pasażerów obejmującego również rozbudowę ul. „a” i ul. „b” (w tym remont budynku dworca z dostosowaniem pomieszczeń dla potrzeb Centrum Obsługi Pasażerów),
• zaprojektowanie i stworzenie systemu dynamicznej informacji pasażerskiej,
• zaprojektowanie i stworzenie systemu elektronicznego biletu.

W Gminie usługę komunikacji miejskiej realizował będzie przewoźnik zewnętrzny spółka komunikacyjna (zwana dalej Spółką). Spółka ta posiadać będzie odrębną od Gminy podmiotowość prawną i będzie odrębnym od Gminy podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przyjętym założeniem, zajezdnia autobusowa, tabór autobusowy oraz System Dynamicznej Informacji Pasażerskiej (dalej jako: SDIP lub system) zostaną nabyte/wybudowane z przeznaczeniem na przekazanie w całości aportem do Spółki komunikacyjnej. Gmina planuje, iż aport poszczególnych składników może nastąpić jednorazowo bądź etapami.

Gmina obejmie w Spółce udziały o wartości odpowiadającej wartości brutto przedmiotu aportu wartości zawierającej podatek od towarów i usług. Aport będzie opodatkowany podstawową stawką podatku VAT. Nabycie powyższego taboru oraz realizacja powyższej infrastruktury, tj. zajezdni autobusowej i systemu zostanie w części dofinansowana ze środków pochodzących z funduszy europejskich. Podatek od towarów i usług dotyczący rzeczonych wydatków stanowić będzie wydatek niekwalifikowalny w projekcie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z wniesieniem aportem do Spółki taboru autobusowego, zajezdni autobusowej oraz SDIP?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. 2017 r. poz. 1221 ze zm. dalej u.p.t.u.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów w myśl art. 7 ust. 1 u.p.t.u. rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 u.p.t.u., są rzeczy oraz ich części jak również wszelkie postacie energii. Wskazać należy, iż z odpłatnością za dostawę towarów mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem (dostawa), a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. udział kapitałowy wspólnika w spółce kapitałowej.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów o której mowa w art. 7 ust. 1 u.p.t.u. Dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie mających wartość pieniężną udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania przedmiotowymi towarami (będącymi przedmiotem aportu) jak właściciel.

W konsekwencji transakcja wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych. Podleganie opodatkowaniu czynności wniesienia aportów na zasadach ogólnych oznacza, że:

1. czynność wniesienia aportu będzie podlegała opodatkowaniu, jeśli wnoszącym aport będzie podatnik podatku od towarów i usług;
2. wniesienie aportu podlega opodatkowaniu, jeśli przedmiotem aportu jest czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;
3. aport podlega opodatkowaniu w sposób uzależniony od tego, co jest przedmiotem aportu.

W odniesieniu do aportu taboru autobusowego, zajezdni autobusowej oraz SDIP, który zamierza wnieść Gmina do Spółki dwie pierwsze przesłanki są spełnione. Podmiotem wnoszącym aport jest bowiem podatnik podatku od towarów i usług (tak w doktrynie, jak i orzecznictwie przyjmuje się, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych, podmioty te powinny być uznawane za podatników podatku od towarów i usług), przedmiotem aportu jest zaś czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (w przypadku aportu opodatkowaniu nie podlega jedynie aport przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa). W tym zaś przypadku niewątpliwie nie mamy do czynienia ani z przedsiębiorstwem, ani ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. Są to jedynie udziały we własności rzeczy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 u.p.t.u. podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W myśl art. 15 ust. 6 u.p.t.u. nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1, ze zm.). zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych, będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż dla zamierzonej czynności aportu tytułem wkładu do Spółki w zamian za świadczenie wzajemne w postaci udziałów, Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 u.p.t.u. Jednostki samorządu terytorialnego są bowiem podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina wykonuje zarówno czynności opodatkowane, jak i zwolnione od podatku od towarów i usług.

W ramach wykonywania zadań w zakresie transportu zbiorowego, Gmina organizuje komunikację zbiorową (autobusowa). Gmina podjęła decyzję o stworzeniu sieci komunikacji publicznej i zamierza powołać w tym celu Spółkę i wyposażyć ją w majątek m.in. wniesienie aportem do Spółki taboru autobusowego, zajezdni autobusowej oraz SDIP. Zarówno nabycie taboru autobusowego, zajezdni autobusowej i SDIP, utworzenie Spółki komunikacyjnej oraz wniesienie rzeczonej infrastruktury aportem do Spółki to czynności nakierowane na realizację sieci komunikacji publicznej oraz utworzenie przedsiębiorstwa zajmującego się transportem osób. Przekazana przez Gminę infrastruktura, w sposób opisany powyżej, będzie wykorzystywana przez Spółkę do wykonywania działalności opodatkowanej, dlatego, że będzie ona służyła do wykonywania usług pasażerskiego transportu rozkładowego (`(...)`) opodatkowanych stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8 % tj. przewozu pasażerów za odpłatnością.

Co do zasady, gdyby działania te nie były prowadzone przez organ władzy publicznej, lecz podmiot prawa prywatnego zostałyby zakwalifikowane jako działania prowadzone w ramach procesu działalności gospodarczej. Działania te zmierzają bowiem konsekwentnie do osiągnięcia ściśle określonego celu gospodarczego utworzenia przedsiębiorstwa, które to przedsiębiorstwo, prowadząc działalność w zakresie transportu osób, ma przynosić korzyści finansowe.

Czynności wykonywane przez jednostki samorządu terytorialnego, co do zasady, nie podlegają opodatkowaniu ze względu na brzmienie art. 15 ust. 6 u.p.t.u. Wyłączenie to nie dotyczy jednak czynności wykonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, np. w przypadku wnoszenia aportów do spółek w zamian za udziały lub akcje. W konsekwencji jednostki samorządu terytorialnego wnosząc takie aporty działają w charakterze podatników podatku od towarów i usług (nie ma w tych przypadkach zastosowania art. 15 ust. 6 u.pt.u.), (przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 07 listopada 2013 roku, IPTPP2/443-669/13-4/JN). Tym samym dostawy ww. infrastruktury planowane przez Wnioskodawcę będą elementem zwykłej jego działalności jako podatnika, skoro będą miały charakter cywilnoprawny (aport). Gmina nabywając powyższą infrastrukturę i przekazując ją do spółki występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, czynność wniesienia aportem do spółki taboru autobusowego, zajezdni autobusowej oraz SDIP podlega natomiast opodatkowaniu podatkiem od towarów usług. Niezależnie bowiem od faktu, iż sprawy lokalnego transportu zbiorowego należą do zadań własnych gminy (art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym Dz. U. z 2016 r. poz. 446 ze zm.), Gmina wykonując to zadanie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Czynność wniesienia przez Wnioskodawcę aportem taboru, zajezdni autobusowej oraz SDIP będzie przy tym opodatkowana stosownie do art. 41 ust. 1 u.p.t.u. podatkiem od towarów i usług według stawki 23%.

Z uwagi na charakter tych czynności nie ma w tym przypadku zastosowania żadne zwolnienie z podatku od towarów usług.

W związku z tym, że w ocenie Gminy, czynność wniesienia taboru, zajezdni oraz SDIP aportem do Spółki jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, Gminie przysługuje prawo do odliczenia całości podatku naliczonego z faktur dotyczących powstałej infrastruktury. Jako że zakup ten będzie dokonany w celu wykonania tych właśnie czynności opodatkowanych.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 86 ust. 1 u.p.t.u. w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Wnioskodawca dokonuje zakupów związanych z przedmiotową infrastrukturą, które jest w stanie bezpośrednio, wyłącznie i w całości przyporządkować do prowadzonej działalności gospodarczej. Powstała infrastruktura wykorzystana będzie wyłącznie do czynności opodatkowanych, tj. wniesiona aportem do Spółki. W konsekwencji Gminie przysługuje prawo do odliczenia całości naliczonego podatku od towarów i usług z faktur dotyczących zakupu/budowy powyższej infrastruktury.

Fakt współfinansowania za pomocą dotacji przedmiotowej infrastruktury będącej przedmiotem aportu nie ma natomiast znaczenia dla kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego. Nie jest to bowiem okoliczność mogąca odebrać Wnioskodawcy prawo do odliczenia, zwłaszcza, że Wnioskodawca zamierza określić ten podatek jako niekwalifikowalny we wniosku dotacyjnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone w wydanej interpretacji.

Jednocześnie tut. organ informuje, że zgodnie z przepisem art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zatem, interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile zaistniały stan faktyczny lub projektowane zdarzenie przyszłe pokrywać się będą z opisem podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja straci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.