0111-KDIB3-2.4012.444.2017.2.SR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2017 r. (data wpływu 7 sierpnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z 27 września 2017 r. (data wpływu 28 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku odliczania podatku naliczonego od dokonanych zakupów towarów i usług „sposobem określenia proporcji”, o którym mowa w art. 86 ust. 2a i następnych ustawy o VAT (podatek od towarów i usług) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku odliczania podatku naliczonego od dokonanych zakupów towarów i usług „sposobem określenia proporcji”, o którym mowa w art. 86 ust. 2a i następnych ustawy o VAT. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 27 września 2017 r. (data wpływu 28 września 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 14 września 2017 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.444.2017.1.SR.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 27 września 2017 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Centrum Kultury … (Centrum/Wnioskodawca) jest posiadającą osobowość prawną miejską instytucją kultury, wpisaną do rejestru miejskich instytucji kultury prowadzonego przez Organizatora (Gminę …) pod numerem 3. Centrum działa na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r., poz. 406, ze zm.); ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1870 ze zm.) oraz Statutu nadanego przez Organizatora. Centrum jest podatnikiem VAT zarejestrowanym dla potrzeb VAT, jako podatnik VAT czynny.

Celem Centrum jest prowadzenie wielokierunkowej działalności w zakresie upowszechniania kultury poprzez przygotowywanie i pozyskiwanie społeczności do aktywnego uczestnictwa w kulturze oraz współtworzenia jej wartości.

Działalność Centrum finansowana jest z następujących źródeł:

• przychody z prowadzonej działalności, w tym ze sprzedaży składników majątku ruchomego, przychody z najmu i dzierżawy składników majątkowych,
• dotacja podmiotowa od Organizatora, na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizowanych działań statutowych, w tym na utrzymanie i remonty obiektów,
• dotacja celowa, na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji,
• dotacja celowa, na realizację wskazanych zadań i programów.

Podstawowe zadania Centrum to w szczególności:

• edukacja kulturalna i wychowanie przez sztukę,
• rozpoznawanie, rozbudzanie i zaspokajanie potrzeb oraz zainteresowań kulturalnych,
• tworzenie warunków dla rozwoju amatorskiego ruchu artystycznego oraz zainteresowania wiedzą i sztuką, dla rozwoju folkloru, a także rękodzieła ludowego i artystycznego,
• gromadzenie, dokumentowanie, tworzenie, ochrona i udostępnianie dóbr kultury,
• realizacja imprez/wystaw dedykowanych sztuce współczesnej i edukacja w jej zakresie,
• współpraca z innymi instytucjami kultury z kraju i zagranicy oraz ze środowiskami artystycznymi, artystami, animatorami i twórcami kultury,
• prowadzenie informacji kulturalnej w obszarze realizowanych zadań,
• działalność w zakresie krajowej i międzynarodowej wymiany kulturalnej.

Wszystkie ww. cele Centrum realizuje poprzez organizowanie m.in. spektakli, koncertów, wystaw, odczytów, spotkań i innych imprez o charakterze artystycznym, edukacyjnym i rekreacyjnym; sekcji, zespołów zainteresowań i pracowni specjalistycznych; kursów, warsztatów, seminariów.

W ramach podstawowej działalności Centrum oferuje szeroką gamę odpłatnych zajęć edukacyjnych opodatkowanych stawką „zw.”, o charakterze sportowo-rekreacyjnym opodatkowanych stawką 23%, a także w postaci biletów wstępu na koncerty, spektakle, seanse opodatkowanych stawką 8%.

Centrum prowadzi także działalność instruktażowo-metodyczną oraz współpracuje z Radami Dzielnic oraz społecznym ruchem kulturalnym.

Oprócz swej działalności podstawowej Centrum prowadzi także działalność gospodarczą, a przychody uzyskane z tej działalności w całości przeznacza na kontynuację i doskonalenie usług wykonywanych w ramach działalności podstawowej. Działalność gospodarcza prowadzona jest w zakresie:

• realizacji imprez zleconych,
• impresariatu artystycznego,

Tabela załącznik PDF

• działalności promocyjnej, wydawniczej, poligraficznej, fotograficznej, fonograficznej, filmowej, plastycznej,
• wypożyczania kostiumów, rekwizytów, sprzętu technicznego,
• wynajmu i dzierżawy powierzchni użytkowej i reklamowej,
• wynajmu i dzierżawy wyposażenia, pokoi gościnnych, samochodów osobowych i furgonetek.

W katalogu działalności Centrum występują także wydarzenia z wstępem wolnym, realizujące cele statutowe, które można podzielić na następujące grupy:

1. Wydarzenia z wstępem wolnym finansowane ze środków Rad Dzielnic.
2. Pozostałe wydarzenia z wstępem wolnym o charakterze promocyjnym, przede wszystkim takie jak: wernisaże, spotkania autorskie, przeglądy, turnieje, spotkania okolicznościowe, pokazy artystyczne uczestników odpłatnych zajęć stałych.

Centrum Kultury (Centrum/Wnioskodawca) jest posiadającą osobowość prawną miejską instytucją kultury, wpisaną do rejestru miejskich instytucji kultury prowadzonego przez Organizatora, Gminę, pod numerem 3. Centrum działa na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej ((Dz. U. z 2012 r., poz. 406, ze zm.), ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1870 ze zm.) oraz Statutu nadanego przez Organizatora. Centrum jest podatnikiem VAT zarejestrowanym dla potrzeb VAT jako podatnik VAT czynny.

W grupie przychodów, stanowiących źródła finansowania Centrum, są dotacje celowe otrzymywane z Rad Dzielnic (Rada Dzielnicy …, Rada Dzielnicy …, Rada Dzielnicy …, Rada Dzielnicy …, Rada Dzielnicy … i Rada Dzielnicy …). Wysokość środków oraz określenie zadania jakie ma zostać z tych funduszy zrealizowane, odbywa się w trybie uchwał (aktualizowanych corocznie) podejmowanych przez poszczególne Rady Dzielnic. Szczegółowy wykaz zadań (ze wstępem wolnym), dla których jednostką realizującą jest Centrum Kultury, określa załącznik nr 1.

Zadania zlecone przez Rady Dzielnic na rok 2017

Wykonywanie zadań zleconych wpisuje się w cele określone Statutem Centrum, tj. przygotowanie i pozyskanie społeczności do aktywnego uczestnictwa w kulturze oraz współtworzenia jej wartości, i jednocześnie wykonywane są one w celach marketingowych i promocyjnych odpłatnej działalności (przed datą wydarzenia a także w dniu jego realizacji odbywa się kolportaż wszelakich materiałów reklamowych zawierających logo i nazwę Wnioskodawcy). Przedmiotowe zadania cieszą się dużą popularnością, renomą i są ściśle powiązane z kultywowaniem tradycji regionu. Ze względu na swój prestiż oddziałują w znacznym stopniu na pozyskiwanie nowych klientów usług komercyjnych świadczonych przez Centrum. Podkreślenia wymaga fakt, że łączne nakłady poniesione przy realizacji zadań zleconych stanowią zaledwie ok. 7% kosztów całkowitych Centrum.

Drugą grupę działań niedopłatach stanowią wydarzenia wyłącznie o charakterze promocyjnym i marketingowym, m.in.: wernisaże, spotkania autorskie, przeglądy, turnieje, pokazy artystyczne uczestników odpłatnych zajęć stałych, których głównymi odbiorcami są rodzice tychże uczestników oraz inne wydarzenia okolicznościowe. Przedsięwzięcia te odbywają się w ogólnodostępnej przestrzeni siedziby Centrum bądź siedzib placówek (klubów) podległych Centrum. Prezentacja działalności wystawienniczej jest składową wystroju wewnętrznego Wnioskodawcy i jednocześnie stanowi odzwierciedlenie osiągnięć kulturalnych, które świadczą o jakości usług oferowanych odpłatnie. Głównym celem takich wydarzeń jest umożliwienie odwiedzającym/przyszłym klientom zapoznanie się z dorobkiem Centrum i tym samym zapoznanie z ofertą komercyjną, co bezpośrednio przekłada się na wzrost uczestników zajęć odpłatnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w okolicznościach przedstawionych w opisie stanu przyszłego Centrum zobowiązane jest do odliczania podatku naliczonego od dokonanych zakupów towarów i usług „sposobem określenia proporcji”, o którym mowa w art. 86 ust. 2 i następnych ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W świetle stanu przyszłego przedstawionego w opisie, Centrum nie jest zobowiązane do odliczania podatku naliczonego od dokonanych zakupów towarów i usług „sposobem określenia proporcji”, o którym mowa w art. 86 ust. 2 i następnych ustawy o VAT.

Całokształt działalności prowadzonej w Centrum powiązany jest z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

Centrum działa, jako instytucja kultury na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Zgodnie z art. 1 ust. 1 tejże ustawy działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury, przy czym w myśl art. 3 ust. 2, tego typu działalność nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów. Na mocy art. 3 ust. 3 ww. ustawy, do działalności, o której mowa w ust. 1 i 2, w zakresie nieuregulowanym przepisami ustawy dotyczącymi organizowania i prowadzenia działalności kulturalnej oraz przepisami o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, stosuje się przepisy o prowadzeniu działalności gospodarczej.

Warto zauważyć, że cytowane wyżej przepisy nie wpływają na możliwość przypisania aktywności Wnioskodawcy, dokonywanej w ramach Centrum, przymiotu działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT wskazuje bowiem, przede wszystkich na aspekt podmiotowy działalności jednostki. Na gruncie ustawy o VAT działalnością gospodarczą nie jest pewna aktywność o określonym charakterze, ale aktywność wykonywana przez określony podmiot („wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.”) Z kolei, aby zostać podatnikiem VAT, podmiot musi spełnić dwa podstawowe warunki dotyczące swojego statusu:

• być osobą fizyczną, osobą prawną lub jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, oraz
• być producentem, handlowcem, usługodawcą, rolnikiem bądź osobą wykonującą wolny zawód.

Jeżeli te warunki są spełnione i podmiot wykonuje jakąkolwiek działalność, wówczas ta działalność może zostać uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, niezależnie od faktu, iż działalność taka przedmiotowo nie posiada przymiotu działalności gospodarczej (np. na skutek wyłączenia przez przepis ustawowy). W odniesieniu do postanowień ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, powyższą tezę zdają się potwierdzać uregulowania zawarte w ustawie o VAT. Albowiem, ustawodawca na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 w związku z ust. 17 oraz 19 ww. ustawy sam przewiduje sytuacje, w których niektóre świadczenia instytucji o charakterze kulturalnym w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej podlegać będą opodatkowaniu VAT.

Działalność choćby pośrednio związana z działalnością gospodarczą nie może zostać uznana za aktywność realizowaną poza jej zakresem, w celach innych niż te wskazane w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Podkreślenia wymaga fakt, iż zgodnie ze stanowiskiem aprobowanym przez Ministra Finansów, powiązanie konkretnych czynności z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą nie powinno być rozpatrywane wyłącznie w oparciu o kryterium możliwości uzyskania przychodu z tego tytułu. Jak wskazał bowiem podsekretarz stanu J. Neneman w odpowiedzi na interpelację poselską: „(`(...)`) cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej określonej przepisami art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT, przykładowo otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów, sprzedaż wierzytelności „trudnych” itp. (`(...)`)”.

Zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Należy zauważyć, iż ww. przepis powoduje ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy podatnik oprócz działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, wykorzystuje nabywane przez siebie towary i usługi do celów innych niż działalność gospodarcza. W konsekwencji, obowiązkiem podatników jest zidentyfikowanie w ramach prowadzonej aktywności czynności innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT i określenie jakie zakupy związane są z takimi czynnościami. Dla powstania obowiązku liczenia tzw. preproporcji konieczne jest jednak jednoczesne wykonywanie czynności z zakresu ustawy o VAT i działań mających cele inne niż działalność gospodarcza. Przy czym podkreślić należy, że omawiana regulacja ma zastosowanie „w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza”.

Zauważenia wymaga także, iż niewiele wskazówek w tym zakresie dostarczają przedstawiciele organów podatkowych – w interpretacjach indywidualnych organy wskazują bowiem jedynie, iż pojęcie „celów innych niż cele działalności gospodarczej” rozumiane być powinno jako „sfera działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT oraz cele prywatne, z definicji niemające nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika” (Por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 października 2015 r., znak: IPPP1/4512-1048/15-2/Igo; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 września 2015 r., znak: IBPP3/4512-521/15/AZ, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy dnia 12 stycznia 2016 r., znak: ITPP1/4512-1041/15/KM; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 lutego 2016 r., znak: IPPP1/4512-1232/15-3/MPe), nie przedstawiając jednocześnie sposobów określenia granicy między sferą działalności gospodarczej oraz sferą działalności niemającej takiego charakteru.

Analizując przytoczone powyżej przepisy i regulacje i odnosząc je do przedmiotowego stanu przyszłego, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie jest zobowiązany do odliczania podatku naliczonego od dokonanych zakupów towarów i usług „sposobem określenia proporcji”, o którym mowa w art. 86 ust. 2 i następnych ustawy o VAT.

Centrum z założenia prowadzi działalność, która polega na upowszechnianiu kultury poprzez przygotowywanie i pozyskiwanie społeczności do aktywnego uczestnictwa w kulturze oraz współtworzenia jej wartości. W ocenie Wnioskodawcy powyższe nie uniemożliwia jednakże uznania całości prowadzonej przez Centrum działalności za aktywność ściśle powiązaną z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

Niewątpliwie, Centrum, jako podmiot posiadający osobowość prawną i będący czynnym podatnikiem VAT, mieści się w katalogu podmiotów prowadzących działalność gospodarczą na podstawie art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. Wszystkie działania podejmowane przez Wnioskodawcę w ramach działalności podstawowej są działaniami odpłatnymi (opodatkowanymi odpowiednio stawkami „23%”, „8%” i „zw.”), nie ulega więc wątpliwości, że dla potrzeb VAT stanowią one działalność gospodarczą.

Do tej grupy należy zaliczyć także wydarzenia, do których wstęp następuje za ukazaniem karty lojalnościowej. Karta lojalnościowa obejmuje okres jednego roku kulturalnego i podlega jednorazowej opłacie, najczęściej na początek takiego okresu. Rozwiązanie to skierowane jest głównie do rodziców i opiekunów dzieci odbywających odpłatne zajęcia w Centrum.

Podobnie organizowane przez Centrum wydarzenia z wstępem wolnym. Stanowią one działalność towarzyszącą działalności gospodarczej i mają bezpośredni wpływ na pomnażanie przychodów z działalności opodatkowanej VAT poprzez zwiększenie wiedzy uczestników o imprezach odpłatnych, a także poprzez zachęcenie uczestników do wzięcia udziału w imprezach odpłatnych realizowanych przez Centrum.

Pierwsza grupa imprez z wstępem wolnym, realizowanych przez Centrum, finansowana jest ze środków poszczególnych Rad Dzielnic (dotacja celowa). Z zasady przychody otrzymane w takiej formie podlegają rozliczeniu na koniec terminu realizacji zadania, i w konsekwencji w części niewykorzystanej, zwrotowi. Przedmiotowe imprezy cieszą się dużą popularnością, renomą w regionie oraz tradycją. Ze względu na swój prestiż dają Centrum szerokie możliwości w zakresie promocji samego Centrum oraz jego działalności, jak i pozyskiwania nowych odbiorców projektów o charakterze komercyjnym podejmowanych w ramach Centrum. W ramach organizacji tych zadań Centrum nabywa jedynie towary i usługi przeznaczone wyłącznie do realizacji rzeczonych przedsięwzięć. Wnioskodawca jest w stanie zidentyfikować faktury dokumentujące przedmiotowe świadczenia poprzez prowadzenie dodatkowych ewidencji (podatek VAT od takich faktur nie jest odliczany). Jednocześnie zakupy związane z organizacją imprez o wstępie wolnym nie pozostają w związku z inną działalnością Wnioskodawcy, zatem Centrum ma możliwość pełnego wyodrębnienia kosztów związanych z ich organizacją. Nie znajduje tutaj więc zastosowania „sposób określenia proporcji” określony w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, który wyraźnie wskazuje, że odnosi się do „nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe.”

Druga grupa wydarzeń z wstępem wolnym to wydarzenia o charakterze promocyjnym m.in. tj. wernisaże, spotkania autorskie, przeglądy, turnieje i inne wydarzenia okolicznościowe. Wszystkie ww. przedsięwzięcia mają miejsce w ogólnodostępnej przestrzeni siedziby Centrum bądź siedzib placówek (klubów) podległych Centrum. Mają one na celu zachęcić klientów do korzystania z oferowanych przez Wnioskodawcę usług odpłatnych, gdyż stanowią swojego rodzaju reklamę Centrum, za pomocą której odbiorcy mogą zapoznać się z ofertą komercyjną. Zauważyć należy także, że wydarzenia te, jako element wystroju wewnętrznego Centrum, stanowią równocześnie odzwierciedlenie osiągnięć kulturalnych Wnioskodawcy wskazując na jakość świadczonych usług o charakterze odpłatnym.

Wszelkie formy aktywności Centrum nienakierowane bezpośrednio na osiągnięcie przychodu wpływają na wzrost rozpoznawalności Centrum oraz popularyzację jego oferty komercyjnej. Zatem wszystkie przedsięwzięcia z wstępem wolnym realizowane przez Wnioskodawcę są pośrednio powiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą i poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie Centrum jako całości przyczyniają się do generowania obrotów.

Takie stanowisko jest powszechnie potwierdzane w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe w sprawach podmiotów organizujących imprezy i wydarzania kulturalne:

„Nieodpłatne usługi świadczone przez wnioskodawcę tj. i nie stanowią odrębnego obok działalności gospodarczej przedmiotu działalności Teatru i tym samym wykonywane są w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem organizowanie przez Teatr i nie będzie powodowało obowiązku stosowania współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ww. ustawy, w związku z wykorzystaniem nabywanych towarów i usług wyłącznie do działalności gospodarczej.” (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 29 sierpnia 2016 r., nr IBPP3/4512-331/16-1/SR).

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 20 września 2016 r., nr IBPP3/512-372/16-2/EJ: „Nieodpłatne przedsięwzięcia mają na celu realizację działalności statutowej teatru w zakresie upowszechniania kultury, która docelowo ma przynosić teatrowi dochód. Uczestnicy wydarzeń bezpłatnych stanowią bazę potencjalnych przyszłych widzów przedstawień. Wydarzenia nieodpłatne mają z jednej strony charakter artystyczny, prospołeczny i edukacyjny, jednak nie można pomijać ich roli promocyjnej i marketingowej. Ich efektem jest także poszerzenie grona widzów: Wnioskodawca obserwuje powrót uczestników wydarzeń bezpłatnych do teatru na wydarzenia płatne, tj. np. uczestnicy warsztatów dla dzieci wykupują bilety na przedstawienia dla dzieci itp. Jednocześnie uczestnicy bezpłatnych wydarzeń otrzymują bezpośrednio pełną ofertę repertuarową teatru. Nieodpłatne wstępy na wydarzenia kulturalne realizowane są dla celów działalności gospodarczej Teatru i niewątpliwie sprzyjają osiągnięciu w przyszłości większych przychodów z działalności gospodarczej. Przedstawione nieodpłatne działania nie stanowią odrębnego przedmiotu działalności teatru, lecz są jego integralną częścią. Każda wizyta w teatrze wiąże się z zapoznaniem z aktualną ofertą repertuarową teatru, zarówno dzięki materiałom drukowanym i wideo, jak i dzięki możliwości rozmowy z pracownikami Biura Obsługi Widzów. Poprzez te działania Wnioskodawca dąży do zwiększania przychodów ze sprzedaży biletów, jako jednego ze źródeł finansowania działalności teatru. Zatem stwierdzić należy, że nieodpłatne statutowe przedsięwzięcia realizowane przez Teatr mają ścisły związek z prowadzoną odpłatną działalnością gospodarczą, a w konsekwencji mieszczą się w pojęciu „celu prowadzonej działalności gospodarczej”, o którym stanowi przepis art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.”

W sytuacji Centrum przedstawionej w opisie stanu faktycznego organizowane przez Centrum imprezy z wstępem wolnym z jednej strony promują odpłatną działalność Centrum, a z drugiej strony poprzez swój zasięg poszerzają grono potencjalnych uczestników imprez odpłatnych. Tym samym organizowane przez Centrum imprezy z wolnym wstępem wykonywane są w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Oprócz powołanych już w treści wniosku interpretacji indywidualnych organy podatkowe w szeregu innych interpretacji potwierdzały, iż działania nieodpłatne instytucji kultury zmierzające do promowania jej podstawowej działalności, z której generuje ona przychód stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i nie rodzą obowiązku stosowania współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT: „Odnosząc się natomiast do bezpłatnego wstępu na imprezy plenerowe, koncerty, występy artystyczne, spotkania autorskie, konferencje naukowe i inne wydarzenia kulturalne o podobnym charakterze organizowane przez Muzeum, należy wskazać, że mają one pośredni związek z prowadzoną działalnością. Zauważyć, bowiem należy, że forma nieodpłatnej oferty programowej realizowanej przez Muzeum skierowana jest nie tylko do popularyzowania działalności Muzeum, ale również – jak wskazał Wnioskodawca – w celach promocyjno-marketingowych, aby powiększyć grono osób, które odwiedzą muzeum i skorzystają z odpłatnych usług, co ma wpływ na działalność opodatkowaną muzeum. Wnioskodawca wskazał, że Muzeum podejmuje opisane we wniosku nieodpłatne działania celem uzyskania w przyszłości wzrostu przychodów z tytułu odpłatnej działalności kulturalnej (działalności gospodarczej) obejmującej wpływy ze sprzedaży biletów wstępu, odpłatnych form (zajęć i warsztatów) edukacyjnych, sprzedaży wydawnictwa, pamiątek, usług reklamy, najmu, odpłatnego udostępniania muzealiów, itp. Z treści wniosku wynika, że umożliwienie bezpłatnego wstępu na imprezy plenerowe, koncerty i występy artystyczne itp. organizowane przez Muzeum ma na celu wzbudzenie zainteresowania uczestników kulturą …, co w przyszłości przełoży się na zwiększenie sprzedaży biletów wstępu na wystawy stałe i czasowe oraz odpłatne zajęcia i warsztaty edukacyjne organizowane przez Muzeum. Uczestnictwo w spotkaniach autorskich oraz w spotkaniach z twórcami ludowymi znacząco wpływa na zainteresowanie tradycyjnymi zajęciami (w tym sztuką i rzemiosłem …) oraz dorobkiem poetyckim i literackim twórców dawnych i współczesnych, efektem, czego jest zwiększenie sprzedaży usług (zajęć i warsztatów edukacyjnych), wydawnictw, wyrobów sztuki ludowej oraz innych pamiątek rozprowadzanych przez Muzeum. Powyższe czynności mają, zatem wpływ na działalność odpłatną (opodatkowaną podatkiem VAT) i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej” (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 22 sierpnia 2016 r., nr IBPP3/4512-302/16-1/EJ).

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 12 sierpnia 2016 r., nr ILPP1/4512-1-270/16-6/AS: „skoro – jak wskazał Wnioskodawca – wymienione we wniosku nieodpłatne czynności, mają na celu poszerzanie grona zwiedzających w dni, w których obowiązuje odpłatność za wstęp do oddziałów Muzeum, czy kupowanie biletów na ekspozycje płatne, to działania te mają związek z realizowaną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą (odpłatną). Tym samym, tut. Organ stwierdził, że wykonywane przez Wnioskodawcę czynności należy zakwalifikować, jako wykonywane w ramach działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji, otrzymywane dotacje podmiotowe i celowe mają związek z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, a co za tym idzie, ich otrzymanie nie nakłada na Muzeum obowiązku stosowania współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ww. ustawy”.

Podsumowując, zdaniem Centrum w świetle stanu faktycznego przedstawionego w opisie, Centrum nie jest zobowiązane do odliczania podatku naliczonego od dokonanych zakupów towarów i usług „sposobem określenia proporcji”, o którym mowa w art. 86 ust. 2 i następnych ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.). W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z treści art. 86 ust. 1 ww. ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy spełnione są określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Zgodnie z art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W tym miejscu należy zauważyć, że w świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Ponadto, zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Na podstawie art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku, gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Powołany art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż ta działalność. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem od towarów i usług. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2a ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w sytuacjach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia podatku. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zaznaczyć należy, że definicja działalności gospodarczej wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter autonomiczny i winna być rozpatrywana niezależnie od innych przepisów regulujących działalność Wnioskodawcy. Ponadto wskazać należy, że definicja zawarta w art. 15 ust. 2 ww. ustawy stanowi wprost jakiego rodzaju czynności należy uznać za działalność gospodarczą, stad też należy dokonywać jej wykładni literalnej.

Określenie działalności producenta, handlowca lub usługodawcy następuje każdorazowo w stosunku do odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnie świadczonych usług na terenie kraju, będących przedmiotem opodatkowania. Przez pojęcie producenta w takim razie będziemy rozumieli podmiot, który w zorganizowany sposób dokonuje produkcji towarów w celu ich dalszego zbycia. Handlowiec dokonuje w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży. Podobnie usługodawca, który świadczy usługi w celach zarobkowych. Płaszczyzna działalności podmiotów będących podatnikami podatku od towarów i usług, o czym świadczy zdanie drugie art. 15 ust. 2 ustawy, opierać się musi na działalności podejmowanej w szczególności w sposób ciągły w celach zarobkowych, w ramach prowadzonego przez nich profesjonalnego obrotu gospodarczego.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (`(...)`).

Z art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (`(...)`).

Należy wskazać, że w przypadku gdy świadczenie usług ma charakter nieodpłatny to, co do zasady, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednak w pewnych, ściśle określonych przypadkach wymienionych w treści art. 8 ust. 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu.

W myśl bowiem art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W celu dokonania oceny czynności nieodpłatnych pod względem skutków, jakie mogą wywoływać w świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług punktem wyjścia powinna być ocena, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te „towarzyszą” działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia, że czynności nieodpłatne stanowią odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności danego podatnika, wówczas nie będą one podlegać opodatkowaniu ww. podatkiem, jak również nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi czynnościami. W takim przypadku będziemy mieli do czynienia z podatnikiem prowadzącym działalność o charakterze mieszanym (tj. działalność gospodarczą oraz działalność inną niż działalność gospodarcza). Jeżeli podatnik nie będzie miał możliwości bezpośredniego przyporządkowania podatku naliczonego w całości do działalności gospodarczej znajdą zastosowanie przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast w przypadku uznania, że czynności nieodpłatne nie stanowią odrębnego od działalności gospodarczej przedmiotu działalności danego podatnika, ale „towarzyszą” działalności gospodarczej wówczas odpowiednie zastosowanie mogą znaleźć regulacje art. 7 ust. 2 lub art. 8 ust. 2 powołanej ustawy.

Zatem dla stwierdzenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują. Wypełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 ustawy jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy zatem stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z instytucją kultury, zatem zasadnym jest odwołanie do przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2017 r. poz. 862) określającej zasady tworzenia i działania instytucji kultury.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Instytucje kultury, dla których organizatorami są jednostki samorządu terytorialnego, mogą otrzymywać dotacje celowe na zadania objęte mecenatem państwa, w tym dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji, z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego (art. 9 ust. 3 ww. ustawy).

Na mocy art. 12 ustawy organizator zapewnia instytucji kultury środki niezbędne do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona.

Stosownie do art. 28 ust. 1 ustawy instytucja kultury pokrywa koszty bieżącej działalności i zobowiązania z uzyskiwanych przychodów. Natomiast przepisy art. 28 ust. 2 i 3 stanowią, że przychodami instytucji kultury są przychody z prowadzonej działalności, w tym ze sprzedaży składników majątku ruchomego, przychody z najmu i dzierżawy składników majątkowych, dotacje podmiotowe i celowe z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł. Organizator przekazuje instytucji kultury środki finansowe w formie dotacji:

1. podmiotowej na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizowanych zadań statutowych, w tym na utrzymanie i remonty obiektów;
2. celowej na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji;
3. celowej na realizację wskazanych zadań i programów.

W przypadku wykonywania przez instytucje kultury, prowadzące działalność gospodarczą nieodpłatnych czynności, które stanowią odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności instytucji kultury, a nabywane towary i usługi wykorzystywane są zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów działalności innej niż gospodarcza, instytucje te mogą skorzystać z metody zaproponowanej dla samorządowej instytucji kultury w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193).

Zgodnie z § 4 ust. 1 tego rozporządzenia, w przypadku samorządowej instytucji kultury, jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:

X = Ax100/P

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez samorządową instytucję kultury,

P – przychody wykonane samorządowej instytucji kultury.

W ust. 2 cyt. paragrafu wskazano, że przychody wykonane samorządowej instytucji kultury nie obejmują przychodów uzyskanych z tytułu:

1. dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez samorządową instytucję kultury do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych samorządowej instytucji kultury –używanych na potrzeby prowadzonej przez tę instytucję działalności;
2. transakcji dotyczących:
   1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,
   2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Jak stanowi § 2 pkt 4 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o obrocie –rozumie się przez to podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, w zakresie:

1. dokonywanych przez podatników:

• odpłatnych dostaw towarów na terytorium kraju,
• odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju,
• eksportu towarów,
• wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

3. odpłatnych dostaw towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem gdyby były wykonywane na terytorium kraju.

Z kolei z pkt 12 powołanego paragrafu wynika, że ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o przychodach wykonanych samorządowej instytucji kultury – rozumie się przez to przychody samorządowej instytucji kultury w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, w tym dotacje przekazane tej instytucji z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszone o kwoty zwróconych dotacji, o odsetki od środków na rachunkach bankowych zaliczonych do przychodów z mienia tej instytucji oraz o odszkodowania należne tej instytucji inne niż odszkodowania stanowiące zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy – wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania planu finansowego, z których instytucja ta pokrywała koszty swojej działalności wykonując przypisane jej zadania jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z art. 86 ust. 2h ustawy, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest posiadającą osobowość prawną miejską instytucją kultury, wpisaną do rejestru miejskich instytucji kultury prowadzonego przez Organizatora. Celem Wnioskodawcy jest prowadzenie wielokierunkowej działalności w zakresie upowszechniania kultury poprzez przygotowywanie i pozyskiwanie społeczności do aktywnego uczestnictwa w kulturze oraz współtworzenia jej wartości. Podstawowe zadania Wnioskodawcy to w szczególności: edukacja kulturalna i wychowanie przez sztukę, rozpoznawanie, rozbudzanie i zaspokajanie potrzeb oraz zainteresowań kulturalnych, tworzenie warunków dla rozwoju amatorskiego ruchu artystycznego oraz zainteresowania wiedzą i sztuką, dla rozwoju folkloru, a także rękodzieła ludowego i artystycznego, gromadzenie, dokumentowanie, tworzenie, ochrona i udostępnianie dóbr kultury, realizacja imprez/wystaw dedykowanych sztuce współczesnej i edukacja w jej zakresie, współpraca z innymi instytucjami kultury z kraju i zagranicy oraz ze środowiskami artystycznymi, artystami, animatorami i twórcami kultury, prowadzenie informacji kulturalnej w obszarze realizowanych zadań, działalność w zakresie krajowej i międzynarodowej wymiany kulturalnej. Wszystkie ww. cele Centrum realizuje poprzez organizowanie m.in. spektakli, koncertów, wystaw, odczytów, spotkań i innych imprez o charakterze artystycznym, edukacyjnym i rekreacyjnym; sekcji, zespołów zainteresowań i pracowni specjalistycznych; kursów, warsztatów, seminariów. W ramach podstawowej działalności Centrum oferuje szeroką gamę odpłatnych zajęć edukacyjnych opodatkowanych stawką „zw.”, o charakterze sportowo-rekreacyjnym opodatkowanych stawką 23%, a także w postaci biletów wstępu na koncerty, spektakle, seanse opodatkowanych stawką 8%. Oprócz swej działalności podstawowej Centrum prowadzi także działalność gospodarczą, a przychody uzyskane z tej działalności w całości przeznacza na kontynuację i doskonalenie usług wykonywanych w ramach działalności podstawowej. Działalność gospodarcza prowadzona jest w zakresie: realizacji imprez zleconych, impresariatu artystycznego, działalności promocyjnej, wydawniczej, poligraficznej, fotograficznej, fonograficznej, filmowej, plastycznej, wypożyczania kostiumów, rekwizytów, sprzętu technicznego, wynajmu i dzierżawy powierzchni użytkowej i reklamowej, wynajmu i dzierżawy wyposażenia, pokoi gościnnych, samochodów osobowych i furgonetek. W katalogu działalności Wnioskodawcy występują także wydarzenia z wstępem wolnym, realizujące cele statutowe, które można podzielić na następujące grupy: wydarzenia z wstępem wolnym finansowane ze środków Rad Dzielnic oraz pozostałe wydarzenia z wstępem wolnym o charakterze promocyjnym, przede wszystkim takie jak: wernisaże, spotkania autorskie, przeglądy, turnieje, spotkania okolicznościowe, pokazy artystyczne uczestników odpłatnych zajęć stałych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku odliczania podatku naliczonego od dokonanych zakupów towarów i usług „sposobem określenia proporcji”, o którym mowa w art. 86 ust. 2 i następnych ustawy o VAT.

Odnosząc się do powyższego ponownie podkreślić należy, że podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a jest wykonywanie przez podatnika czynności „innych niż działalność gospodarcza” (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług). Dla stwierdzenia czy działalność lub czynności stanowią „cele inne niż związane z działalnością gospodarczą znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danej jednostki. W przypadku więc wykonywania obok czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, również czynności niegenerujących opodatkowania VAT – w pierwszej kolejności należy dokonać oceny, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te towarzyszą działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia, że czynności niegenerujące podatku należnego stanowią odrębny obok działalności gospodarczej przedmiot działalności Wnioskodawcy wówczas, w celu odliczenia podatku naliczonego (jeżeli nie będzie możliwe przypisanie go w całości do działalności gospodarczej) Wnioskodawca będzie musiał stosować zasady, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ww. ustawy, przy czym może skorzystać z metody zaproponowanej dla instytucji kultury w rozporządzeniu Ministra Finansów.

Ocena w konkretnym przypadku, czy wskazane w opisanym zdarzeniu przyszłym nieodpłatne przedsięwzięcia realizowane przez instytucję kultury będą skutkować stosowaniem zasad określonych w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o podatku od towarów i usług wymaga każdorazowo zbadania okoliczności faktycznych występujących w indywidualnej sprawie pod kątem spełnienia przesłanek omówionych wyżej.

Należy podkreślić, że z uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usług są niezbędne do wytworzenia towarów i usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. przez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości oraz przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Należy w tym miejscu zauważyć, że przesłanki do uznania za związane z działalnością gospodarczą mogą spełniać nieodpłatne czynności podejmowane przez Wnioskodawcę wyłącznie w celach promocyjnych i marketingowych, których efektem jest poszerzenie grona widzów, którzy skorzystają ostatecznie z odpłatnej usługi świadczonej przez Wnioskodawcę.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, wydarzenia z wstępem wolnym, takie jak: wernisaże, spotkania autorskie, przeglądy, turnieje, pokazy artystyczne uczestników odpłatnych zajęć stałych, których głównymi odbiorcami są rodzice tychże uczestników oraz inne wydarzenia okolicznościowe stanowią wydarzenia wyłącznie o charakterze promocyjnym i marketingowym. Prezentacja działalności wystawienniczej jest składową wystroju wewnętrznego Wnioskodawcy i jednocześnie stanowi odzwierciedlenie osiągnięć kulturalnych, które świadczą o jakości usług oferowanych odpłatnie. Głównym celem takich wydarzeń jest umożliwienie odwiedzającym/przyszłym klientom zapoznanie się z dorobkiem Centrum i tym samym zapoznanie z ofertą komercyjną, co bezpośrednio przekłada się na wzrost uczestników z zajęć odpłatnych.

Wskazane okoliczności sprawy prowadzą do wniosku, że nieodpłatne usługi świadczone przez Wnioskodawcę, tj. wernisaże, spotkania autorskie, przeglądy, turnieje, pokazy artystyczne uczestników odpłatnych zajęć stałych, których głównymi odbiorcami są rodzice tychże uczestników oraz inne wydarzenia okolicznościowe nie stanowią odrębnego obok działalności gospodarczej przedmiotu działalności Wnioskodawcy i tym samym wykonywane są w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się natomiast do opisanych wydarzeń z wstępem wolnym finansowanych ze środków Rad Dzielnic należy zauważyć, że – jak wskazał Wnioskodawca – wykonywanie zadań zleconych wpisuje się w cele określone Statutem Centrum, tj. przygotowanie i pozyskanie społeczności do aktywnego uczestnictwa w kulturze oraz współtworzenia jej wartości, i jednocześnie wykonywane są one w celach marketingowych i promocyjnych odpłatnej działalności (przed datą wydarzenia a także w dniu jego realizacji odbywa się kolportaż wszelakich materiałów reklamowych zawierających logo i nazwę Wnioskodawcy). Przedmiotowe zadania cieszą się dużą popularnością, renomą i są ściśle powiązane z kultywowaniem tradycji regionu.

W przedstawionych okolicznościach trudno uznać, że wydarzenia z wstępem wolnym finansowane ze środków Rad Dzielnic organizowane są przez Wnioskodawcę wyłącznie w celach promocyjnych i marketingowych, których efektem jest poszerzenie grona widzów, którzy skorzystają ostatecznie z odpłatnej usługi świadczonej przez Wnioskodawcę.

Działania te co do zasady w swojej istocie skierowane są do szerokiego kręgu odbiorców, a nie tylko do potencjalnych klientów Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że z ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej wynika, że jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym. A zatem działalność gospodarcza nie jest i nie może być działalnością podstawową samorządowych instytucji kultury, a jedynie dodatkową, którą instytucje te mogą, ale nie muszą prowadzić. Zważywszy na specyfikę działania instytucji kultury, które obok nieodpłatnej działalności statutowej mogą prowadzić również jako dodatkową, działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, nie można przyjąć, że podmioty te wykonują wyłącznie czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Nie można więc stwierdzić, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w zakresie organizacji wydarzeń z wstępem wolnym finansowanych ze środków Rad Dzielnic, są organizowane wyłącznie w celach gospodarczych. Czynności te wykonywane są nieodpłatnie, Centrum otrzymuje bowiem na te konkretne czynności dotacje celowe z Rad Dzielnic. W takich okolicznościach nie można się zgodzić, że czynności te są realizowane wyłącznie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Organizacja ww. nieodpłatnych wydarzeń stanowi bowiem przede wszystkim realizację celów statutowych, do których realizacji Wnioskodawca został powołany przez organizatora (Gminę), wobec czego w tym przypadku mamy do czynienia z działalnością inną niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, że celem Wnioskodawcy jako miejskiej instytucji kultury jest prowadzenie wielokierunkowej działalności w zakresie upowszechniania kultury przez przygotowywanie i pozyskiwanie społeczności do aktywnego uczestnictwa w kulturze oraz współtworzenia jej wartości, a więc realizowanie zadań nałożonych ustawą o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Twierdzenie Wnioskodawcy, że wydarzenia z wstępem wolnym mają bezpośredni wpływ na pomnażanie przychodów z działalności opodatkowanej VAT przez zwiększenie wiedzy uczestników o imprezach odpłatnych, a także przez zachęcenie uczestników do wzięcia udziału w imprezach odpłatnych realizowanych przez Wnioskodawcę – w ocenie Organu – nie stanowi obiektywnego argumentu przemawiającego za uznaniem, że ww. nieodpłatna oferta kulturalna będzie sprzyjać osiągnięciu przychodu z działalności gospodarczej.

Organ nie neguje, że organizacja wydarzeń z wstępem wolnym finansowanych z Rad Dzielnic może w pewien, bliżej nieokreślony sposób przełożyć się na wzrost ilości osób korzystających z usług oferowanych przez Wnioskodawcę odpłatnie, jednakże nie można według obiektywnych kryteriów przyjąć, że głównym celem tych nieodpłatnych czynności jest promocja i marketing. W konsekwencji nie można stwierdzić, że nieodpłatne działania Wnioskodawcy polegające na organizacji ww. wydarzeń z wstępem wolnym stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Organ nie neguje również, że ww. nieodpłatnie organizowane wydarzenia promują Wnioskodawcę, dzięki czemu zyskuje on większe grono potencjalnych klientów, jednakże działania te mają na celu przede wszystkim szeroko rozumiane upowszechnianie (promowanie) kultury, a w takich okolicznościach trudno stwierdzić, że organizowane są wyłącznie celem pomnażania przychodów z działalności opodatkowanej VAT przez zwiększenie wiedzy uczestników o imprezach odpłatnych, a także przez zachęcenie uczestników do wzięcia udziału w imprezach odpłatnych realizowanych przez Wnioskodawcę. Zatem nie są one realizowane wyłącznie w ramach działalności gospodarczej, ponieważ nie będą one sprzyjać wyłącznie osiągnięciu przychodów z działalności gospodarczej Wnioskodawcy. W takich okolicznościach nie można przyjąć, że opisana aktywność stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawca nie wykonuje czynności niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Uwzględniając powyższe, w ocenie tut. organu, Wnioskodawca w treści wniosku nie przedstawił wystarczającej obiektywnej argumentacji na poparcie swojego stanowiska odnośnie braku obowiązku stosowania współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług. Okoliczności sprawy wskazują bardziej na działania upowszechniające kulturę w szerokim tego pojęcia znaczeniu, czyli realizację celów statutowych, do których samorządowe instytucje kultury zostają powołane. Celem Wnioskodawcy, jako samorządowej instytucji kultury, jest – jak podkreślono wyżej – przede wszystkim tworzenie, upowszechnienie i ochrona kultury, a więc realizowanie zadań nałożonych ustawą o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, które w pewien sposób mogą się przełożyć na wzrost ilości osób korzystających z usług oferowanych przez Centrum odpłatnie.

Należy w tym miejscu zauważyć, że przesłanki do uznania za związane z działalnością gospodarczą będą spełniać nieodpłatne czynności podejmowane przez Wnioskodawcę wyłącznie w celach promocyjnych i marketingowych, których efektem jest poszerzenie grona widzów, którzy skorzystają ostatecznie z odpłatnej usługi świadczonej przez Wnioskodawcę. Za wykonywane w ramach działalności gospodarczej uznać należy także podejmowane czynności, z tytułu których Wnioskodawca uzyskuje wpływy finansowe podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z uznaniem, że Wnioskodawca nie wykonuje nieodpłatnych świadczeń wyłącznie w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, ale wykonuje te czynności w ramach działalności gospodarczej, jak i działalności innej niż działalność gospodarcza, obowiązkiem Wnioskodawcy jest w pierwszej kolejności przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju działalności, z którym te wydatki są związane. Podatnik ma obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi.

Natomiast – w świetle powołanych przepisów art. 86 ust. 2a ustawy – w sytuacji, gdy przypisanie nabywanych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarcze „sposób określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych nabyć. Oznacza to, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać prowadzonej działalności gospodarczej. Warto nadmienić, że zastosowane przez Wnioskodawcę metody, czy też sposobu, na podstawie których dokona on wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia, jaka część podatku naliczonego związana jest z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana jest dla potrzeb innych niż prowadzona działalność gospodarcza, spoczywa zawsze na Wnioskodawcy. Należy również dodać, że zastosowana metoda wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego musi spełniać kryteria, o których mowa w art. 86 ust. 2b ustawy o VAT.

Zatem, ponieważ Wnioskodawca poza działalnością gospodarczą wykonuje również inną niż gospodarcza działalność, polegającą na organizacji wydarzeń z wstępem wolnym finansowanych z Rad Dzielnic, w sytuacji, gdy nabywane towary i usługi są wykorzystywane do działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim te towary i usługi służą do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych VAT. W przypadku, gdy przypisanie nabyć w całości do działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie jest możliwe, wówczas kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy, należy obliczać zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Reasumując, gdy brak jest możliwości przyporządkowania nabyć w całości do działalności gospodarczej, Wnioskodawca będący instytucją kultury zobowiązany jest do stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ww. ustawy, ponieważ – jak wynika z wcześniejszej argumentacji – wykorzystuje nabywane towary i usługi, zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza. Nie można więc zgodzić się z Wnioskodawcą, że całokształt działalności prowadzonej w Centrum powiązany jest z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT i Centrum nie jest zobowiązane do odliczania podatku naliczonego od dokonanych zakupów towarów i usług „sposobem określenia proporcji”, o którym mowa w art. 86 ust. 2 i następnych ustawy o VAT.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Ponadto, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy wskazać, że co do zasady interpretacje są wydawane w indywidualnych sprawach zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.